Chapter 6: A senseless interrogation with you.
Lumabas na ako sa court right after the trial. Napangisi ako. Hundred thousand again. Naipanalo ko na naman ang kaso. I'm such a great lawyer. Hay.
Naaubutan ko sa labas ng sasakyan si Galand. He's obviously waiting for me. Nang makita niyang palapit na ako ay seryoso niya akong tinitigan. Inirapan ko lang sya at pumasok na sa sasakyan. Psh. Alam ko ang ganoong klaseng tingin ni Galand, ibig sabihin may kasalanan ako at may nagawang hindi niya nagustuhan. Madalas ko ng makita ang ganoong tinginan sa loob ng tatlong buwan. Palagi kasi syang kontra sa ginagawa ko kaya hindi kami magkasundo.
"Tumuloy ka pa rin..." saad niya at pabagsak na isinara ang pinto ng sasakyan.
"So? Share mo lang?"
Hindi na sya sumagot pa at nag-drive na lang kaya napairap akong muli. Whatever. Pikon.
Lumipas ang ilang minuto ng mapansin kong ibang daan ang tinatahak namin. Napakunot ang noo ko at tumingin kay Galand.
"Sa labas tayo mag-didinner. Wala akong balak ipagluto ka."
Nagmake-face na lang ako sa sinabi niya. So, anong pinapalabas niya? Na kapag hindi sya nagluto walang ibang choice kung hindi kumain na lang sa labas? Share niya lang? Medyo mahilig sya mag-share ha.
Binalot na kami ng katahimikan hanggang sa marating namin ang fast food chain na gusto niya.
"Bakit dito? Atsaka ano yan? Ang dami namang tao. Sa iba na lang." saad ko ng makita ko syang nagtatanggal na ng seatbelt.
"Masarap dito. Mura pa. Huwag kang mag-inarte." bumaba na sya ng sasakyan. Napairap na lang ako at tinanggal na ang sariling seatbelt. Pagbaba ko ng sasakyan ay naabutan ko syang nakatayo sa labas. Nang makita niya ako ay kaagad syang naglakad patungo sa fast food chain.
"Huy! Wait lang!" binilisan ko ang paglakad ko. Oo, lakad lang. Hindi ako pwedeng tumabo. Imagine, naka-lawyer suit ako ngayon. Nakakababa ng dignidad.
"Kuya, penge pera." napahinto si Galand kaya naabutan ko sya. Napasulyap ako sa harapan niya at nakita ang isang maduming bata. Napangiwi ako ng ilahad nito ang kamay niya kay Galand.
"Huy, bata. Tumigil ka nga. Umalis ka dito. Nasan ba ang magulang m--"
Natigilan ako ng makitang umupo si Galand upang mapantayan ang bata. Anong ginagawa ng bobong 'to?
"Bakit? Anong bibilhin mo?"
"Huy, Galand. Tumayo ka nga dya--"
"Kain po. Gugutom na ako."
Naputol ang sasabihin ko ng magsalita muli ang bata.
"Oh? Anong pagkain?"
Tumalikod ang bata at itinuro ang bakery na medyo malayo rito.
"Yun po."
"Ah. Sandali. Pa'no ka pupunta dun? Marunong ka bang tumawid?" bakas sa tono ni Galand ang pag-aalala niya kaya napairap ako. Ang drama, hindi naman bagay. Napakaplastic.
"Runong po ako."
"Talaga?" hinawak ni Galand ang braso ng bata kaya tumango ito.
"Oh sige." tumayo si Galand at dumukot sa bulsa niya. Nakita kong naglabas sya ng isang daan kaya nahablot ko iyon. Baliw ba sya?! Paano kung hindi naman pagkain ang bibilhin ng batang 'yan? Malay ko ba, uso na ang droga ngayon. Pati bata user na.
"Ano ba, Galand?! Bobo ka ba? Bakit magbibigay ka ng ganito kalaking pera sa batang yan?"
Kumunot ang noo niya saka ako inirapan. Ang akala kong nanalo na ako ay mali pala. Muli syang dumukot sa kaniyang bulsa at naglabas ng panibagong isang daang piso atsaka iyon iniabot sa bata.
"Ito oh. Ibili mo yan ng pagkain mo."
Lumaki naman ang ngiti ng bata. "Talaga po?! Mamat!" ginulo ni Galand ang buhok ng bata bago pa kumaripas ng takbo ito palayo sa amin.
Dumiresto ng tayo si Galand sa nakapamulsang naglakad papasok ng fast food chain na parang walang nangyari.
"Galand, bakit mo ginawa yun?" sumunod ako sakaniya at hindi mapigilang mailabas ang pagkairita sa tanong.
"Anong sinasabi mo? Do what?" inirapan niya ako ng makapasok na kami sa loob. "Ang dami mong satsat, maghanap ka na lang ng bakanteng lamesa. Ako na ang o-order."
Magsasalita pa lang ulit ako ng bigla na syang umalis. Nakakabwisit. Hindi ko alam kung bobo lang ba talaga sya o nagmamaang-maangan. Pareho pa sila ng sagot ni ate ng itanong ko din sakaniya iyan. Wala na akong choice kundi ang padabog na tumalikod at naghanap ng sinasabi niya. Hindi naman ako nahirapan at kaagad na natanaw ang bakanteng table malapit sa transparent wall at hagdan ng fast food chain.
KATAHIMIKAN ang namayani sa pagitan naming dalawa habang kumakain. Napasulyap ako sa kaniya na seryoso lamang at parang galing sa isang marangyang pamilya kung umasta. Tuwid sya kung umupo at parang taga-palasyo kung gumamit ng kutsara at tinidor.
"Galand." tawag ko sa kaniya. Tumingin naman sya sa akin at nag-taas ng kilay. Nakaramdam ako ng inis sa inasta niya pero piniling pahupain iyon kaysa awayin sya. May kailangan akong itanong. Bigla kasi akong na-curious sa personality niya.
"Asan ang mga magulang mo?" tanong ko. Saglit naman syang sumulyap sa akin bago muling bumalik sa pagkain at hindi pinansin ang tanong ko.
"Tagasan ka ba? Sa'n ang totoo mong tirahan?" usisa ko pa. Nakaka-curious naman talaga. Three months ko na syang kasama and yet pangalan lang niya ang alam ko. Nakapagtataka nga na pinayagan sya ni ate na tumira kasama ako. Pa'no pala kung masama ang taong ito? Baka pinaglamayan na ako. Hindi ko maintindihan kung bakit tiwalang-tiwala sya sa lalaking 'to.
Hinintay ko syang magsalita at bumuntong-hininga ng hindi na naman niya pansinin ang sinabi ko. Bastos.
"Galand, sumagot ka." napasulyap ako sa kwintas niya na hanggang ngayon ay patuloy pa rin na umiilaw. "Saan nanggaling ang kwintas na iyan? Bakit hindi napupundi? Atsaka saan mo nakukuha ang pera mo?" tiningnan niya lang ako kaya tuluyan na akong nainis. Nanggigigil ko syang tinitigan.
"Sino ka ba talaga?"
Pinagmasdan ko kung paano niya ibinaba ang kutsara't tinidor. Pinunasan niya ng tissue ang kamay saka humarap sa akin.
"Ang ingay mo. Kababae mong tao. Hindi mo ba alam na hindi pwedeng magsalita kapag may laman ang bibig mo? Saka bakit ba? Ang dami mong tanong." saad niya at umirap.
"I already told you. My parents are leaving in a far place, so do I. Hindi mo na kailangang malaman pa kung saan iyon. It's not that special, as if my life's details are really important." sagot niya sa mga itinanong ko sa kaniya but leaving some questions unanswered. Napamaang ako at nagtanong muli.
"So who are you? Bakit may mga bagay kang alam na tungkol sa akin? How come did you say that I'm predestined to fight for justice? Are you numb? I'm a liar but I'll fight for justice? Malabo." umiling-iling ako at ipinagpatuloy na ang pagkain.
"Well Mikaela, to tell you the fact, nothing is impossible. Even the word itself says 'I'm possible'. So what kung alam ko iyon? I just know it. Kailangan ba may rason palagi? In fact, everybody are born good, kaya hindi pwedeng mawala ang kabutihan sa loob nila. At ikaw Mikaela... I can see it through your eyes. You'll be a great hero someday."
Napairap ako sakaniya. What a claptrap. Wala talaga syang kwenta kausap. At ako? Hero? Hero as in bayani? Nagpapatawa ba sya? Hindi ko gagawin ang ginagawa ng mga bayaning pagbuwis ng buhay para lang mailigtas ang maraming tao at ang bansa. No way. Over my dead body.
