Share

Chapter 1.1

Why am I feeling so cold? Is this what you feel when you are dead already?

"Princess Lacy..." may tumatawag sa akin na siyang nagpakunot sa aking noo. Binalewala ko lamang iyon dahil baka nagkakamali lamang ako ng rinig.

"Lacy..."

"Princess…"

“Young…”

“…lady…”

No matter what I do to disregard those voices, there is only one thing I keep on hearing, and that is my name. Sinubukan kong buksan ang mga mata ko pero hindi ko magawa dahil pakiramdam ko sobrang bigat nito. I want to see who it was but as I kept on forcing my eyes to open, the more it becomes heavier and painful.

Tinangka ko namang ibuka ang bibig ko at sinubukan kong magsalita pero walang boses na lumabas roon. My mouth is dry and it’s also painful, it felt like I came from a long journey. I am so thirsty.

"Lacy... wake..." I shook my head and tried to shake that voice out of my head.

"Lady... Lacy... wake up..." I tried to groan but there wasn't even a single sound that came out. Then I felt someone shake me up and slightly slap my cheeks.

"Lacy!" Napabangon naman ako sa gulat nang biglang may malakas na umalog sa dalawa kong balikat, na siyang dahilan ng aking pagkagising.

Wait… gising ako? Paano? Hindi ba namatay na ako? Bakit...?

“My lady!” sigaw ng mga taong nakapaligid sa akin. Bahagyang sumakit pa ang ulo ko at bangag pa sa nangyayari sa paligid ko. Lumapit naman sila sa akin kasabay ng paglibot ng aking mata sa silid kung nasaan ako.

As far as I can remember I already died... then how come I am still alive?

Tinignan ko naman isa-isa ang mga maid na nakapaligid sa akin at may nagtangkang lumapit sa akin pero kaagad ko siyang binulyawan na huwag lumapit sa akin, na siyang dahilan ng pagsakit ng aking ulo.

I looked at my trembling hands and they looked so delicate and young. I immediately jump out of the bed and shove all those maids to get out of my way. Kaagad akong naghanap ng salamin at nang makakita ako ng human-sized mirror kaagad kong tinignan ang sarili ko.

And to my horror, I look like a 15 year old, a young and delicate girl that I was before.

Sandali… 15 years old? Bumalik ba ako nang apat na taon? Bumalik ako sa aking kinse-anyos na katawan and go back 4 years before my death? Eh…!

"Lady Lucy? Is there something wrong?" a maid asked. I looked at who it was and tried to remember her face. It's...Aziz Schultz!

Kaagad kong hinawakan ang kaniyang kamay at nang maramdaman ko ang mainit niyang kamay. Kaagad na nangilid ang luha sa mga mata ko nang mapagtanto kong totoo nga siya. Ine-examine ko ang kaniyang katawan at inikot-ikot pa siya. Ipinagtaka naman niya ang aking ginagawa sa kaniya.

“Uhm... my lady?" Aziz asked. When I was about to ask her, the door slammed open and I saw my father who looks like rushed here to see me, at nakita ko rin ang butler na si Jerome na mukhang nagmadali rin papunta rito.

"Lacy..." my father said. At nagmamadaling pumunta sa kinaroroonan ko pero hindi niya ako hinawakan o kung ano, mayroong distansya pa rin sa aming dalawa.

"Father..." I was in awe when I saw my father. The blue eyed Marquez. Dumaan ang pag-aalala sa mga mata nito, but then again, I remembered the cold eyes that he had when he saw me being executed.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng napagtanto ko kung ano ang kaniyang ginawa noon. I felt shivers and looked at my father with fear in my eyes. My breath became rigid and my heart beat faster and faster. Naramdaman ko naman na may umalalay sa likod ko.

"Lady Lacy, you just woke up from your deep slumber sleep," nag-aalalang saad ni Aziz at hinawakan ang siko ko para gabayan ako papunta sa kama.

My father looked at me like he's worried. But I should know. My father never loved me and he's been distant to me ever since I was a child. Ano ba ang pagkakaiba ngayon? I just went back to my 15 year old self and things will not change.

Hindi pa rin ako mamahalin ng aking Ama dahil kahit ano man ang gawin ko, lumuha man ako ng dugo sa harap niya, wala pa rin siyang pakialam.

A doctor came in and walked over to where I was. "Lady Lacy, you shouldn't force yourself to move around hastily," he said and motioned me back to my bed.

As soon as I sat on my bed, father said something to the doctor before he left. Napayuko naman ako at malungkot na ngumiti.

What should I expect? And why would I expect that father will change, just because I saw concerns in his eyes. I am so stupid.

"Lady Lacy, is there anything you are feeling right now? Any pains?" the doctor asked. Umiling naman ako habang ineexamine niya ang pagtibok ng aking puso.

"What happened?" I asked. The maids looked at each other then the doctor looked at me. "You had an accident and hit your head. You have been asleep for almost 2 months now," he informed me.

I creased my forehead and tried to remember what happened, but my head just hurts. As far as I can remember I am always taking care of myself and as much as possible I don't want myself to be hurt or have any scratches.

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status