Share
Chapter 24
Kaugnay na kabanata
Wanting You So Bad... Chapter 25
Una nilang tinungo ang bookstore. Tuwang-tuwa si Lester habang iginagala ang paningin sa napakalaking tindahan. Agaw atensyon dito ang pambatang mga bag na may iba't ibang cartoon figures na drawing. “’Pasok na ba ako Ate?” excited na tanong nito sa kanya ng lapitan niya ito at si Henry. Nakangiti siyang tumango. “Oo, Lester… Nae-enroll na kita at next week pwede ka ng pumasok kahit saling-pusa ka pa lang. Hindi ka kasi umabot sa mismong pasukan, eh…” tugon niya sa kapatid. “Ayos lang ‘yon, Ate. Basta magkakaron na 'ko bago kaibigan,” anito at nilingon pa si Aling Perla. “Narinig mo po ba iyon Aling Perla? Pasok na din daw ako sabi ni Ate,” pagyayabang pa nito sa matanda. Nakangiti namang tumango si Aling Perla. “Dinig na dinig ko Lester,” tugon nito. “So, ano pang hinihintay mo? Pili ka na ng mga gusto mo,” ani Henry na nasa tabi nito. “Sige, Kuya. Tara ‘dun,” ani Lester at hinila na nito si Henry sa kamay. Tumigil ang mga ito sa mga libro at namili ng babagay kay Lester. Sinus
Wanting You So Bad... Chapter 26
“Hungry?” salubong niya sa mga ito ng makababa ng ferris wheel.Sabay na tumango ang magkapatid.“Let’s go. I already made a reservation on a restaurant here,” aniya at nagpatiuna ng maglakad. Sumunod naman sa kanya ang tatlo while Lester was still telling what he felt after his rides.“Taas pala ‘nun Aling Perla, Ate… ‘Usto ko ulit sakay doon sa sunod.” Madaldal na wika nito.Natawa naman si Liana. “Sige ba. Pero, mag-good boy ka muna bago tayo ulit sumakay ‘dun sa susunod,” anito.“Good boy naman ako, ‘di ba Kuya Henry?” tanong ng bata na humabol pa sa kanya.Tumigil siya sandali at nilingon ito. “Pwede ko bang pag-isipan muna ang isasagot ko?” nakangiting tanong niya rito.Nalukot ang mukha ni Lester. Napahalakhak naman siya. He knew he laughed so loud dahil napatingin pa sa kanila ang mga tao sa loob ng mall.“Fine… fine… Good boy ka na,” natatawang sang-ayon niya.Nagliwanag naman ang mukha ni Lester at nakangiting nilingon si Liana. “Rinig mo ba iyon, Ate? Good boy na daw ako sa
Wanting You So Bad... Chapter 27
“Buti naman wala tayong klase mamayang ten. Nakakapagod mag-isip ng isasagot sa java,” ani Rose kaklase at kaibigan ni Liana. “Oo nga. Dyahe naman Prof natin... Di mo rin maintindihan minsan. Bigla na lang magpapa-exam ng walang pasabi,” sang-ayon naman ni Frank. Kaklase at kaibigan niya rin ito pati si Glenda na wala doon ngayon. Lumabas ito at may pupuntahan daw. “Paano? Tambay na lang tayo sa cafeteria?” yaya pa ni Frank sa kanilang dalawa ni Rose.Nakangiting umiling siya sa mga ito. “Pass muna ako. Pupunta ako sa school ng kapatid ko. May program sila ngayon, gusto kung surpresahin,” aniya sa dalawa. “Ganoon ba? Sayang naman…” himutok pa ni Frank na mas lalo niyang ikinangiti. “Tayo na lang dalawa. Ayaw mo ba?” ani Rose dito. Napipilitang tumango naman ang binata. “Sige na nga. Pero libre mo,” anito na halatang binibiro lang si Rose. “Ay! ‘Yun tayo eh… ‘Dun ka magaling…” tugon ni Rose na lalong ikinangiti ni Liana. Tumayo na ito at sabay-sabay na silang lumabas ng lecture r
Wanting You So Bad... Chapter 28
Hindi na binitawan ni Henry ang kamay niya kahit sobrang pawis na pawis na iyon. Tapos ng magsalita ang susundan ni Lester, kaya’t tumayo na ito.“And for our last speaker, let’s welcome him a round of applause.” Ang wika ng guro ni Lester kasabay nang malakas na palakpakan ng mga tao sa loob ng classroom.Noon lang bumitaw si Liana kay Henry at masayang pumalakpak. Ganoon din sina Aling Perla at Henry. Hindi pa man ito nagsasalita ay pinahanga na agad siya ng kapatid sa katatagan ng loob nito.Ngunit, hindi pa rin niya maiwasan ang mag-aalala. Bawat hakbang ni Lester papunta sa podium ay naghahatid ng kakaibang kaba sa dibdib niya. Parang tinatambol sa bilis ng tibok ng kanyang puso.“Ako yata ang kinakabahan para kay Lester, Liana.” Hindi na nakatiis na komento ni Aling Perla sa kanyang tabi habang magkasalikop ang mga kamay nito na tila nagdarasal. Pinagpapawisan din ito kahit aircon naman doon.Napangiti na lang siya at muling itinutok ang pansin sa kapatid.Nakatingin ito sa kani
