A Dangerous Cure

Aaliya

“Hindi ba siya ‘yong nasa picture?”

“Ang kapal naman niyang magpakita pa rito.”

Ilan lamang iyan sa mga naririning ko habang naglalakad sa pasilyo ng university. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero pagdating ko sa classroom ay puno na ng basura ang ang aking lamesa. Everyone’s looking at me with disgust. I can see through their eyes how cruel and flirty I was.

Nakita ko si Ria na nililinis ang aking desk at pinigilan ko siya nang makita kong tumutulo ang luha niya. I saw bunch of pictures of me and our professor making out. Some were in his car, in the laboratory, and at the park.

“Tagalinis ka ba ng kalat ng iba, Ria?” tanong ko nang pabalang sa kaniya. Bullies these days don’t learn their lessons.

Hindi pa rin tumigil si Ria sa kaniyang ginagawa at hindi na ako nakapagtimpi pa at ibinaliktad ko ang lamesa. Hindi pa ako nakuntento at sinipa ko ito. Everyone knew who I become when I’m angry, but they really like testing my patience.

“Saan tapang niyo ngayon?” tanong ko sa kanilang lahat habang hinihipan ko ang aking bangs. They stayed silent as if I’m going to kill if one makes a noise. I heaved heavily while cursing under my breathe.

I wasn’t here to begin with these stuffs. Pumunta lang ako rito para tapusin ang thesis papers ko para hindi na ako magpabalik-balik pa. I didn’t know it will be the last time I’d saw everyone.

“Aaliya…” tawag sa akin ng student assistant sa office ng headmaster.

“Ano?” Nagulantang siya sa aking boses at nakita ko ang takot sa mukha niya. Her fingers were fidgeting on the door side and I feel guilty I shouted at her.

“The headmaster wants to see you.” At bigla na lang siyang tumakbo paalis. Ganoon ba ako katakot-takot?

Kinuha ko ang aking crocheted bag at padabog na umalis sa room. I heard them breathed in unison when I left. This is what I get associating with rich people who only cause chaos in my life. Speaking of chaos, I already had one. I saw him comfortably in a long settee with his usual clean aura and posture—Zacchaeous Mortem, our course professor and the first man who made my heart skip a beat. But, that was before. He’s a total jerk and liar.

Compared to how expensive they looked at, here I am, kakatapos lang ng aking shift sa coffee shop na aking pinagtatrabahuan kaya’t nagmukha akong dugyot; walang hilamos at ligo. Beside him is his mom, looking so elegant and classy. Her aura manifests power and radiance.

I was in my third year sa pre-med school when Sir Keos, our professor, knocked at my dorm and confessed. And because I liked him a lot, I ignored what others' say about me, the same goes for Keos. I thought we would last long. I never thought it will end too soon.

“Have a seat, Miss Asistio,” the headmaster offered. Subalit nang paupo na ako, biglang pinahinto ako ni Madam Mortem asa aking gagawin. 

“I’m not here to stay longer,” panimula niya. Kahit iyong accent niya, halatang ang layo sa aking kinalalagyan. 

I stood there like I am an invisible figure, and as I look at Sir Keos, he seems annoyed and embarassed of how I look. That’s how reality slapped me hard; unannounced and painful. I know he can be cruel, that’s why it’s not foreign to me lalo pa’t alam kong malalim ang galit niya sa ‘kin. kahit pa nakita niya ako na may kasamang lalake, hindi naman ibig sabihin no'n na may namamagitan sa aming dalawa. Nagtanong langa ng taong 'yon.

I should be the one who’s mad. The nerve of this guy!

“I want you to vanish from this school in an instant. Go wherever you want and never ever reveal yourself before us again.” Nabingi ako sa aking narinig. Tama ba ang narinig ko? Papalayasin niya ako sa eskwelahang ito.

Alam kong isa sila sa mga shareholders ng university pero hindi naman yata tama na basta-basta na lamang sila magki-kick out ng estudyante dahil sa personal na dahilan. Why would I give up my dream of becoming a neurosurgeon just because I bottomed his son?

“I know you’re struggling because of your parents. Do you want me to call them?” Tinaas niya ang kaniyang kilay sa aking harapan. 

