Chapter 4:
Third Person POV
“May inaasahan ka bang bisita?” tanong ni Ria.
Sa maliit na kuwarto na inuupahan nila Aali, kasya ang tatlo ka tao. Kakatulog lang ni Elya sa kwarto nito nang may may nag-doorbell sa baba. Their apartment house is a two-story with a highly-guarded gate. May mga rose bushes sa gilid and vine plants.
Aali shrugged at tiningnan niya ang labas ng gate, sinilip ito sa bintana. Nang mamukhaan niya nag binata, para siyang isang nurse na aligaga kung ano ang gagawin. Nagtatanong ang mga mata ni Ria at binilinan niya itong huwag lalabas.
Aali made her way outside and saw Keos with wounds on his lips. He was standing there embracing his arms because of the wind’s coldness. Hinapit ni Aali si Keos papalayo sa apartment at nagtungo sa malapit na community park. While holding her hand, hindi mapigilan ni Keos ang mapangiti at magpatianod nito.
“Huwag mong diinan!” reklamo ni Keos.
Diniinan ni Aali ang paglapat ng cotton bud with betadine sa labi ng binata. Hindi alam ni Aali kung bakit siya ang pinuntahan nito gayong alam niyang may bahay ito. Sinigurado niya, simula pa noon, na walang makakaalam na may anak na siya maliban na lang sa close friends niya.
They were sitting in the bench, facing the old fountain covered with cobwebs and variety of vine leaves.
“Ang tanda-tanda mo na, basagulero ka pa rin,” sabi ni Aali. Napasinghap ulit si Keos nang linisin nito ang konting gasgas.
Nilapit niya ang kaniyang mukha sa binata upang makita nang klaro ang sugat nito at malagyan ng plaster since maliit lang naman. Banayad ang haplos ng hangin kasabay ng kanilang purong paghinga. Keos felt like he couldn’t breathe on his own and is waiting for their breaths to sync.
Nang matapos si Aali, gayon na lamang ang kaniyang pagkabigla nang mapagtanto niyang ang lapit lang ng mukha niya kay Keos. Napaatras siya kay Keos causing her to fall from the bench. But, Keos is fast enough and caught her, holding her bra at the back.
Nagulat si Aali at uncomfortable ito, so Keos pull her towards him, kasabay ng pagkahulog ng emergency kit. Nang makabawi si Aali, she fixed herself and sat at the other edge of the bench.
Subalit hindi rin sila nagtagal sa gano’ng posis'yon nang magtanong si Aali kung bakit siya napunta sa bahay nila.
“I was just hoping I could see you here since you’re not in the hospital,” pag-amin ni Keos.
“And why?”
“Should I have a reason to see you? We’re not strangers, Aali.”
Aali scoffed at how truthful and straighforward he have become over the years. She stood up on her foot and faced Keos, folding her arms.
“You should leave. Not because I let you talk to me at the hospital, ay magkaibigan na tayo ulit. We aren’t living in the past, Keos. And you’re not even part of my present.”
Pagkatapos masabi ni Aali ang mga salitang iyon ay tinawag siya ng isang binata, si Rocco, sa ‘di kalayuan. Marahil nakabalik na ito galing sa convenience store upang bumili ng beers and chips. Samantala, si Keos ay naestatwa sa kaniyang tinatayuan.
Aali went to Rocco’s direction and hug his waist na siyang ikinabigla nito. Tinanong siya ni Rocco kung sino kausap niya pero sinabi niya na lamang na nagtatanong lang ng direction. Rocco seems convinced kaya umalis sila sa park na magkaakbay, while his free hand is holding a cellophane of chips and beer.
Nang makauwi sina Aali ay tinadtad siya ng tanong ni Ria sa kuwarto upang ‘di marinig ni Rocco. Alam ni Ria kung ano pa ang nagko-konekta sa dalawa maliban kay Elya kaya lagi siya nitong pinapaalalahanan.
