Share

Chapter 7  

last update Huling Na-update: 2025-08-24 11:11:18

Chapter 7  

               “อืม” ปฐพีตอบกลับไปในลำคอ อย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาเคยบอกกับเพื่อนรักอย่างขุนพลเอาว่าไม่ชอบจีน่า แถมยังเกลียดเธอเข้าไส้อีกด้วย ที่สำคัญเขาไม่เคยคิดอยากเข้าใกล้เธอ จนทำให้ขุนพลเอ่ยปากขอร้องให้เขาช่วยพูดกับจีน่าให้ เพราะปฐพีกับเธอนั้นสนิทสนมกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แม้จะไม่ค่อยลงรอยกันก็ตามที

“คุณดินขา มาดื่มเป็นเพื่อนชมพูหน่อยสิคะ หญิงสาวหน้าตาสะสวยกำลังเดินเข้ามาจับๆ คลำที่ต้นแขนของปฐพี พร้อมกับท่าทางที่ยั่วยวนเต็มที เมื่อหล่อนได้พนันกับเพื่อนเอาไว้ ถ้าจีบผู้ชายอย่างเขาติด ทุกคนจะยอมรับชมพู ในฐานะคาสโนวีตัวแม่                                               

“อย่าไปยุ่งกับมันเลยนะครับคุณชมพู ไอ้นี่มันไร้ความรู้สึกไม่ไวต่อสิ่งเร้า” ขุนเขากำลังพูด เพื่อเตือนหญิงสาว เพราะเขารู้ดีว่าปฐพีไม่มีทางที่จะสนใจผู้หญิงคนไหน หรือออกจะรำคาญด้วยซ้ำไป                   

“ได้สิครับคุณชมพู” ปฐพีพูดออกมาพร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปาก ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์อย่างน่ากลัว เมื่อชายหนุ่มเห็นจีน่าแอบเหลือบมองมาที่เขาหลายครั้ง เลยอยากประชดหญิงสาว ทั้งที่ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องทำแบบนี้ เมื่อต่างคนต่างก็ไม่เคยมีท่าทีแสดงออกว่าชอบพอกัน เจอกันทีไรก็มีแต่เรื่องให้ทะเลาะทุกที

“เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้ ชิ” จีน่าบ่นพึมพำออกมา พร้อมกับใบหน้างอ จนทำให้พ่อเลี้ยงภูผาแปลกใจ

“โต๊ะนี้มีแต่คนแก่ๆ ทั้งนั้น ฉันว่าหนูเอาของขวัญนี่ไปให้เจ้าขุนพลเองเถอะ” พ่อเลี้ยงภูผาพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ซึ่งเขาเองก็หวังอยากจะได้จีน่าคนขยันมาเป็นลูกสะใภ้เช่นกัน                                  

“ถ้าอย่างนั้นจีขอตัวเอาของขวัญไปให้คุณขุนพลก่อนนะคะ” หญิงสาวพูดจาอ่อนหวาน พร้อมกับโค้งศีรษะลงอย่างนอบน้อมก่อนจะเดินออกไป จนทำให้ผู้ใหญ่เอ็นดูในความน่ารักของเธอ                                           

จีน่าเดินตรงไปที่กลุ่มของขุนพลอีกครั้ง ซึ่งสายตาของพวกผู้ชายที่อยู่บริเวณนั้นมองมาที่หญิงสาวด้วยความชื่นชม จนอยากเดินเข้ามาทักทำความรู้จักกับเธอ แต่ก็มีชายหนุ่มอย่างปฐพีที่กำลังทำใบหน้าเคร่งขรึมไม่แม้แต่จะชายตาแลมาที่เธอ ซึ่งปกติแล้วเขาก็ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาอยู่แล้ว                                     

“ของขวัญค่ะ ยินดีด้วยนะคะ” หญิงสาวส่งกล่องของขวัญที่มารดาเป็นคนจัดการทั้งของด้านในและการห่อที่ดูสวยงามอย่างมืออาชีพ       