Biglang may bumara sa aking lalamunan, tila umurong na rin ang aking dila. Parang hinuhukay ang aking memorya na pilit ko nang kinalimutan.  Why would people won’t let me be free? Kailangan ba talaga na ipamukha nila sa akin na nanggaling ako sa pamilyang 'yon? 

Nanginig ang aking mga tuhod subalit nakakuha ako ng suporta mula sa maliit na table sa gilid. Hindi nagtagal ay may nilapat na mga litrato ang Madam sa ibabaw ng glass table sa center. Sinenyasan ni Madam ang headmaster na lumabas at sumunod agad ito.

Before my eyes were pictures laid of me naked with a guy. Naramdaman ko ang lakas ng tibok ng aking puso, pakiramdam ko ay ‘di na ako makahinga. I stared at Keos pero maging siya ay suportado ang ginagawa ng kaniyang ina. His eyes screams more disgust and disbelief. How come I didn’t see this coming? 

Napaluhod ako sa malamig na sahig na semento nang ‘di na kinaya ng aking tuhod ang panginginig. My eyes were swollen from preventing tears in leaking. Para akong sinampal sa katotohanang kahit kailan hindi ko matatakasan ang aking nakaraan. Kahit labag sa kalooban ko ay ginawa ko ang bagay na kailanma’y ‘di ko pa nagagawa.

“P-Patawarin n-niyo po a-ako…” Bumabagal ang pananalita ko. “I’m sorry I cheated on your son. I’m s-sorry for my greed.”

Napahawak ako sa aking tiyan ng may maramdaman akong kirot na tumutusok. Napaupo ako sa sakit ngunit hindi ko ito pinapakita sa kanila. “It’s my fault. I drugged his drink when he went to my dorm to tie him with me.”

Tumaas ang boses ni Madam. “Thank God you came to your senses.”

Madam folded her legs in front of me and scoffed. “Is this the girl you said you’ll spend your life with? Walang pinag-aralan. Akala ko ba ang tinatanggap lang dito na makakakuha ng scholarship program ay dumaan sa matinding pagsisiyasat? This one ahs no dignity!” 

I looked at Keos to scream for help but he didn’t dare to look at me. Wala na ang Keos na minahal ko nang sobra pa sa aking sarili. Marahil ay mali ang pagpana ni Kupido sa akin at sa kan'ya.

“Let’s go!” Madam stood up but Keos walked out first without looking back at me. Nang marinig kong sinara ang pinto ay akala ko ako na lamang mag-isa ro'n.

But Madam spoke, “Good acting, Aaliya. Now, get up and leave before I changed my mind. You should keep your promise.”

Before the Madam left, she patted my tummy with force. Napasinghap ako sa sakit pero ininda ko na lamang ito. Napatawa siya nang lumakad papalayo. Nang magsara ang pinto ay nagkaroon ako ng pagkakatao na iayos ang aking sarili bago pa bumalik ang headmaster sa office nito.

I went out from the rooom like nothing happened. Naglalakad ako sa hallway with confidence like I did something great for myself, kahit wala naman. nakahawak pa rin ako sa aking tiyan. Sa isip ko na lamang ay, leaving a scumbag like him doesn’t cost too much. I knew I dated a walking red flag but he’s just so attractive to me… and I was naïve.

 “ITABI MO na lang ako diyan sa unahan, Manong.”

I grabbed my stuff and went out from the cab and started walking on the sideways. Shoelaces untied, I crouched and tie it but an excruciating stomach pain continues to cause me to bend my knees.

My face grimaced at how painful it is. But a set of arms embraced my waist which startled my nerves.

“Girls these days should know when their period visits, shouldn’t they?” A warm smile greeted me like a hope. Before anything else happens, I lost my consciousness and fell onto his chest and broad arms.

Third POV

Nawalan ng malay si Aaliya dala na rin ng pagod at walang tulog sa pagtatrabaho. Dahil sa stress na nakukuha niya sa bahay at eskwela, hindi na kinaya ng katawan niya ang mga nangyayari at bumigay ito. Buti na lamang at sinundan siya ng cab driver, si Rocco, na sinakyan niya kanina.

“Naku! Bakit ba lagi akong nakakakita ng hinihimatay?” tanong sa sarili at hindi makapaniwala.

Binuhat ni Rocco si Aaliya at nagmamadaling tinungo ang hospital gamit ang sasakyan ng tatay niya. Nagkasakit ang tatay ni Rocco kaya nag-volunteer siyang siya muna ang mamasada habang nagpapagaling ito. Pagdating ng hospital, isang nurse ang umalalay sa kanila at minadaling i-check ang kalagayan nito.

