Chapter 5

Andrew Pov

Nahanap ko ang strip ng condom na inimpake ko, napunit ang isa, pinamamahalaang igulong ito nang may mga ngipin. Marahil ay ginawa niya ito para sa akin, at marahil ay naging mainit ito, ngunit dahil gusto ko talagang makapasok sa loob niya bago ako pumutok na parang putok ng baril, kailangan kong hawakan ang pinakamababa.

Siyempre, sa sandaling naisip ko iyon, isinawsaw niya ang kanyang mga daliri sa aking buhok at kinaladkad ako pababa, idiniin ang lahat ng kanyang malambot at luntiang kurba sa aking katawan. Mainit at mamasa-masa ang kanyang balat dahil sa pagod ng kanyang orgasm. Ang kanyang mga tupi ay basa at bukas, handa para sa akin, nagmamakaawa para sa akin habang ibinuka niya ang kanyang mga binti at inabot pababa upang hawakan ang aking paninigas. Sa aking tenga, bumulong siya sa mga ngiping nagngangalit, "Mahirap, please."

Bumukas ang mga mata ko na parang dalawang flashlight na sinag. Nagising na lang ako bigla, not because of any interruption, yet because of another wet dream of Hanna. Mababaliw na ako sa babaeng ito. Nasisiraan na ako ng bait dahil sa babaeng 'to. Kung hindi ko siya mahanap agad, baka magpakamatay na lang ako.

Ang mga bagay ay patuloy na nagiging higit na hindi makontrol, araw-araw. Panaginip ako tungkol sa kanya palagi, napagkamalan ang pangalan ng ibang babae sa kanya-hindi na ako nagbibigay ng fuck. Siya ay malinaw sa lahat ng dako at lahat.

Limang taon na ang nakalipas at siya parin ang kumakapit sa aking isipan, hinahanap ang aking mga pangarap. Gustung-gusto ko kung paano niya hinahabol ang aking mga pangarap ngunit kinasusuklaman ko kung paano niya ako pinahihirapan sa aking mga panaginip at kung paanong hindi ko siya mapasakamay ngayon.

Kung paano ko nagawang wala siya sa loob ng limang taon ay kababalaghan. At sa mga taong iyon, hindi naging madali-kailangan kong ipaglaban kung ano ang nararapat sa akin sa kalaban ng aking ama na nagpaantala sa aming pagkikita ng aking magiging asawa. Oo-Lehitimong pinatunayan ko na siya ang aking asawa dahil sa bawat araw, ang pagmamahal ko sa kanya ay sumisikat sa kabila ng ilang taon na hindi ko siya nakita ngunit alam ko ang lahat ng kanyang kinaroroonan.

Alam kong nakatapos siya ng medical school pero mas gusto niyang maging fashion designer. Alam kong nakatira siya sa kanyang matalik na kaibigan sa downtown upang maiwasan ang kanyang ina. Alam kong lulong sa pagsusugal ang kanyang ina at ngayon ay nasa mahirap silang kalagayan at kapos sa pera, lahat ay dahil sa pagsusugal at pagkakautang ng kanyang ina.

I have my men watching over her and now that my family's dispute have deciphered, I finally have the vitality to have space for other things -Hanna.

Tumunog ang phone ko kaya napatingin ako sa screen. Ito ang manager mula sa Sandoval Casino. Alam kong may problema para tawagan niya ako sa oras na mag-isa ako. Kinuha ko ang tawag at inilagay ang phone sa tenga ko.

"I'm so sorry to disturb you by this time, Signore. Pero... I think that girl, Hanna is here. Alam mo namang pumupunta ang nanay niya sa casino niyo para magsugal at baka magkagulo sila ng anak ni Aldo."

Nalaglag ang puso ko sa pagbanggit ng anak ni Aldo. Bawal siya doon.

Bawal siya sa teritoryo ko. "Who the hell let him in my casino? Sei fuori di testa?" Nag-aapoy ako sa galit. Hindi man lang dahil nasa casino ko ang anak ni Aldo. Alam ko kung gaano siya kadelikado at kung gaano siya kagalit sa tingin niya.

"Ginoo..."

"Save it! Wag mong hayaang may mangyari sa kanya!"

Bumalot sa akin ang pagkadismaya habang binababa ko ang telepono, ang tawag mula sa manager ng Sandoval Casino ay humihingi ng atensyon ko. Ang pagbanggit ng pangalan ni Hanna ay nag-apoy sa loob ko. Matagal ko na siyang pinangarap, at hindi ko hahayaang may mangyari sa kanya, lalo na hindi sa sarili kong casino.

Ang anak ni Aldo ay may problema, isang mapanganib na banta na nagawa kong iwasan ang aking teritoryo sa loob ng maraming taon. At ngayon, kahit papaano ay nakapasok na siya sa casino ko. Ang pag-iisip lamang ay nagdulot ng matinding galit sa aking mga ugat.

Ang aking mga paa ay tumama sa sahig ng may layunin, ang aking isip ay tumatakbo habang ako ay mabilis na nagbibihis.

Ang tanging mahalaga ngayon ay ang paghahanap kay Hanna at ang pagtiyak sa kanyang kaligtasan. Hindi ko maatim na mahuli siya sa mapanganib na larong ito, lalo na't may sapat na siyang pakikitungo dahil sa pagkalulong sa sugal ng kanyang ina.

Habang papunta ako sa casino, umiikot ang isip ko. Kararating ko lang sa Italy ilang oras na ang nakalipas, at ngayon, nahaharap ako sa isang nakakabagabag na sitwasyon. Ang pagmamahal ko kay Hanna ay hindi nabawasan sa paglipas ng mga taon, at hindi ko na hahayaang may mangyari sa kanya ngayong may kapangyarihan akong protektahan siya.

Nandoon ang mga tauhan ko, at aasa ako sa kanila para tulungan akong mahanap si Hanna at tiyakin ang kanyang kaligtasan. Pero sa kaibuturan ko, alam kong umabot na sa punto ang pagkahumaling ko sa kanya. Kailangan ko siyang makita, kausapin, at gawin siyang akin.

Nakaharap sa akin ang casino, isang lugar na nasaksihan ang hindi mabilang na mga labanan, sa loob at labas ng mga mesa. Ngunit ngayon, ang pinakamahalagang laban ay ang matiyak ang kaligtasan ni Hanna at sa wakas ay mapunta siya sa buhay ko, kung saan siya nabibilang.

Habang papalapit ako sa silid, nakikinig sa nakakapanghinang mga pagsusumamo at ungol na nagmumula sa silid, namumuo ang galit sa loob ko. Hindi ganito ang inisip ko sa una naming pagkikita, na si Hanna ay natakot at ang kanyang ina ay nahaharap sa napakasamang kahihinatnan. Ang sitwasyon ay hindi mabata, at ang tanging pinagtutuunan ko ng pansin ay upang matiyak ang kanilang kaligtasan.

Ang tagapamahala ng casino ay naging pabaya na payagan ang anak ni Aldo, si Ezio, sa aking teritoryo, ngunit hindi ko iyon maisip ngayon. Kailangan kong kumilos nang mabilis para maiwasan ang anumang pinsalang mangyari kay Hanna at sa kanyang ina. Ang babaeng ito ay hindi sinasadyang kinuha ang aking mga iniisip sa loob ng maraming taon, at ngayon siya ay nasa panganib kaagad.

Parang drumbeat ang tibok ng puso ko habang papalapit ako sa kwarto, nasa gilid ng mga guwardiya kong bihasa. Lumamlam ang kapaligiran sa casino nang tumahimik ang karamihan, naramdaman ang napipintong tensyon.