“ขอบคุณนะครับ ผมดีใจจังที่คุณให้ความสำคัญ นั่งก่อนสิ มีแต่พวกเพื่อนๆ ของผมทั้งนั้น” ขุนพลเลื่อนเก้าอี้ตรงหน้าให้หญิงสาวลงนั่ง ก่อนที่เขานั้นจะรินไวน์ส่งให้กับเธอ หญิงสาวรับมาจิบพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆ ของขุนพล มีเพียงปฐพีที่จีน่าทำเป็นเมินไม่สนใจ เมื่อหญิงสาวคิดว่าเขาคงมองเธอเป็นตัวสร้างปัญหา เจอกันทีไรก็มีแต่เรื่องให้ทะเลาะกัน                                                                                 

“มึงจะไม่แนะนำให้พวกกูรู้จักกับกูหน่อยเหรอไอ้ขุนพล” เพื่อนผู้ชายของเขา ซึ่งมีหน้าตาดีได้เอ่ยขึ้น พร้อมกับแววตาที่มองจีน่าราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว เมื่อชุดที่เธอสวมใส่แสนจะเซ็กซี่และยั่วยวนขนาดนั้น หญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าใครบางคนกำลังพยายามเก็บอาการหึงหวงเธอเอาไว้ไม่ให้ออกนอกหน้า    

“เธอชื่อจีน่าเป็นเด็กในบ้านของฉันเอง พ่อของเธอเคยเป็นคนงานที่ไร่ของฉันมาก่อน” เสียงทุ้มดังขึ้นมาแย่งซีนขุนพลที่กำลังจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับจีน่า ในฐานะผู้หญิงที่เขากำลังตามจีบ แต่คำว่าเด็กในบ้านนั้น กำลังทำให้ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของคนงานในไร่วายุ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วจีน่าเป็นลูกสาวของเจ้าของไร่ชาร้อยใจรัก ที่อยู่ติดกับไร่ชาวายุ                                                                                          

“อุ๊ย! แบบนี้ก็แสดงว่าเธอเป็นลูกของคนงาน แต่การแต่งตัวเนี่ยดูจะเกินตัวไปหน่อยนะ เช่าชุดมาจากไหนจ๊ะ สวยดี” คำพูดและแววตาของชมพูที่ฟังดูเหยียดๆ นั้น                                                                

“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ทั้งสถานะและความเป็นอยู่ รวมทั้งความรู้สึกบางอย่างอีกด้วย” จีน่าพูดออกมาด้วยประโยคที่ฟังดูกำกวม มีเพียงแค่ปฐพีเท่านั้นที่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร และเหตุผลที่เขาพูดออกไปแบบนั้น เพราะความหึงหวงคิดหาทางที่จะถอดแจ๊คเก็ตไปคลุมไหล่ให้กับจีน่า แต่ดูเหมือนว่าเขานั้นจะใช้ถ้อยคำที่กำลังทำให้ทุกคนมองเธอไม่ดี                                                                        

“คุณจีน่าสนใจมาทำงานกับผมไหมครับ” ชายหนุ่มที่รอจังหวะทำความรู้จักกับหญิงสาวพูดขึ้นมา พร้อมกับแววตาที่ดูเจ้าเล่ห์                                         

“งานอะไรเหรอคะ” จีน่าถามออกไปด้วยแววตาใสซื่อ จนทำให้กลุ่มเพื่อนของขุนพล ทั้งชายหญิงแสยะยิ้มร้ายที่มุมปาก เมื่อคาสโนวาตัวพ่ออย่างแม็คเอ่ยชวนหญิงสาวออกมาแบบนั้น

ปฐพีแทบจะคลั่ง เมื่อสายตาของพวกผู้ชายในกลุ่มกำลังแทะโลมมองจีน่าเป็นดังกระต่ายน้อย ที่พวกเขาพร้อมจะขย้ำได้ทุกเวลา แต่ชายนุ่มก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อทั้งคู่ไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากคู่กัด แถมยังทำตัวเกลียดเธอเข้าไส้อีกด้วย                                                                                            

