Halos masuka na si Lauren sa galit at di niya napigilang sabihin, "Mom, sa ganitong oras pa talaga, kakampi ka pa sa isang outsider?!"Tiningnan siya ni Karylle. Bagamat may masamang ugali at mainit na ulo si Lauren, galing siya sa isang mayamang pamilya at may sarili siyang dignidad. Mula nang mapangasawa niya ang anak nito hanggang ngayon, hindi pa siya nakarinig ng kahit anong bastos na salita mula kay Lauren.Pero ang hindi pagmumura ay hindi nangangahulugang mabuti ang intensyon. Tingnan mo, palagi siyang tinatapakan ni Lauren at hindi man lang siya binibigyang respeto. Noon, bilang manugang, nirerespeto niya si Lauren, pero ngayon, wala na silang relasyon kaya bakit siya magpapakumbaba o hihingi ng tawad?Kung dumating ang panahon na gagawa ng masama si Lauren sa kanya, hindi rin siya magdadalawang-isip.Tinamad nang tingnan ni Karylle si Lauren at tumingin na lang kay Lady Jessa, "Grandma, kung gusto mong pumunta ako sa banquet bukas, pupunta ako. Hindi rin kasi angkop na manat
Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan si Nicole, "So, nung kinuha mo ang kaso na 'to, nag-sign ka ng contract sa kanila?""Ako..."Nanggigigil si Nicole at galit na galit na sinabi, "Kasi kulang talaga ako sa pera ngayon. Sinabi niya noon kung gaano ka-grabe si Party A at kung anu-anong sinabi niya. Parang seryoso siya talaga. Akala ko talaga mananalo ako sa kaso. Sabi niya, kapag nanalo ako, bibigyan niya ako ng doble, pero kung matalo ako, ako raw ang magbabayad ng 50 million. Hindi ko na naisip nang mabuti yun sa oras na ‘yun."Halos mabaliw si Nicole, at muntik na namang ihagis ang mouse.Pinigilan siya ni Karylle at tinapik siya sa noo, may halong pagkadismaya, "Talagang naniwala ka sa sinabi ng negosyante? Eh ikaw na nga mismo ang abogado, hindi mo ba nakita ang mga butas dito?""Ako... kasi..." sagot ni Nicole na may halong pagkasama ng loob."Bakit ka nga ba kulang sa pera? Ano bang balak mo? Magkano ba ang kailangan mo?"Napabuntong-hininga si Nicole at sa wakas ay tahimik
Hindi napigilan ni Karylle ang pagtawa, ngunit ngumiti na lang siya at tumango.Tinawagan ni Nicole si Jarren, at sa unang ring pa lang ay sinagot na agad ito, "Miss Santiago, may naisip ka na bang solusyon?"Magalang ang boses sa kabilang linya, pero alam ni Nicole, ang totoo ay gusto lang nitong malaman kung handa na ang 50 million na kabayaran!Pinilit ni Nicole ang sarili na kumalma at ngumiti, "Wala akong ibang solusyon, pero may kapatid akong pwedeng tumulong sa’yo sa kasong ito."Nagulat si Jarren, ngunit ilang sandali lang ay nagsalita ito nang may pagkamangha, "Oh?! May paraan ang kapatid mo? Sino siyang abogado?"Huminga nang malalim si Nicole, parang kinakalma ang sarili. Siguro iniisip ng lalaking ito na naghahanap lang siya ng ibang abogado para matalo.Pero hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa, "Ang kapatid ko ay si Iris!"Pagkasabi niya pa lang nito, narinig ang tunog ng nahulog at nabasag sa kabilang linya, kasunod ang tunog ng gulong ng upuan na kumiskis sa sahig.Mukh
