Ipinagkibit-balikat ni Marga ang kanyang mga mata para tingnan ang lalaking bigla na lamang sumulpot sa harapan niya at binago ang paksa.“Ano ang pakay mo sa pagsunod-sunod sa akin dito?” tanong ni Marga.Mas lumaki ang ngiti ni Clinton. “Hindi ko ba nasabi sa ’yo? Nanliligaw ako sa ’yo.”“Ang panliligaw mo ay ang pagmasdan ang iyong kasintahan na napapalibutan at napahiya, at pagkatapos ay magpanggap na isang tagapanood at panoorin ang palabas na walang pakialam na ugali?” sarkastikong tanong ni Marga.Hindi niya sinisi si Clinton sa pagmasid sa kasiyahan.Walang kailanman isang malalim na ugnayan sa pagitan niya at ni Clinton.Ang tinatawag na panliligaw ni Clinton sa kanya ay higit na katulad ng laro ng pusa at daga.“Nakakatuwang isipin.” Lumapit sa kanya si Clinton, na may interesado na ngiti sa pagitan ng kanyang mga kilay, na para bang nagustuhan niya ang biktima sa harapan niya.“Nanliligaw lang ako sa ’yo. Kailan ko ba nasabi na ikaw ang kasintahan ko?” Ngumisi si Clinton.A
Nakaramdam si Clinton ng awa sa puso niya.Sabi niya, “Biruan lang ‘yon. Kung alam ko, malamang alam din ni Brandon.”Ang mga dati ay nakangiting mga mata niya ay dumilim, pero lumambot ang boses niya at mukhang seryoso siya sa sandaling ito, hindi katulad ng dati niyang pagiging walang pakialam.“Alam niyang biktima ka, pero pinagtatanggol niya pa rin ang mga taong mismong nananakit sa ’yo, Marga. Ganiyan ka ba talaga ka manhid? Ano pa ba ang kinakapitan mo sa taong tulad niya?”Kinagat ni Marga ang labi niya habang mahigpit na nakahawak sa frame ng bintana gamit ang mapuputing daliri.“Hindi ko lang talaga matanggap,” mahinang sabi ni Marga.Naiintindihan ni Clinton kung bakit ayaw npa rin bumitaw ni Marga kay Brandon.Ayaw niyang matalo sa isang babaeng kasing sama ni Cathy.Ayaw niyang hayaang mabulag ang lalaking mahal na mahal niya.Habang iniisip ang tatlong tao sa labas ng bintana, halos mapaungol siya dahil sa sakit ng puso.Parang may mali sa kanya, at bigla…Ang kulay pula
Nakita rin ni Cathy ang nangyari.“Ate, bakit mo bigla na lang itinapon ‘yan? Ang weird naman. Hindi ko maintindihan kung bakit mo ‘yon ginawa.”Noong mga sandaling iyon, para bang sasabog na ang puso niya sa takot na baka may gawin si Marga.Bigla na lang siyang naghagis ng ilang piraso ng napunit na pulang tela. Naisip niya kung nabaliw na ba si Marga.Pero natatakot siya na baka may nakatagong kahulugan ang paggawa ng ‘yon, kaya sasabihin niya na lang na ang paggawa ng ganoong bagay ay isang kabaliwan.“Nagpapaalam na siya,” mahinang sabi ni Brandon.Kinagat ni Brandon ang labi at walang pakialam na kinuha ang isang piraso ng pulang tela sa lupa, na para bang kaya pa niyang mahawakan ang mainit nitong balat sa sandaling iyon.Alam niyang ang lahat ng ginawa ni Marga ngayong gabi ay isang pamamaalam sa nakaraan nila. Pero ang ganitong kilos, para sa kanya, ay parang isang pang-aasar. Lalong dumilim ang mga mata ni Brandon, pero hindi alam ni Cathy ang sasabihin.Gusto niyang ibalik a
Pagkatapos ng maraming pag-aalinlangan, naisip ni Samson na posible ngang mangyari ang iniisip ng kaniyang anak na si Rain.Bata pa naman si Hope, kaya hindi na problema kung mag-aaral siya nang ilang taon pa. Baka kumita pa sila ng malaki sa huli.Nag-isip si Samson saglit at pumayag, “Bigla mo na lang sinabi sa akin ang tungkol dito, may kilala ka bang tao na pwede natin malapitan?“Paano naman kung wala?” tanong ni Rain. Tumawa siya, binuksan ang telepono niya at tiningnan ang listahan ng mga pangalan. “Mayayaman ang mga taong ito. Tingnan natin kung sino ang magbibigay ng pinakamataas na presyo at hayaan natin si Hope na kumuha ng exam para sa kanila. Baka pagkatapos ng exam, makabili na tayo ng bahay.”Ang presyo ng bahay sa lungkod, kahit sa malalayong lugar, ay nasa milyon-milyon. Ibig sabihin, makakabili si Hope ng apartment sa pamamagitan lang ng pagkuha ng exam para sa ibang estudyante. Ang kasakiman ang siyang nag-udyok sa lahat.Ang isip ni Samson ay puno na ng dalawang sa
