Share
Chapter 15
Kasalukuyan kaming tahimik na nakaupo sa loob ng sasakyan na dala-dala nila Tyron at Redenn.
Nagmamaneho si Tyron ng sasakyan habang nakaupo naman sa tabi nito si Redenn na naging maya't-maya ang naging pagsipol habang nakatingin sa labas ng sasakyan.
Ako naman ay nanatili lang na nakaupo sa tabi ni Michael na hanggang ngayon ay tahimik na nakaupo sa tabi ko. Kanina pa siya walang imik. Tahimik at diretso rin siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Kung titignan, mukhang may malalim siyang iniisip.
"Ah, Michael? Okay lang ba ang lahat?" rinig kong biglang tanong ni Tyron na focus sa pagmamaneho. Hindi naman kaagad umimik si Michael.
"Kumain lang talaga kami. Walang samaan ng loob. Pfft," rinig kong rebat naman ni Redenn.
Akala ko ay mag-re-react na si Michael ngunit nanatili lang siyang tahimik habang nakatingin pa rin sa labas ng sasakyan.
"T*ng*na mo! Umayos ka nga! Hindi 'yon ang tinutukoy ko," rinig ko namang sabi ni Tyron kay Rede
Kaugnay na kabanata
The Rented Wife Chapter 16
"Kumain na ba kayo?" magiliw na tanong ni Mommy habang nakatayo sa tapat ng aming lamesa. Nandito kami ngayon sa kusina dahil kasalukuyan pang inaasikaso nila Ranie at Reev ang sala. "We're good, Madam," sagot naman ni Michael. Tulala at hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa mga oras na ito. Parang hindi ito ang unang beses na nagkita silang dalawa. "Ma'am, saan namin pwede ilapag 'tong mga pinamili namin?" rinig kong tanong naman ni Redenn bago itinaas ang mga dala-dala niyang plastik. Nakasunod naman sa kanya si Tyron na buhat-buhat ang pinaka malalaking plastik bags. "Hala! Nag-abala pa kayo," sabi naman ni Mommy. "Pero pakilagay na lang d'yan. Pasensya na talaga at wala kaming kahit ano ngayon, ah. Bibihira kasi na may bisita kami kaya 'di na ako nakapag handa pa," dugtong pa ni Mommy. Magsasalita na sana ako ngunit nagulat ako nang
The Rented Wife Chapter 17
Nanatili akong nakatayo lang dito sa tapat ng aming pinto. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapagtagpi-tagpi ang mga bagay-bagay. Sobrang bilis lang kasi ng mga nangyari. Parang kahapon lang ay naghahanap lang ako ng trabaho. Ngayon, heto na, nasa isa na akong relasyon kung saan hindi naman totoo at ginagamit lang ako. Napahinga ako ng malalim. Masaya ako na kahit papaano ay may makakain na ang pamilya ko. Masaya ako na kahit papaano sigurado na ako na may maipapakain ako sa kanila kahit hindi ako magbabad sa pagtatrabaho. "Hey," mabagal akong napalingon sa aking likod nang may marinig akong boses. Bahagya akong ngumiti nang makita ko siya. "Ginagawa mo rito, Renice?" tanong sa akin ni Redenn habang naglalakad sa akin papalapit. "Wala naman, nagmumuni-muni," sagot ko bago ako tumingin muli sa kalangitan. "Ayos ka lang ba?" tanong pa niya sa akin. "Oo naman. Masaya nga ako na kahit papaano alam ko na hindi na mahihirapan sila
The Rented Wife Chapter 18
Nakatayo ako ngayon sa tapat ng vanity table ko. Kasalukuyan kong kinukuha ang mga gamit na kakailanganin ko sa pagtira sa bahay ni Michael. Sa totoo lang ay halos wala akong maidala dahil nga hindi naman gano'n kagandahan at kaaayos ang mga gamit at damit ko rito sa bahay. Napahinga ako ng malalim bago ako napaupo sa kama na nandito lang malapit sa akin. Nanghihina ako sa katotohanan na parang hindi ako nakatira rito sa bahay, dahil bukod sa iilang piraso lang ang mga damit ko, halos wala pa akong gamit na ako mismo ang nagma-may-ari. Lahat kasi ng gamit ko ay ginagamit din mismo ni Ranie. Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng aming maliit na kwarto. Kung titignan, wala akong madadala kahit ni-isang gamit. Dahil kung dadalhin ko ang mga gamit dito ay mawawalan naman ng gagamitin ang kapatid ko. Muli akong napabuntong hininga. "That's your nth sigh," mabilis akong napatayo at napatingin sa pinto ng kwarto. "Ginagawa mo r
The Rented Wife Chapter 19
Nanatili ako rito sa aking kwarto habang tulala pa rin na nakatingin sa kabinet kung nasaan ang mga gamit namin ni Ranie. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ako nakakapagdesisyon kung ano nga ba sa mga ito ang dapat kong dalhin. Malalim akong napabuntong hininga. "Bakit nandito ka pa, Renice?" rinig kong tanong ng isang pamilyar na boses mula sa aking likod. Mabilis ko siyang nilingon. Nakatayo siya ngayon sa tabi ng pinto. "Wala ba kayong pasok ng asawa mo?" rinig ko pang tanong niya sa akin. Nginitian ko naman siya kahit alam ko na hindi naman ako gagantihan ni Ranie ng ngiti pabalik. "Wala naman sigurong pasok 'yon," simpleng sagot ko. Tumango naman si Ranie sa akin bago niya tinignan din ang kabinet na pinaglalagakan ng aming mga damit. "Dalhin mo na lang ang mga 'yan. Lahat naman 'yan ikaw ang bumili," sabi pa nito sa akin.