Nagulat agad si Jarren at sinabi, "Sige, sige! Sabihin mo lang ang oras at lugar, ako na ang susundo sa'yo, treat ko ito ngayong gabi!"Ngumiti lang si Karylle, "Mr. Gomez, ikaw na lang ang mag-decide ng location at i-send mo na lang kay Nicole. May kailangan pa akong gawin kaya hindi na ako magtatagal.""O sige, sige, alam kong busy ka," sabi ni Jarren nang may mas magalang na tono kaysa noong kinausap niya si Nicole.Pagkababa ng telepono, hindi mapigilan ni Nicole ang tumawa, "Naku, itong apo na ito, parang totoong apo kung umasta sa'yo! Grabe, ang saya ko talaga! Karylle, ngayon ko lang naramdaman 'yung ginhawa!"Ngumiti lang si Karylle at hindi na nagsalita.May naisip bigla si Nicole at tumingin siya ulit kay Karylle, "Malapit na rin ang birthday party ni Mrs. Sanbuelgo, di ba? Plano mo bang pabagsakin si Adeliya?"Medyo nag-iba ang tingin ni Karylle, parang may pag-aalinlangan.Medyo nalito si Nicole, "Karylle? Anong problema mo?"Bahagyang napabuntong-hininga si Karylle, "Kahi
Inabot ng halos kalahating oras bago siya makarating doon.Diretso niyang tinawagan si Nicole, at sinabi ni Nicole, “Kakarating ko lang din, magkita tayo sa pinto.”Tumugon si Karylle at ibinaba ang tawag.Pagdating nila sa pinto, may napansin silang isang matabang lalaking nasa katamtamang edad na nakatayo roon, na parang taga-welcome, pero halatang palinga-linga siya.Pagkakita kay Nicole, agad na kumislap ang mga mata niya, saka agad siyang tumingin kay Karylle na kasama ni Nicole. Nagmadali siyang bumaba sa hagdan at magalang na bumati, "Miss Iris, kamusta po kayo! Ako po si Jarren na nakausap niyo kanina.”Kahit hindi pa niya nakita si Iris, kilala niya si Karylle!Sino ba naman ang hindi nakakaalam na iisang tao lang ito?Ngumiti lang si Karylle at tumango, “Kamusta, Mr. Gomez, pasok na tayo para makapag-usap.”Sa loob-loob ni Nicole, tinawag niyang “opportunist!” ang lalaki.Nakikita niya ang kapatid niya, at tila kinalimutan siya bigla.Pero bago pa man niya maisip iyon, mabil
Pero, kung alam lang niya na kaibigan ni Nicole si Karylle, paano niya nagawang gawin ito sa kanya?Si Iris, kahit na divorcee na, ay hindi naman tuluyang naputol ang koneksyon niya sa pamilyang Sanbuelgo, at nandiyan din si Mr. Handel para suportahan siya. Kaya naman, paano siya basta-bastang pwedeng bastusin ni Jarren?Agad na nagtaas ng kamay si Jarren at walang sabi-sabing pinunasan ang malamig na pawis sa noo, “Miss Granle, misunderstanding lang ito, puro misunderstanding! Puputulin ko na ang kontrata kay Miss Nicole ngayon na!”Ngumiti si Karylle, “Kung ako ang hahawak ng kaso ni Nicole, baka kailangan mong bayaran siya ng 500 million, Mr. Gomez.”Namula ang mukha ni Jarren at agad siyang sumagot, “Kasalanan ko po talaga ito!” Lumingon siya kay Nicole, “Miss Santiago, patawad talaga, hindi ko napag-isipang mabuti ang mga ginawa ko. Sana hindi niyo na po ito palakihin.”Sa loob-loob ni Nicole, tinitingnan niya si Karylle nang puno ng paghanga!Hindi niya inakala na sa halip na ma
"Kuhaan mo at tingnan natin." Sabi ni Andrea habang hawak ang cellphone niya, at agad namang sumunod si Adeliya.Sa puntong ito, hindi na mapigilan ng ilang reporters na magsalita."Miss Granle, narinig namin na matapos kayong maghiwalay ni Mr. Sanbuelgo, naging malapit kayo kay Mr. Handel. Plano niyo bang pakasalan si Mr. Handel?"Napangiti nang may paghamak si Adeliya, "Si Karylle ang may kasalanan niyan, siya rin ang nag-ruin ng reputation niya."Nakangiti rin si Andrea, "Kung hindi dahil sa plano ng tatay niya para sa kanya, wala siyang mararating. At ngayon, kahit pa siya si Iris, wala na rin naman si Mr. Sanbuelgo para sa kanya."Kanina’y may ngiti pa sa labi ni Adeliya, pero ngayon, bigla siyang nanahimik at tila nakaramdam ng lungkot. Hindi ba’t gano’n din siya?Napansin ni Andrea na nalulungkot ang anak kaya't agad niyang inilipat ang atensyon nito, "Tuloy mo lang ang panonood."Sa video, may isa pang reporter na nagtanong: "Miss Granle, nagkaroon daw kayo ng private date ni
