Ang Romantic Restaurant ay isang pribadong restawran sa Pilipinas. Ito ay kilala sa maalalahaning serbisyo at masasarap na putahe. Bukas lamang ito para sa mga high-end na kostumer na may reserbasyon, at kailangang gawin ang reserbasyon isang buwan nang maaga.
Kahapon, nakahanap si Jenny ng ilang koneksyon at nakakuha ng reserbasyon. Napaka-elegante rin ng pagkakaayos ng restawran. Bawat upuan ay hiwalay ng isang screen. May maliit na pintuan na kahoy sa harap, ngunit walang kisame. Kapag kumakain sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng magandang atmospera, na parang sinaunang panahon kung saan umiinom ang mga tao sa ilalim ng buwan. Pumasok ang ilang tao at umupo sa isang bilog na mesa. Hindi nagtagal, dumating na ang waiter dala ang mga pagkain. Nagaalala si Rhian na baka hindi maging komportable ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatutok siya rito, pinaghahainan ng pagkain at paminsang pinupunasan ang bibig nito. Nakaupo si Rio at Zian sa kabilang bahagi ni Rhian. Nakita nila ang bilog na mga pisngi ng batang babae habang kumakain at naisip nilang napaka-cute nito, kaya't masigasig nilang binalatan ng hipon ang bata. Ang batang babae ay hindi mapigilang kumain dahil sa pag-aasikaso nila, at nakatutok siya sa paglutas ng maliit na bundok ng pagkain sa harap niya na patuloy na tumataas. "Hindi mo ba narinig na nawawala ang munting prinsesa ng pamilya Saavedra? Nagpadala na ang pamilya Saavedra ng maraming tao upang hanapin siya sa halos lahat ng sulok ng bayan, pero hindi pa rin nila siya mahanap!" Sa oras na ito, may mahina at usapan na nagmumula sa katabing upuan nila. Isa pang boses ang tila maingat, "Baka kinidnap siya? Ang lakas ng loob ng gumawa nito. Ang munting prinsesa ng pamilya Saavedra ay parang mata ni Zack. Mahal na mahal siya sa araw-araw. Sino mang gumawa nito, sigurado akong sawa na siya sa buhay..." Sa pagkarinig ng pangalan ni Zack, hindi sinasadyang bumagal ang kilos ni Rhian at bahagyang natulala. Nagpatuloy ang usapan sa tabi niya, "Tama, kahit na ang munting prinsesa ay pipi at hindi kailanman nakapagsalita mula pagkabata, masuwerte pa rin siya na ipinanganak sa ganoong kagandang pamilya!" Pipi? Nagduda si Rhian at saglit na natigilan. Ang munting prinsesa na itinuturing ni Zack na pinakamamahal ay isang pipi. Ang batang babae na napulot niya ay hindi kailanman nagsalita. Ang ugali at kasuotan ng batang ito ay talagang akma sa katayuan ng isang mayamang pamilya. Bukod pa rito, ang boses ng lalaking tumawag kanina ay kaboses ni… Sa pag-iisip nito, pinipigilan ni Rhian ang pagkabigla sa kanyang puso at tinignan ang bata na nakaupo sa kanyang kaliwa. Tila naramdaman ng batang babae ang kakaibang pakiramdam at iniangat ang kanyang mga mata upang salubungin ang tingin ni Rhian. Ang kanyang malalaking mata ay puno ng pagtataka. Nang magtama ang kanilang mga mata, pakiramdam ni Rhian ay tila binagsakan siya ng langit at lupa. "Ang batang ito... maaari bang anak siya ni Zack?" Tumigil din si Jenny sa paggamit ng utensils, tinitigan ang batang babae ng ilang segundo, bumigat ang kanyang pakiramdam, at sinubukan pang maniwala: "Hindi kaya nagkataon lang ito?" Mahinang tugon niya, na tanging sila lamang ang nakakarinig. Bilang pinakamalapit na kaibigan ni Rhian, alam ni Jenny ang lahat ng nangyari anim na taon na ang nakalipas. Ang batang babae ay mukhang lima o anim na taong gulang lamang, halos kasing-edad nina Rio at Zian. Kung totoong anak ito ni Zack, nangangahulugang pagkatapos maghiwalay ng kanyang kaibigan at ni Zack, nagkaanak agad ang lalaki sa ibang babae, kay Marga! Ang bilis naman? Habang iniisip ito ni Jenny, nakaramdam siya ng awa para sa kanyang kaibigan. Hindi alam ni Rhian kung ano ang iniisip niya. Inalala niya lamang ang mga nangyari matapos niyang pulutin ang batang babae. Habang iniisip niya ito, lalo siyang nakakatiyak na anak ito ni Zack. Sa sandaling iyon, hindi maipinta ang kanyang mukha. "Pambihirang pagkakataon ito." Nang makita si Rhian na sigurado sa kanyang sinabi, lalo pang