Novel-novel oleh MsAgaserJ

CHERRYLinggo ng pumunta kami sa sementeryo para bisitahin ang puntod ni Olivia. Hindi nagkaroon ng lamay si Olivia dahil hindi pumayag si Caspian. Kahapon lang namin nalaman na nalibing na pala siya. "Oliver anak, halika dito," mahinhin kong tawag sa kanya, sumunod naman siya at agad na kumapit sakin. "Oliver, alam mo ba kung gaano ka kamahal ng mama mo? Tuwing magkasama kami sa trabaho ay wala siyang ibang bibig kung hindi ikaw. Lagi niyang sinasabi na ikaw na lang ang nag-iisang rason kung bakit nagagawa niyang lumaban at mabuhay sa mundo," saad ko at mahigpit siyang niyakap. "Kaya sana kung ano man ang natitirang sama ng loob mo para sa mama ay magawa mo siyang patawarin, dahil hindi ka niya ginustong ilayo sa papa mo; ginawa niya lang lahat ng iyon para sa ikabubuti mo," mahabang saad ko sa kanya.Ramdam ko ang pagsunod-sunod na pag-galaw ng braso niya. Kasunod noon ay ang malakas niyang pag-iyak. Wala siyang ibang ginawa kung hindi tawagin ang mama niya habang umiiyak. Simula

CHERRY (6 YEARS AGO) "Hmm, you're five months pregnant, but your belly is too big for it," saad ng doctor habang nakatingin sa monitor. "May problema po ba sa baby ko?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. Sa mga nakalipas na linggo ay laging masama ang pakiramdam ko, kaya naman na pagdesisyonan ko nang magpa-check up ulit, para lang makasiguro na ayos si baby. Nung nakaraan linggo lang ay nag bleeding ako, buti na lang ay na obserbahan agad ako ng obgyn ko. "Actually no, your baby seems to be doing fine...but the thing is, I'm seeing suspicious things hiding behind your baby," saad ng doctor na maslalo kong ikinabahala. "Ano po iyon, doc? Magiging okay lang po ba ang baby ko?" naluluha kong tanong sa kanya. "Calm down, I'm just having a theory that you're having twins," ika niya na ikinagulat ko. "But as you can see, baby B is hiding behind baby A. That's why I can't confirm if you really have twins or not. Balik ka nalang next checkup, and let's see kung mag papakita na si Baby B

CHEERYHapon ng makauwi kami, sinama ko muna si Oliver sa amin dahil pansamantala ako muna ang guardian niya habang wala pang desisyon si Caspian."Oliver anak, dito ka muna kay Tita Cherry. Nakausap ko na ang papa mo kanina, at ang sabi niya ay magpapadala na lang daw siya ng mensahe kung kaylan ka niya pwedeng makausap," kausap ko sa kanya, pero nanatiling walang reaksyon ang mukha niya."Charlie, samahan mo muna ang kuya Oliver mo sa kwarto, tatawagin ko na lang kayo pagkatapos kong magluto ng gabihan."Agad namang sumunod si Charlie. "Tara kuya, ipapakita ko sayo yung alaga kong si Chinny," maligalig niyang ika dito at hinatak ito papasok ng kwarto.Nagluto lang ako ng tortang talong at hotdog na kakasya sa aming tatlo―hindi naman mapili si Oliver sa pagkain kahit laki ito sa yaman, hindi tulad ni Charlie. Pero hindi ko naman siya masisisi kung magiging mapili siya sa pagkain nung mga nakaraang araw dahil puro adobong sitaw ang ulam namin.Buti na lang ay mataas-taas ang sinahod k

CHERRY MALAKAS na tili at hiyawan ang nagpagising sakin. Nang imulat ko ang mga mata ko, isang hindi pamilyar na lugar ang bumungad sa akin. "Ahh!!!!" Rinig kong tili ni Charlie at nag tatatakbo ito papalapit sakin sa kama. "Ayaw ko na!" sigaw niya. Nang lingunin ko kung sino ang humahabol sa kanya, si Gray ang nakita ko. "Kids, get down now, breakfast is ready!" Bigla na lang akong napabangon nang marinig ko ang boses ni Sir Keefer. Nasaan ba ako? Mabilis na tumakbo sila Charlie at Gray pababa habang ako ay nahinto ang tingin ko kay Oliver na nakaupo sa sofa at malayo ang tingin. "Oliver," tawag ko sa kanya ng makalapit ako sa pwesto niya. "Gusto mo bang puntahan natin ang mama mo?" Hindi niya ako sinagot. Bagkus ay lumingon lang siya sa gawi ko at umiling. "Ayoko. Gusto kong kausapin si Papa." Napatango naman ako sa sagot niya. "Sige, tatawagan ko ang papa," saad ko bago ko siya tuluyang iwan sa kwarto. "No! That's mine!" "Akin to, eh!" Rinig ko agad ang boses ng dalawa.

