Chapter 2

(A MOTHER'S LOVE)

CHERRY

'That night makes my life miserable,'

Nasira ang buhay ko. Nawala ang kinaiingatan kong career, na wala ang pangarap ko, lahat nawala sakin.

"Chie, gutom nako."

Napahinto ako sa pag-iisip nang may tumawag sa akin, at nakita ko si Charlie.

"Hindi pa tayo kumakain e." Nakanguso niyang sagot.

"Hmm. Dito ka lang, ipagluluto kita," sagot ko at tumayo papuntang kusina.

Habang nagluluto ako, biglang sumulpot si Charlie sa likod ko.

"Chie, bat Hindi ako nag-iiskol? May nakikita akong bata laging may dalang bag. Alam ko punta silang iskol." Naka labi niyang sabi.

"Kulang pa ang edad mo para pumasok ng school," sagot ko at inahon ang itlog na niluluto ko.

"Hindi, sabi ng iba ganto nako o!" Inis na sabi niya at pinakita ang nakaangat niyang anim na daliri. "Sabi ng iba pag ganto na yung edad nag iiskol na, pero ako? Bakit hindi pako niiskol?"

Napabuntong hininga na lang ako sa kadaldalan niya. Kaya inis ko siyang hinarap pero hindi ko pinalahata.

"Charli, limang taon gulang ka palang. Pero wag kang mag-alala, maghahanap ako ng trabaho para maipasok ka sa school," sagot ko at binuhat siya.

"Talaga? Pramis?" Tuwang natong niya. Pilit naman akong ngumiti sa kanya at inupo siya sa upuan.

"Oo, kumain kana," sabi ko at sinadukan siya ng kanin.

"Sige! Basta yung pangako mo ha?"

"Oo na, Oo na."

――――――――――

"OKAY, YOU'RE HIRED. Bukas ka na magsimula," sabi nang manager dito sa isang bar. Ngumiti naman ako sa kanya at nagpasalamat bago lumabas sa bar.

Paguwi ko ay agad kong nakita si Charli sa bakuran na naghuhukay.

Ewan ko ba ang hilig-hilig niyang maghawak ng lupa.

"Charli!" Tawag ko sa kanya at pumasok sa gate.

"Chie!" Sagot Niya at nagtatatakbong lumapit sakin.

"Ano yang hawak mo?" Taas kilay tanong ko ng makitang nasalikod niya ang dalawa niyang kamay at nakatago sa likod niya.

"Ano lang to Chie....hmm... Pang hukay ko! Oo pang hukay nag tatanim ako e." Tarantang sagot niya.

"Patingin nga." Nakapamewang na utos ko sa kanya.

"E kasi...." Parang nagdadalawang isip pa niyang ipakita ang kamay niya.

Sa sobrang inis ay kinuha ko ang kamay niya at dinala sa harap.

"Oh my God!" Tarantang sigaw ko at pinagpag ang kamay niya.

"Charli! Madumi ang bulate. Baka magkabulate ka sa tyan niyan."

"Sori na Chie wala kasi akong magawa sabi mo wag akong lumabas ng bahay sinusunod ko naman ang boring kaya dito tapos wala pakong kaibigan." Nakanguso niyang sagot.

Hinawakan ko ang braso niya at dinala siya sa loob.

"Madumi ang lupa, Charli, baka kung ano ang makuha mong bakteriya," sabi ko habang hinuhugasan ang kamay niya.

"Bakit kasi wala akong Papa? Edi sana siya naghahanap ng trabaho at hindi ikaw, edi sana hindi ako naiiwan mag-isa dito." Nangingilid ang luhang sabi niya. Binuhat ko siya mula sa pagkakaupo niya sa lababo at niyakap.

"Wala tayong magawa dahil tinakbuhan tayo ng tatay mo." Wow! Diba ikaw ang tumakbo nung araw na yun? Baliw ka talaga, Cherry.

