로그인ALJUR POINT OF VIEW
"Hi love, naka-uwi na ako," nakangiting salubong sa akin ng fiancee ko dito sa loob ng mismong mall ko. "Ahmm, what are you doing here? Reah, dapat hindi ka na dito dumeretso sa mall. Pwede naman kitang puntahan sa bahay mo," I said. "But love, I miss you so much. Mabuti nga at sinabi sa akin ni Veronica na nandito ka. Na surprise ba kita love?" She said, with her clingy tone. But, I didin't answer. "I'm very sorry, hindi ako nakarating sa anniversary natin. Sakto naman kasi na nasiraan ako ng eroplano ehh. ALam ko na nagtatampo a lang sa akin love... So please, I'm sorry na, hindi ko naman sinasadya ehh," malambing niyang paghingi ng tawad. "Umuwi ka na muna. May kailangan pa akong asikasuhin. Reah, mag-usap na lang tayo mamaya." I coldly said. Hindi ko ipagkakaila na may tampo ako sa kaniya. Kaya, ayaw ko na muna siyang kausapin sa araw na 'to. Lalo na marami din akong ginagawa at masyadong mainit ang ulo ko. Baka masaktan ko lang siya. Nagmadali na akong umalis. Ngunit, sa Hindi inaasahan ay nakita ko ang babaeng hinahanap ko --- si Faye. Ngunit, kasama naman niya ang kapatid ko. Tila nagkaroon ng away sa kanilang pagitan. "Love, saan ka pupunta?" Sh*t, sumunod pa ang fiancee ko. Nang makita kong sinampal ng kapatid ko si Faye. Tila may kung anong galit sa loob ko ang tumama. Kaya naman, dali-dali akong lumapit sa kanila. "What are you doing Dalia?" galit na wika ko sa kapatid ko. Matapos kong hinarangan si Faye. "Bakit? Kuya, huwag mong sabihin na kilala mo ang babaeng 'yan. Then, mas kakampihan mo siya kaysa sa akin na kapatid mo???" "I'm asking, what are you doing!" I shout. "Pinaparusahan ko siya. Bakit? May problema ka ba doon kuya? May malaking kasalanan siyang ginawa sa akin. Kaya, dapat lang na pagbigyan ko siya sa nararapat sa kaniya, 'di ba?" Halos mangkuyom ang kamao ko. "Kuya, isa siyang malandi na higad. Kaya naman hindi ko palalampasin ang ginawa niya! Tsk! Ang baho-baho na nga masyado pa siyang ambisyosa! Ano inaakala niya, papatulan siya ni Cris! Aba! Sinabi na mismo sa kaniya na ginamit lang siya. Tapos, lalaban pa siya sa akin ngayon??? Ang kapal naman niya kuya. Kaya naman, parusahan mo rin siya. Dahil inapi niya ako, kapatid ko ako!" "Enough! Dalia! Hindi ko susundin ang gusto mo! Wala kang karapatan na pagsabihan nang masama si Faye!" Hindi ko alam kung ano ang reaksiyon ni Faye. Pero, ramdam ko na gulat siya. Kahit ako din naman ay gulat kung bakit ko siya pinagtatanggol. "What??? Kilala mo talaga siya kuya? Huwag mong sabihin na nilalandi ka rin niya?????" "Pwede ba Dalia, tama na. Ikaw ang nang landi sa boyfriend. Kaya huwag mong ipapalit sa akin ang ginawa mo! Mga traydor kayo! Hindi ko akalain na magsisiping kayo sa mismong hotel na pinagtrabahuan ko. Kung saan niyo ako pinasok at sinubukan niyo pa akong ibenta sa ibang lalaki! Mga walang hiya kayo!" Mas lalo lang akong nagalit sa kapatid ko. Hindi lang pala pagtataksil ang ginawa nila. Nakita ko ang pagtulo ng luha ni Faye. "Huh? Talaga? Ano naman ngayon? Bagay lang naman 'yan sa isang mabahong probinsyana!" hindi ko na napigilan ang aking galit. Hanggang sa hindi ko sinasadyang masampal ang kapatid ko. Gulat ang naging reaksiyon ng lahat. Hanggang sa lumapit na sa amin ang fiancee ko. "Love, kapatid mo si Dalia. Bakit mo 'yon nagawa?" pag-aalalang wika ni Reah. Hindi na ako makasagot. "Ahh! Aray!" Napuno nang pag-aalala kong inalalayan si Faye. Habang napahawak ito sa tiyan niya. "Are you okay?" I said with my caring tone. "Ang sakit, sobrang sakit ng tiyan ko. Tulungan