CHARTER SEVEN

Third Person Point of View

Alas siete na rin ng gabi nang makalabas sa kwarto si Ashly. Ihahatid na rin sa wakas ang dalaga sa bahay nila kasama itong si Steve.

Nasa loob sila ng sasakyan at kanina pang tahimik ang naghahari sa loob. Steve didn't like it.

"Don't you dare do something stupid, Ashly.

“Why? Are you scared that I might report this to the police?”

Walang ano ano’y humawak ang binata sa hita ng dalaga na ikinagulat at ikinadiri ni Ashly. She stuck up for a moment, trying to figure out what she needed to do while her tears started to fall down.

"Kaya kong baliktarin ang pangyayari. Kaya kong gawing mali ang tama at tama ang mali," he said seriously. Kahit na sino'y matatakot sa pagbabantang iyon. "I am a powerful person. kahit ano pa'ng sumbong mo sa mga pulis, hindi ka nila matutulungan. Wala rin mangyayari kahit ano pa'ng gawin mo. Ikaw lang rin ang magmumukhang tanga at katawa tawa sa atin." Sabay tawa ng binata.

The girl is trying not to cry in front of that bastard because he might think she's weak. She chose to stay as calm as possible.

It took almost two hours for them to arrive at the girl's home. Ashly was about to get out of the car when Steve suddenly pulled her arm towards her and planted a kiss on her lips.

"Bastos!" Sasampalin n’ya sana itong walang hiyang lalaki nang masangga iyon kaagad ni Steve.

"Don't be too dramatic. That's just one smack kiss. Wala namang nawala sa 'yo." Masamang tiningnan ni Ashly ang patawa tawang lalaki. Pilit na hinahaplos ni Steve ang pisngi ni Ashly pero umiiwas ang dalaga. "Don't forget our deal. I'll pick you up tomorrow." He then gave a disgusting wink at Ashly before he released her.

Ashly left immediately because she didn't want to stay there any longer. He closed the door of Steve's BMW to her annoyance. The man's car left abruptly.

Samantala, nasa labas pa lang itong si Ashly ay rinig na rinig n’ya na ang saya ng kan’yang pamilya dahilan upang may bumabagabag sa kan’yang damdamin, hindi n'ya maipaliwanag kung ano iyon, pero mas pinili n'yang maging positibo rito.

Sasamahan sana ni Ashly ang pamilya n'yang magtawanan pero napalitan ang inihanda niyang ngiting reaksyon dahil sa kan'yang nakita— ang mga bagong furniture sa kanilang tahanan. Alam n'ya na kung sino ang nagbigay niyon kung tutuusin pero mas pinili n'yang magtanong para sigurado.

"Ma, saan po galing 'yang mga 'yan?" Turo pa ni Ashly sa ilang gamit na nakablaranda roon sa loob ng kusina.

"O, and'yan ka na pala, anak." sabi ng ina nito sabay hinarap si Ashly. "Ikaw ang dapat namin tanungin."

"Ano pong ibig n’yong sabihin?" A confused reaction written on Ashly's face while asking her mother.

"May manliligaw ka na pala, anak? classmate mo raw siya noong highschool. Si Steve Biloner. Mabait at magalang na bata. Bonus pa ang pagiging guwapo n'ya," Masayang lahad ni Helena sa anak bago ito niyapos. "Anak naman,'wag kang mahihiyang magsabi sa 'min 'pag gan'yan."

"Oo nga, apo. Pamilya tayo, hindi ba?" singit naman ni Lola Nora. "Kaninang alas singko ay dumating s’ya rito at nagpakilalang maayos. Kung hindi pa siya dumating hindi pa namin malalaman na may manliligaw ka na." Sunod niyon ay tawa ng matanda.

Parang humiwalay ang kaluluwa ni Ashly sa ginawang paglapit ni Steve sa kan'yang pamilya.

Bakit kailangan n'ya pang gawin 'yon?!

At talagang nagpakitang tao pa s’ya para ano? Para lasunin ang pamilya nito sa pekeng pagkatao n’ya at nang magustuhan sila ng mga ito.

Ashly tries not to be obvious that she is scared and surprised by what is happening.

"Ah, Ma, Lolo, La, Jay," tawag nito sa kanila. They are all now looking at her.

Gusto ko man sabihin sa inyo pero siguradong alam ni Steve ang mga bawat galaw ko, mga sinasabi ko. Ayokong madamay kayo rito. Kahit na nababaliw na ang utak ko— tipong gustong sumabog dahil sa takot at pangamba.

"Pasensya na po kung wala po akong s-sinsabi. Nahihiya po kasi ako.” Pekeng tumawa ang dalaga upang hindi mapaghalataang natutulero na ito sa mga nangyayari sa buhay nila. "S-Sorry po talaga."

"Huwag kang mahiya, apo. Napagdaanan din namin iyang parte ng buhay na 'yan.” Tumawa ang lahat sa iginiit ni Lolo Jose maliban kay Ashly. "Ah, basta, 'wag ka na ulit maglilihim sa amin. Wala naman masama diyan." Sensiridad na tiningnan pa ni Jose ang apo. Tumango na lamang si Ashly at niyakap silang lahat.

