Kabanata 22

Nang tuluyan akong makasakay sa kotse ni Andrew ay agad niya iyong pinasibad. Ilang segundo ang namagitan sa amin bago ko pinakawalan ang isang halakhak. Nakita ko pa sa gilid ng aking mga mata kung paano ito napatingin sa akin.

"Ayos ka lang?" tanong nito.

Tumigil ako at tiningnan siya. Bakas sa kaniyang mukha ang pagtataka. Habang ako naman ay may nakapaskil na isang ngisi sa labi. Kapagkuwan ay napailing ako sabay nguso upang palisin ang nagbabadyang paghalakhak muli.

"Ang sarap pala sa pakiramdam kapag nagawa mo ang isang bagay na gusto mong gawin," makahulugang wika ko.

Habang nagmamaneho ay napakunot ang noo nito. Ngumisi ako dahil doon. Alam kong naguguluhan si Andrew sa aking sinabi. Naisip kong kahit kailan si Andrew ang taong pwede kong pagkatiwalaan nang walang halong pagpapanggap.

"Ano ka ba, Andrew!" wika ko sabay tampal sa kaniyang balikat. "Huwag mong seryosohin ang mga sina