Wanting You So Bad... Chapter 29
Araw ng Sabado at namalengke si Liana. Henry gave her a debit card na sadyang nakapangalan sa kanya to make sure na natutugunan lahat ng pangangailangan nila sa bahay, pati na ang mga gamot ni Lester.Hindi niya sana iyon tatanggapin pero inunahan na siya nito. At kapag ganoon ang nangyayari, hindi na niya nakukuha pang hindian ito. It was all useless by the way.Sa gate pa lang pagbaba niya ng tricycle ay naririnig na niya ang malalakas na tawanan na nagmumula sa loob ng bahay. Napakunot-noo siya.Henry was still busy at the hotel at alam niyang hindi pa ito makakapunta doon.Pagbukas niya ng gate ay naroon lang sa malapit si Aling Perla na halatang balisa. Nang makita siya nito ay kaagad siya nitong sinalubong ng nag-aalalang mukha.“Sino hong bisita natin, Aling Perla?” takang tanong niya sa matandang babae at hinayon ang loob ng bahay. Ang matinis na tawa ni Lester ay dinig na dinig niya sa may gate.Muli niyang ibinalik ang pansin sa katabing babae ng hindi ito sumagotKinabahan
Wanting You So Bad... Chapter 30
“Pwede ko bang makausap si Mr. Henry Enriquez?” tanong ni Liana sa receptionist ng hotel. Pinuntahan niya agad doon ang lalaki para kausapin. Hindi na siya nag-abalang tawagan ito dahil mas gusto niyang personal silang magkausap. Saglit siyang pinasadahan ng tingin ng kaharap pagkakuwa’y ngumiti. “May I know if you have an appointment with him, Ma’am?” magalang na tanong nito. Umiling siya. “No. Pero kilala niya ako,” aniya. “I’m so sorry Ma’am. He’s quite busy at the moment. If you don’t have any appointment with him, I cannot let you in.” Humihingi ng paumanhing tugon nito. Hindi ito ang madalas na nakikita niyang naka-duty sa lobby kapag pinapupunta siya ni Henry doon, kaya hindi siya nito kilala. Mukha itong mabait hindi kagaya ng iba na kung makatitig sa kanya ay para bang kakainin siya ng buhay. “Ganoon ba?” aniya at sandaling nag-isip. “Pwede bang pakisabi kahit sa sekretarya niya na may importante lang akong sasabihin,” nakikiusap ang tinig na wika niya. Nakakaunawa nama
Wanting You So Bad... Chapter 31
Amused na tinitigan ni Henry si Liana. “Just like now. Hindi mo namamalayan that you were talking gracefully using foreign language. Parang natural lang sa ‘yo na gawin iyon,” wika niya at tinitigan ang kaharap. Liana shyly looked at him. “Hindi ko alam na nangyayari ang ganoong bagay sa akin. Ikaw pa lang ang nakakapuna noon,” anito and blinked twice. Umangat ang kanang kamay niya and gently run his fingers to her hair na malayang nakalugay ng mga sandaling iyon. And then he looked directly into her eyes. “Do you want me to prove it with you?” tanong niya at nahalinhinan ng pilyong mga ngiti ang nasa mga labi. He grabbed the string of the blinds behind her with his other free hand and closed it all. “Huh?” nagtatakang tanong ni Liana na napalingon pa sa blinds ng sumara iyon and then stares at him. But instead of answering her, he bends his head and claimed her lips again and kissed her like a hungry man. Wala siyang pakialam kung medyo may karahasan ang ginagawa niyang paghali
Wanting You So Bad... Chapter 32
“’Nay!” gulat na wika ni Liana pagkapasok niya sa kanyang silid at abutan doon ang ina na prenteng nakaupo sa gitna ng kama. “Ano hong ginawa ninyo dito?” tanong niya dito at alertong iginala ang mga mata sa paligid. Sinisigurado lang niyang walang nagalaw na bagay doon.Kilala niya ito. Lahat ng pakikinabangan nito ay hindi nito tinitigalan hangga’t hindi iyon nakukuha.Napataas ang kilay ni Cely sa inasal niya. “Wala akong ginalaw sa mga gamit mo dito,” anito ng mahinuha ang kanyang iniisip.Nakahinga naman siya ng maluwag. Dumeretso siya sa kinaroroonan nito at hinubad ang lumang relo.“Bakit hindi mo pa iyan idinidispatsa? Palagay ko naman malaki ang nahuhuthot mong pera sa lalaki mo. Marami ka ng pambili at alam kong hindi lang isa ang mabibili mo,” wika nito habang nakatingin sa kanya ng matiim.“’Nay!” hindi makapaniwalang palatak niya at pinanlakihan ito ng mga mata.Umingos ito. “Totoo naman ang sinasabi ko, kaya huwag ka ng magmaang-maangan pa d’yan. Hindi naman akong t*ng*
Pinakabagong kabanata