"Gusto kitang makasama araw-araw, Chie. Gusto ko araw-araw kitang nasa tabi ko na kahit wala akong Papa, meron naman akong Mama."

Pinigilan ko ang pag-hikbi na lumalabas sa bibig ko dahil tuloy-tuloy ang pag-agos ng mga luha ko.

"Kaylangan mag trabaho ni Mama Charli, diba gusto mong mag...iskol? Mag tratrabaho si...Mama para may pang iskol ka." Garalgal sabi ko.

"Hindi na pala ako mag-iiskol para hindi ka na aalis. Para lagi nalang tayong magkasama," hikbing sabi niya.

"Anong kakainin natin kung ganon? Magugutom ka."

"H-hindi na lang ako kakain para hindi ka na magtratrabaho para lagi ka na lang dito at hindi nako iiwang mag-isa. Pwede naman, diba, Mama? Para hindi ka na mahirapan," sagot niya na nagpahagulgol sakin ng todo.

"P-patawarin mo si Mama, p-patawarin moko kung hindi ko mabibigay ang hiling mo."

――――――――――

MABIGAT ANG paghinga ni Charli habang natutulog. Sa kakaiyak niya ay nakatulog na ito sa balikat ko kaya dinala ko na siya sa kwarto.

Magandang bata si Charli. Bilugan ang mukha niya, meron siyang mahabang pilikmata, maganda ang shape ng ilong niya, at matataba rin ang pisngi niya na mapula.

Naging miserable ang buhay ko nang mabuntis ako, pero kahit kelan ay hindi ko naisip na si Charli ang dahilan, dahil alam kong ako ang may kasalanan dahil sa katangahan ko ay naging miserable ang buhay ko.

Nung malaman ng manager ko na buntis ako, ginawan niya ng paraan para matulungan ako, pero napatalsik pa rin ako dahil isa iyon sa hindi ko sinunod na rules sa kontra namin; hindi kami pwedeng magbuntis hanggang hindi pa kami nagpapakasal para maiwasan ang isyu. Pwede naming ipagpatuloy ang career namin kung kasal kami pag nagkaanak. Pero dahil sa katangahan ko ay nadali ako.

Sobrang ingat ko ng malaman kong mahina ang kapit niya sa sinapupunan ko. Ilang beses akong dinudugo nung lagpas dalawang buwan ko na siyang pinagbubuntis. Lalo na nung limang buwan na siya na muntikan nakong makunan. Buti na lang na obserbahan agad.

Nung lumabas naman siya, napakaliit niyang sagol, samantalang nasa tama naman siyang buwan kaya naubos rin ang pera ko dahil sa mahina at mabagal ang presensya niya. Sasobrang takot na nawala siya, ay wiling akong magbayad ng malaki para umayos ang lagay niya. Ilang milyon ang nagastos ko. Mas naging sakitin siya ng isang taon siya. Buti na lang ay malaki pa ang pera kong naitatabi.

Naubos rin ang mga laman ng credit cards ko dahil sa pagiging masakitin niya. Nahinto lang iyon nang mag-aapat na taon na siya. Binenta ko ang mansion ko para lang may maibibigay ng pangangailangan niya. Buti na lang at may natira pakong bahay kaya doon kami nanirahan.

Nung nag dalawang taon si Charli ay kumuha ako ng mag-aalaga sa kanya. Nagtry akong bumalik sa pagiging artista pero wala nang kumuha sa akin dahil sa images ko. Kaya wala akong magawa kundi alagaan ang anak ko hanggang maubos ang pera ko.

Cherin Jane ang totoo niyang pangalan pero pinalitan niya matapos mapanood ang music video ni Charli Puth. Minsan ay tinatawag ko pa rin siyang Cherin dahil nagmumukha siyang lalaki sa pangalan niya.

Hinawakan ko ang buhok niya at hinalikan siya sa noo. "Wag lang mag-alala, anak ko, hahanapin ko ang tatay mo para matulad ang araw-araw mong hinihiling," bulong ko bago lamunin ang dilim.