17

Naisahan

Tahimik ang gabi at tanging hampas ng alon nang lawa ang siyang maririnig. May ilang tunog ng mga sasakyan ang paminsan-minsan na sumasabay rito.

Sa palagay ko alas-dose na nang gabi. Ayaw ng diwa ko matulog dahil sa kakaisip ko kila Mama at Papa. Parang nakangiti naman ang mga bituin ng sandali akong sumilay sa mga iyon sa kalangitan.

Isa pang bumabagabag sa akin ay ang kalagayan nina Lolita at Lucky. Nakisuyo ako kanina kay Jez na padalhan ang dalawa ng pera. Sa katunayan nga ay hiram ko pa ang perang pinadala ko sa kanila.

Ayaw ko sanang manghiram kaso si Jez ay bukas-palad na tumulong. Alam kong kailangan niya iyon sa nalalapit niya iyon para sa mga make-ups niya kaya ayoko sanang tanggapin.

"Girl, kilala kita! Hindi ka natanggi sa grasya! Nasaan na ang kapal ng mukha mo?", tanda kong sabi niya.

Yakap ko ang sarili habang hinahaplos ang aking mga