"Take it seriously, Mikaela. Take my words seriously. You'll understand me soon. And believe me. Mas masarap sa pakiramdam ang makatulong sa mabuting paraan. Mas masarap damhin ang karangyaan gamit ang malinis na paraan."
Kinunotan ko sya ng noo. Napakaraming sinasabi. Kaninang marami akong tanong, ayaw sumagot. Ngayon namang ayaw ko ng marinig ang boses niya saka dumadaldal ng walang kabuluhan. Ang gulo kausap.
"Huwag kang mag-make face, Mikaela." saad nito kaya napairap ako. Napakalinaw ng mata. Maliit magalaw na nga lang ang ginawa ko pero nakita pa din. Katahimikan muli ang namayani sa pagitan namin. Maya maya pa ay napansin kong natigilan sya at napatingin sa paligid bago humarap sa akin.
"Mikaela, gagawin mo ang sasabihin ko."
Kumunot ang noo ko. "Anong sinasab--"
"Basta gawin mo lang!"
Napaigtad ako at nakaramdam ng kaba dahil sa pagsigaw niya. Ano bang nangyayari sakaniya? Anong pinagsasasabi nito?
"A-Ano b--"
Natigilan ako ng iabot niya sa akin ang babasaging lagayan ng toyo.
"Anong gaga--"
"Bibilang ako. After five seconds ihahagis mo yan sa kaliwa mo. Naiintindihan mo?"
"Bakit b--"
"Five."
"Hoy. Galand, ano bang--"
"Four." bulong niya.
"Three."
"G-Galand. Ano ba? Bakit ko ito babasa--"
"Two."
"H-Hey. H-Hindi ko gagawin y--"
"One! Ngayon na!"
Nataranta ako at nabitawan ang bote sa lamesa. Parang bumagal ang galaw ng lahat ng tao sa paligid. Wala akong marinig habang nakatitig lang sa mukha ni Galand. May isinisigaw sya pero walang matanggap ang tenga ko. Para bang natataranta sya. Huminga ako ng malalim. Mabagal ang galaw ko pero ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko.
"Mikaela, wake up! Ano ba?"
Narinig ko na ang sigaw ni Galand. Naramdaman ko ang pagkabuhay ng lahat ng cells sa katawan ko. Naramdaman kong parang gumagaan ang pakiramdam ko. Mabilis kong hinablot ang bote ng toyo at inihagis sa kaliwang parte ko.
Nakaramdam ako ng kilabot ng tila muling bumagal ang galaw ng mga tao sa paligid. Napatingin ako sa sariling kamay at napailing. Hindi. Hindi nangyari iyon. Hindi pwede. Hindi bumilis ang paggalaw ng kamay ko. Hindi sya naging kasing bilis ng kisap-mata. Dahan-dahan naman akong napalingon sa kaliwang parte ko at nanlaki ang mata ng makitang tutumba na ang isang lalaki. Tinamaan sya ng bote sa sensitibong parte ng kaniyang katawan. Nakarinig ako ng pagkalabog kaya nabalik ako sa sarili ko.
"Ayan! Yan yung magnanakaw! Hulihin nyo!"
Iyon ang huli kong narinig bago tuluyang nagdilim ang paligid.
---
"Yes. She's completely fine."
"Are you sure, ate Kim?"
"Ofcourse. Nakaramdam lang sya ng matinding kaba kanina kaya sya nag-faint. No need to worry, base sa ikinwento mo, wala namang dapat ikabahala."
"I hope so, ate Kim."
Nagmulat ako ng mata at sumalubong sa akin ang puting ilaw. Muli akong napapikit dahil sa silaw at kumurap-kurap hanggang sa luminaw na ang paningin. Napatingin ako sa kaliwa at nakita si ate at Galand na seryosong nag-uusap.
"Ate..." mahinang tawag ko kaya hindi niya ako narinig.
"Ate..." ulit ko. Mabilis naman silang napahinto at napatakbo papalapit sa akin si Galand ng makitang gising na ako.
"A-Anong nangyari?" tanong ko at tumingin sa paligid. Nakita kong bumuntong hininga si Galand.
"You fainted. Sabi ni ate, kinabahan ka daw ng sobra. If it's about sa pagsigaw ko kanina, I'm sorry." saad nito kaya napakunot ang noo ko. Napatingin ako sa kisame ng maalala ang nangyari kanina. Napakurap ako. I thought it was just a dream. Totoo palang nangyari iyon.