bumigat ang pakiramdam ni Jenny. Tumingin siya sa nalilitong batang babae at mahinang nagtanong kay Rhian, "Ano'ng gagawin natin ngayon? Nasa daan na siguro si Zack." Punong-puno ng pag-aalinlangan ang mukha ni Rhian. Pagkatapos ng ilang sandali, inilabas niya ang kanyang cellphone at iniabot ito kay Jenny, "Hawakan mo ang phone ko at sabihin mong ikaw ang tumawag. Isasama ko sina Rio Zian at hihintayin kita sa parking lot." Tumango si Jenny bilang pagsang-ayon. Tinignan ni Rhian ang batang babae na hindi pa rin nakakareact, at hindi niya napigilang lumambot ang puso. "Ipapaubaya ko na sa'yo ang batang ito." Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumingin siya sa dalawa niyang anak. "Tayo na." Hindi na nagtanong sina Rio at Zian, at agad na sumunod sa kanya. Habang dumadaan sa tabi ng batang babae, hinila ng maliit na kamay nito ang damit ni Rhian. Tumingin si Rhian pabalik sa kanya na may halong komplikadong emosyon. Mahigpit na hinawakan ng batang babae ang laylayan ng kanyang damit, at ang bilugang mata nito'y puno ng takot. Nang makita ang kaawa-awang itsura nito, hindi napigilan ni Rhian ang kanyang damdamin. Kahit ano pa ang nangyari sa pagitan niya at ni Zack, inosente pa rin ang bata. Sa huli, kinausap ni Rhian ang bata, "May gagawin lang si tita kaya kailangan ko nang umalis. Si Tita Jenny na muna ang mag-aalaga sa'yo. Maghintay ka dito nang mabuti, darating na ang daddy mo." Pagkatapos noon, mabigat ang loob niyang inalis ang kamay ng batang babae, mabilis na lumabas ng silid, at hindi na lumingon pa. Samantala, nagmamadaling ipinahakot ni Jenny ang tatlong ekstrang set ng mga pinagkainan nila Rhian at ng mga anak nito. Hindi nagtagal matapos alisin ng waiter ang mga ito, bumukas ang pintuang kahoy. Isang grupo ng mga bodyguard na nakasuot ng itim ang maayos na pumuwesto sa dalawang hanay, na nag-iwan ng daan sa gitna. Nang makita ang eksenang ito, hindi sinasadyang inayos ni Jenny ang kanyang sarili at pilit na kumalma habang nakatingin sa pintuan. Ang nakita niya ay si Zack, na may seryosong ekspresyon, mabilis na naglakad papasok gamit ang kanyang malalaking hakbang.Nag-hugas ng kamay si Zack kasama ang anak at umupo sila sa dining table. Magkatabi silang umupo, iniwan si Marga na nag-iisa sa kabilang panig, na nagngingitngit sa pambabalewala sa kanya ni Zack. Nang makita ang pag-ayaw ng dalawa sa kanya, pinisil ni Marga ang kanyang palad, pinigilan ang galit na nararamdaman, at ngumiti na parang walang nangyari, "Naging masaya ba ang araw mo Rain na kasama si Daddy ngayon?" Gusto niyang makita kung sasabihin ng mag-ama sa kanya ang totoo! Walang sinabi si Rain at hindi pinansin ang tanong. Si Zack naman, mula sa tabi, ay nagtaas ng mata at tiningnan siya ng may nagtatakang tingin, parang may nakikita siyang lihim, tumatagos ang tingin. Naramdaman ni Marga ang bahagyang pagkabigla nang tinitigan siya ni Zack, kaya pinilit niyang magpatuloy ng may magaan na ngiti, "May gusto ka bang laro, Rain? Zack, Alam ko busy ka sa trabaho, baka magsawa siya na kalaro ka." Pagkatapos, nilingon niya si Rain at nginitian ng may alok, "Puwede kang m
Sa parehong oras, sa Saavedra mansion, Si Marga ay palihim na umaalis mula sa kwarto ni Rain, at patuloy na nakausap sa telepono. "Huwag mag-alala, nagamit ko na ang gamot na ito sa iba, at tiyak na magiging epektibo basta matamaan ka nito." Ang boses ni Ana ay puno ng pagyayabang. Nang marinig ang kasiguruhan niya, ngumisi si Marga ng malamig, "Ayos lang. Sa pagkakataong ito, ituturo ko sa kanya ang leksyon!" Biglaang naisip ni Ana at nagtanong, "Marga, kanino mo ibibigay 'yan?" Nagkunot ang noo ni Marga, ang mga mata niya ay puno ng inis, at ang tono niya ay mabigat, "Wala kang pakialam doon, hindi ko na sasabihin pa, bumalik na si Zack. sige na ibaba ko na ang tawag." Pagkatapos sabihin iyon, agad niyang pinatay ang tawag at iniwan si Ana na nakatingin ng malabo na screen ng telepono. Matapos i-off ang telepono, dumiretso si Marga sa banyo para maghugas ng kamay ng maigi. Mula sa bintana ng banyo, nakita niyang papasok ang sasakyan ni Zack sa bakuran. Inayos niya ang