mo ako, please...." pagsusumamo niya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ngunit, nang makita ko ang dugong tumulo sa pang ibaba niya. Agad akong nataranta. Kaya binuhat ko siya, sabay tawag ng mga tauhan ko. "Love, where are you going???" singit pa ni Reah. Subalit, hindi ko na siya pinaglaanan pa ng pansin. • • • • • "Doc, what happened? Is she okay?" I directly ask. "Don't worry sir. The patient is okay. And good news ang result. She's pregnant." Halos magulat ako sa sinabi ng doctor. I want to be happy. So that, kusa na lang akong napangiti. "Congratulations sir." The doctor says again. "Thank you, thank you very much." I said. I know. Hindi ko pa kilala si Faye. But, I'm very happy na may anak na ako. "Okay, sir, aalis na po ako." He said. Then, he left. Lumapit ako kay Faye. She's pretty good at me naman. But still, mas kailangan ko siyang panagutan ngayon dahil nagbunga ang isang gabi namin. No matter what. Kahit hindi ko siya mahal. Kailangan ko ng contract marriage sa kaniya. Para hindi mawala sa akin ang anak ko."Hmm, let's go." I said seriously nang lumapit ako kay Aljur. "Yeah, sure." He said quickly. Ilang minuto pa sa gitna ng paglalakad namin. May isang sasakyan na dumating. Sasakyan ni Aljur. Agad niya akong inalalayan na pumasok sa sasakyan. Matapos ay sumunod naman agad siya sa kain at magkatabi kami ngayon.Sa loob ng kotse ay naging tahimik lamang kami. Wala akong ibang magawa kundi ang pagmasdan ang labas. Tahimik na nga ang loob ng sasakyan ramdam pa ang tahimik ng paligid sa labas. Maya-maya pa, nakaramdam ako ng antok. 'Yong tipong bagsak na bagsak na ang mata ko. Hanggang sa ...VINCENT POINT OF VIEW "Sige na Drack, it's the right time to sleep. Go to your room na, okay?" malambing kong saad sa pamangkin. Tumango naman siya at agad na sumunod sa sinabi ko. By the way, kanina pa ako naghihintay sa ate ko. Bakit ba ganito, ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Hayts, ganito siguro kapag hindi pa masyadong sanay na mapalayo sa ate noh? Kanina pa nga, hindi pa siya umuuwi. Ang ti
"Well it's up to you. Suzanne I know hindi maayos o hindi magaan ang loob mo sa akin. But I hope that you give me chance. Chance na maging maayos Tayo sa isa't isa. Tatanggapin ko na na hindi ikaw si Faye at kikilalanin kita bilang si Suzanne. Sana talaga bigyan mo ako ng chance." I feel his love in his tone. Hindi ko naman siguro kailangan pang maging manhid sa kaniya. Maybe I will give him a chance. But still, hindi pa rin ako titigil sa tunay kong misyon. "If that so, sige it's okay to me. I want to say sorry if masyado akong naging malamig sa 'yo. You know the feeling na, parang gusto ko lang muna ilabas ang sama ng loob ko. Kaya napunta 'yon sa 'yo. That's why I'm very sorry. And I'm willing to give you a chance." Ngayon kailangan ko na ngang maging totoo sa sarili ko para magawa ko 'to sa iba. "Really? Are you sure about that? You're giving me a chance?" hindi makapaniwalang tanong niya. "Why? You don't want it? If you don't want, babawiin ko na lang," masungit kong aniya
