CHAPTER 5

Halos humihingal ako nang makarating ako nang elevator kasi baka maabutan pa ako noon naku umaapoy na iyon sa galit niya, eh kasi naman siya, grabe kung sino makapagsalita. Sayang gwapo pa naman at ang abs niya, I remember.

Nakita ko siyang topless he is a hunk and so hot! But then, sa ugali nyang iyon huwag nalang... hmnnn...grabe dito ko na isinuot ang mga sapatos ko kasi heels eh mahirap tumakbo nang nakaheels 

Kanina, kaya nakayapak lang ako kanina. I press the 1st floor button at nang makarating ako doon ko na naalala wala pala akong dalang pera.

Eh nasaan na kasi ang bag ko...napaisip tuloy ako...anu bang katangahan ang ginagawa mo Penelope...

Aha! Baka naiwan sa bar, check ko nalang mamaya baka nga nandoon at baka nakita nina Irene at Elaine, they're both my best buddies.

Tawagan ko nalang sila pagdating ko nang bahay at doon na rin ako kukuha nang pambayad sa taxi.

Nang makarating ako nang lobby I realized that I am in one of the prestige condo units. I know the place because most of our clients are residing here. Nagbantay ako ng taxi at swerte na my nakita ako pinara ko iyon at nagpahatid sa mansion nang grandparents ko.

Well, hindi naman talaga ako typical na naglalasing nagkataon lang at first time ko kagabi....kaya nga di ko kinaya ang dalawang bote, bagsak na ako at natamaan na. While on my way sa Mansion I remember the reason why I got wasted last night and I wanted to forget about it na.

But anyway, I'm Penelope Sandoval and I used to live at my grandparent's place when my dad and mom got into an accident when I was about 10 years old, infact sina Lolo at Lola na ang nagpalaki sa akin at nag asikaso, everything was fine naman habang nasa kanila ako kaya lang pressure kasi my Lolo wants me to have high grades and to take up business in administration pag nag college daw ako kasi nga-- I am the only heir of their company which is a real estate and developing subdivisions.

May hacienda rin ang Lolo at Lola which is ang Lola ko ang namamahala at pagdating nang panahon eh ihahabilin ya rin sa akin kaya nga my grandparents expose me na sa negosyo nang pamilya when I was young at ngayun nga I was already 25yrs. old at CEO nang company ng mga grandparents ko.

Unfortunately, my Lolo died last 5yrs. ago at naiwan kami ni Lola na magkasama and that explains why na kahit 25 years old na ako eh parang bata parin kung tratuhin ako nang Lola. Naputol lang ang pag -iisip ko nang matanaw ko nang papasok na kami sa isang exclusive subdivision in which we also own. 

After kung magpakilala sa mga guard I told the way sa taxi driver papunta sa Mansion at nang makarating nang mansion sa front gate binaba ko ang bintana nang taxi. When our guards recognize me ay binuksan niya na ang gate at pinapasok kami. Then the taxi driver papunta sa isang circular passageway at may fountain ito sa gitna, the taxi stops in front of the Mansion, I went out of the taxi and call Manang Carlota.

Manang Carlota is our mayordoma sa mansion at ang nag- aalaga sa akin noon pa "Manang Carlota! Manang nasaan ka ho ba?"Tawag ko...nakita kung tatatakbo si Manang Carlota papunta sa akin na halos humihingal, nagtaka ako.

"Oh Manang bakit ba kayo nagtatatakbo my nangyari ho ba?"Tanong ko na medyo nag aalala.

"Naku ikaw na bata ka saan ka ba nanggaling ha alas seis y media na nang umaga ikaw umuwi, kinatok kita sa kwarto walang sumasagot dahil sa pinapagising ka ng Lola mo, may lakad daw kayo ngayon importante ." Pagpapaliwanag nito. "Nagulat nalang ako ng pumasok ako wala ka di ka pala nakauwi mabuti nalang on timing ka, naku pagnalaman ito nang Lola mo magagalit sa iyo yun..." nag aalalang sabi ni Manang Carlota sa akin.

She looks so worried talaga kasi love ako nito eh ako naman love ko rin naman siya dahil bukod sa mga grandparents ko isa rin sya sa halos nagpalaki na sa akin.

"It's okay Manang, no worries and I'm sorry, I'll go ahead now and get ready so that Lola won't get suspicious, and btw, pakibayaran na din po yung taxi sa labas. " Sabi ko kay Manang Carlota na naka smile.

"Oh sya sige bilisan mo kasi hanap ka nang Lola mo at ako na ang bahala dito...."sabi ni Manang Carlota

“Salamat Manang Carlota..." I hug her " Another favor...pls..." I told her with puppy eyes

"Ayan ka na naman ikaw talaga alam ko na iyan...oh sya hindi ko sasabihin kaya ikaw pwede ba Penelope huwag munang uulit ulitin ito at bawas bawasan mo narin ang kalalabas mo kung gabi.....naku nawawalan na ako ng rason sa Lola mo paghinahanap kanya..akala nya nag oovertime ka....kaya pwede hija....?"

"Okay Manang thank you talaga....love talaga kita." sabay kiss ko sa kanya at umakyat na ako sa taas doon sa kwarto ko...

"Oh sya bilisan mo ang pag aayos mga alas syete aalis kayo nang Lola mo." sigaw niya saka dumiritso sa labas para magbayad sa taxi driver.

