Kabanata 11

Tulala akong naghahakot ng mga gamit namin papunta sa bahay namin. Mahigit isang buwan din kaming namalagi sa bahay ni tiya Marta. Mabuti na lang at naagapan na ni tatay na ayusin ang bahay namin kaya't ngayon ay babalik na ulit kami roon.

Habang naglalakad ay hindi ko napansin ang malaking bato na nakaharang sa aking daanan kaya't napatid ako at nabitawan ko ang dala-dala kong karton.

"Ang tanga mo talaga!" Napangiwi na lang ako sa paghila ni nanay sa aking buhok. Napatid na nga dinagdagan pa ang sakit.

Tiningnan ko ang kuko kung natamaan buti na lamang at hindi natanggal. Kung hindi dahil sa lalaking iyon kahapon ay hindi sana ako ganitong tulala.

Hindi ko alam kung anong nakain ng nanay ko at pinapasok pa nga niya sa bahay ang lalaki at doon pinakain at dahil nga likas nang makapal ang pagmumukha ay hindi ito tumanggi.

"So pa'no yan kilala na ako ng pamilya mo?" Nakangiting saad nito nang ihatid ko siya palabas.

"Ganyan ka ba talaga ka presko? Hindi ka man lang nahiyang tumanggi?" Inis kong ani sa kanya pero tumawa lang siya.

May tililing yata 'to sa utak. Naiinis na nga ako pero tumatawa pa rin siya. Kapag ako talaga napagalitan ni nanay mamaya hahanapin kita at malalagot ka rin sa akin.

"Bakit ako mahihiya? Nanay mo ang kusang nag-imbita sa akin,"

Aaminin kong kinakabahan ako nang makaalis niya kahapon pero ipinagtaka ko na walang reaksiyon si nanay.

Bilisan mo na!" Singhal ni nanay sa akin kaya't nagmadali na akong ibalik ang mga gamit sa karton. Hindi ko na ito inayos nang mabuti at basta na lang sinalampak sa loob.

Isang panyo ang umagaw sa atensiyon ko. Kinuha ko iyon at tinitigan. Pamilyar ito sa akin pero hindi ko maalala kung saan ko ito nakita. Tinitigan ko ang naka-embroide na pangalan.

Sky?

Nagulat ako sa biglaang pag-agaw ni nanay sa akin ng panyo.

"Pakialmera ka talaga." Hinablot niya iyon sa akin saka tumalikod.

Tahimik lang akong sumunod kay nanay. Alam kong galit siya sa akin pero hindi naman yata normal na magalit siya dahil lang hinawakan ko ang panyo niya. Kahapon ay hindi siya galit sa akin pero ngayon galit na naman. Hindi ko na talaga maintindihan minsan ang trato ni nanay sa akin. Panay ang tingin ko sa kanya habang nagliligpit kami sa bahay.

Sino ba si Sky? Sa halip na tanungin siya ay tumahimik na lang ako. Baka lalo pa siyang magalit sa akin kapag nagsalita na naman ako.

Hindi na ako nakapasok dahil nga marami kaming trabaho at practice lang naman para sa prom ang ganap.

Abala ako sa pagliligpit ng gamit namin nang marinig kong may tumawag sa akin.

Napasilip ako sa labas nang maulinigan ko ang boses ng dalawa kong kaibigan. Pawisan akong lumabas at nakita si Rita at Andra na papasok sa aming bakuran.

"Hoy, anong ginagawa niyo dito?" tanong ko.

"Nakakapagod magpractice," anas ni Andra. Umupo siya sa may kalakihang bato at hindi inalintana kung madumihan ang suot na pantalon.

Napapagod din pala siyang sumayaw-sayaw. Akala ko ba ay gusto niya ang pagsayaw kaya nga siya nagpresentang sumali sa cotillion.

"Mabuti at lumipat na kayo rito sa bahay niyo," puna ni Rita.

"Oo. Mahirap din kasing sama-sama kami dun sa bahay nila tiya Marta," sagot ko. Umupo na rin ako sa may bato at ginaya ang ginawa nilang pagsipat sa maliit naming bahay.

"Kumain na kayo?" tanong ko.

"Tapos na," maikling sagot ni Rita.

Buti naman at wala kaming ulam. Kakasaing ko lang din kaya wala pang kanin.

"Si Tine saan?" Pabulong na tanong ni Andra

"Sa bahay ni tiya Marta. Doon daw muna siya," sagot ko.

Alam ko namang gusto niya lang umiwas sa akin kaya nagpaiwan siya roon. Apat na nga lang kaming magkapatid ang natitira dito tapos hindi pa siya uuwi.

"Si Leila hindi pa talaga nakakuwi?"

Natigilan ako sa tanong ni Andra. Tila kinalimutan na yata siya ni nanay at tatay na kahit pangalan niya ay hindi nila nababanggit. Hindi rin nila sinubukang magtanong tanong at lumapit sa baranggay. Galit man ako sa kanya pero nag-aalala pa rin ako. Sana nga lang ay tama ako kung nagpapalipas lang talaga siya ng galit ni nanay at hindi taliwas sa isa ko pang naiisip.

"Wala talaga kaming balita." Nalulungkot akong umiling.

"Ba't hindi niyo subukang magpa-blotter?"

Bago pa ako makasagot sa tanong ni Andra ay pumasok si nanay bitbit ang ibang gamit galing sa bahay ni tiya Marta. Agad na dumako ang paningin niya kay Rita.

"Magandang tanghali nay!"

