Chapter six
Third Person Point of View “S-Steve, I promise you that I won't tell this to anyone. Palayain mo lang ako. Nagsasabi ako ng totoo! paniwalaan mo naman ako," mangiyak-ngiyak na paulit ulit na pakiusap ng dalaga sa brutal na binata. "You're being ridiculous right now. Sasabihin ko 'to sa 'yong babae ka,” Mahigpit na hinablot ni Steve ang buhok ng dalaga. Ipinaharap nito ang mukha n'ya sa kan'ya. "Even if you beg, even you shed tears of blood, I will never ever let you go. Keep that in your poor little mind!" Dinidiin pa ang hintuturo ng walang hiyang binata ang sintido ng kawawang dalaga, dahilan para ikaiyak lalo nito. Steve noticed it. He clicks her tongue in annoyance. "You're just wasting your tears, it won't work for me." He then smirked while looking at Ashley's pitiful face. Lumapit ang isa n’yang tauhan dahil mukhang may importante itong sasabihin. "Boss, may tawag ka galing sa kompanya." Saka binigay ang telepono sa among naninigarilyo. Kinuha naman iyon ni Steve. Ang isa pang tauhan ni’a ay lumapit sa kan’ya. May hawak itong lighter para sindihan ang sigarilyo ni Steve na nasa bibig. Hinithit ito ng binata habang pinagmamasdan ang dalaga na nakayuko at tahimik na umiiyak. O n p h o n e "Speak," Steve uttered. "You need to go back here as soon as possible, boss. Your father wants to see yo," may pag-alala sa boses ni Aron, ang matalik n'yang kaibigan. "Alright." He then ended the call before he gave the phone to his man. He then face his people. "We're going to the company." Seryosong giit ni Steve. Nalako ang tingin nito kay Ashly. Ngumiti na parang may masamang binabalak. "While you, Ashly, are going to my place," Ashly's face reaction says it all. Ayaw niya. Ayaw n'yang makasama pa ang lalaking ito. Pero ano pa nga bang magagawa n’ya? "H-Hindi " Abot lakas na hinarap ni Ashly si Steve. "Ayoko! Steve, please!" Hinawakan nito ang braso ni Steve sa pagmamakaawa. "Sinabi ko na sa 'yo na hindi ako magsasalita, ba-basta palayai-" Hindi natapos ni Ashly ang nais nitong sabihin nang pasimpleng sinenyasan ni Steve ang isang tauhan nito upang takpan ng panyo ang dalaga sa bibig dahialan para mahimatay ito at madala nila nang walang problema sa mansyon ni Steve. After almost three hours Nagising na tumatagaktak ang pawis ng dalaga sa isang medyo madilim na kwarto. Parang may mga dagang tumatakbo sa dibdib ng dalaga nang mapagtantong nag-iba ang kan'yang kasuotan. Isa ng kulay abong damit na abot hanggang tuhod. Manipis pa ang tela ng damit dahil bakat ang kurba ng katawan ni Ashly. Halata rin sa pustora ni Ashly na pinunasan at nilinisan s'ya dahil wala na ang marumi't mabuhangin nitong katawan sa kakatakbo kanina. Naka-band aid naman ang mga galos sa siko, tuhod at kamay nito. Dahan-dahang napaupo ang babae habang idinadaing ang sakit na kan'yang nararamdam; Matinding pagkauhaw at sakit na rin ng ulo't katawan na nagsabay. "Nauuhaw ako." Hindi mapigilang sabihin ni Ashly bago hinilot ang sintido nito’t maingat na inangat ang ulo. "Finally, you're awake. Did you just say you're thirsty?" Tila ba parang may humalukay sa loob ng katawan ng dalaga nang marinig ang boses na iyon. Natanaw n'yang nakatayo si Steve sa balkonahe't naninigarilyo. Pinagmamasdan lamang s'ya. Maya maya ay Humakbang naman ang lalaki papunta sa ref na nasa kwarto n’ya. Kumuha ito ng malamig na tubig saka lumapit kay Ashly. "Here.." Abot nito ng isang baso ng tubig sa dalaga. Blankong tinitigan naman iyon ni Ashly na ikinairita ni Steve. "Drink it! Wala 'yang