Napalunok siya at pinagmasdan ang dalawa. Natuon ang mata niya sa babae. Ang layo ng agwat nila ng babaeng kasama ni Hidan. Nakaakbay si Hidan sa babae habang parehong nakaupo sa couch ang dalawa at ini-enjoy ang pag-inom ng wine. Para itong mga bagong kasal na naglalambingan doon. Sino nga bang hindi magdududa sa relasyon ng dalawa kung ganitong senaryo ang makikita niya?Kaya bakit kailangan pa siya nitong pakasalan kung may nobya na ito? Iyon ang hindi niya maintindihan. Nahihiya siya sa parte kung saan naging hadlang siya sa relasyon ng dalawa. Ngayon nandito ang babae ay parang ayaw niya na itong tingnan sa mata. Agad siyang nagtungo sa hagdan para umakyat. Hindi niya na gagambalain ang dalawa. Pakiramdam niya'y wala siyang karapatan para gawin iyon.Hindi siya makatulog. Pasaglit-saglit siyang napapaisip sa dalawang nasa baba. Naalala niya kung papaano akbayan ni Hidan ang babae. Kung papaano magtawanan ang dalawa na parang may mga sarili itong mundo.12 na ng hating gabi. Kays
Pakiramdam ni Serrie ay nananaginip siya. Parang nananaginip siyang nakahiga siya sa malambot at mabangong kama. Hindi niya alam kung ang panaginip ba ay iyong pagtulog niya sa storage room kagabi o itong paghiga sa malambot na higaan. Nagmulat siya ng mata at napag-alamang nakahiga siya sa pamilyar na kama. Hinawi niya ang kumot na nakatakip sa katawan at bumangon. Gulat na pinagmasdan niya ang paligid. Nasa silid siya ni Hidan. Papaano siya nakarating dito? Nag-sleep walk ba siya? Tinapik tapik niya ang pisngi at agad kumilos para makaalis na. .....Kulang sa tulog si Serrie at inaantok pa rin nang makapasok na siya sa trabaho. Halatang puyat ang mukha niya na sa tingin niya'y napansin ni Owen.“Ayos ka lang?” Siniko siya ni Owen. Tumango siya at ngumiti. Panay pa rin ang sulyap ni Owen sa kaniya hanggang sa lunch. Hindi na nga siya kumain ng maayos na tanghalian dahil kumain na lang ng burger at inilaan niya na lang sa pagtulog ang buong break time niya. At nagtungo ulit siya s
“Na-late ka?” tanong ni Owen.“Ah, oo. Nag-aayos pa ako ng kwarto ko.” aniya at tipid na ngumiti kay Owen.Iyong storage room kasi ay nilinisan niya pa ng maaga para lang kumportable siyang makatulog doon mamayang gabi.“Ayos lang ba ang trabaho mo sa kariderya?” Tumango siya. “Oo naman. Mababait sila sa akin. Lalo na si Nanay Linda.”Tumangu-tango si Owen. “Mabuti naman kung ganoon. Mabuti na lang at hindi pa nakarating si Talula. Baka mapag-initan ka na naman.”Napalunok siya. “Hindi na ako male-late sa susunod. Pangako!"Nang mag-break time na ay agad lumapit ang mga office mates nila sa table nila.“Hoy, Serrie! Dapat mainit pa ang kape ko pagdating dito, ha. Kaya dalian mo paakyat dito.” ani kasamahan niya.“Hoy, ako rin. Pakibilisan. Huwag kasi kayo pabagal-bagal. Huwag mo na kayang isama itong si Owen? Babakla-bakla, e. Kaya kayo natatagalan sa baba.” dagdag pa ng isa.Tumango lang siya habang tahimik lang si Owen. Pero sumama pa rin si Owen sa kaniya pababa.“Baka mapag-inita
Bumaba si Serrie sa sasakyan at napatingin sa sasakyan sa malayo. Ngumiti siya doon at tumango. Kahit distansiya siya sa sasakyan ni Sandro ay alam niyang nakita nito ang pagtango niya.Saka lang umalis si Sandro sa kinapaparadahan nito nang makitang nakapasok na siya.Pagkapasok niya ay naalala niyang wala na nga pala siyang refrigerator. May bitbit pa man din siyang grapes.Naalala niyang may refrigerator sa baba, sa kusina. Doon niya na lang ilalagay ang grapes na dala. Nagpapasalamat siyang tahimik ang buong bahay pagkapasok niya.Hinugasan niya muna ang prutas bago niya inilagay sa plato at binuksan niya ang refrigerator. Napanganga siya nang makitang fresh milk, can beer at kung anu-anong inumin lang ang laman ng refrigerator.“Saan kaya siya kumakain kung gano'n?” napaisip siya.“What are you doing?” Muntik na siyang mapatalon sa gulat nang marinig ang boses ni Hidan sa likuran niya.”Ah, h-hi!” ngumiti siya kahit kinakabahan.Tumingin si Hidan sa refrigerator at sa kaniya.“W