“อย่ายุ่งกับเธอ จีน่าคือผู้หญิงที่กูกำลังตามจีบ อย่าสนใจคำพูดของมันเลยนะครับคุณจีน่า มาดื่มฉลองกับการเริ่มต้นของผมดีกว่า” คราวนี้ขุนพลได้พูดออกมาด้วยประโยค   ที่ทำให้จีน่ารู้สึกอึดอัด พร้อมกับขยับเก้าอี้นั่งลงข้างๆ หญิงสาวราวกับเธอกำลังจะตกเป็นสมบัติของเขา ซึ่งจีน่าก็ได้ยิ้มหวานตอบกลับขุนพลออกไป เพื่อประชดใครบางคนแถวนี้ แถมเธอยังจิบไวน์หมดไปหลายแก้วจนหน้าแดง                              

“เสียดายจัง สวยๆ แบบคุณจีน่าหาได้ที่ไหนนะ” แม็คยังคงไม่เลิกรา แม้จะรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ขุนพละกำลังหมายตา                                         

“แหม... พวกฉันก็สวยนะแม็ค แต่คงยากอ่ะ แกมันเสือตัวพ่อ” หญิงสาวในกลุ่มเพื่อนได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หมั่นไส้ เมื่อแม็คเจอผู้หญิงคนไหนที่ถูกใจก็มักจะจบลงที่เตียงเสมอ                                                 

“เสือที่ไหน ตอนนี้ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวแล้ว ใช่ไหมครับคุณจีน่า” แม็คพูดออกมาพร้อมกับแววตาหวานหยาดเยิ้ม ร่องอกอวบอิ่มของหญิงสาวที่มองยังไงก็ไม่รู้เบื่อ ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อความหื่นบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้เขานึกภาพไปถึงบนเตียง มโนถึงความงามในเรือนกายที่แสนจะเซ็กซี่ของหญิงสาว

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 65

    “อืม...” เสียงอื้ออึงดังมาจากลำคอของคนตัวเล็กอย่างไม่มีทีท่าขัดขืน แถมเธอยังใช้แขนคล้องไปที่ลำคอแกร่งของสามีเอาไว้แน่น เพื่อโน้มเข้าหาให้ได้องศารับกับช่วงจังหวะที่ดูดดื่ม จากจูบที่อ่อนโยนนุ่มนวลได้กลายเป็นร้อนแรงดังจะกลืนกินคนตัวเล็กเข้าไปทั้งตัว เมื่อเลือดในกายของความเป็นชายเริ่มสูบฉีก ซึ่งจีน่าเองก็ปรารถนาคนตัวโตไม่แพ้กัน เรียวลิ้นของเขาและเธอเกี่ยวกระหวัดกันไปมา อยู่ในโพรงปากของคนใต้ร่างอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมกัน อาภรณ์ที่ห่อหุ้มกายของคนทั้งสอง ถูกชายหนุ่มเปลื้องออกไปกองรวมกันอยู่ที่พื้นอย่างไม่ไยดี ปฐพีไล้มืออีกข้างไปตามเรียวขาเสลาของภรรยา “อืม...อื้ม” เสียงครางดังออกมาแข่งกัน เมื่อต่างคนต่างก็อยากสานสัมพันธ์ ปลายลิ้นอุ่นของชายหนุ่มยังคงกวาดต้อนฉกชิมเอาความหอมหวานจากโพรงปากของภรรยาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อ “ฉันรักเธอจัง จุ๊บ! จร๊วบ!” เสียงแหบพร่าที่ดังบอกรักอยู่ข้างหู กำลังทำให้จีน่าม้วนตัวบิดไปมา เมื่อเธอรู้สึกเสียวซ่านจากสัมผัสที่ได้รับ เพราะเวลานี้ปฐพีกำลังใช้ลิ้นร้อนโ