“Kailangan mo lang naman alalahanin kung ano sinakripisyo mo makaahon ka lang, hindi ba? Ayoko ko na ulit mangyari iyong dati, Aali,” pagpapaalala ni Ria. Aali knows how hard for Ria this situation, too. Ria was there to pick herself up no’ng ‘di pa niya kaya ang kaniyang sarili.
“No worries. I have Elya now.” But Ria knows too well. Hindi nawala si Keos sa puso ni Aaliya kahit isang segundo man lang. He was there looming, listening, and waiting. “Halika na, naghintay na si Rocco sa labas.
Nakita mismo ng dalawang mata ni Keos kung gaano kasaya si Aali habang kausap si Rocco. Sa isip niya, marahil ay wala na talaga siyang puwang sa puso nito. It’s not like he wanted to leave Aali that time. He had no choice but to attend prior commitments.
Umalis si Keos sa bahay nina Aali at naglakad papalayo. Hindi niya mapagtanto ang kirot na kaniyang nadarama sa tuwing nakikita niya si Aali na masaya sa iba. It is too selfish of him to see her happy, only for him. But, that was before. Hindi na niya ibig pumagitna sa dalawa.
Keos went to the penthouse he lives in. Hindi pa rin siya nakapagbihis simula pa kaninang umaga kaya init na init siya sa kaniyang suot. He removed his tie while walking and rushed to the elevator. He clicked the penthouse floor which is located at the top of the hotel and went inside.
His room suite is spacious enough because of its emptiness. He doesn’t want an interior designer so he ordered the management of the hotel to remove all stuffs, except for the long settee and a small glass table. Other than that, wala ng makikitang furniture. Sa kusina, he has only one stool for him when he likes drinking wine.
In his room were a king-sized bed, a desk table beside it and white and black wallpapers on walls. A dimlight room complements his dull and order routine as a businesman. He changed his clothes into a pair of shorts and white tee shirt. In his pocket, a tiny band aid was there with a pikachu design; the same band aid the child gave him. Habang inaalala ang batang iyon ay biglang pumasok sa isip niya si Aali. He recalls how Aali lit up her face when she saw the man. Matagal na niyang ‘di nakikita ang expression na iyon, and he misses it.
Before going to bed, he drank one glass of wine, and sleeps on the cold marble floor.
Kinabukasan, maagang nakaschedule ang meeting niya with the researchers. Ito iyong mga researcher from the hospital Aaliya works for, since Mortem Pharmaceuticals is the primary sponsor of the hospital. It has been over three months of researching, pero ‘di pa rin ma-approved ni Keos ang drug na ide-develop nila dahil sa pagiging business-driven and nito.
“Mr. President, if we find cure to this particular illness, we could’ve be known to the medicine industry and the trust rating will peak. To sustain the name of the company, we need to risks this high,” the chief researcher suggested.
Keo’s expression couldn’t believe what the reseaercher have said. Matalim ang titig niya rito kaya ito’y napayuko.
“Look, Mr. Dimaguiba. I am a businessman. Compared to this disease, there are cancers, HIV’s, and STI’s who needs urgent cure. Do you want me to risk for a disease that’s 1 out 100 patients suffer from over the 5 out of 10 people suffering from cancers and other illnesses?” Keos retorted.
Napayuko ang lahat sa kaniyang tinuran at tumahimik. Hindi na makapagsalita dahil sa aura at expression ni Keos na hindi na maipinta.
“Next time you see me, bring me results.”
Keos left the room because he’s steaming mad. He shoved himself in his swivel chair when he enters his office. He leaned on it and breathe slowly to ease the situation of his head. Mainit ang ulo niya mula pa kagabi pagkatapos ay dumagdag pa ang research department team.
His secretary is standing before his table and didn’t move a bit which makes Keos uncomfortable.
“Why? Do you need something?” he asked, still eyes closed.
“Sir,” panimula nit. Inilagay niya ang isang sobre sa ibabaw ng table ni Keos. “Kailangan po ako ng nanay ko sa amin. My father died last night.”