When I entered my room I wonder saan ba kami pupunta besides its Tuesday and I have work in the office but usually, I just go there if there's a board meeting or important clients to meet. I call Rina, my secretary to ask about my schedule for today at sabi nito wala namang clients na e me-meet, so I told her that I will not be reporting today. Don't get me wrong but I am not a lazy person, I just don't want to get pressure besides we always reached our Quota and sometimes even more than what we are expecting.

I entered the bathroom at nagshower---nag, mamadali na ako kasi nga narinig kong bumukas ang pinto and it was my Lola.

"Penelope good morning my lovely apo...di ka pa ba tapos dyan.... it's already 7 am at dapat nakaalis na tayo kaya please double time apo." sabi ni Lola habang katok niya ang pinto ng bathroom...

"Okay lola patapos na po ako...lalabas na po....." sagot ko sa Lola ko. It only took me 10 minutes para maligo and that is so terrible because usually, it takes me an hour pagmaliligo. Lumabas ako ng banyo at nandoon ang Lola na nakaupo sa kama ko, nakabihis na siya then she looks at me.

"Hija you should wear a nice dress yung casual lang huwag masyadong maiksi at wag namang ang revealing, simple lang pero maganda at ang make up huwag masyadong makapal...ha?" sabi ni Lola.

"Yes po--Lola." sagot ko.

Well sa edad ni Lola na almost 72 yrs. old na di mo akalaing ganu’n na siya katanda kasi nga parang bata pa rin at fashionista ha kung baga the modern type ang Lola ko magaling sa gadgets yan....kaya feel na feel nya talaga pag siya ang pumipili ng damit ko kung my special occasions...kaya speaking of special occasions nagtaka ako anu ba ang my meron ngayun bakit ganito nalang ka excite ang Lola that she's eager to make me so presentable but simple, So I ask her.

“Lola anu ba ang meron para wala namang special ngayon ah...diba next 2 months pa naman birthday mo yung akin tapos na ang kay lolo....." naputol ang pagsasalita ko when she interrupted me.

"Shhhh… Huwag nang masyadong maraming tanong kasi ma le late na tayo I'll tell you know mamaya when we are on our way there...okay? “Sabi ni Lola at lumabas na sya ng kwarto ko.

Lumabas na ako nang kwarto ko at bumaba na nandoon na ang Lola sa loob ng kotse, she smiles at me and I smile back at her at tumabi ako sa pagkakaupo sa kanya sa likod nang kotse sinabihan ya, ang driver, na umalis na and if possible paki bilisan kasi it's almost 7:30 am na at ang usapan daw nang pagkikita ay 9:00 am--- kasi nga doon kami magbre breakfast.

While we're on our way I ask Lola again “what the occasion is and where we are going”. Then Lola told me about it and after I know, about it--- it got me into a roller coaster emotion.

Feeling ko katapusan ko na...nagsisimula na atang gumuho ang mundo ko and I can't do anything about it...

******

I arrived at my Mom's place 15minutes earlier and after that, she rides with me to my car and headed our way to the restaurant. My mom told me everything while we are on our way to the restaurant. Confirmation of my assumptions since yesterday. We arrived at the restaurant 20minutes earlier since the meeting time is around 9 am. Mom said mabuti na ang maaga since nakakahiya naman pag late kami which I agree.

Sabi ni Mom they are so rich at malaki silang asset sa company namin at the same time the woman is the current CEO of their own company, actually, I heard her name sa mga news at nababasa sa mga magazine how good CEO she is, and it got me impressed. Somehow I am a little bit happy about it. I already saw her pictures in TIME magazine and some local magazines that made me remember that she looks familiar, parang my kamukha siya but I ignore it.

Impossible napakalaking impossible di sya yun dahil ang layo layo nilang dalawa sa isa't isa marahail magkahawig lang...

While waiting I told my mom that I will go to the rest room, babalik din ako kaagad. When I was back coming from the men's room nakita kung my kausap na ang Mom isang matandang babae at isang dalaga. Kararating lang siguro kasi nakatayo sila and unfortunately di ko makita ang mukha nang babae dahil nakatalikod mula sa akin samantalang si Mom ay nakaharap sa direksyon ko. Then I went straight ahead sa kanila at habang papunta ako sa table nila I saw them take a seat, then Mom saw me at the same time.

"Oh, nandito na pala ang anak ko Donya Conchita....meet my son Garrisson." sabi ni Mom na napa ka proud, I kiss the hand of Dona Conchita at bumati.

"Magandang umaga po Maam... it's nice meeting you.." sabi ko napatingin ako sa babae na katabi niya di ko makita mukha niya kasi nakayuko. I wonder nakita ko na binulungan sya ni Donya Conchita sa nakikita ko kasi mukhang di sya ok.

Syempre sino ba naman ang my gusto nito diba, I bet ito yung reason mukhang wala sa mood kasi eh...pinakilala siya ni Donya Conchita sa akin at nakatayo pa rin ako nang sabihin nito na.

"Mr. Tan meet my beautiful apo si Penelope Sandoval." then I look at the woman that was going to face me.

Dahan dahang umangat ang mukha niya at tumayo siya while she's doing that, I have this feeling na parang familiar siya, suddenly my heart beat faster, faster and faster, parang may mali pero pilit kung ini ignore ang nasaisip ko but then nanlaki ang mga mata ko when I totally seen her face nag iba lang nga ang pangdadamit at di masyadong maraming make up pero di ako maaaring magkamali at kahit siya nakita ko nagulat din siya and all of a sudden we both shouted.

"IKAW!" we both shouted in unison.