lason!" "I don't trust you! At saka p'wede ba, 'wag ka ngang umakto d'yan na para bang may pake ka sa 'kin!" Abot lakas na sigaw ng dalaga sa kinaiinisan lalaki. "I. SAID. DRINK IT!" Ashly keeps ignoring him. Iyon ang naging dahilan upang tumulak sa lalaki ang nais nitong gawin sa kan'ya. "Fine. Hindi naman ako mahirap kausap, marunong akong umintindi kung anong gusto ng taong ayaw makinig sa akin," he said in his dangerous tone. Ininom ni Steve ang tubig at saka hinawakan ng pabalang ang batok ni Ashly. Inilapit ang dalaga papunta sa kan'ya at saka hinalikan ito. Doon na kinuha ng pagkakataon ng binata na ibuga ang tubig sa nakaawang na bibig ni Ashly para makainom ito ng tubig. Ashly was surprised by it and scolded Steve for what he did. He almost swallowed all the water that Steve gave him with his mouth, even though she's coughing to death. "Agh! You're too much for being a pervert!" she states while wiping her mouth. "Bastos ka talaga!" Saka lumayo si Ashly kay Steve. Umusog s’ya sa dulo ng kama para sana putulin na ang kakaibang namumuong delikado pang mangyayari sa kanilang dalawa, subalit hinila s’ya ng binata papunta sa kan'ya. Nakatayo na tuloy si Ashly at kaharap ang lalaki. Steve gave a little smirk at her. "Well, that's what you get for being stubborn." Nagpatunog pa ng dila ang binata sa inis. "Listen to what I say, Ashly!" He touches Ashly's neck then squeezes it causing the girl couldn't breathe properly. "Hindi lang ito ang aabutin mo kapag hindi ka nakinig sa 'kin, mas malala pa rito. So, if you want to live, lalo na ang pamilya mo, You. Better. Do. As I say to you. Do you understand?" Silence. "Answer me?!" Sigaw ni Steve at mas lalo pang hinigpitan ang pagsakal nito kay Ashly, kaya napatango na lamang ang dalaga ng paulit ulit sa takot. Nang sumagot na si Ashly ay doon lang n'ya ito binitawan. Halos hindi na matigil ang pag-ubo ni Ashly. Nanatiling nakahawak pa rin si Ashly sa leeg nito. "J-Just promise me you won't hurt my family. Hindi mo sila gagalawin, nagmamakaawa ako." Tears on her eyes start to drop again. "I-I am willing to do anything you want, everything you desire. I promise,” paninindigan ni Ashly habang lumalayo kay Steve hanggang sa mapasandal na ito sa malamig na pader. Humalakhak nang nakakakilabot ang lalaki bago nagsalita. “Glad that you understand me well." He let out a heavy sigh. Three seconds had passed before he was able to talk again. "Did you know that when you make that pity face of yours, it arouses me that much, especially when you're begging me?" Yumuko na lang si Ashly habang hawak pa rin ang kan'yang leeg. Pakiramdam niya ay nandoon pa rin ang marahas na kamay ng binata. Hindi pa rin kasi siya maayos na makahinga. "Ashly, I am capable of turning the tables in every situation, I'm warning you. Hindi ako madaling kalaban.” pagbabanta ng binata. "A-Alam ko, Steve. Just please–" “Shh, I know, I know, mark my word." He spat while staring at Ashly, flirtatiously. He's crazy. "Kung kanina ka pa gan'yan kausap, hindi na sana tayo umabot pa sa gan'to." He let out a sigh again with his head down. He then faces the woman after a second and says, "Come here, Ashly. Don't just stand there. Sit beside me." Ashly did. Ngunit habang umuupo s’ya sa tabi ni Steve ay hindi n’ya mapigilan manginig sa takot dahil iba ang titig ng lalaki sa kan'ya. It looks like he's staring at his own prey who wants that prey to obey and honor him. Steve starts to stroke the hair of Ashly, gently. "Don't be so nervous, I won't touch you. Not until the wedding day comes." Napansin ni Steve ang gulat na reaksyon ni Ashly. "What's with that face of yours? You need to expect this sh-t dahil matagal ko na 'tong pin'lano. No one can stop me. Not even you," he said authoritatively. "K-kasal?! nababaliw ka na ba? Alam mo ba'ng ibig sabihin ng kasal, Steve?" Ashly look at him in disbelief. "DALAWANG TAONG NAGMAMAHALAN NG TUNAY ANG NAGPAPAKASAL!" "You know what? why don't you just thank me, huh? `cause I won't touch you until our wedding. Do'n pa lang panalo ka na. You should thank me for having at least a little respect for you for not being able to do that. Why? because you are different from everyone els–" Hindi natapos ng lalaki ang sasabihin nito nang sampalin s’ya nang pagkalakas-lakas ng dalaga sa kan'yang magkabilang pisngi. "Hayop ka! wala ka na talagang alam sabihin at gawin kundi puro kalaswaan! Pwes, manigas ka dahil hindi ako magpapakasal sa 'yo!" "Wala ka nang magagawa pa do'n. Pin'lano ko na ito simula't sa umpisa pa lang. Mangyayari't mangyayari ito, Ashly, within in a month," seryosong salaysay ng binata. Walang gana naman tiningnan ni Ashly si Steve pagkatapos iyon ihayag. "You are crazy." "I am, and I guarantee you, woman, you'll get used to it!" Dahan dahang tumayo si Steve. Palakad na sana ito palabas ng kwarto nang tumigil ito saglit dahil may huling habilin pa ito sa dalaga. "I will send you home later. Magpapaalam kang may business trip ka ng two weeks dahil sasama ka sa 'kin papunta sa Surigao Del Sur. Pagkatapos no'n, uuwi ka at sasabihin mo sa pamilya mo na magpapakasal ka na sa 'kin. You hear me?" Silence for a second that makes Steve more annoyed at her. "or do you want to see your family cold to death?" Hamon pa nito. Hindi mapigilan ni Ashly na hindi magalit sa nilitanya ng binata. Namumuro na ito, kaya lumapit s'ya kay Steve at abot lakas na pinag susuntok ang dibdib nito ngunit parang wala lang ito sa kan'ya. Imbes na magalit itong si Steve ay niyakap n'ya lang ang kinababaliwan babae. Pilit na kumawala naman si Ashly pero hindi nito kaya. Malakas ang lalaki. Marahang tinulak ni Steve papasok ng kwarto si Ashly. N-ilock ang pinto para hindi ito makalabas kung susubukan man nito. Ano na lang kaya ang mga iniisip ng dalaga sa mga oras na 'yon? Nagsasayang lang s’ya ng mga luha niya at lakas kung paulit ulit lang n'yang hindi susundin ang mga gusto ng binata. Ano na lang ba ang dapat n’yang gawin para protektahan ang pinakamamahal n'yang pamilya. To be continued....Chapter sixThird Person Point of View “S-Steve, I promise you that I won't tell this to anyone. Palayain mo lang ako. Nagsasabi ako ng totoo! paniwalaan mo naman ako," mangiyak-ngiyak na paulit ulit na pakiusap ng dalaga sa brutal na binata."You're being ridiculous right now. Sasabihin ko 'to sa 'yong babae ka,” Mahigpit na hinablot ni Steve ang buhok ng dalaga. Ipinaharap nito ang mukha n'ya sa kan'ya. "Even if you beg, even you shed tears of blood, I will never ever let you go. Keep that in your poor little mind!" Dinidiin pa ang hintuturo ng walang hiyang binata ang sintido ng kawawang dalaga, dahilan para ikaiyak lalo nito. Steve noticed it. He clicks her tongue in annoyance. "You're just wasting your tears, it won't work for me." He then smirked while looking at Ashley's pitiful face.Lumapit ang isa n’yang tauhan dahil mukhang may importante itong sasabihin."Boss, may tawag ka galing sa kompanya." Saka binigay ang telepono sa among naninigarilyo. Kinuha naman iyon ni Steve.