"He's demanding an exorbitant sum of money. I don't think they have that or even afford it. Puputulin niya ang kamay ng ina kapag hindi nila binayaran ang pera niya," The manager briefed me on the situation.

Hindi ko hahayaang mangyari ito. Hindi sa ilalim ng bubong ko. "You're stupid for letting him in my property. He's more stupid for coming into my territory," I said nonchalantly despite how I'm burning inside.

Hindi ko hahayaang mangyari ito, hindi sa ilalim ng aking bubong. Ang mga pusta ay mas mataas kaysa dati, at ang pagkaapurahan ay naramdaman.

Umabot sa tenga ko ang mga ungol ni Hanna na humihila sa puso ko. Pinagmasdan ko siya saglit, pilit na pinapanatili ang kanyang kalmado. Malakas siya noon pa man, kahit na magkasama kaming humarap sa aming magulong nakaraan.

Nakaluhod si Hanna, ang mismong larawan ng kahinaan. Ang pagnanais na protektahan siya ay nanaig sa akin, at sinenyasan ko ang aking mga tauhan na iposisyon ang kanilang mga sarili. Hindi ito ang sandali para sa pag-aalinlangan o pagdududa. Kailangan kong tiyakin ang kanyang kaligtasan sa anumang paraan.

Sa pagmamasid mula sa malayo, ang silid ay puno ng mga armadong tauhan ni Ezio, ngunit ang puwersa na mayroon ako, kasama ang aking seguridad sa casino, ay higit na nakahihigit.

Ang eksena ay naglaro sa harap ko, at habang tumitindi ang mga tensyon, ipinangako kong gagawin kong akin si Hanna, anuman ang kahihinatnan. Maaaring galit siya sa akin kapag natuklasan niya ang katotohanan ng aking pagkakakilanlan at ang kasaysayan sa pagitan namin, ngunit determinado akong panatilihin siyang ligtas at ayusin ang nakaraan. Si Hanna ang babaeng hindi ko makakalimutan, at walang hahadlang sa pag-angkin ko sa kanya.

"Hanna please don't let them kill me. Help me..." I suppose that was her mother begging.

Pinagmamasdan ko ang pagpasok ni Hanna para yakapin ang kanyang ina ngunit tumili si Ezio sa kanya, napaluhod siya at humihingi ng simpatya. Ipinatong niya ang kanyang mga palad sa kanyang bibig upang pigilan ang kanyang sarili sa pag-iyak.

"Ang iyong ina dito ay may utang sa akin ng kalahating milyon sa pagkakataong ito at tumangging magbayad. At siya ay sapat na hangal upang subukang magnakaw ng higit pa sa akin pagkatapos ng labis na pagkakautang. La ucciderò! Siya ay patay na!" Mukha siyang galit pero hindi kasing galit ko ngayon. Mas nakakairita dahil baldado si Ezio ay gumagamit siya ng patpat sa paglalakad mula nang mabali ang paa ng kanyang ama sa pagkatalo sa taya at pagkawala ng karamihan sa kanyang ipon.

"Ano!?" Nanginginig na sigaw ni Hanna. Halata sa boses niya ang galit at disappointment.

Inilagay ko ang aking mga kamay sa aking bulsa. Hindi pa ito ang oras para pumasok pero hindi na ako makapagpigil ng isa pang minuto. Napabuntong hininga ako sa pagtatampo na bumalot sa akin at ipinikit ang aking mga mata.

"Are you out of your freaking mind? How could you be debt so much? Or how do you intend to pay up that amount of money?" Sa sobrang galit ni Hanna ay kumakabog na ngayon ang dibdib niya. Malakas ang kanyang paghinga. Ang kanyang mga mata ay namumula sa mainit na substandard na mga luha. Alam kong nagsumikap siya nang husto sa mga nakaraang taon upang makatipid ng labinlimang libong dolyar ngunit mukhang isusuko na niya ito ngayon. Hindi ko hahayaang mangyari iyon kay Hazel. Hindi siya karapat-dapat sa ganitong uri ng kalungkutan at pagkadismaya.

"Look, Mr... I am so, so sorry for my mother's immature actions and imprudent thinking but please, let's make a negotiation. I will write an undertaking and pay it back later, I swear..."

"Oh, shut the f*ck up! I've met thousands of people like you. I'm not falling for this shit! I want my money right now o makuha ng walang kwentang nanay mo." Itinutok niya ang baril sa ulo ng kanyang ina kaya napasigaw si Hanna.

Hinawakan ng isa niyang kasama si Hanna sa braso at parang sinaksak niya ako sa dibdib.

"Oh my God," napabuntong-hininga siya habang nakatakip ang kamay sa labi niya. "Hindi po, mama...

"No, please. Don't do that to my mother, I beg you. I promise to pay you back every dine of the money when I get it. Please lang, huwag mo siyang sasaktan." Isang malakas na hikbi ang kumawala sa kanya, at tinakpan niya ang kanyang mukha ng nanginginig na mga kamay. Takot na takot at balisa si Hazel sa mangyayari.

Pupunta ako para iligtas ka, Hanna.

Saglit niyang pinagmasdan ang hitsura niya-papatayin ko si Ezio. Papatayin ko ang kanyang ama dahil sa pagdala sa kanya sa mundo. Maganda at hot si Hanna, at baka magamit siya sa kanya, kitang-kita ko ang paraan ng paglalaway niya sa kanya. Sa ganoong katawan, bet niyang kikita siya ng kayamanan."

"Okay. Eto na. Since ikaw

Gusto kong buhayin ang iyong ina, ako gonna need something instead to pagtakpan ang mga utang. Mayroon akong isang strip club.

Sa nakikita mong napaka-sexy at maganda mo, magiging sulit ang iyong katawan sa ganoong uri ng pera. Mababalik mo ang limang daang grand sa loob ng ilang buwan o isang taon."

Biglang natigilan ang buong katawan niya. Naramdaman ko ang paghigpit ng kalamnan ng puso ko sa hindi kapani-paniwalang lakas. "Gusto mong bilhin ang katawan ko?" Masakit sa puso ko ang mga salitang iyon—nasakit ang kaluluwa ko nang iluwa niya iyon.

Nilingon niya ang mga tauhan niya at muling nagsalita habang tumatawa. "Nauutal ba ako?"

"Katawan mo ang bibilhin ko imbes na pera o pasabugin ko ang ulo ng nanay mo sa harapan mo, easy."

Hindi ko na kayang magtago pa.

Oras na para ipakita ang sarili ko, para protektahan si Hanna mula sa malagim na sitwasyong ito, para masigurado na hindi niya kailangang bayaran ang napakalaking utang na ito.

"Okay, ito na!" Binuksan ko ang pinto ng sumugod ang mga tauhan ko sa likod ko. Sinigurado nila ang lugar at dinisarmahan ang lahat ng armas ng mga tauhan ni Ezio. Hindi siya lumaban; alam niyang nakadepende ang kanyang buhay sa pagsunod.

Naiwang tulala si Hanna, halata ang pagkataranta niya habang nakatitig sa akin. Ang kanyang mga mata ay nagtatanong sa aking biglaang paglitaw, at alam kong iniisip niya kung ito ay isa na namang malupit na twist sa kanyang kalagayan.

"Babayaran ko ang utang nila," mariing deklara ko, determinadong protektahan si Hanna mula sa bangungot na ito at ayusin ang nakaraan.

Ang biglaang paglabas ko sa silid na iyon ay lubos na nagpabago ng kapaligiran. Nalipat sa akin ang focus ng bawat indibidwal sa kwarto, at ang reaksyon ni Hanna ang higit na nakaagaw ng atensyon ko.