The Rented Wife Chapter 20
Nakabusangot akong naglalakad kasabay ni Michael. Naiinis ako dahil 'di ko maintindihan kung bakit ayaw niyang sabay kaming maglakad. "Hoy! Hindi ko nakikita daraanan ko. Tapakan ko kaya sapatos mo," inis na sabi ko. Hindi naman siya kumibo, patuloy lang siya sa paglakad. "Hoy, Michael!" inis na pagtawag ko sa kanya. Mabilis naman niya akong nilingon bago siya napabuntong hininga. Mabagal din siyang huminto sa paglakad bago tuluyang tumingin sa gawi ko. "You are causing a scene," simpleng sabi niya bago siya tumingin sa paligid. Napatingin na rin ako sa paligid bago ako napasimangot. Totoong halos lahat nga ng tao rito ay pinagtitinginan kami. "Bakit kasi sinama-sama mo pa ako rito sa mall kung 'di mo naman ako isasabay sa paglakad? Gusto mo nasa likuran mo lang ako?" inis na tanong ko bago ako napatingin sa paligid.
The Rented Wife Chapter 21
Nakatayo ako ngayon sa tapat ni Michael habang mabagal na umiikot. Titig na titig naman siya sa akin. Nakakailang damit, at bihis na rin ako. Huhulaan ko, halatang hindi lang ako ang napapagod sa ginagawa naming 'to. Nang matapos akong umikot ay humarap ako kay Michael at tumayo ng diretso. Prente naman siyang nakaupo sa harapan ko habang nakahawak ang kanyang hintuturo sa kanyang baba. "Okay, another one," rinig kong sabi ni Michael. Halos bumagsak naman ang balikat ko sa aking narinig. Mabagal naman kaming naglakad nang babae papasok sa fitting area. Halos lahat na ata ng damit nila rito ay naisukat ko na. "Miss, pasensya na ha. Hindi na ako magsusukat, baka kasi isa lang bilhin no'ng lalaking 'yon. Mapapagod ka lang," sabi ko sa babaeng nakasunod sa akin na may dala-dalang mga damit sa kanyang kamay. Napalingon din ako sa tatlo pang mga babae na
The Rented Wife Chapter 22
Nanatili akong tahimik habang sakay ng sasakyan ni Michael. Ito ang sasakyan na gamit namin kanina na pinark namin sa loob ng mall. "Michael, pasensya na sa mga nangyari kanina," sabi ko bago ko siya nilingon. Hindi naman niya ako tinignan pero nakita ko ang bahagyang paggalaw ng kanyang ulo. "For what?" tanong naman nito sa akin. Napabuntong hininga ako. "Para sa mga nangyaring gulo kanina," sagot ko bago ako tumingin sa labas ng sasakyan. Hindi naman na nagsalita si Michael. Parang gusto ko rin na hindi talaga marinig ang kanyang boses. Hanggang ngayon mabigat pa rin ang dibdib ko. Hanggang ngayon ay hindi ko lang maisip ang mga bagay na nangyari sa akin kanina. Oo, hindi kami mayaman. Pero hindi naman ako nakaranas ng kahit isang gano'ng pagmamaliit sa buong buhay ko. Kanina, 'yon ang unang beses na nangyari ang mga 'yon. Sobran
The Rented Wife Chapter 23
Hindi ko alam kung ilang oras ba akong nanatili lang na nakaupo sa kama. Nakatulala lang ako at nakatingin sa kawalan. Ang maalala ang bagay na 'yon ang isa sa pinaka-ayaw ko ng maalala sa buong buhay ko. Ang alaala kung saan huling beses kong nakita ang pag-ngiti ni Daddy, at ang huling beses na narinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Isang luha na naman ang muling pumatak sa aking mga mata. Hanggang ngayon ay sarili ko pa rin ang tanging sinisisi ko sa trahedyang nangyari sa buhay namin. Kung hindi lang sana namatay si Daddy, baka wala ako rito ngayon, baka hindi ako isang rented wife at tau-tauhan ni Michael Seth. Pero kagagawan din ito nang nagmamaneho ng sasakyan na 'yon. Kagagawan din ng taong 'yon ang kamalasang natatamasa ng pamilya namin ngayon. Kung hindi lang sana niya kami tinakasan, kung hindi lang sana niya hinayaang duguang nakahandusay si Daddy sa kalsada, baka, baka buhay pa sana siya. Kinagat ko ng mariin ang pang-
Pinakabagong kabanata
