Chapter 6

Christine POV

Nadatnan namin ng mommy, na nasa sofa naka upo ang daddy katapat nito si Mr. Downson at ang may bahay nito ,umupo na lang din kami ng mommy sa tabi ng daddy ,nakikita kong galit si daddy na nakatingin sa akin at alam kona kong bakit? halata namang hinihintay nila kami. Habang nag uusap sila daddy dumating naman si Jake at umupo ito katabi ng mommy niya, wala akong lakas tumingin sa gawi niya nanlulumo parin ako dahil sa sinabi niya kanina, para akong nanliit sa sarili ko sa bawat katagang binitawan niya, alam kong mahal niya talaga ang girlfriend niya, kaya kahit masakit man wala akong magagawa.

" Total andito na kayo anong plano niyo? Kilan ang kasal "Paninimula ng daddy ko.

" Walang problema sa amin Ronaldo kayo ang mag desisyon kung kilan niyo gusto" Sagot naman ni tito Alfredo

" Kung maari sana sa katapusan na sana magaganap ang kasal ,gustong kong bago mag aniversaryo ang kompanya ay tapos na ang kasal nila!"Sabi ni daddy na ikinalambot ng tuhod at ikinatigas ng buong katawan ko " Ano daw sa katapusan na??!?"paulit ulit na sinasabi ng utak ko .

" Oh sige! Kung iyan ang gusto niyo kami ng bahala sa lahat."Sabi ni Tito Alfred na ikinatayo naman ni Jake.

" Dad! naman bakit ang aga yata pwede namang kilalanin mo na namin ni Christine ang isat isa!!!!" Paliwanag ni Jake bakas sa mukha nito ang inis at galit .

" Umupo ka Jake!! Huminahon ka muna! pwede niyo namang kilalanin ang isa't isa ni Christine kahit kasal na kayo diba?"

" Pero daddy!!!!...."

Hindi naituloy ni Jake sasabihin nito nang tumayo si tito Alfredo " the Date of your wedding is final and that's it!!!!!tayo na may meeting pa ako" Sabi nito na ikinatahimik ni Jake at tumayo na ito.

" Wag kang mag-alala Ronaldo sa katapusan na buwan gaganapin ang kasal nitong dalawa, makakaasa kayong kami ang bahala sa lahat." Sabi nito at tumayo naman para makipagkamay sa daddy ko.

" Oh! sige! aalis na kami" Sabi nito napako ata ako sa kinauupoan ko dahil sa lahat ng narinig ko pati ata paghinga ko bumagal na , hindi ko namalayan nakaalis na ang mga Downson sa loob ng bahay namin at ang mommy at daddy nasa labas para ihatid ang mga ito .

" Oh! anak okey ka lang ba???" Tanong ni mommy ng makalapit ito sa akin tumabi ito sa pagkakaupo habang hawak ang aking mga kamay

" Anak alam kong hindi madali sa iyo ito wag mo sanang isipin na ipinapahamak ka namin mahal ka namin anak para rin naman ito sa kapakanan mo at sa magiging anak mo ,sigurado akong magiging mabuti kayong magulang balang araw at laging mong tatandaan andito lang si mommy okey?" Sabi nito habang inaalo ako kahit di ko man sabihin alam kong ramdam ni mommy na ang bigat ng pakiramdam ko pero hindi ko magawang umiyak sa harapan niya kaya minabuti kong tumayo at nagpaalam na sa kanya na magpahinga muna sa kwrto ko.

Ilang hakbang nalang at makakapasok na rin ako sa aking silid sa sobrang bigat ng dibdib doon ko binuhos ang lahat ng sama ng loob, bakit napunta ako sa sitwasyon nato? Parang ang liit ng tingin ko sa sarili ko dahil sa lahat ng nangyari ito, mula pagkabata ang hinihiling ko lang ay ang magkaroon ng mapagmahal na asawa na mamahalin ako at aalagaan ang magiging mga anak namin, pero wala na hindi na matutupad dahil magpapakasal ako sa taong hindi naman ako mahal " Ito na ata ang kapalaran ko simula pagkabata kulang na ako sa pagmamahal , kahit nga sarili kong ama hindi ako kailan man minahal bilang anak niya! Bakit hindi pa ako nasanay??. Tumatawang sambit ko habang umiiyak .

Halos tatlong oras akong nasa loob ng kwarto umiiyak , feeling ko sa pagkakataong ito hindi ko alam anong gagawin ko kahit pa ata lumayas ako wala pa rin akong takas kasi alam kong mahahanap at mahahanap parin ako ni daddy

" baby I'm sorry alam ni mommy na nahihirapan ka." Parang tangang pakikipagusap ko sa anak ko kahit alam kong hindi nman ito magsasalita .