Nakakatawa na si Brandon ay inimbitahan sa mobilization meeting ng high school.“Bakit hindi? Tinulungan ko siyang ayusin ang mga dokumentong ito. Hindi ko ba siya mapapayagang maglaan ng ilang oras para dumalo sa senior pep rally sa kanyang alma mater?”Wala nang ibang sinabi si Kyle tungkol dito.Bahagyang tumango si Marga, pumasok sa opisina ni Brandon at kumatok sa pinto.Naka-video conference ang lalaki nang mga sandaling iyon. Nang makita ang babae na nakatayo sa pinto, itinuro niya ang mesa at pinapasok ito.Pagkapasok ni Marga, inilagay niya ang impormasyon sa mesa nito. Sinulyapan siya ni Brandon, at tahimik na umupo si Marga sa tabi niya at nag-type ng ilang impormasyon sa computer.Sinulyapan iyon ng lalaki at sinabi ang ilang karakter na iyon nang may buong tiwala. Gaya ng inaasahan, lubos na napigilan ang kabilang partido at sa huli ay napagkasunduan ang kontrata sa napakamurang presyo.“Bakit ka biglang pumunta rito? May problema ba?”Medyo malamig ang mga mata ni Brando
Nang marinig ni Marga ang mga salita ng lalaki, huminto siya. Lumingon siya at matagal na tinitigan si Brandon bago bahagya at dahan-dahang tumango.“Dahil sinabi mo ‘yan, babalik na ako.”Pagkatapos sabihin iyon, hindi na nagtagal pa si Marga. Lubos siyang nag-alala na kung magtatagal pa siya roon, masisira ang kanyang puso.Wala namang naiintindihan at alam si Brandon. Para bang hindi niya kailanman naunawaan si Marga at ang sakit na naidudulot ng lalaki sa kaniya.Ang kaarawan ni Ferdinand Santillan ay kasabay din ng anibersaryo ng pagkamatay ng ina ni Marga. Ang pag-anyaya sa kanya sa pagdiriwang ng kaarawan ni Ferdinand Santillan ay parang pagsasaksak ng kutsilyo sa kanyang puso. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya dahil hanggang ngayon, hindi niya pa rin makalimutan ang pagkawala ng kaniyang ina. Pero pupunta pa rin siya sa kaarawan ng kaniyang ama bilang pagrespeto.Matatagpuan ang mansyon ng pamilya Santillan sa isang mas maunlad na lugar sa lungsod. Nakatayo ang gusaling it
Si Clinton ay yumuko at tumingin kay Marga. Inilagay niya ang kamay sa balikat nito, na para bang inaaliw.Namilog ang mga mata ni Marga, namumula ang mga ito, pero sa sandaling iyon ay hindi siya nagpahalata ng kahinaan. Ang malamig niyang mga titig ay walang gaanong emosyon.“Sinusundan mo ba ako?” tanong ni Marga.“Sinusundan?” tanong ni Clinton. Ngumiti si Clinton, bahagyang nakataas ang mga sulok ng kanyang mga mata, na may halong panunukso. “Hindi ko. Sa tingin ito paniniktik. Kung galit ka, masasabi ko lang… tayo ay para sa isa’t isa,” hirit ng binata. Itinaas ni Clinton ang kamay at itinuro ang isang direksyon. “Ngayon din ang anibersaryo ng pagkamatay ng ina ko,” dagdag ni Clinton na siyang ikinagulat naman ni Marga.Hindi makapaniwalang si Marga.Lagi namang may ngiti sa mga mata ni Clinton, pero ngayon ay mas banayad at mahinahon ito.“Kaya nga sinabi kong para tayo sa isa’t isa, pati na ang mga ina natin ay para din sa isa’t isa.” Ang mga mata ni Clinton ay hindi purong it
Bago pa makapagpatuloy si Clinton sa kaniyang sasabihin, nakapasok na si Marga sa sasakyan.Si Clinton talaga, ang kulay ng mga sasakyan niya, ang gaganda!“Sinabi ko lang kay Ms. Kyla na gusto kita nang husto at liligawan kita. Sinunod ko lang ang payo ng mga matatanda,” akangiting sabi ni Clinton.Ayaw man lang siyang tingnan ni Marga, gusto na lang siguro siyang tawaging baliw.“Birthday pala ng tatay mo ngayon, sasama na rin ako?” biglang tanong ni Clinton. “Ang bagong Presidente ng Minerva Group ay hindi ka mapapahiya.”Baka hindi nga kasing yaman ng pamilya Fowler ang pamilya Minerva ngayon, pero halos pareho lang naman sila. Naniniwala si Clinton na hindi siya papatalo kay Brandon.Namula ang traffic light, kaya huminto si Clinton sa gilid ng kalsada, sumunod sa batas, at nakangiting sinabi, “Tignan mo ang mga damit natin.”Sobra ang inis ni Marga kaya natawa siya sa sinabi nito.Seryoso namang nagsalita si Clinton na parang matanda na: “Binibigyan ko ng regalo ang walang kwent
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi