Why am I feeling so cold? Is this what you feel when you are dead already?
"Princess Lacy..." may tumatawag sa akin na siyang nagpakunot sa aking noo. Binalewala ko lamang iyon dahil baka nagkakamali lamang ako ng rinig.
"Lacy..."
"Princess…"
“Young…”
“…lady…”
No matter what I do to disregard those voices, there is only one thing I keep on hearing, and that is my name. Sinubukan kong buksan ang mga mata ko pero hindi ko magawa dahil pakiramdam ko sobrang bigat nito. I want to see who it was but as I kept on forcing my eyes to open, the more it becomes heavier and painful.
Tinangka ko namang ibuka ang bibig ko at sinubukan kong magsalita pero walang boses na lumabas roon. My mouth is dry and it’s also painful, it felt like I came from a long journey. I am so thirsty.
"Lacy... wake..." I shook my head and tried to shake that voice out of my head.
"Lady... Lacy... wake up..." I tried to groan but there wasn't even a single sound that came out. Then I felt someone shake me up and slightly slap my cheeks.
"Lacy!" Napabangon naman ako sa gulat nang biglang may malakas na umalog sa dalawa kong balikat, na siyang dahilan ng aking pagkagising.
Wait… gising ako? Paano? Hindi ba namatay na ako? Bakit...?
“My lady!” sigaw ng mga taong nakapaligid sa akin. Bahagyang sumakit pa ang ulo ko at bangag pa sa nangyayari sa paligid ko. Lumapit naman sila sa akin kasabay ng paglibot ng aking mata sa silid kung nasaan ako.
As far as I can remember I already died... then how come I am still alive?
Tinignan ko naman isa-isa ang mga maid na nakapaligid sa akin at may nagtangkang lumapit sa akin pero kaagad ko siyang binulyawan na huwag lumapit sa akin, na siyang dahilan ng pagsakit ng aking ulo.
I looked at my trembling hands and they looked so delicate and young. I immediately jump out of the bed and shove all those maids to get out of my way. Kaagad akong naghanap ng salamin at nang makakita ako ng human-sized mirror kaagad kong tinignan ang sarili ko.
And to my horror, I look like a 15 year old, a young and delicate girl that I was before.
Sandali… 15 years old? Bumalik ba ako nang apat na taon? Bumalik ako sa aking kinse-anyos na katawan and go back 4 years before my death? Eh…!
"Lady Lucy? Is there something wrong?" a maid asked. I looked at who it was and tried to remember her face. It's...Aziz Schultz!
Kaagad kong hinawakan ang kaniyang kamay at nang maramdaman ko ang mainit niyang kamay. Kaagad na nangilid ang luha sa mga mata ko nang mapagtanto kong totoo nga siya. Ine-examine ko ang kaniyang katawan at inikot-ikot pa siya. Ipinagtaka naman niya ang aking ginagawa sa kaniya.
“Uhm... my lady?" Aziz asked. When I was about to ask her, the door slammed open and I saw my father who looks like rushed here to see me, at nakita ko rin ang butler na si Jerome na mukhang nagmadali rin papunta rito.
"Lacy..." my father said. At nagmamadaling pumunta sa kinaroroonan ko pero hindi niya ako hinawakan o kung ano, mayroong distansya pa rin sa aming dalawa.
"Father..." I was in awe when I saw my father. The blue eyed Marquez. Dumaan ang pag-aalala sa mga mata nito, but then again, I remembered the cold eyes that he had when he saw me being executed.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng napagtanto ko kung ano ang kaniyang ginawa noon. I felt shivers and looked at my father with fear in my eyes. My breath became rigid and my heart beat faster and faster. Naramdaman ko naman na may umalalay sa likod ko.
"Lady Lacy, you just woke up from your deep slumber sleep," nag-aalalang saad ni Aziz at hinawakan ang siko ko para gabayan ako papunta sa kama.
My father looked at me like he's worried. But I should know. My father never loved me and he's been distant to me ever since I was a child. Ano ba ang pagkakaiba ngayon? I just went back to my 15 year old self and things will not change.
Hindi pa rin ako mamahalin ng aking Ama dahil kahit ano man ang gawin ko, lumuha man ako ng dugo sa harap niya, wala pa rin siyang pakialam.
A doctor came in and walked over to where I was. "Lady Lacy, you shouldn't force yourself to move around hastily," he said and motioned me back to my bed.
As soon as I sat on my bed, father said something to the doctor before he left. Napayuko naman ako at malungkot na ngumiti.
What should I expect? And why would I expect that father will change, just because I saw concerns in his eyes. I am so stupid.
"Lady Lacy, is there anything you are feeling right now? Any pains?" the doctor asked. Umiling naman ako habang ineexamine niya ang pagtibok ng aking puso.
"What happened?" I asked. The maids looked at each other then the doctor looked at me. "You had an accident and hit your head. You have been asleep for almost 2 months now," he informed me.
I creased my forehead and tried to remember what happened, but my head just hurts. As far as I can remember I am always taking care of myself and as much as possible I don't want myself to be hurt or have any scratches.
Special Chapter #4: When We First Met [Izaak & Lacy] Pinatawag si Lacy sa palasyo upang makipagkita kay King Levi, kaya naman nag-aayos na siya ng kaniyang susuotin at ang mga dadalhin niyang appreciation gift para sa hari. Pasasalamat na rin dahil inimbitahan siya nito. Yumuko sa kaniya si Aziz matapos nitong matapos ang kaniyang tali sa buhok. Tinignan ni Lacy ang kaniyang sarili sa salamin nang maigi at nang wala siyang nakitang mali, tinignan niya si Aziz at tumango rito. Yumuko naman si Aziz upang magpaalam at kasabay ng iba pang maid. Napangisi si Lacy sa kaniyang itsura at hinawakan ang kaniyang dibdib patungo sa kaniyang tenga. "Perfect," she mumbled. Isang katok sa pintuan at ang kasunod ay ang boses ni Jerome. "Young lady, the carriage is ready," sambit nito. Mas lalo namang napangiti si Lacy nang marinig ito at lumabas na sa kaniyang kwarto. Nakahilera ang mga maid sa labas ng kaniyang kwa
Special Chapter #4: When We First Met [Pickett Faeroe & Lacy Marquez Lacy is at the palace's garden, she's busy with arranging flowers for her lover, Izaak. Napagkasunduan nila na magkita nang palihim sa garden ng palasyo, upang walang makakita at makahalata sa kanilang dalawa. Sa ngayon kasi ay hindi pa nila pinapaalam sa iba na magkarelasyon sila dahil parehas silang malalagot dahil alam ng iba ay nakatakda si Lacy sa crown prince. Pagbalik nito ay ia-announce ang kanilang engagement, dahil kasalukuyan itong nasa pacific side of the empire, which is the Darkest Beck. An island. Usap-usapan kasi ngayon na may mga bandit ang pumapalibot sa buong isla at nananakot ng mga tao upang bigyan sila ng mga pagkain, sandata, sumusunog ng mga bahay o 'di kaya'y nagnanakaw sa mga residente roon. Marami na ang takot na mga tao, kaya kailangan na nilang puntahan at hulihin ang mga bandito. Samantala, napangiti si Lacy nang matap
Special Chapter #3: Inside of the Heavily Guarded Prison Lacy is just sitting in her own cellar, bruises all over her body, some of her wounds are still bleeding, some of her wounds has dried up. Because of her weak body, she's unable to move her body freely, and just sitting on the corner of her cellar. Her eyes are tightly closed, as she suppressing herself not to screame because of her wounds. Pero wala nang mas sasakit pa sa puso niyang basag na basag na. Izaak betrayed her with his mistress, Izabel. Mas lalo pa siyang nasaktan lalo na noong hinahatulan siya ng isang bagay na hindi niya ginawa, hindi niya maintindihan kung sinasadya ito ng lalaki upang mapatalsik siya sa kaniyang pwesto bilang isang reyna. O hindi kaya dahil sa gusto nitong maging reyna ang kaniyang kabit na si Queen Consort Izabel. They are just disposing her like a trash, and just throwing her aside. Hi
Special Chapter #2: Lucian Marquez & Lucy Cunningham [Part 2.2] Wala naman siyang gagawin na masama rito, hindi niya alam kung bakit ito kumaripas ng takbo. Nagkibitbalikat na lamang siya at humarap sa dalaga nang nakapamulsa. Nagtatakang nakatingin ang dalaga sa knight na umalis. "You scared him," pang-aakusa nito sa kaniya at tinignan siya. "I didn't. You made him feel scared by calling me for...?" Lucian squinted his eyes at her. "Hmm... I wonder what lady Lucy wants from me." Ngumiti naman si Lucy sa kaniya at may inilabas sa bulsa ito. Inabot ni Luci ang isang maliit na pin kay Lucian, kaagad itong na-recognize ni Lucian. Ito ang pin ng kanilang pamilya, letter 'M', stands for Marquez. Ilang araw na niya iyon hinahanap dahil nga sa nawawala, hinalughog niya na ang lahat ng parte ng kaniyang kwarto, opisina, wardrobe, pero wala talaga. Nasa dalaga lang pala. "How did you get this?" he asked.
Special Chapter #2: Lucian Marquez & Lucy Cunningham [Part 2.1] "Sir Lucian, his majesty wants to talk to you." Umangat naman ang tingin ni Lucian nang pumasok ang kaniyang assistant. Tinignan siya ni Lucian habang nakakunot ang noo. "Why? Is there a problem?" tanong niya rito. "I don't know, Sir. Sir Damien just came to deliver his majesty's message. It's urgent," he said. Lucian sighed and shakes his head. He really hates politics. All Lucian wants is just peace in his life and no killing anymore. But how can he stop if this is his duty to begin with? Lalo pa't isinasama siya ng kaniyang ama at ng
Special Chapter #2: Lucian Marquez & Lucy Cunningham [Part 1.2] “Long live for the Clemson Knight!” sigaw ng isang lalaki. “Long live for the Clemson Knight!” sigaw ng lahat at itinaas pa nila ang kanilang mga kamay at may hawak na banderang kulay pilak, na siyang kulay ng Clemson Knight. Bored na bored naman si Lucian habang naglalakad sakay-sakay sa kaniyang putting kabayo. Tumabi naman sa kaniya ang kaniyang kaibigan na si Zorro na nakangisi sa kaniya. “What’s with the long face? The people are cheering for us!” bahagyang sigaw niya dahil hindi naman nito maririnig ang kaniyang sasabihin dahil masyadong malakas ang mga sigaw ng taumbayan. “Then enjoy yourself, Zorro,” malamig niyang saad dito at bahagyang nauna sa kaniya. Tumawa lamang si Zorro sa binanggit ng kaniyang kaibigan at sinunod ang kaniyang sinabi na i-enjoy ang nagaganap. Ilang sandali lamang ay nakarating na sila sa harapan ng palasyo