Nagulat si Karylle at agad na lumingon, sakto para makita si Harold na nakatayo sa pintuan, namumula ang mukha.Hawak niya ang kanyang cellphone, nakatingin dito nang naguguluhan, at hindi sumagot kay Alexander."Ano’ng nangyari?" narinig pa niya ang boses ni Alexander sa kabilang linya.Ngunit naglakad na si Harold papalapit, kalmado ang mukha. Bago pa man makapag-react si Karylle, bigla na lang niyang inagaw ang cellphone nito."Harold, nababaliw ka ba?!" galit na sabi ni Karylle.Biglang nanlamig ang ekspresyon ni Alexander."Oras ng trabaho, ayokong makita kang nakikipaglandian dito," malamig na sabi ni Harold, sabay baba ng tawag sa cellphone ni Karylle.Lalong bumigat ang ekspresyon ni Alexander at agad niyang tinawagan ang kanyang assistant na si Diego."Mr. Handel.""Mag-book ka ng ticket papunta sa S City ngayon na.""Mr. Handel?"Alam ni Diego na walang nakatakdang biyahe si Alexander papunta sa S City, at karaniwan, pinaaalalahanan siya nito tungkol sa itinerary. Pero ngayo
Nang makita ni Karylle na si Alexander ang tumatawag, naguluhan siya."Mr. Handel?""Oo, kumain ka na ba ng almusal?""Kumain na. Bakit?""Nasaan ka? Pupuntahan kita para pag-usapan natin ang tungkol sa partnership."Nagulat si Karylle. "Pupunta ka sa S City?"Napangiti nang bahagya si Alexander. "Oo."Saglit na nag-isip si Karylle. "Available lang ako ngayong umaga, hindi ko masisigurado kung libre pa ako pagkatapos noon.""Ayos lang sa umaga. Pwede rin tayong mag-lunch mamaya.""Ikaw na ang pumili ng lugar, pupuntahan kita.""Sige."Pagkatapos matanggap ang lokasyon mula kay Alexander, nag-ayos si Karylle at lumabas ng bahay.Ang lugar ay isang entertainment hall.Tipikal na lugar para sa mga mayayaman. Pumasok si Karylle sa isang private box, ayon sa ibinigay na impormasyon ni Alexander.Nandoon na si Alexander.Pagtingin nito sa papasok na si Karylle, napangiti siya. "Dito ka, umupo ka."Tumango si Karylle at lumapit. "Pasensya na kung napatagal ka sa paghihintay."Nanatili ang ba
SI Karylle at Alexander ay sabay na tumingin sa pinto.Magsalita nang magaan si Alexander: "Pasok." Binuksan ng waiter ang pinto at pumasok dala ang ilang bote ng pulang alak.Ngumiti si Alexander, "Pinili ko ito para sa'yo, masarap ito, pero sayang at hindi mo man lang natikman. Baka iniisip mong nilagyan ko ng kung ano?"Iniwas ni Karylle ang kanyang tingin at kalmadong sumagot, "Iniisip ko lang na mali ang uminom."Naging interesado si Alexander, "Kasama ba ang pulang alak sa mali?"Pagkasabi niya nito, biglang naramdaman niya ang matalim na titig. Bahagya niyang itinaas ang kanyang tingin at nakita ang pigura ni Xin Chang na nakatayo sa may pinto.Nakatalikod si Karylle sa pintuan sa mga oras na iyon, ngunit ramdam niya na may kakaiba. Ang matalim na titig ay pamilyar sa kanya.Nanigas nang bahagya ang kanyang katawan, ngunit hindi niya ipinakita. Sa halip, iniangat niya ang kanyang kamay at kinuha ang baso ng alak.Ngunit dahil sa sofa siya nakaupo, madaling makita ang kanyang ba
Si Harold ay malinaw na galit pa rin, at nararamdaman ni Karylle na may mga bagay na mas mabuting huwag nang sabihin.Kaya naman, sa pagkakataong ito, naging matalino siya at piniling manahimik.Samantala, hindi pa rin mawala ang inis ni Harold. Napangisi siya nang malamig, "Karylle, ulitin mo pa 'yan, at siguraduhin mong hindi ka makakaligtas nang maayos."Hindi na sumagot si Karylle, pumikit na lang siya at hindi nakipagtalo pa.Si Bobbie naman ay ramdam na parang mahirap imaneho ang kotse ngayong araw. Para bang may problema sa makina—kahit pa tapak siya nang tapak sa accelerator, tila mabagal pa rin ang takbo. Pero nang tingnan niya ang throttle dial, malinaw na mabilis ang takbo nito, at halos lumampas na sa speed limit.Akala ni Karylle, pauwi na sila, pero napansin niyang kakaiba ang ruta ni Bobbie. Tinanong niya, "Saan tayo pupunta?""Sasalubungin natin ang mga designer," sagot nito.Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Karylle, ngunit nanatili siyang tahimik.Sa totoo lang, gu