Earlier. . .Third Person Point Of View Kakalabas lang ni Ashly galing sa trabahong papsukan n'ya. Pero imbes na diretso na syang umuwi ay naisipan n'yang bisitahin ang puntod ng yumaong ama. Pagkatapos ng dalawang jeep na kan'yang sinakyan ay kailangan pa nitong maglalakad papunta sa mismong sementeryo. Naalala n’yang may nagrerenta ng bisikleta sa lugar. Kaya pagkarating n’ya roon ay nagmadali s'yang nagrenta ng bisikleta. Mahirap kasi makakuha ng sasakyan doon para ihatid ka sa mismong sementeryo dahil hindi kasya ang malalaking sasakyan. Mag-aalas singko na ng hapon at medyo makulimlim ang kalangitan— parang uulan nang malakas. Subalit hindi iyon naging hadlang sa dalaga upang hindi matuloy ang pagbisita sa puntod ng kan'yang ama."Sa wakas nakarating rin," sambit ni Ashly sa sarili habang umuupo sa unting damuhan kung saan malapit nakapwesto ang puntod ng ama. "Pa, kumusta kayo? Pasensya na at ngayon na lang ako ulit nakadalaw. Pero, pa, mayroon akong magandang ibabalita sa
5 years later. . .Steve Biloner POV “What did I tell you, Steve? Stop wasting your time on that girl and focus your attention on our company!” Father nagged at me as I signed the documents he handed me. My mom is here, too. She was sitting at the corner while just blankly staring at us. Tired and uninterested in our family and so am I. I shifted my gaze to my father as I stopped signing the papers. Joe handed me the cigarette that I immediately took and lit it with my lighter. I can feel the eyes of my father following me as I stand up and walk towards the balcony. I blew the smoke of my cigarette as I was thinking of someone.No matter what I do, I just can't get her out of my head. Even though five years had passed, I still remember how she looked. How her dimples are exposed while talking. Her long blonde hair is mesmerizing. The porcelain skin she has, the almond color of her eyes which is captivating and how addictive she smells. I just want to devour her. Ashly, how the
Ashly Novanches’ POV “Ashly, sigurado ka ba sa gagawin mong `yan? I mean, hindi kaya mapahamak ka pa d'yan.” ani Jeia na may pag-aalala sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa loob ng taxi papunta sa hospital kung saan dinala ang lalaking niligtas ko noon linggo rin ang lumipas.“Masyado ka lang nag-overthink d’yan, nuggets. Gusto ko lang naman makita kung okay lang ba s'ya. Hindi naman ako magtatagal ro'n. Basta, kahit masilip ko lang s'ya at okay s'ya, aalis na ako.” I answered with sincerity. “Hay, basta. Hindi talaga maganda kutob ko sa lalaking iyon. No'ng kinuwento mo pa lang `yung kalagayaan n’ya noon bago mo s'ya makita ay may mali na, e,” Jeia added that I frowned while looking outside and holding my phone.“Paanong mali?”“Just think about it, nuggets. Hindi kaya masamang tao s'ya kaya s'ya nando'n sa eskinita na iyon? Maybe he is supplying some drugs to someone out there.. o-or maybe he kills someone–” Bigla na lamang pumreno si manong sa pagda-drive. Medyo napatil
Third Person Point of View Hindi rin nagtagal at dumating na rin ang ambulansya. Tila ba nagkaroon ng pag-asa ang dalaga na isalba ang nag-aagaw buhay ng binata. Hindi na pinansin ni Ashly ang nanatiling nakahawak na kamay sa kan'ya ni Steve. Kanina pa s'ya pinagmamasdan nito– he is mesmerizing the woman's innocent, angelic face. It's like he is creating a whole insane story for the both of them.Lumabas sa sasakyan ang tatlong lalaking staff na may dala-dalang hospital bed, huling lumabas ang isang babaeng staff na may bitbit na malaking payong para hindi mabasa ang lahat dahil sa lakas pa rin ng buhos ng ulan. Papunta ang mga ito sa pwesto nila Ashly. Nang makarating na sila, ay maingat nilang nilagay si Steve sa hospital bed. Worries are still written on Ashly's face while looking at the wounded guy.“Hey,” mahinahong tawag ni Ashly kay Steve na ngayon ay nakapikit at dinadaing pa rin ang sugat na natamo. “You're going to be okay. I promise.” Pagtapos niyon ay nilagay na
Ashly Novanches’ POV“Ma, p'wede po bang pakiulit ang sinabi n'yo kanina? Hindi ko po kasi masyado naiintindihan dahil may dumaang maingay na sasakyan,” pakiusap ko sa aking ina na nasa kabilang linya. Kasalukuyan akong naglalakad pauwi habang kausap ko si Mama sa telepono. Galing ako sa interview ng papasukan kong trabaho bilang isang guro. Ito ang matagal kong pinapangarap. Masaya ako at natanggap agad ako.Bitbit ko ang payong ko dahil sa biglaang pagbuhos ng malakas na ulan. Malalim na ang gabi kaya pahirapan makahanap ng jeep pauwi ngayon. Wala akong choice kundi ang maglakad.Nabalik ako sa huwisyo nang marinig ko ang tinig ng aking ina. “Ang sabi ko, huwag mong kalimutan ang pinabibili ko sa `yong gamot ng Lolo mo. Kailangan n'yang mainom iyon sa tamang oras, anak. Hindi pa kasi ako makatayo ngayon dahil masama pa rin ang pakiramdam ko. Ang kapatid mo naman ay hindi pa rin umuuwi dahil kailangan daw nila tapusin ang proyekto nila sa paaralan. Ang Lola mo naman ay nagpapahinga n