"W-What time is it?" I asked. Napatingin naman si ate sa relo niya.
"It's two o'clock am, Mikaela. You slept for nine hours." saad niya kaya napatango ako at tumingin kay Galand.
"Umuwi na tayo." saad ko kaya tumango sya.
--
Nauna na akong pumunta sa sasakyan dahil kausap pa ni ate si Galand. Baka naghahabilin na naman sya ng kung ano-ano tungkol sa akin. Napatulala ako sa labas. Naalala ko na naman ang eksena kanina. Hindi ko alam pero nahihiwagaan na talaga ako sa pagkatao ni Galand. How come did he know na dadaan ang lalaking iyon in five seconds? He's kinda mysterious... and creepy.
Biglang may tumigil na van sa madilim na parte ng hospital. May bumabang lalaki at dumiretso sa public comfort room malapit sa hospital. Ibinalik ko ang tingin ko sa sasakyan at napatuwid ng upo ng makitang may bata na pilit na lumalabas sa sasakyan. Umiiyak ito habang pilit na hinila ng iba pang lalaki sa loob ng sasakyan.
Napasandal ako sa upuan. Natatandaan ko ang batang iyon. Nakita ko sya kanina. Sya iyong batang binigyan ng pera ni Galand pero anong nangyayari?
Muli kong tinanaw ang sasakyan at nakitang umandar na ito paalis.
"Anong tinitingnan mo?" napaigtad ako at napasandal sa upuan ng magsalita si Galand. Sa sobrang tulala ko, hindi ko naramdaman ang presensya niya.
"W-Wala." I lied. Muli akong tumanaw sa labas at napailing.
Wala kang nakita, Mikaela. You're just hallucinating things. Wala kang nakita.
Chapter 7: Can't be fooled by an act "Nyenyenye. Whatever, Mikaela. I told you to stop pero hindi ka sumunod. Wala kang kwenta." Napakunot noo ako at pinigilan na lang ang inis na nagsisimulang sumibol sa dibdib ko nang muli akong batuhin ng papel ni Galand. Kanina pa niya ako kinakausap. Hindi ko alam pero wala ako sa mood makipag-away sa lalaking isip bata. Kung nagkataon, baka nasabunutan ko na 'to. "Mikaela naman! Kanina pa kaya kita binabato! Tulalang tulala ka dyan! Ano bang meron sa dingding? Mas gwapo naman ako dyan ah? May abs pa." Hindi ko pinansin ang pagmamalaki niya sa kaniyang pandesal. Kadiri lang. Akala naman niya mahilig ako sa may abs. Saka akala mo naman talaga, may abs. "Mik
Chapter 8: Money makes the robot move Habol-hininga kong itinulak ang pinto papasok sa police station. Napahawak ako sa tuhod ko at napapikit. Napasulyap pa ako sa sandals ko at napailing ng makitang nabali na ang heels nito. "Ano bang ginagawa nyo?! Pwede bang simulan nyo na ang paghahanap sa anak ko?! Ano pang tinutunganga at dina-dada nyo dyan?! For Pete's sake! Nawawala ang anak ko! Can you atleast make a move?!" Mabilis na nalipat ang tingin ko sa pinanggalingan ng boses. Mula dito e natanaw ko si ate na umiiyak habang sumisigaw. Hawak pa sya ng dalawang pulis upang pigilan ang pagwawala niya. "Ano?! Where's ate Kim?!" Napaigtad ako sa pagsulpot ni Galand sa likuran ko. Nagpahuli kasi sya dahi
Chapter 9: Evidence ain't enough "Tita..." mabilis akong lumapit ng makita ko si Shzane. Sa tabi n'ya e ang halos trenta pang mga bata na mayroong kaniya-kaniyang ginagawa. Ang iba ay umiiyak habang ang iba ay tahimik lang sa isang tabi. Niyakap ko kaagad si Shzane ng mahigpit. "Shhhhhh." pagpapatigil ko sa pag-iyak nito. Kailangan naming mag-ingat, maraming lalaki sa labas. Hindi ko sila kakayaning lahat. Tumayo ako at hinawakan si Shzane sa palapulsuhan. Napatingin ako sa naiwan pang mga bata. Nagdadalawang-isip kung isasama ko pa ba sila sa pagtakas namin. Sa huli ay napailing na lamang ako at dahan-dahang lumabas sa pinto. "Ahhhhhhh!" napahiyaw ako ng sumalubong sa amin ang dalawang lalaki at hinablot si Shzane palayo sa akin habang ang iba a