Chapter 8 CHERRY Halos 1AM na ng madaling araw nang makarating ako sa lokasyon na ipinadala ng mga pulis. Ipinadala nila ang lokasyon ng bahay ni Olivia kung saan ay nagsasagawa sila ng imbestigasyon. Maraming mga tao at pulis ang nagkalat sa labas ng bahay nila, at kahit pa nanghihina ako dahil hindi ko pa rin lubos maisip na nangyayari ito, ay naghanap ako ng pulis na pwede kong kausapin. "S-sir, Ako po si Cherry Lyn. Ako po yung nakatanggap ng tawag kanina," kinuha ko ang atensyon ng isang pulis na agad akong nilapitan. "Buti ho ay nakarating na kayo, gusto lang po namin kayong makausap para sa isasagawang pag-iimbestiga sa biktima. Kaya kung maari po ay sumama po kayo sa prisinto para doon po kayo makausap. Pumayag naman akong sumama kahit pa na gusto ko nang makita si Olivia. Pero hindi pa man kami nakakaalis nang biglang may mamahaling sasakyan ang huminto sa harap namin, bigla namang napunta ang atensyon ng mga tao doon ng bumaba ang isang lalaki sa sasakyan. Nanlaki an

Chapter 7 CHERRY DAHAN-dahan kong iminulat ang mata, at ang bumungad agad sakin ay isang hindi pamilyar na lugar. "You're awake," sabi ng isang pamilyar na boses. Nang lingunin ko iyon ay si Sir Keefer ang nakita ko, kaya naman dali-dali akong umupo sa pag kakahiga. "You're in the school clinic. You passed out earlier while we were in the office. Here, drink this." Paliwanag niya at inabot sa akin ang isang bottled water. Tumango naman ako at kinuha iyon. Ang napansin ko lang ay kaming dalawa lang ang nandito at wala ang mga bata. "The kids were already in their class. They will finish after 10 minutes." Saad niya ng mapansin niya sigurong may hinahanap ako. "Sir, pasensya na kayo at naabala ko pa kayo, hindi ko po talaga maalala kung anong nangyari kanina," paghiningi ko sa kanya ng paumanhin. "No need. I should be the one who apologizes because of the trouble my nephew caused. Eventually the gun he brought here to school was from his father, and the gun that he's

DAY 1 TO BE A DAD "KHAIRRO WAKE UP!!" Nagising na lang ako sa lakas ng boses ni Mom sa labas. 'Damn it! My eyes hurt so bad, fuck! 'Tamad akong tumayo mula sa pagkakahiga at naglakad papuntang pinto. "Khairro, wake up! We are going to get late!" sigaw niya mula sa labas. "Wait! I'm coming! Tsk!" inis kong sigaw pabalik at binuksan ang pinto. "What are you yelling at Mom? It's 6am in the morning!" "Did you forget that I and your dad are leaving? You need to take care of Kio while we're gone!" inis niyang saad at inabot sakin ang isang bata. "What the! Who the heck is this kid? And why the hell do I need to take care of this while you're gone?!" gulat na tanong ko sa kanya, bigla namang umiyak ang bata mula sa bisig ko na nagpataranta sa akin. Muntikan ko na itong mabitawan, buti na lang ay nahawakan siya ni Mom. "Are you drunk or what? This is your son! Have you forgotten what happened last night?!" sigaw niya. Bigla namang nag-flashback sa isip ko ang nangyari kagabi. 'Damn

THE NEW START (A/N: KHAIRRO'S POV WILL START HERE―ENJOY) Damn, how many years has it been? 2 years? I didn't even notice na dalawang taon na ang lumipas. Parang umihip lang ang hangin, tapos ngayon ay nasa Pilipinas na ulit ako. It feels unreal. I thought even if I was in Minnesota, I'd have a great time, even though that's not what I really want. Pero sa mga araw na lumilipas ay parang parusa ang pagtratrabaho ko doon. Hindi ko nga alam kung bakit umabot pa ako ng dalawang taon doon. But now, I am back in this country, the country where I thought escaping would resolve everything. Pagod akong lumabas ng sasakyan ng makarating ako ng bahay―simula ng makauwi ako ng Pilipinas ay trabaho agad ang inatupag ko. And now I'm home, not in my house but in my parents. Tsk. I was actually planning to stay at my house, but I feel guilty leaving my parents alone when my siblings are gone. They flew to the state a few years ago. "Mom? Dad, I'm home," tawag ko sa kanila ng makarat