Keos opened his eyes and leaned forward on the table. Mabait at responsible ang secretary niya kaya nanghihinayang siya sa pag-alis nito, pero wala naman siyang magagawa. Kanina pa aligaga ito kung paano magpaalam dahil nakakatakot ang aura nito kanina sa conference room.
“Okay. I’ll heads up the resource department. I’ll let the company cater your needs,” sabi ni Keos. “But, do you know someone who could substitute for a while habang wala pang official applicant?”
“Yes, sir. She’ll be here in 15 minutes. Before I leave, I need to make things in order para ‘di na po kayo mahirapan.” His secretary is one step forward of his plan. Ganiyan siya lagi. Walang palya kaya nagustuhan siya ni Keos bilang trabahante.
Tumango lamang si Keos at umalis ang secretary niya sa office. Bumuntong-hininga siya at muling umidlip sa kaniyang upuan. Hindi siya makatulog kagabi dahil sa mga pangyayari na naganap. He couldn’t focus in his job and everything else. Napagbuntungan pa ng galit ang research team.
Napukaw sa pag-iisip si Keos nang tumunog ang cellphone niya. It was his mother this time.
“When you will visit Andrea, son?” tanong nito.
“You know we’ve been long over. She has her own family to take care of her.”
“Why are you so ruthless? She was once your wife,” mangiyak-ngiyak na sabi ng mama niya.
“The wife who betrayed and cheated on me. I’ll hang up.”
Lalong uminit ang ulo ni Keos dahil sa tawag na 'yon. Hindi niya maintindihan kung bakit laging dinudutdot siya ng nanay niya sa babaeng manloloko.
Epiloque: Makalipas ang tatlong taon, naging maayos ang buhay ni Aaliya sa Barcelona. Nagta-trabaho siya bilang sekretarya sa isang malaking kumpanya roon. Bumalik ng Pilipinas si Marga noong nakaraang taon dahil kinailangan siya ng ina para sa kanilang natitirang negosyo sa Pilipinas. Samantalang si Ria naman ay sinundan ni Fred sa Barcelona at patuloy pa rin sa pagpapagaling. “Did you book me a ticket to the Philippines tomorrow, Ms. Asistio?” tanong ng kaniyang Amerikanong amo habang pumipirma ng dokumento. “Yes, I did, Mr. Darcey.” “Good. You come with me tomorrow. My wife couldn’t make it,” utos nito sa kaniya. Aalis patungong Pilipinas si Mr. Darcey bukas upang i-seal ang kontrata sa isang construction company. Akala ni Aaliya ay makakapagpahinga siya gayong weekend naman ngunit nagkakamali siya. At sa Pilipinas pa talaga. “WH
Chapter 45:“My dearest Daddy…” pagsisimula ng sulat.“Ako nga pala si Hope Eleanor. Of course, you know me already. I was the one who gave you band aid kasi akala ko you don’t know what to do. Noong nakita po kita, na-inlove na po ako sa inyo. Sabi kasi ni Mumma, kapag tinititigan mo po raw ang lalaking gusto mo, kumikislap daw dapat ang mata. Kaya po sabi ko, ikaw na nga po ‘yon. “Matagal na po kitang hinintay. I saw you crying over a woman at the hospital kaya nalungkot po ako kay Mumma ko. Tapos po, h’wag mo pong sabihin kay Mumma na pinuntahan talaga kita sa pinagtatrabahuhan ni Tita Mommy. Nakita ko kasi ang pangalan niyo po sa isang card kaya po pinuntahan kita kaya lang hindi mo ako nakilala agad. Pero that’s okay. “Siya nga po pala, ang saya-saya ko no’ng Family Day. Salamat po at pumunta kayo