Hindi niya na matingnan ngayon si Hidan. Tapos nitong maabutan siya sa loob ng clinic, hindi niya na alam kung anong iaakto.“K-Kakain ako pagkatapos nito.” basag niya sa katahimikan.Nasa sasakyan na silang pareho. Habang hawak ni Hidan ang fetus picture.“Diyan! Ibaba mo na lang ako diyan. Diyan ako kakain!” agad niyang tinuro ang fast food na nadaan.Kunyari, kakain lang siya. Pero ang totoo ay tatakasan niya lang si Hidan. Kahit pa sabihin niyang hindi siya handang aminin kay Hidan ang lahat ay alam niyang hindi siya makakatakas ngayon.Huminto ang sasakyan. Pero nagulat siya nang makitang bumaba rin si Hidan.“Saan ka pupunta?” gulat na tanong niya.Kumunot ang noo nito. “Sasamahan ka sa loob.”Napanganga siya. “Wala kang ibang gagawin?”Bumaling ito sa kaniya gamit ang seryosong tingin. Napalunok siya at agad kinabahan.Alanganin siyang nagbitiw ng tawa. “Kasi ano-”“Let's go.” putol nito sa sasabihin niya.Problemadong sinundan niya ng tingin si Hidan. Hindi niya alam kung papa
Nahihirapan nang sagutin ni Serrie ang cellphone niya habang hawak ang mga kape sa kamay. Mahaba pa ang pila sa coffee shop na iyon kanina kaya natagalan siya. May ibang coffee shop pero malayo na iyon at hindi siya pwedeng magtungo pa doon. Mas lalo lang siyang matatagalan.“Sorry, sorry, parating na ako. Kunti na lang. Nagbabayad lang ako.”natataranta niyang sabi.“T*ngina mo talaga. Matatapos na ang break, malamig na yata ang kape di ka pa nakakarating.” bulalas ng office mate niya sa kabilang linya.“Sorry talaga. Mahaba kasi ang pila-”“Kapag iyan malamig na. Bayaran mo 'yan, ha! Kairita!”putol nito.Napakurap kurap siya sa gulat.“Parating na ako. Pasensiya na.” Nagmamadali na siyang umalis ng coffee shop nang matapos siyang makapagbayad.Patakbo na siyang nagtungo sa elevator. Kaya lang nagulat siya nang pagbukas ng elevator ay si Hidan ang bumungad sa kaniya.Nang matauhan siya ay agad siyang pumasok. Nahihirapan na siyang pumindot sa button ng elevator. Sinikap niyang abutin
Hindi na magawang tingnan ni Serrie ang mga kasamahan matapos iyon sabihin ni Hidan. Hindi niya rin alam kung bakit sinabi iyon ng lalaki. Akala niya ay dapat niya iyon isekreto. Pero si Hidan na mismo ang nagbunyag no’n. Hindi niya lang maintindihan. “Ikaw pala ang asawa ng CEO?” Ani John at nakangiti na ngayong lumapit sa kaniya. Alanganin siyang ngumiti. Bumaling siya sa iba niyang kasama sa office. Kita ang takot sa mga mata ng iba sa mga ito. Tila may nagbago bigla. “Sana sinabi mo agad. Ikaw talaga,” ani Jhon at pabiro pa siyang hinampas sa balikat. Bakla si Jhon. After ng isang buwan ay ito ang agad na naging malupit sa kaniya. Ito ang pumalit kay Rex sa pagka-bully. Ngayo’ng narinig na nito ang lahat tungkol sa kaniya, hindi niya alam kung anong magiging trato nito sa kaniya. “Sorry, Serrie! Pasensiya na talaga!” si Vern ang lumapit sa kaniya at agad humawak sa braso niya. “Medyo mean ako sa’yo nitong mga nagdaang araw. Pero hindi ko iyon sinasadya. Talagang stress lang
Kahit late siya ay nagtaka siya nang hindi siya napagalitan niya Talula. Tiningnan lang siya ni Talula at ibinalik ang tingin sa laptop nito. Napansin niyang nagbulungan agad ang mga katrabaho niya nang mapansing dumating na siya. Nagulat nalang siya paglapit niya sa upuan niya ay may kape na sa desk niya. May note pang nakalagay sa cup ng kape. 'Keep it up. Kaya mo 'yan.' Iyon ang nakasulat sa cup ng kape na nasa desk niya."Sa'kin galing 'yan." ani isa sa katrabaho niya na agad lumapit sa kaniya. Napanganga siya. Hindi pa rin siya makapaniwala. Isa kasi ang lalaking ito na nanguutos sa kaniya noon ng kape. Nakakagulat na biglang ganito na ito sa kaniya ngayon. Ito pa mismo ang nagbibigay sa kaniya ng kape. Ngumisi ito. "Naisip ko lang na baka hindi ka pa nagkape. No'ng bumaba ako para magkape, naisip agad kita."Alanganing ngiti ang ginawad niya dito. Naninibago pa rin siya. "Aysus, napaka sipsip talaga," ani isa pang lalaki na dumaan sa likod. Pinaparinggan nito itong nagbigay