SURPRISE Khairro said in a few days he is flying to Minnesota. Gusto ko siyang kausapin bago siya tuluyang umalis. I want to fix things between us. Napagdesisyonan kong puntahan siya sa bahay ng mga magulang niya―he's probably staying there dahil umalis na siya sa bahay nila. 10AM nang makarating ako sa bahay nila, ang pinagtaka ko lang ay mukhang walang tao sa loob. Maya-maya pa ay may lumabas na bodyguard sa gate kaya naman dali-dali akong lumapit dito. "Ah? Ma'am Hiraya? Ano pong ginagawa niyo dito?" tanong niya ng makalapit ako sa gawi niya. "Bibisitahin ko lang si Khairro, kuya, andyan po ba siya?" tanong ko na ipinagtaka niya. "Ma'am, hindi niya po ba alam? Ngayon po ang alis ni Sir," saad niya na ikinahito ko. 'What? Why didn't he tell me? ' "Kaninang 8am papo sila umalis nila madam dahil mga 11am ho ata ang flight ni sir," saad niya. Ramdam ko naman ang panghihina ng katawan ko. 'No way he leaves without telling me?! ' "Ma'am, ayos lang po ba kayo?" nag-aalal

LAST 'Choose what your heart really wants...' 'Choose what your heart really wants...' 'Choose what your heart really wants...' Keizer is right―I should choose what my heart really wants. At alam ko kung sino na talaga ang gusto ng puso ko. Nang makaalis si Keizer ay agad rin akong sumakay sa sasakyan ko at dumiretso papuntang bahay ni Khairro. This is a now or never. I want Khairro to know that my heart chose him. Gusto kong malaman niya na hindi lang ang puso ko ang pumili sa kanya. Nang makarating ako sa tapat ng bahay niya ay agad akong nag-doorbell, pero kahit anong pihit ko ay walang Khairro ang nagbukas ng pinto. Wala naman na akong nagawa kung hindi ilagay ang pin code ng bahay niya na ibinigay niya sakin. Pagpasok ko sa loob ay wala pa rin akong Khairro na nakita―pumunta ako sa sala pero wala pa rin siya. Kahit sa kusina o bathroom ay wala siya. Kaya naman dali-dali akong naglakad papuntang second floor para tignan siya sa kwarto niya. Nang buksan ko ang pinto ay l

FAREWELL NANG maghapon ay nagpaalam ng umuwi ang kapatid ni Khairro, habang ang magulang niya ay nasa loob na ng bahay, kaya naman kaming dalawa na lang natira sa backyard. "Khai, can I ask you something?" tanong ko sa kanya. "What is it?" "Hmm, I saw something in your room kasi eh—it's the job application? In Minnesota sa Mayo Clinic. Don't you think it's a waste kung hindi mo tatanggapin yung work kung na tanggap ka naman?" mahabang tanong ko sa kanya. Na pahinto naman siya sa ginagawa niya. "I don't think it's a waste―marami pa naman akong nakukuhang good opportunity here, ayos na sakin yon," saad niya at muling bumalik sa ginagawa. "But Tita said it's your dream job in Minnesota, sayang naman kung hindi mo tatanggapin diba? Lalo na open pa rin yung job application sayo," pangungumbinsi ko sa kanya. I'm not convincing him because I want him to leave―I am convincing him because I don't want him to regret something in life just because of me. His mother said it took h

AT LAST Pulling out my medical license means I can't apply to any hospital as an obstetrician. That means I just lost my job. Maybe this is my karma? Again? For being selfish, for making people in trouble because of me, and for hurting everyone. Especially Khairro. Wala na akong mukhang ihaharap sa kanya. He will probably get hurt once he discovers this scandal I did. Nang makarating ako sa opisina ay isa-isa kong inayos lahat ng gamit ko. They didn't even give me a day bago man lang umalis. They want me out now. Sa ngayon kaylangan ko munang mapag-isa, isipin kung ano nga ba ang dapat kong gawin, dahil pakiramdam ko ay wala na akong tamang nagawa sa buhay ko. Agad akong dumiretso sa condo ko para magpahinga. I just lost my job. I don't have a plan B. I can't ask help from my parents nor from my sister. At kahit na gusto kong puntahan si Khairro at magsumbong sa kanya ay hindi ko magawa. Kung gagawin ko iyon ay parang ang kapal naman ata ng mukha ko. 'Oh god,