Chapter 42:
“Elya!”
Nagpupumiglas ang walang muwang na si Elya sa kaniyang inuupuan habang nilalabanan ang salit na nararamdaman ng kaniyang kamay. Nagmamakaawa ang mga mata nitonang makita ang kaniyang ina na natataranta sa kaniyang harapan.
Kahit anong gawin nila, wala silang magagawa upang makuha si Elya dahil nakasalalay ang buhay nila sa lalake sa speaker. Hindi pa rin ito nagpapakilala sa kanila kaya labis na lamang ang galit ni Keos nang nakitang nahihirapan na si Elya.
“Elya, don’t move. I’m here. I-I’m here. Your uncle is here,” pagtatahan niya sa bata subalit takot na takot na si Elya at may nais itong sabihin kaya lang nakatakip ang bibig nito.
Sinubukan ni Rocco na lumapit sa kinaroroonan ni Elya ng pasikreto subalit namataan din siya ng lalake.
“Hep, hep! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, plus one?&
Chapter 43:“Paano mo nagawa sa amin ‘to, Rocco?”Kanina pa sinisigawan ni Aaliya si Rocco na malapad na nakangiti sa kanila habang nakaupo sa king-sized leather chair na nakaharap sa kanila. Mahigpit ang hawak ni Keos sa pulsuhan ni Aaliya ngunit nagpupumiglas ito.Sinugod ni Aaliya sa Rocco na prenteng nakaupo at saka kinuwelyuhan.“Pinagkatiwalaan kita sa tanang buhay ko. Hindi ako naniniwala sa mga sinasabi ni Keos dahil akala ko kakampi kita. Bakit mo ako tinraydor?” sigaw niya ulit.Madaling naiwakli ni Rocco si Aaliya sa sahig at nagkagalos ito sa tuhod ngunit binalewala niya ang sakit no’n. Mas masakit pa rin ang ginawa ni Rocco sa kaniya. Agad na dinaluhan ni Keos si Aaliya sa sahig at tinulungan itong tumayo bago pinaulanan ng suntok si Rocco.Ngunit hindi nagpatinag si Rocco at bumawi ng suntok. Nang naitapon niy
Chapter 44:Napaatras din si Rocco ng ilang pulgada nang napagtanto niyang hindi si Keos ang kaniyang nabaril. Si Elya. Hindi pa nakabawi si Keos sa pagkagulat nang may sinasabi si Elya mula sa nakatakip niyang bibig.Sa kabilang banda, mabilis pa sa alas kuwatro ang paghila ng mga tauhan ni Rocco sa kaniya upang tumakas. Maging si Aaliya ay nabigla sa nangyari kaya hindi siya makagalaw agad. Pilit siyang kumakawala sa kaniyang tali pero mahigpit talaga. Nakalislis pa rin ang kaniyang damit at kitang-kita ang kaniyang strap. Humahagulhol na si Aaliya habang nakikita ang anak na unti-unti ng nawawalan ng malay sa bisig ni Keos.“Keos!” sigaw ni Aaliya na ikinagising ni Keos mula sa pagkakagulat. “Do something.”Agad na nakawala si Keos sa kaniyang pagkakatali saka naupo sa sahig habang inaalo-alo si Elya. Hindi niya alam kung bakit pero sunod-sunod na dumadaloy ang mga luha sa
Chapter 45:“My dearest Daddy…” pagsisimula ng sulat.“Ako nga pala si Hope Eleanor. Of course, you know me already. I was the one who gave you band aid kasi akala ko you don’t know what to do. Noong nakita po kita, na-inlove na po ako sa inyo. Sabi kasi ni Mumma, kapag tinititigan mo po raw ang lalaking gusto mo, kumikislap daw dapat ang mata. Kaya po sabi ko, ikaw na nga po ‘yon. “Matagal na po kitang hinintay. I saw you crying over a woman at the hospital kaya nalungkot po ako kay Mumma ko. Tapos po, h’wag mo pong sabihin kay Mumma na pinuntahan talaga kita sa pinagtatrabahuhan ni Tita Mommy. Nakita ko kasi ang pangalan niyo po sa isang card kaya po pinuntahan kita kaya lang hindi mo ako nakilala agad. Pero that’s okay. “Siya nga po pala, ang saya-saya ko no’ng Family Day. Salamat po at pumunta kayo
Epiloque: Makalipas ang tatlong taon, naging maayos ang buhay ni Aaliya sa Barcelona. Nagta-trabaho siya bilang sekretarya sa isang malaking kumpanya roon. Bumalik ng Pilipinas si Marga noong nakaraang taon dahil kinailangan siya ng ina para sa kanilang natitirang negosyo sa Pilipinas. Samantalang si Ria naman ay sinundan ni Fred sa Barcelona at patuloy pa rin sa pagpapagaling. “Did you book me a ticket to the Philippines tomorrow, Ms. Asistio?” tanong ng kaniyang Amerikanong amo habang pumipirma ng dokumento. “Yes, I did, Mr. Darcey.” “Good. You come with me tomorrow. My wife couldn’t make it,” utos nito sa kaniya. Aalis patungong Pilipinas si Mr. Darcey bukas upang i-seal ang kontrata sa isang construction company. Akala ni Aaliya ay makakapagpahinga siya gayong weekend naman ngunit nagkakamali siya. At sa Pilipinas pa talaga. “WH