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 64  

    ในที่สุดปฐพีก็พ่ายแพ้ให้กับความรัก ทั้งที่เขาพยายามผลักไสให้เธอออกไปไกล แต่ทว่าจีน่ากลับใช้ความพยายามที่จะเข้าใกล้ ยิ่งเธอถูกเขาประกาศกร้าว ระยะเวลาหนึ่งปี ที่หญิงสาวจะต้องเอาชนะหัวใจของปฐพี เธอก็ยิ่งทำทุกทาง เพื่อให้ชายหนุ่มยอมจำนน ซึ่งตอนนี้จีน่าก็ทำมันสำเร็จ เมื่อเธอได้เปลี่ยนคำพูดของปฐพี ที่เคยบอกเอาไว้ว่า สามร้อยหกสิบห้าวันฉันจะไม่รักเธอ กลับกลายเป็นสามร้อยหกสิบห้าวันไม่มีวันไหนที่จะไม่รัก เธอกลายเป็นดังจิตวิญญาณของชายหนุ่ม ที่ทำให้เขามีลมหายใจอยู่ได้ในทุกๆ วัน ห้าปีผ่านไป ลูกสาวของจีน่ากับปฐพีกำลังอยู่ในวัยน่ารักน่าฟัง ชื่อว่านภาที่แปลว่าท้องฟ้า เสียงพูดของเด็กหญิงเจี๊ยวจ๊าวใสซื่อทำให้ไร่ชาดูมีชีวิตชีวามากกว่าเดิม ส่งผลให้นายแพทย์จิรายุและภรรยาไม่เป็นอันอยู่กรุงเทพฯ ภายในหนึ่งเดือนเขาเทียวไปมาหลายครั้ง จนปฐพีต้องปรามให้คนทั้งคู่อยู่ที่ไร่ เนื่องจากเขาไม่อยากให้บิดามารดาเดินทางบ่อยๆ เพราะคนทั้งคู่อายุมากขึ้น แม้จะยังดูดีราวกับหนุ่มสาววัยสี่สิบต้นๆ ซึ่งคำชมของลูกชายมักจะทำให้ฝนสุดายิ้มหน้าหวาน เพราะปฐพีชอบหยอดคำหวายไม่แพ้นายแพทย์จิรายุบิดาของเขา

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 63  

    “พอแล้วค่ะจีหิว” หญิงสาวผละคนตัวโตออกห่างเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่เลยเถิดมากไปกว่าจูบ “อยากกินฉันเหรอ หืม” “คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้” จีน่าพูดออกมาด้วยใบหน้าร้อนผ่าว “ไหนลูกพ่อหิวแล้วใช่ไหมครับ ไปกินข้าวกัน” เขากระซิบลงไปที่หน้าท้องของจีน่า จากนั้นปฐพีได้โอบภรรยาลงไปที่โต๊ะอาหาร กับบรรยากาศที่ไม่เหมือนอยู่ในโรงพยาบาล เมื่อปฐพีตั้งใจเซอ์ไพรส์เธอกลับพร้อมกับอยากให้ภรรยาประทับใจ กับของขวัญล้ำค่าที่เธอได้มอบให้กับเขา “เธอออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ฉันจะจัดการกับช้องนาง เธอควรได้รับโทษ ที่กล้าทำร้ายดวงใจของฉัน ส่วนไอ้ขุนพล มันได้หนีไปต่างประเทศแล้ว” พอพูดถึงคนทั้งสอง ใบหน้าของปฐพีดูเคร่งขรึมขึ้นมาอย่างถนัดตา “จีขอได้ไหมคะ ให้ทุกอย่างจบแต่เพียงเท่านี้ จีเองก็ปล

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 62

    ภายในห้องพิเศษ ปฐพีนั่งเฝ้าภรรยาของเขาทั้งคืน จนเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พอจีน่างัวเงียตื่นขึ้นมา หญิงสาวค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะหลับลงอีกครั้งเพื่อปรับกับแสงที่แยงมา ซึ่งจีน่าพบว่าที่นี่ไม่ใช่กระท่อมแต่เป็นห้องที่เต็มไปด้วยสีขาว จากนั้นหญิงสาวจึงค่อยๆ กวาดสายตามองไปทั่วห้อง เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที เมื่อปฐพีกำลังซบหน้าลงกับเตียง มือเรียวเอื้อมไปแตะลงที่ศีรษะของสามีเบาๆ “อืม... จีน่า! เธอเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เมื่อเห็นภรรยารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ปฐพีรีบดีดตัวลุกขึ้นพร้อมกับเอามือกุมใบหน้าของเธอเอาไว้ แล้วเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ก่อนที่เขาสำรวจว่าเธอเจ็บตรงไหนบ้าง “ฉันขอโทษนะจีน่า ที่ทำให้เธอต้องไปเจอกับเรื่องบ้าๆ พวกนั้น ลืมมันไปเถอะนะ คิดว่ามันคือฝันร้ายจะได้ไหม ฉันอาจจะขอเธอมากไป แต่ต่อจากนี้ฉันจะทำให้เธอฝันดีทุกคืน พร้อมกับตื่นมาเจอกับฉันในทุกวัน จะไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอได้อีกแล้ว” ดวงตาคมจับจ้องไปที่ใบหน