"Teka nga, apo. 'Yan bang lalaking iyan, e, hindi pakitang tao?" hirit na tanong ni Jose habang hinahaplos ang likod ni Ashly. "Kilatisin mo munang mabuti ang pagkatao niyan bago mo sagutin, ha? huwag magpadala sa mga pa ganiyan ganiyan at huwag magmadali."

Tumatakbo sa isipan ng dalaga na kung alam lang ng pamilya n'ya kung gaano kabastos, kahayop, at katarantado ang lalaking 'yon baka sinunog na nila ang mga gamit na ibinigay niyon.

"Ah opo, lo. Mabait po si Steve, 'wag po kayong mag-alala," she lied for their sake. "Sige po, magpapahinga na po ako— may business trip pa po kasi kami bukas. Tanggap na po ako sa trabaho kaya kasama po ako sa mga mag b-business trip. Mga two weeks po akong mawawala dito sa bahay." pagsinungaling ni Ashly. Sinunod n’ya ang gusto ni Steve para sa kaligtasan ng kan’yang pamilya.

Nagulat ang pamilya ni Ashly. S'yempre mas nangibabaw ang tuwa dahil sa magandang balita na natanggap na ito. Masaya nilang binati ang dalaga.

"Basta, apo, tumawag ka, ha?" ani Lola Nora

"'Wag kalimutan magdala ng gamot, anak, baka magkasakit ka roon." bilin ni Helena.

"'Wag po kayong mag-alala dahil susundin ko po lahat ng mga paalala ninyo." She then genuinely smile to them.

"Mag-ingat ka ro’n, apo," payo ni Jose.

"Ate, kailangan matibay ang loob mo bukas." Bilin ni Jay sa nakatatandang kapatid.

"Masusunod po mga sir!" Nagtawanan naman ang lahat sa biro ni Ashly na akala nila ay totoong damdamin ang pinapakita nito sa kanila.

Pagkatapos ng usapan nilang iyon ay pumasok na rin si Ashly agad sa kwarto n’ya. Hindi na nito kaya pang pigilan ang tumutulo nitong luhang magsilabasan, lalo na ang pagsisinungaling nang paulit ulit sa kanila. Napaupo s’ya sa sahig habang yakap ang sarili't umiiyak.

Kinabukasan

Walang maayos na tulog ang dalaga dahil sa pag-iisip nitong baka kung anong gawin ni Steve sa kan’ya sa pagsama nila ng dalawang linggo. Nakatulala pa rin si Ashly kahit na tumunog na ang alarm nito na kung saan ay s'ya pa ang nauna magising rito.

Ayaw n'yang umalis ...

Ayaw n'yang sumama kay Steve ...

Gusto n'yang tumakas ...

Pero paano ang pamilya n'ya?

Her phone rang again.. and it's Steve who's calling. Do'n lamang natauhan ang nakatulalang diwa ni Ashly. Walang ganang sinagot n'ya ito.

O n p h o n e

"Morning. How's your sleep? Well, me," may panunuya sa boses ng binata. "I can't stop thinking about you all night. I am imagining some things that excite me while you're in my room." He then chuckled at his own craziness. "Well mangyayari naman 'yon, in two weeks. Two weeks we are going to be together, right, Ashly?"

Ashly tried to get a hold back her anger and disgust towards Steve. Kaya n'ya magtiis basta huwag lang pakialaman ng hayop na lalaking iyon ang pamilya nito.

Pero minsan, hindi talaga nating maiiwasan ang mapuno, lalo na sa mga taong bastos ang bibig at pagkatao tulad ni Steve.

“Can't you just shut up!? I cannot bear your filthy words that you're throwing at me!" She shouted desperately. "Kung susunduin mo na ako kaya ka tumawag, hihintayin na lang kita sa labas ng bahay namin!" Napasabunot sa sarili ang dalaga.

"I.. don't like the tone of your voice, Ashly. Gusto mo ba na may mangyari sa pamilya mo ngayon? I can do that so easily. Don't test me,"

Nanlaki ang mata ni Ashly. Nagising tuloy lalo ang diwa n’ya sa narinig mula sa lalaki.

"N-No!" she replied quickly and nervously. "Look, I'm sorry. okay? P-Pasensya na talaga," kulang na lang ay lumuhod ito sa pagmamakaawa ng kan'yang boses.

"Beg me, Ashly," he is being a bastard for that.

Gustong gusto sampalin ni Ashly si Steve sa mga katagang iyon pero wala s'yang magagawa kundi ang sundin ito alang-alang sa kan'yang pamilya.

"I'm begging you, Steve. Please, huwag mong sasaktan ang pamilya ko. Sila na lang ang meron ako. Pakiusap."

Steve chuckled. "Now that's a good girl Ashly I like. Well then, see you later, love."

End call