Aaliya “Hindi ba siya ‘yong nasa picture?” “Ang kapal naman niyang magpakita pa rito.” Ilan lamang iyan sa mga naririning ko habang naglalakad sa pasilyo ng university. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero pagdating ko sa classroom ay puno na ng basura ang ang aking lamesa. Everyone’s looking at me with disgust. I can see through their eyes how cruel and flirty I was. Nakita ko si Ria na nililinis ang aking desk at pinigilan ko siya nang makita kong tumutulo ang luha niya. I saw bunch of pictures of me and our professor making out. Some were in his car, in the laboratory, and at the park. “Tagalinis ka ba ng kalat ng iba, Ria?” tanong ko nang pabalang sa kaniya. Bullies these days don’t learn their lessons. Hindi pa rin tumigil si Ria sa kaniyang ginagawa at hindi na ako nakapagtimpi pa at ibinaliktad ko ang lamesa. Hindi pa ako nakuntento
Six years later… Maaliwalas ang panahon kaya taimtim na pinagmasdan ni Keos ang kalangitan sa glasswall ng kaniyang opisina. Namamangha pa rin siya sa anyo nitong ganda at dala nitong katiwasayan sa kaniyang puso. Kumatok sa pintuan ang kaniyang secretary at yumuko. “The meeting will start in 10 minutes, sir,” pag-imporma nito. Nakasuot ito ng pencil skirt paired with pink blouse that compliments her white skin. Itong klase ng secretary ang kailangan niya; malinis at maayos magtrabaho. Hindi iyong bumukaka na lang bigla-bigla sa kaniyang desk. Keos grabbed his coat and started walking with refinement in the hall way. Compared to who he was, he has changed from a young reckless bachelor into a prominent and competent president of their company. When his father left him the pharmaceutical, he didn’t refuse, instead live with the life his mom tells him to be… even after his mother bought herself a daughter-in-law, he didn’t
Chapter 3: Aaliya Life makes unexpected turns and swerves. It will crash you unannounce whether you like it or not. But, I didn’t know it would be this soon. Araw-araw pinapanalangin ko sa Diyos na sana ay ‘di na kami muling magkita. Akala ko dati, his existence doesn’t costs too much. But, it did too pricy. Everything has to be left behind to attend new priorities. Ayaw tumigil sa pagsayaw sa indayog ng musika ang aking puso. Para itong nagsasaya sa muling pagsilay ng emosyon na biglang naisantabi at hindi pinakinggan. Tila ang mga ugat ng kahapon ay nabunot nang kusa. “Do you have a boyfriend?” Nakaupo kami parehas sa isang long bench with rose bushes and leaves. Nagulat ako sa tanong niya pero hindi ko ipinapahalata. “Do you think Andrea will be happy if he knew you’d still talk to me? Kung makapagsalita ka ngayon parang wala
Chapter 4:Third Person POV“May inaasahan ka bang bisita?” tanong ni Ria.Sa maliit na kuwarto na inuupahan nila Aali, kasya ang tatlo ka tao. Kakatulog lang ni Elya sa kwarto nito nang may may nag-doorbell sa baba. Their apartment house is a two-story with a highly-guarded gate. May mga rose bushes sa gilid and vine plants.Aali shrugged at tiningnan niya ang labas ng gate, sinilip ito sa bintana. Nang mamukhaan niya nag binata, para siyang isang nurse na aligaga kung ano ang gagawin. Nagtatanong ang mga mata ni Ria at binilinan niya itong huwag lalabas.Aali made her way outside and saw Keos with wounds on his lips. He was standing there embracing his arms because of the wind’s coldness. Hinapit ni Aali si Keos papalayo sa apartment at nagtungo sa malapit na community park. While holding her hand, hindi mapigilan ni Keos ang mapangiti at m