C5- Zuigi is back

TEN YEARS LATER

ZUIGI

Ang business expansion na dapat ay two years lamang ay na extend ng na extend at nagkaroon ng iba't-ibang branch sa New York. Nang marinig ko ang announcement ng crew.

"Ladies and gentleman, welcome to the Philippines. We are at Manila Airport. The local time is 5:00 p.m, and the temperature is 30°c."

"I'd like to thank you for joining us on this trip, and we are looking forward to seeing you onboard again. Have a great day ahead." pagtatapos nito.

Dahil surprise ang pag uwi ko ngayon, hindi na ako nag abalang tumawag kay Luis para sunduin niya ako. Alam ko namang busy siya sa pamamalakad ng company ko, kaya ito rin ang dahilan na kahit natagalan ako sa New York ay tiwala akong maayos ang estado ng company ko.

Kaya naman pagkalapag pa lang ng eroplano ay hindi na ako mapakali sa kinauupuan ko at excited na akong makita silang lahat. Matagal tagal rin akong nawala at heto nga naninibago ako ngayon sa pamamalakad nila, siguro nasanay lang ako sa New York kaya ganito ang pakiramdam ko ngayon. Ten years dina nag nilagi ko sa ibang bansa kaya mas na adopt ko ang culture nila at ang pamamalakad nila doon.

Nang magbabaan na ang mga pasahero hinintay ko muna na kumunti ang tao at ayokong makipagsiksikan sa kanila. Nang makita kong kumunti ito bumaba na rin ako kaagad. Pumasok ako sa arrival area at cheneck lang sa embassy ang mga documents ko bago ibinalik sa akin at nakalabas na rin ako ng airport. Mabilis akong nag hanap ng taxi na masasakyan patungong company. Alam ko naman na nandoon pa si Luis sa company ngayon.

Pag dating ko sa company halos hindi ako napansin ng mga staff medyo nagbago ang itsura ko at nagkaroon ako ng bigote at humaba ng kaunti ang buhok ko. Kaya natatawa ako ng hindi nila ako nakilala.

Habang pasakay ako ng elevator natuwa ako sa mag-iina na papasok sakabilang elevator. Narinig ko kasi ang sinabi ng isang bata. "Mommy, are we going to the Mall?" tanong nito.

"Later, anak. Mommy needs to do my work." paliwanag ng Mommy ng bata.

Bigla naman ngumuso ang bata at natahimik. Kaya na cute-an ako sa pag pout nito ng lips. It seems like me when I was a young the same as his age. Ganyan na ganyan ako noong bata ako kapag si Mommy ay hindi rin ako napapabigyan ng gusto ko. Nang magsara na ang elevator biglang sumikdo ang puso ko para akong nakaramdam ng kakaiba sa batang 'yon. Iwinaksi ko na lamang ang mga gumugulo sa isip ko at nag focus sa totoong pakay ko.

Pag katok ko pa lang sa harap ng pintuan nito. Nag hintay ako ng pag bukas kaso hindi man lang nito yata narinig kaya sinubukan kong pihitin ang doorknob at nabuksan ko ito. Nagulat ako ng biglang sumigaw ito na; "Chynna, I told you, don't disturb me. Ano bingi ka ba, sab--"

Nagulat ito ng makita niya akong nakatayo sa harapan ng pintuan, naka ilang kusot ito ng mata bago ma recognized ako.

"Zui? Ikaw ba 'yan?" tanong nito.

"Oo, bro. Ang init ng ulo mo. May problema ka ba?" tanong ko.

"Wala naman. Ikaw bakit 'di ka nagpasabi man lang na uuwi ka." tanong nito.

"How can I be surprised if I tell you." balik na tanong ko.

"Well, nandito ka rin naman. Ikaw nang bahala sa matandang napaka arte at sumasakit ang ulo ko." wika nito.

"Who?" tanong ko at sa tono ng boses nito halatang badtrip siya.

"Mr. Zaragoza, sobrang demanding bro. Ayaw makinig sa akin, hindi raw ako ang may-ari ng company." sumbong nito na parang bata. Kaya natawa ako ng malakas.

"What's funny all about?" naka kunot noo na tanong nito.

"Nothing. Chill. Ako nang bahala kumausap doon. Ang gawin mo ngayon umuwi ka na at samahan mo ako. Gusto kong mag tanong sayo." seryosong wika ko.

"Okay." sagot niya. Pinatay na nito ang pc at niyakag na ako lumabas.

Nakarating kami ng isang cozy night bar. Nag order kami ng pinaka matapang na alak dito. Habang nag iinom kami bigla kong nasagi sa usapan ang babae na nakatalik ko noong birthday ko na hindi mawaglit waglit sa aking isipan.

"Bro, can I ask you something?" tanong ko sabay kuha ng wine glass at nilagok ang alak na laman nito.

"Yes! What is it bro?" tanong naman nito.

"Hmm! Do you know her?" tanong ko.

"Sino?" naka kunot noo na tanong nito

"Your gift to me ten years ago." sagot ko.