Walang nakuhang sagot si Andra mula kay nanay dahil nanatili ang kanyang tingin kay Rita. Hindi rin nagbigay ng paggalang si Rita sa aking nanay. Nagmamadali akong lumapit kay nanay at kinuha ang iba niyang dala.

Pagpasok namin sa loob ay hinila niya ako at kinurot sa tagiliran. Impit akong napahiyaw sa sakit.

"Ilang beses ko nang sinabi sa'yo na 'wag na 'wag kang sasama sa mga 'yan."

Bigla akong naasar sa inasal ni nanay. Simula pa mang hindi pa nangyayari ang aksidente ay lagi niya akong pinapagalitan sa tuwing kasama ko sila Andra. Lumayo ako ng bahagya sa kanya at tumalikod. Nagkunwari akong may inaayos para itago ang aking luha. Hindi lang nila ako pinagkaitan ng magandang buhay pati kaibigan ko ay ipagkakait nila sa akin, ano bang masama na maging kaibigan sila Andra at Rita?

Masama ang loob kong iniwan siya at lumapit sa kinaroonan ng dalawa.

"Tara na," yaya ko sa kanila nang makalabas ako. Nagtataka pa silang nagtinginan pero nagmamadali na akong lumabas at agad din naman silang sumunod.

"San tayo pupunta?" habol ni Andra sa akin.

"Sa school." Napatingin si Andra sa aking kabuuan. Alam kong wala pa akong ligo pero gusto kong umalis muna dito sa bahay at baka hindi ko mapigilan ang sarili ko baka masagot ko lang si nanay.

Bobo ako sa eskwela pero hindi ako lumaking bastos kahit pa minsan ay napupuno na ako. Napatingin ako sa likuran ni Andra dahil wala roon si Rita. Saktong palabas siya sa pintuan pagbaling ni Andra.

"Nagpaalam lang ako sa nanay mo kung pwede kitang maisama sa bahay," paliwanag niya kahit wala pa naman akong tanong. Nagtaka man kung pinayagan siya ni nanay o hindi pero nagustuhan ko ang kanyang naisip.

Hindi na kami dumaan sa paaralan at dumiretso na sa bahay ni Rita. Gawa rin sa kahoy ang kanilang bahay pero mas maganda ito at mas malaki kumpara sa bahay naming mas malaki lang ng kaunti sa kubo. Agad kong naramdaman ang lamig ng sementong sahig nang hubarin ko ang aking tsinelas.

Bigla akong nanliit sa aking sarili, para akong basura na naligaw sa malaking bahay nina Rita. Mabuti pa siya at mayaman ang kanyang tatay iyon nga lang hiwalay din ang kanyang mga magulang. Kung sana ay isa lang sa aking magulang ang mayaman hindi ako makakaramdam ng ganitong inggit.

"Magandang hapon po!" Halos magkasabay naming bati ni Andra sa mama ni Rita. Nakaupo ito sa sofa at may kausap sa kanyang cellphone.

Dumako ang tingin ng mama ni Rita sa akin bago nilipat sa kanyang anak. "Sa kwarto lang kami ma" sambit ni Rita.

Nahihiya akong nagpaalam sa kanyang mama at sumunod na sa dalawa. Matagal na kaming magkaibigan ni Rita pero ngayon lang ako makakapasok sa kanyang kwarto. Minsan lang din ako makapunta rito at hanggang sala lang.

Agad na bumungad sa amin ang kwarto niyang pink na pink. Hindi naman masyadong halatang kulay Pink ang kanyang paboritong kulay.

"Teka, kukuha lang ako ng pagkain sa baba." Binuksan muna niya ang tv bago lumabas sa kwarto.

Umupo na si Andra sa kama samantalang ako ay nanatiling nakatayo. Inikot ko ang aking paningin sa kabuuan ng kanyang kwarto. Malaki ang kanyang kwarto at may sarili siyang tv samantalang kami ay walang tv at magkakasama pa sa iisang higaan. Sa aking pagmamasid ay umagaw sa aking atensiyon ang isang litrato na nasa ibabaw ng kanyang side table. Kukunin ko na sana ito pero nagulat ako nang agad itong inagaw ni Rita sa akin.

"Sorry! Hindi pa pala ni mommy  tinapon 'to." Patay malisya niyang nilagay iyon sa cabinet at tumalikod sa akin.

Tahimik ko siyang sinundan ng tingin habang nilalapag niya ang pagkain sa mesa. Ex niya na si Sander pero bakit tinatago pa niya ang picture nito? Imposible namang hindi niya alam na nandiyan pa 'yan sa kanyang side table.

"Okay, don't get me wrong ah.. You know were ex but were civil and were friends naman. I hope maintindihan mo." Paliwanag niya na para bang nababasa niya kung ano ang iniisip ko. Tumango lang ako sa kanya at hindi na nag-usisa pa. Ayoko nang bigyan ng malisya ang tungkol sa picture nila. Wala na dapat akong pakialam dahil break na nga kaming dalawa pero bakit naroon ang pagdududa sa akin?

"Okay lang, break naman na kami." Pinilit kong ngumiti kahit may sakit na hatid iyon sa akin.

Umalis ako sa bahay para makalimutan ang sama ng loob kaya ayoko munang mag-isip nang problema tungkol kay Sander.

"Ang seryoso niyo naman." Puna ni Andra habang ngumunguya ng nachos na dala ni Rita "Hmm.. ang sarap nito,"

Tahimik akong umupo sa kama. Hinayaan ko lang silang pag-usapan ang nachos at itinutok ko ang atensiyon ko sa palabas.

Kahit anong pagtakas ko sa sitwasyon ay pilit pa rin akong hinahabol ng mga problema.