Naghintay lamang si Rocco sa labas waiting area kasi bawal pumasok do’n. Tinawagan din siya ng company kung saan nagtatrabaho ang tatay niya dahil na-trace na hindi siya namasada. Aalis na sana siya ngunit lumabas ang nurse at kakausapin daw ng doctor.

“Congratulations, sir. Your wife is pregnant,” pag-imporma ng doctor habang nakasilay ang ngiti. Nagulat si Rocco at sinabi agad na hindi siya ang tatay ng bata.

“Nakita ko lang po siya nawalan ng malay, doc, pero ‘di po ako ang tatay niyan. Wala pa nga po akong girlfriend, eh,” pagtatama niya sa doctor.

Humingi agad ng paumanhin ang doctor and responded that it was okay. Pagkatapos ng kanilang pag-uusap, umalis na si Rocco at nagpaalam. On the other hand, Ria arrived in at the hospital and looks for her friend. Nakita niya si Aaliya na mahimbing na natutulong sa bed at payapa ang itsura nito. She held her hand and prayed to God that the baby will survive. 

“Don’t worry, Miss. Maayos naman si baby at kapag nagising na siya kailangan niya lang ng maayos na pahinga. Niresetahan na rin siya ng pampakapit since the baby is too young to suffer this kind of situation,” informed the nurse. She smiled at Ria before she left.

As soon as Aaliya woke up, she insisted to get up and work. She knew that she’s pregnant before she left from the coffee shop she’s working at. Rias was there and share secrets with her but it seems like, for Ria, she isn’t part of hers. Lagi nitong sinusolo ang problema simula no’ng naging sila ng professor.

They went too their dorm and change clothes.

“Bakit ba ang tigas ng ulo mo?” Ria blurted out her anger to her bestfriend crying. “Sinabihan ka ng ipahinga ang katawan, bakit hindi ka makaintindi? Bakit kapag tungkol kay Professor Mortem, para kang batang uhaw na uhaw sa pagmamahal? Hindi ba makahintay iyang trabaho mo kahit isang araw lang?”

Ria didn’t know what’s coming out from her mouth. Ang alam lang niya ay frustrated siya sa pangyayari, idagdag pa ang expulsion ng bestfriend niya. Both of them were studying pre-med and they were in their 4^th year. After this school year ay tutungo na sana sila sa formal medicine school.

“Teka, bakit ka ba sumisigaw?” Hinawakan ni Aaliya ang braso ni Ria upang patahanin ito dahil maririnig sila sa kabilang k’warto. Hindi na muna umuwi si Aaliya sa kanila dahil wala rin lang naman kuwenta raw kung magpapakita pa siya sa magulang niya.

Niyakap niya si Ria at humingi ng tawad. “I’m sorry.”

When Ria stops crying she told Aaliya what happened to the school. “Kasabay ng expulsion mo ay ang pag-alis naman ni Sir Keos sa university. Siguro para humupa muna ang tsismis. Everyone was silenced and bought. Alam mo na, that’s Prof. Zacchaeous Mortem, the only heir of Mortem Pharmaceuticals.

“Are you not going to tell him, Aaliya?” tanong ni Ria, bakas sa mukha ang pag-aalala.

“For someone who doesn’t want a kid, why would I hurt my child because of a father like him?” Aaliya retorted kasabay ng paghaplos ng kamay niya sa tummy niya. Hindi alam ni Ria kung ano ang nangyari sa loob ng office at hindi na ito nagtanong pa tungkol doon.

“Ano na plano mo?”

Hindi nakasagot si Aaliya kaya ngumiti na lamang siya sa kawalan. Their silence broke when a call reach their ears. Huminga nang malalim si Aaliya at sinagot ang tawag.

“Good day, Ma'am. This is police station…”

Hindi na pinatapos ni Aaliya ang nasa kabilang linya dahil matagal na niyang kinalimutan na may magulang siya. Having a drunkard parents is too suffocating for her. Simula no’ng sinabi niyang magme-medisina siya at sinabi nitong wala siyang mapapala at mabubuntis lang, she chose to leave home.

“They’re actually right. Mabubuntis lang ako at hindi papanagutan,” she muttered to herself.