"Bakit mo naman natanong? Ang tagal na non ah. Don't tell me may something sa babaeng 'yon." aniya.

"Hmmm! I'm just wondering lang kong bakit niya ako iniwan. Alam mo ba pag gising ko mag-isa na ako sa kama pero may iniwan siya--" sinadya kong bitinin ang sinabi ko at nilagok ko ulit ang laman ng wine glass na hawak ko.

"Ano???" tanong nitong ulit.

"Hmm! The red spot! wika ko.

"Huh? Red spot ano 'yon menstruation?" natatawang tanong nito.

"No! She's fuc*ing virgin bro. Saan mo ba siya nakilala at bakit ganon niya kadaling ibinigay ang virginity niya sa akin lalo na't 'di naman niya ako kilala. Ang nakaka inis pa para akong na rape na iniwan na lang basta basta." wika ko.

"So, naiinis ka kasi iniwan ka? Ganon ba!! Well, bro honesty hindi ko siya kilala. Ang natatandaan ko lang Shiela yata ang name niya. Oo, tama Shiela." aniya.

"Shiela, sure ka ba?" tanong ko ulit. I want to make sure kasi na tama ang name kong sakaling hanapin ko siya may source ako.

"Oo yata. Ewan! Lasing na kasi ako non. Basta we met at bidding auction bro. I saved him sa mga oldies that night. Naawa kasi ako ang bata pa niya tapos masisira lang ng mga taong 'yon. Anyway, hindi ko alam na gagawin mo 'yon sakaniya." paliwanag nito.

"Yah! Wala naman akong balak, sana kaso--"

"Kaso ano??" tanong nito na halatang bitin sa sinabi ko.

"Kaso binuhay niya katawang lupa ko. Para akong na energized after ng may nangyari sa amin. Alam mo ba na buong akala ko may problema na ako sa pagkalalak* ko. My doctor tell me about my rared conditions before kaya nawalan na din ako ng gana. Pero, siya lang ang nag balik ng sigla sa buhay ko. I want to find her. Kaya sana tama 'yang pangalan na sinabi mo." wika ko

"Oo, yon kasi ang natatandaan ko talaga, bro. Akala ko naman nabuntis mo na." biro nito.

Bigla akong natigilan at napa isip sa sinabi nito. Paano nga kong nabuntis ko siya lalo na't wala naman akong natatandang gumamit ako ng protection. Kaya hindi posibleng nabuntis ko siya at kong oo, kailangan ko siyang mahanap talaga.

"Hoy! Bro. Natahimik ka parang ang lalim ng iniisip mo ah. Bakit totoo ba?" tanong nito.

"Ang alin?" patay malisyang tanong ko.

"Na baka nabuntis mo nga siya." aniya.

"I didn't know bro. Kaya nga tinatanong ko sayo since ikaw ang nakaka alam. Saan mo ba kasi siya nakilala. Kilala mo ba ang pamilya niya?" tanong ko.

"Naku! Bro hindi ko siya kilala nakilala ko lang siya that night. I won the bidding auction." saad niya habang sinisim ang alak nito.

"Bidding Auction? Paano? Tell me bro. Ano pang alam mo about her." tanong ko ulit.

"Sa bar bro. Tama sa bar doon mo malalaman ang sagot." wika niya. Hindi ko alam kong gino-good time ba ako nito, pero bakit bar at saang bar?? Lasing na rin kaya siya at kong ano-ano na ang pinagsasabi.

"Okay, mukhang may tama ka na bro. Bukas na natin pag usapan ulit. Saan ka na ba nakatira ngayon?" tanong ko para maihatid ko na siya.

"Ako??? Sa Anyan Garden Subdivision, bakit mo naman natanong?" tanong nito na sesemplang semplan na sa labis na kalasingan.

"Wala lang ihahatid na kita ng maka uwi ka na." ani ko.

"Naku! Hwag na kaya ko ang sarili ko." wika niya.

"Are you sure? Hindi ka na maka ayos ng lakad e'

"Hmmm! Okay lang, nasa bahay kasi si Quennie, ayokong magkita kayo at baka--" I cut his trying to say. It's okay bro. I'm okay and happy now. Matagal na akong naka move-on sa sister mo." proud na sambit ko. Totoo naman mula ng huling nagkita kami ibinaon ko na siya sa limot at ang lahat ng sakit na naramdaman ko ay iniwan ko dito. Kaya pag dating kong New York, looking forward ako sa bagong buhay ko at bagong ako. Wala na rin namang galit sa puso ko pinatawad ko na rin sila sa puso at isip ko. Hindi man kami nagkaroon ng chance na magkapatawaran personally para sa akin at wala na 'yon. Tanggap ko nang may mga taong pinagtagpo, ngunit hindi itinadhana ng panahon.

"Sige na, ihahatid na kita." pamimilit ko at baka mapaano pa ito sa daan pag nag drive pa. Inalalayan ko siya palabas ng bar at sinakay sa backseat ng kotse ko. Alam ko naman ang sinasabi niyang subdivision kaya hinayaan ko na siyang makatulog at nag simula na akong mag drive papalayo sa lugar na 'yon..