Matapos ang lahat kanina sa restaurant. Ito kami ngayon ni Aljur naglalakad sa tahimik na lugar. Balak niya lang yata na maglakad kami. Ewan ko sa kaniya. Pero mas mabuti na rin siguro ito upang mas makilala ko pa siya. Sa nakikita ko kasi ngayon, mukhang kakaiba siya kumpara sa mga sinasabi ng iba. Kaso nga lang, be Wala ba siyang balak magsalita? Kasi hindi ako magsasalita kung tatahimik lang siya diyan. Kanina lang bago kami umalis ng restaurant nakangiti siya. Tapos ngayon, nagbago na naman? Ano 'yon mood swing, ganun?Wala naman akong ibang magawa kundi magmasid sa paligid habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. Maganda din dito, puro halaman puno, at butterflies. May mga sasakyan naman na dumadaan pero kunti lang. "Aljur, ano ba balak mo ngayon?" biglang kusang sambit ng bibig ko. Mukhang hindi ko na yata matiis ang tahimik ahh! Gayunpaman, patuloy pa rin kaming naglalakad."Actually, magulo ngayon ang isipan ko. Mula ng nawala si Dad, hindi na kami naging maayos pa ni
"Here's your order ma'am and sir," pagdating ng waiter. Kaya pareho kaming natahimik ni Aljur. Maayos na inilapag ng waiter ang mga pagkain sa mesa. Nang matapos ay agad din siyang umalis. Hindi na kami nagsalita pa ni Aljur. Pagkat direktang kumain na kami ng tahimik. Ilang saglit pa, inabot ko ang ang tubig. Ngunit, sa hindi sinasadya na tabig ko ang isang baso na may tubig. Agad itong natapon kay Aljur. Sa gulat ko at pag-aalala, bigla akong napatayo."Sorry, I'm very sorry, hindi ko sinasadya," aniya ko pa. Nagmadali akong magkuha ng tissue at agad na pinunasan ko ang basa sa damit niya. Ngunit, nang tumugma ang mga mata namin ay agad din akong napatigil."I'm very sorry." I said again with my shy tone. I don't know why, pero bigla akong nahiya, samantalang tahimik lamang siyang nakatayo. "Hindi ko talaga sinasadya, kaya I'm sorry," aniya ko ulit. "It's okay." He said. Finally he said. Akala ko galit na galit na siya. Pero nang tumingin ako ulit sa kaniya, binigyan niya lang ako
Imbis na magsalita, tahimik na lamang akong umupo sa upuan na nakapwesto sa harapan ng upuan niya. Mataray ko siyang binigyan ng tingin. "Order mo lang ang lahat ng gusto mo. Ako na ang bahala magbayad," mahinahon na tinig niya. Tsk! Dinadala ba niya ako sa boses niyang mukhang palaka, eww!"Ano ang akala mo sa akin walang pera? No need, ako na ang magbabayad," aniya ko pa."Come on. Ako nag-invite sa 'yo. Kaya ako na ang bahala dito. Ngayong kasama kita, I'll take you as my responsibility." Cool??? Ganito ba niya tinatrato ang kambal ko? "Fine." I coldly said. Bumuntong hininga ako at mas lalong inayos ang pag-upo ko. Hanggang sa maya-maya lamang ay lumapit sa amin ang waiter. He discusses everything about sa food. Habang seryoso naman na tumitingin sa menu si Aljur. Matapos mag order ni Aljur, tinuro ko na rin ang gusto ko. Matapos, agad na umalis ang waiter. Biglang naging seryoso ang mukha ni Aljur. Ano na naman kaya ang ginagawa niya. May malalim ba siyang iniisip? Sa nararamd
STILL SUZANNE POINT OF VIEW Sa kadami dami kong ginawa. Parang gusto ko nang magpahinga ngayon. Pahinga na ayaw kong ma istorbo ng iba. Ngunit, sa pagkakataong ito ay narito la ako sa kompanya ko. Kaya hindi pa ako maaaring magpahinga na lang basta-basta. Sa kadamj-dami ba naman ng mga papel na pinipirmahan ko. Papel na katumbad ay malalaking pera. ---Mag-isa lang ako dito, tahimik ang paligid at malamig. Seryoso lamang ako sa mga papel. Ngunit, kalaunan lamang, ginulat ako ng tunog ng cellphone ko. May tumatawag. Nang tiningnan ko ito, tumumbad sa akin ang pangalan ni Aljur. Napabuntong hininga naman ako. Ano na naman kaya ang kailangan niya sa akin ngayon? Tsk! bahala ka nga diyan! --- Hinayaan ko lamang ang cellphone ko. Hanggang sa tuluyan na tumigil ang tunog. "Hayts, salamat naman," aniya ko sa sarili ko."Cring..." tunog muli ng cellphone ko. Ano ba naman siya akala ko titigil na, tatawag pa rin pala. Dito ko na napagdisiyonan na sagutin ang tawag."Hello, bakit ka napatawag?