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 61   

    “ฉันขอโทษนะจีน่า ต่อไปฉันจะไม่ให้เธอต้องห่างกายไปไหนไกล อดทนรอฉันอีกนิดนะ ใกล้ถึงแล้ว” พอพูดจบชายหนุ่มรีบหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปในไร่ ที่เขาตั้งใจอยากจะสร้างบ้านไว้ที่นี่ เพื่อมาพักผ่อนกับจีน่า ในเวลาที่เขาและเธอว่างจากงานในไร่ชา พอรถยนต์ออฟโรดคันคู่ในแล่นมาถึง ชายหนุ่มไม่รอช้าหยิบไฟฉายออกมา แล้วเดินตรงไปยังกระท่อมทันที ซึ่งเขากึ่งวิ่งกึ่งเดินอย่างกับกลัวว่าจะมีคนคว้าเส้นชัยไปก่อน “เฮ้ย! อะไรเนี่ย กระเป๋าของจีน่า” ชายหนุ่มรีบคว้ากระเป๋าของหญิงสาวมาสะพายเอาไว้ ก่อนจะรีบเดินออกไปให้เร็วที่สุด เพราะกระท่อมอยู่ห่างจากที่จอดรถพอสมควร ถ้าคนที่ไม่เคยออกกำลังกาย อาจจะต้องหยุดนั่งพักเอาแรง แล้วค่อยเดินต่อด้วยซ้ำ เมื่อมาถึงกระท่อมหัวใจของชายหนุ่มแทบสลาย ที่เห็นร่างของภรรยาถูกพันธนาการเอาไว้กับเสา เขารีบเข้าไปแก้มัดให้กับเธอ ขณะที่จีน่าไม่ได้สติ เขาเรียกยังไงเธอก็ไม่ยอมตื่น

  • 365 วันฉันจะไม่รักเธอ   Chapter 60  

    “ไม่จริงคุณขุนพลเดินทางไปกรุงเทพตั้งแต่บ่ายแก่ๆ ป่านนี้เขาคงบินออกนอกประเทศไปแล้ว” ช้องนางเดินผ่านมาได้ยินประโยคที่ปฐพีพูดขึ้นพอดี หล่อนเลยสวนกลับอย่างไม่คิด “ลูกไม่ได้ทำเรื่องแย่ๆ ใช่ไหมช้องนาง” แม่เลี้ยงเวียงพิงค์เอ่ยถามลูกสาวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ทว่าดวงตาของนางกลับแฝงไปด้วยความกังวลใจ “ช้องนางเป็นลูกแม่นะคะ ทำไมแม่ต้องมองลูกสาวของตัวเองด้วยสายตาแบบนั้นด้วย” “เพราะแม่รักลูก เลยไม่อยากให้ลูกทำผิด” “หยุดพูดจาบ้าบอได้แล้ว กลับไปเถอะคุณปฐพีที่นี่ไม่มีผู้หญิงชื่อจีน่า” น้ำเสียงของพ่อเลี้ยงสิงห์คำฟังดูห่างเหินอย่างรุนแรง เมื่อเขารู้ถึงจุดประสงค์การมาที่นี่ของปฐพี “ถ้าเรื่องนี้ถึงตำรวจผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด จีน่าอยู่ที่ไหน ตอบผมมาคุณช้องนาง

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status