Chapter 44:Napaatras din si Rocco ng ilang pulgada nang napagtanto niyang hindi si Keos ang kaniyang nabaril. Si Elya. Hindi pa nakabawi si Keos sa pagkagulat nang may sinasabi si Elya mula sa nakatakip niyang bibig.Sa kabilang banda, mabilis pa sa alas kuwatro ang paghila ng mga tauhan ni Rocco sa kaniya upang tumakas. Maging si Aaliya ay nabigla sa nangyari kaya hindi siya makagalaw agad. Pilit siyang kumakawala sa kaniyang tali pero mahigpit talaga. Nakalislis pa rin ang kaniyang damit at kitang-kita ang kaniyang strap. Humahagulhol na si Aaliya habang nakikita ang anak na unti-unti ng nawawalan ng malay sa bisig ni Keos.“Keos!” sigaw ni Aaliya na ikinagising ni Keos mula sa pagkakagulat. “Do something.”Agad na nakawala si Keos sa kaniyang pagkakatali saka naupo sa sahig habang inaalo-alo si Elya. Hindi niya alam kung bakit pero sunod-sunod na dumadaloy ang mga luha sa
Chapter 43:“Paano mo nagawa sa amin ‘to, Rocco?”Kanina pa sinisigawan ni Aaliya si Rocco na malapad na nakangiti sa kanila habang nakaupo sa king-sized leather chair na nakaharap sa kanila. Mahigpit ang hawak ni Keos sa pulsuhan ni Aaliya ngunit nagpupumiglas ito.Sinugod ni Aaliya sa Rocco na prenteng nakaupo at saka kinuwelyuhan.“Pinagkatiwalaan kita sa tanang buhay ko. Hindi ako naniniwala sa mga sinasabi ni Keos dahil akala ko kakampi kita. Bakit mo ako tinraydor?” sigaw niya ulit.Madaling naiwakli ni Rocco si Aaliya sa sahig at nagkagalos ito sa tuhod ngunit binalewala niya ang sakit no’n. Mas masakit pa rin ang ginawa ni Rocco sa kaniya. Agad na dinaluhan ni Keos si Aaliya sa sahig at tinulungan itong tumayo bago pinaulanan ng suntok si Rocco.Ngunit hindi nagpatinag si Rocco at bumawi ng suntok. Nang naitapon niy
Chapter 42:“Elya!”Nagpupumiglas ang walang muwang na si Elya sa kaniyang inuupuan habang nilalabanan ang salit na nararamdaman ng kaniyang kamay. Nagmamakaawa ang mga mata nitonang makita ang kaniyang ina na natataranta sa kaniyang harapan.Kahit anong gawin nila, wala silang magagawa upang makuha si Elya dahil nakasalalay ang buhay nila sa lalake sa speaker. Hindi pa rin ito nagpapakilala sa kanila kaya labis na lamang ang galit ni Keos nang nakitang nahihirapan na si Elya.“Elya, don’t move. I’m here. I-I’m here. Your uncle is here,” pagtatahan niya sa bata subalit takot na takot na si Elya at may nais itong sabihin kaya lang nakatakip ang bibig nito.Sinubukan ni Rocco na lumapit sa kinaroroonan ni Elya ng pasikreto subalit namataan din siya ng lalake.“Hep, hep! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, plus one?&
Chapter 41:Gabi na ng nagising si Aaliya. Ipinalibot niya ang kaniyang tingin sa paligid at napagtanto niyang nasa kuwarto siya ni Keos. Nag-iba na ang loob nito marahil ay bumili na ng bagong furniture dulot ng nagdaang nangyari. Mas naging tahimik ang dating ng kuwarto niya kumpara noon na parang walang buhay.Bumukas ang pinto ng kuwarto at lumuwa roon ang nanghihinang si Ria kasama si Fred na inalalayan ito. Nagulat siya nang nakita ang kaibigan kaya agad siyang tumayo mula sa kama at tinulungan si Fred.“Ria, ano ang ginagawa mo rito?” tanong niya agad. Pinaupo ito ni Fred malapit sa paanan ng kama at kinumutan ang pang-ibaba nito.“Nag-aalala si Keos sa kaniya sa hospital baka balikan no’ng humahabol sa inyo kaya minabuting dito na muna siya,” paliwanag ni Fred habang nakahawak ang kamay nito sa dalaga.“I’m sorry, Ri. Nadamay ka p