Muling tiningnan ni Harold ang mga plano.Ang disenyo ng wedding dress ay bago at napakaganda—isang kalidad na hindi pa niya nasaksihan kailanman.Mula ulo hanggang paa, walang bahagi na hindi kapansin-pansin.Hindi dahil maraming perlas ang disenyo, kundi dahil ito ay puno ng mga detalye at highlight, lalo na sa disenyo ng dibdib at bewang. Bigla niyang naramdaman na gusto niyang suotin agad ni Karylle ang wedding dress para makita ang epekto nito."Magsalita ka," sabi ni Harold.Tumango si Karylle. "Oo."Alam ni Karylle kung ano ang gustong itanong ni Harold, kaya inunahan niya ito, "Hindi siya available. Isa lang ito ang kaya niyang gawin."Habang nagsasalita, bakas sa kanyang mga mata ang bahagyang panunuya.Ang wedding dress na ito...Ang kanyang tingin ay tila napalayo, ngunit may bahid ng hinanakit, isang damdaming mahirap pakalmahin.Hindi na nagsalita si Harold, ngunit patuloy ang tingin niya sa disenyo. Ang disenyo nito, na elegante at mataas ang kalidad, ay nagbibigay sa ka
Sobrang nakakabaliw na talaga si Adeliya sa pagkakataong ito!Hindi niya maintindihan!Hindi naman gusto ni Harold si Karylle. Sa katunayan, iniisip niyang sobrang plastik ng babaeng ito. Pero bakit kailangan niyang makialam kay Karylle? At higit pa roon, bakit parang... parang nagkatuluyan na sila?Halos maiyak na si Adeliya, at naririnig pa ang bahagya niyang paghikbi mula rito.Bahagyang kumunot ang noo ni Harold, saka niya tinitigan si Karylle nang malamig. "Karylle, tama na!"Ang babaeng ito, sa wakas, ipapakita na ba niya ang tunay niyang kulay?Ngumiti si Karylle. "Tama na? Paano magiging tama? Tingnan mo kung gaano ka-distorbo ang pakiramdam ng kapatid ko ngayon. Gusto mo bang gamutin siya tulad ng ginawa mo sa akin kahapon?"Sa totoo lang, pinagtutuunan pa ng mataas na opisyal na si Mr. Sanbuelgo ang paa ni Karylle kagabi, na halos ikagulat pa niya at ikatuwa.Tumama ang matalim na tingin ni Harold sa mukha ni Karylle.Hindi mapigilang mapangiti si Karylle. Alam niyang si Har
Sandaling tumigil si Bobbie at marahang nagsalita, "Sa ngayon, kailangan pa nating suriin nang mabuti. Hindi pa natin direktang masasabi kung may kinalaman si Miss Granle sa bagay na ito."Nanatiling malamig at walang emosyon ang mukha ni Harold. Hindi mawari ang iniisip niya sa kanyang seryosong ekspresyon."Naunawaan ko."Matapos magsalita, ibinaba ni Harold ang tawag.Muling bumalik ang katahimikan sa silid.Hawak pa rin ni Harold ang kanyang telepono, ngunit tila may misteryosong liwanag na naglalaro sa kalaliman ng malamig niyang mga mata.……Sa sumunod na dalawang araw, normal na tinapos ni Karylle ang kanyang mga gawain. Halos buong araw silang magkasama ni Harold dahil sa trabaho, at sabay pa rin silang kumakain ng tatlong beses sa isang araw.Walang komunikasyon ang dalawa maliban sa usaping trabaho.Sa wakas, natapos din ang pitong araw na business trip.Ngayong gabi, mananatili sila sa lugar na iyon at babalik kinabukasan.Medyo nagtaka si Karylle kung bakit hindi sila umal
Pakiramdam ni Karylle ay parang nasa panaginip siya sa mga sandaling ito.Tinitigan niya si Harold nang may bahagyang gulat. Sa araw-araw, si Harold ay laging malamig, may distansya, at tila walang pakialam sa mga tao. Ngunit ngayong araw, siya mismo—isang taong may malamig na personalidad—ang nagkusang-loob na magpanatili ng kaayusan at kalmahan sa mga tao.Sa sandaling ito, naramdaman ni Karylle na parang ibang tao si Harold—parang isang taong may pusong mainit at nagmamalasakit.Pinatay ni Harold ang mikropono, at agad siyang nilapitan ng kapitan na puno ng pasasalamat. “Ginoo, maraming salamat sa inyo!”Ngunit kahit pansamantalang kumalma ang sitwasyon, hindi pa rin tuluyang maibalik ang katiwasayan. Muling nagsalita ang kapitan, halatang balisa, “Lumilipad pa rin ang eroplano, pero… hindi na ito stable. Natatakot akong hindi na kakayanin ng piloto.”Ito ang ika-labinlimang taon ng kapitan sa paglipad ng eroplano, pero kahit gaano pa siya ka-bihasa, ngayon lang siya nakaranas ng g
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang