CHAPTER 120.5: AKO NA LANG

Hana's POV

Nang talikuran kami ni Taki ay mabilis na hinabol ko siya.

"Taki!" malakas kong sigaw.

Pero hindi niya ako pinakinggan at patuloy pa rin siyang naglalakad.

"Taki! Sandali!" at nadapa ako. Hay... Ang saya nito.

Napangiwi ako na maramdaman ang sakit. "Ouch..." naiirita kong sabi.

Pagtingin ko sa harapan ay hindi ko na makita si Taki.

Kailangan kong habulin si Taki baka kung ano ang gawin niya. Dali-dali akong tumayo pero napaupo ulit na maramdaman ko ang sakit sa aking tuhod nang tignan ko iyon ay doon ko napansin na nagasgasan ito.

Hindi ko napigilan na mapaiyak. Ang sakit naman kasi!

Nagulat na lamang ako na bigla akong umangat sa ere at nang tignan ko ang gumawa niyon ay walang iba kundi si Taki.

"Taki..." sabay tulo ng aking luha.

Hindi siya nagsalita at nagpatuloy lang sa paglalakad. Napatitig ako sa gwapo niyang mukha na walang emosyon na mababakasan doon. Para siyang naging manhid.

Hindi ako ngulit pa dahil alam ko na ang gusto ni Taki ngayon ay katahimika