Sabi ni Karylle nang walang emosyon, "Wala na akong nararamdaman." Tuwang-tuwa ang reporter na nagtanong at agad na sumunod, "Dahil ba ito sa pinsan mo?"Agad na pinigilan ni Adeliya ang kanyang cellphone at nakatutok nang husto sa tao sa video.Bahagyang kumunot din ang noo ni Andrea, "Gagamitin kaya ni Karylle ang pagkakataon na ito para siraan ka?"Medyo pangit ang ekspresyon ni Adeliya, "Hindi ako natatakot kung siraan niya ako, mas natatakot ako kung hindi niya ako siraan."Nagulat si Andrea at tumingin kay Adeliya, "Bakit naman?"Humigpit ang hawak ni Adeliya sa cellphone at tila iritable, "Kung magsasabi siya ng masama tungkol sa akin, magha-hire lang ako ng mas maraming ‘water army’, at lahat ay aawayin si Karylle, papalabasin siyang kontrabida, at ang imahe ko bilang anghel ay magiging dahilan para sila mismo ang bumatikos sa kanya."Naunawaan agad ni Andrea at tumango, "Tama, pero kung purihin ka niya, hindi ba mas mahihirapan ka?”"Ang talino ni Karylle ngayon!" napapikit s
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.
Hindi maipaliwanag ni Lolita ang lahat sa ngayon, kaya’t malamig niyang sinabi sa tawag, “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa’yo ngayon. Pero malalaman mo rin. Buhay pa si Karylle.”Maganda ang boses ni Lolita, malambing at banayad, pero may kasamang malamig na hangin sa tono nito—tila ba sapat para palamigin ang likod ng sinumang makarinig.Pero si Adeliya ay wala nang pakialam sa ganoong mga pakiramdam. Hindi na niya pinansin ang tono, dahil mas nangingibabaw ang inis at pagkabahala niya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone at mariing sinabi, “Kailan pa siya mamamatay?!”Sandaling natahimik ang kausap, bago sumagot sa malamig ngunit walang pakialam na tinig, “Hindi na magtatagal. Hindi kita paghihintayin nang matagal.”At pagkatapos niyon, binaba na ang tawag.Nainis si Adeliya habang ibinababa ang telepono. Napakunot ang noo niya, halatang puno ng pangamba at pagkadismaya.“Bakit ba pakiramdam ko ay hindi talaga mapagkakatiwalaan ang taong ‘yon?” bulong niya sa sarili habang patulo
Nang mapansing gising na si Karylle, ngumiti si Nicole. "Ayan, alam kong gising ka na. Sakto talaga timing ko, oh! Come on, baby, inumin mo na 'tong sabaw. Pampalakas!"Tatayo sana si Karylle at inangat ang kumot niya, pero agad siyang pinigilan ni Nicole. "Ay, huwag! Hintayin mo ako, tutulungan kita! May sakit ka ngayon, dapat paalaga ka naman kahit minsan!"Tahimik lang si Karylle. Napakunot ang noo niya habang pinagmamasdan si Nicole.Ngunit bago pa man makalapit si Nicole, nauna nang bumangon si Karylle at umupo ng normal, parang walang nararamdamang sakit.Napatingin si Nicole, halatang hindi makapaniwala. "Ano 'to? Nagkunwari ka lang na masakit kanina para kaawaan kita? Akala ko pa naman hirap ka gumalaw!"Napatawa si Karylle. "Hindi ah."Napabuntong-hininga si Nicole, sabay iling. "Hay naku... ikaw talaga. Sobra kang matatag. Minsan, dapat nagpapakita ka rin ng kahinaan."Habang sinasabi ito ni Nicole, bumalik na si Harold sa unit. Nasa loob pa rin ng kwarto sina Karylle at Nic