"Bakit hindi pwedeng magalit si Daddy?" Tanong ni Zack ng may kalungkutan matapos ang ilang sandali. Ang maliit na bata ay nakakunot ang noo at seryosong sumagot, "Kasi po, hinahanap ninyo si Tita! Kaya po, kailangan mong pasayahin si Tita!" Nang matapos ang sinabi, ang mga kilay ni Zack ay nag-krus at ang kanyang mga mata ay napagod at nabanggit. Tama nga, pati ang maliit na bata ay alam na ang totoo, ngunit siya ay nakalimot nito dahil sa isang saglit na galit. Habang iniisip ang galit na ekspresyon ng maliit na babae kanina, si Zack ay tumawa na lang sa kanyang sarili. Hindi nakakapagtaka na kahit matagal na niyang nililigawan si Rhian, wala pa ring makatarungang progreso sa kanilang relasyon. "Alam ni Daddy na mali siya." Pagbalik ng ulirat, humingi ng paumanhin si Zack sa maliit na anak. Tumunog si Rain ng dalawang beses na parang kuntento, at ipinakita ang hindi matitinag na ugali, "Anong mali mo Daddy?" Tiningnan ni Zack ang maliit na bata sa rearview mirror at sumagot
Habang pinapanood si Rhian ang pag-alis ng dalawa, dinala niya ang mga anak sa loob at nagsimula maghanda ng hapunan para sa kanila. "Mommy." Ang dalawang bata ay sumunod ng malapit. Huminto si Rhian at tumingin sa kanila. "Anong nangyari?" Tumingin ang mga bata sa kanya ng may pananabik. "Bakit kayo nag-away ni Tito?" Nabigla si Rhian sa narinig. "Hindi kami nag-away ng Tito niyo.." Nais niyang sabihin na hindi sila nag-away, ngunit bago pa siya matapos magsalita, ininterrupt siya ng mga bata na may mga nakakunot na noo at seryosong mukha. "Nakita namin lahat, wag na po kayo magsinungaling sa amin!" Nabigla si Rhian at hindi na nagawang ipagpatuloy pa ang sasabihin. Ngunit naalala niya na nagkaroon siya ng hindi pagkakasunduan kay Zack noon, at ang dalawang batang ito ay hindi naman nagtatanong ng dahilan at palaging nasa panig niya. Ano kaya ang nangyari ngayon? "Nagalit ba si Tito sa iyo?" tanong ng mga bata. Naisip ni Rhian kung sino ba ang may tama at mali sa pagitan nil
"Mommy." Kakatapos lamang bumaling ni Rhian nang biglang hilahin ni Rio ang laylayan ng kanyang damit. Narinig niya ang tinig ng anak kaya ibinaba niya ang tingin, naguguluhan. Tumingin si Rio sa kanyang kapatid, habang seryoso ang munting mukha. "Puntahan natin si Rain at kausapin siya. Galit pa rin siya ngayon, kaya baka hindi ka niya pakinggan." Sa narinig, saka lamang napagtanto ni Rhian na galit pala talaga si Rain, at tila may bahagi rin siyang kasalanan sa nangyari. Nang makita niyang seryoso ang dalawa niyang anak, tumango siya bilang pagsang-ayon. "Sige, sa inyo ko na ipagkakatiwala ito." Mabilis na tumango ang mga bata, saka tumakbo papunta kay Rain. Matapos tingnan ng makahulugan ang dalawang nakatatanda sa may pintuan, agad na nawala ang tatlong maliliit na ulo sa likod ng sofa. Napatingin si Rhian sa kanilang mga kilos, may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata. Gayunman, hindi niya sila ginulo, sa halip ay nanatili lamang siyang nakatayo, hablot sa
Sa loob ng silid, napansin ng tatlong bata na hindi pa pumapasok sina Rhian at Zack, kaya lumabas sila upang tingnan ang nangyayari. Pagkarating nila sa may pintuan, agad nilang nadama ang tensyon sa pagitan ng dalawang nakatatanda. "Mommy?" Maingat na hinila ni Zian ang damit ng kanyang ina, ang kanyang munting mukha ay puno ng pag-aalala. "Nag-away po ba kayo ni Tito?" Sa narinig, natauhan si Rhian at pilit na inayos ang kanyang emosyon. Pinagmasdan niya ang anak, bahagyang ngumiti, at sinabing, "Hindi, nagkaroon lang kami ng hindi pagkakasundo sa ilang bagay." Matapos sabihin iyon, tiningnan niya si Zack, umaasang hindi nito palalakihin ang sitwasyon sa harap ng mga bata. Sa kabutihang palad, may konsiderasyon din si Zack sa mga bata. Nang makita niya ang mga ito, bahagyang lumambot ang kanyang ekspresyon. Pagkatapos, ibinaba niya ang tingin at sinabing, "Rain, gabi na. Umuwi na tayo." Ngunit naramdaman agad ng munting bata ang bigat ng paligid ng kanyang ama, kaya ku