She gazed at me in shock, her eyes travelly from head to toe na parang hindi makapaniwala sa sarili niyang mga mata. Bakas sa kanyang nakaawang na labi ang kanyang pagtataka. Sa huling pagkakataon na nakita niya ako, ito ay ibang mundo, ibang buhay.

Ang muling pagkikita ay nagdulot ng halo-halong emosyon sa aking puso. May matinding pananabik sa aking kalooban, isang pagnanais na mapalapit sa kanya, marinig ang kanyang boses, makita ang kanyang ngiti, makasama muli sa kanyang harapan. Matagal ko nang pinagnanasahan ang lahat tungkol kay Hanna at ngayon ay nandito na siya, sa harapan ko.

Puno ng kumbinasyon ng pagkamangha at hindi makapaniwala ang tingin sa mga mata niya habang nakatitig sa akin. Mukhang pareho siyang natulala sa presensya ko at nabigla sa paghahayag na balak kong bayaran ang utang nila.

Naglakad ako pabalik sa kanyang buhay, at malinaw na hindi niya ito inaasahan. Hindi niya maalis ang tingin niya sa akin, at parehas akong nabihag sa kanyang titig.

Iniabot ng mga tauhan ko ang isang briefcase na may laman na pera kay Ezio, na tila namangha sa dami ng pera sa loob. Malawak siyang ngumisi, ang paningin ng pera ay nagdudulot ng kislap sa kanyang mga mata. Malinaw na ang taong ito ay madaling maimpluwensyahan ng kayamanan at kapangyarihan.

"Yung five hundred grand plus interest ko." Binanggit niya ang kabuuan, kasama ang interes, hindi naalis sa akin ang atensyon ni Hanna. Mukhang marami siyang tanong, at natahimik ang mga mata niya nang makilala nila ako. Ako ay matatag upang maging mapagkukunan ng kanyang kaginhawahan at aliw.

Lumapit ako sa kanya, napatitig ang mga mata ko sa kanya nang tuluyan niyang mapansin ang nakalahad kong kamay. Siya ay nag-alinlangan, at ang kanyang pag-iingat ay nararapat. Alam kong kailangang buuin ang tiwala, at handa akong gawin ang lahat ng kailangan.

"Ayos ka lang ba?" Tanong ko nang may tunay na pag-aalala, at tumango siya bilang tugon, na pinawi sa akin ang ilang pag-aalala na umuusad sa akin.

Inutusan ko ang mga tauhan ko na tulungan ang nanay ni Hanna habang inutusan ang iba na lumabas ng kwarto, naiwan kaming dalawa ni Ezio. Panahon na upang magtakda ng ilang mga hangganan at gawing malinaw na ang pagtawid sa mga ito ay hindi matitiis.

Bakas sa ekspresyon ni Ezio ang kanyang takot. Siya ay may lahat ng dahilan upang matakot, dahil hawak ko ang kanyang kapalaran sa aking mga kamay. Nagpasya akong huwag na lang siyang tapusin. Kailangan niyang magdusa para sa kanyang mga aksyon bago matugunan ang kanyang huling kapalaran.

Nilinaw ko sa kanya ang intensyon ko. "I don't want to see you anywhere near her or her mother. Ever again."

Ang kanyang reaksyon ay isang panandaliang pagkabigla at isang pahiwatig ng pagsuway. Ngunit hindi nagtagal ay naunawaan niya na dapat siyang magpasalamat na pinayagan siya sa aking casino.

"You're already too stupid to win unless you threaten someone for money. So, I don't have a problem with you being here. You bring money to my business. I should be thanking you, but don't ever cross my boundaries muli.

Nang hindi na ako naghihintay ng karagdagang talakayan, naglakad na ako papunta sa pinto.

Naghihintay si Hanna, at sabik akong makalapit sa kanya, para sagutin ang kanyang mga tanong, na maging bahagi muli ng kanyang buhay.