Chapter 10: A strange case for me "Saan punta mo?" Gabi na at nandito si Galand sa condo ko. Kanina ko pa s'ya pinapalayas pero sadyang matigas ang utak ng lalaking 'to. Sa halip ay umorder pa sya ng pizza sa Showkeys. Suot ko ang kulay itim na damit at pantaloon na tinernuhan ng leather shoes na itim. At kung saan man ako pupunta, wala akong balak sabihin sakan’ya 'yon. "Ewan ko, saka pakialam mo ba?" inirapan ko s'ya. "Kapag tapos ka na magkalat d'yan, sar'han mo na lang 'tong condo ko. Oh!" Hinagis ko ang susi sa kan'ya at mabilis na umalis kaya hindi na n'ya nagawang mareact pa. ---
Chapter 11: Catching death for meI'm not dumb. Alam kong hindi ako pwedeng mamatay sa labang ito dahil walang magliligtas sa mga bata.I'll risk my life, but I won't give it up. Dimwit.Ipapapukpok ko pa sa judge ang mga halimaw na 'to.Kasalukuyan akong nasa tabi ng fuse ng bahay na'to. Naghihintay ako ng timing. Mula kasi dito ay tanaw ko ang lahat ng demonyong nagtatawanan.Walang maibigay sa bata, pero ang ulam nila crispy pata. Naikuyom ko ang aking kamao.Wala daw ibinigay ang boss nila, pero ang totoo, kinupit nila para mabili ang pansariling kagustuhan.Napailing na lang ako sa inis
Chapter 12: Please, help me Hindi ko mapigil ang aking pag-iyak habang hinihintay na matapos ang operasyon ni Galand. Hindi ko na alam ang nangyari kanina, dahil pati ako, nahimatay sa kabang naramdaman. I am sitting here alone. Kanina ko pa hinihintay ang doctor sa loob ng emergency room na kinaroroonan ni Galand. Ang alam ko, si ate Kim ang doctor na gumagamot kay Galand. At sa kaalamang iyon, ay bahagya akong kumalma. May tiwala ako kay ate. Alam kong hindi n'ya pababayaan si Galand. Pati si Shzane at ang iba pang mga bata, alam kong nandito sila sa loob ng hospital. Paniguradong nasa iisang kwarto sila at inaalagaan. I can't imagine that
Chapter 13: A quarrel for nothing"I'm sorry but I can't do it.""What?!"Umalingawngaw ang boses ni Ms. Sunshine nang sabihin ko sakan'yang hindi ko magagawang hawakan ang kaso n'ya.Bakas sa mukha n'ya ang inis. Marahil ay nanghihinayang s'ya dahil isa ako sa magaling na abogado rito sa bansa."I'm done here, Ms. Sunshine. I'm sorry." tumungo ako sakan'ya at akmang tatayo nang muli s'yang magsalita."Pere-- Attorney Perez! You can't do this! We already agree and talk about this! You can't just reject me!"Napatingin ako sa paligid at napailing nang makitang pinagtitinginan na kami ng mga t
Chapter 14: Anger is no good"Where's President Guzman?"Napatunghay ang babaeng sa front desk at tumingin sa akin. Tumitig s'ya sa akin sandali at mahahalata mo namang kilala n'ya ako."Attorney Perez, good morning." bahagya s'yang nag-bow sa akin kaya tinanguhan ko lang s'ya."Ang about President Guzman, you can't talk to him right now." mahinahong saad nito kaya napakunot ang noo ko."What? I mean, hindi ba pwede? This is really urgent. I need to talk to him for a certain case."Kailangan kong makausap iyon. Hindi ako mag-aaksaya ng oras na sadyain s'ya dito sa kompanya kung hindi naman mahalaga ang ipinunta ko rito."I'm really sorry. But you need to set an appointment with meet Mr. Guzman. Alam kong alam mo iyon dahil isa kang abogado. I'm really sorry, we need to obey the rules."Napaungol ako out of frustration. Umiinit ang ulo ko sa babae sa aking harapan pero alam kong trabaho lang n'