CHAPTER 20

Inabutan kaagad sila ng menu pagkaupo nila at pumili sila ng kakainin nila para sa agahan. Ang alam ni Mia, nag-agahan na ang binata kasabay ang mga kapatid niya at ang kanyang Nanay, pero heto mukhang sasabayan siya ulit nito kumain. Malakas kumain ang binata pero ang pangangatawan nito ay mala-adonis. And yeah, pinagpapantasyahan niya iyon habang naghihintay sila sa order nila.

“Tahimik ka.” Pansin ni Jondray sa kanya.

Naglalaro ka kasi sa isip ko. Ayun ang gustong sabihin ni Mia. “Ah, wala naman kasi akong dapat sabihin.”

“Bibigyan kita ng pahintulot na magtanong sa akin, And after that, I will ask you a questions as well.”

“Kahit ano?” Paninigurado niya sa binata.

Tumango-tango ang binata. Argh! Pagkakataon na niya itanong ang buong pangalan nito. Umayos si Mia nang upo at saka pinagkatitigan ang binata na komportableng nakasandal ang likod sa upuan habang nakatitig rin sa mga mata niya.

Walang kurap-kurap na nagtanong si Mia. “Ano ang buo mong pangalan?”

Jondray smiled at