Chapter 3: The Offer

"MAY napansin ka bang kakaiba sa mga kinikilos niya no'ng nakita o nakasama mo siya?"

"Wala po eh. She seems like her usual self but as what I have said, hindi ko naman po siya nakasama nang matagal kaya di po ako gano'n kasigurado." The police officer nodded while scribbling my statement on his notes. 

It has been more than 24 hours since Katrina was missing so her parents already reported her disappearance to the authority.  The police came to our school to interview some of my classmates including me, whether we have any idea where Katrina might be. 

Matapos akong kausapin ng pulis nagpaalam na ako. May mahalaga pa akong pupuntahan. 

Yesterday, I just recieved a letter who had my sister's name on it. Though, there was no implication that it was my sister who wrote it, I still decided to feed my curiosity. 

Wala namang mawawala kung susundin ko ang nakasulat at kung sakali namang may mangyayaring masama may iilang estudyante rin namang nandoon din sa silid. 

Before the clock struck 12 noon, I pushed the library's door open, delivering me into a spacious hall full of books and shelves. Ten long wodden tables, about 10 feet in length stretched in the hall where few students can be seen busily reading their books. 

 

Iilan lang ang mga estudyante sa paligid dahil nasa cafeteria halos lahat, kaya medyo nabahala ako. Hindi ko alam kung sino o ano ang naghihintay sa akin dito. 

Lumapit na ako sa front desk para mag-log-in. The female libarian gave me a small sweet smile before I left her desk. 

Ang amoy ng lumang libro ang kaagad na bumungad sa akin nang lumapit ako sa mga bookshelves. I felt smaller compared to them.

I walked towards aisle 17, not knowing what to expect and what to see. However, when I got there, the aisle was motionless. Not a single soul was present, and only the dusty books were there. 

"I'm glad you came." My heart almost jumped when an unfamiliar voice called me from behind. 

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Isang pigura ng lalaki ang papalapit na naglalakad papunta sa direksiyon ko. 

 His deep brown eyes met mine. I felt a sense of uneasiness as we locked our eyes so I tried to divert my gaze in order to avoid his. 

He's wearing the school's uniform so I guess he's also a student here. His nose bridge was higher than normal. He had a tall and strong physique, with a messy hair falling down to his thick and dark eyebrows. 

"Ikaw…ikaw ang nagpadala ng sulat?" Bahagyang bumaba ang aking balikat. The small hope that it was my sister who sent the letter slowly vanished. I was a fool to even consider it. 

"I'm sorry…for using your sister's name." Sinilid niya ang kanyang mga kamay sa bulsa at lumakad palapit sa akin. 

His footesteps echoed. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umatras. 

Hindi ko napansin kanina ko pa pala pinipigilan ang hininga ko hanggang huminto siya sa harapan ko. 

"How did you know my sister?" 

"I don't, but I know a few things about her that might interest you."

"What?" I failed to hide the curiosity in my voice. 

"Your sister's disappearance is not just an ordinary one."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Kung gusto mong maliwanagan, I suggest you follow me. It is not safe to stay here. There are ears and eyes everywhere." He walked past me and headed deeper into the hall. I hesitated to follow him but in the end I found myself walking behind him. 

"Ngayon na medyo nasa tago na tayo, pwede mo nang itanong lahat ng gusto mong itanong," he said as he stopped in front of me. 

"What do you know about my sister's disappearance?"

"Agad-agad? But sure, I'll give you the answer that you asked for. I believe that your sister's disappearance is part of a bigger crime." Napakurap ako sa sinabi niya. I already had my suspicion but it was still different when another person tells it to you. 

"At paano mo naman nalaman na iniimbestigahan ko ang pagkawala niya?"

"I have my ways."

"Paano mo naman nalaman ang tungkol sa ate ko? Are you the one who kidnapped her?" There was spite in my tone. 

He stepped closer while I took a step backward. Mahigpit akong nakakapit sa palda ko. If he will do something bad to me, some students in this library will surely hear us. 

"Patawad kong medyo natatakot ka sa akin pero maniwala ka, gusto lang kitang tulungan."

"At bakit naman? I don't know you. You have no reasons to help me…so why?" My voice slightly trembled as he came closer to me. 

"The people responsible for your sister's disappearance is also responsible for the death of my parents." May galit sa mga mata niya habang binabanggit ang mga salitang iyon. "Now if you really want to know why I called you, it is because I am offerring you a chance for an alliance."

"I'm sorry what?" Muntik na akong matawa sa sinabi niya. Nagbibiro ba siya? Alliance? 

"Kung  pagsasamahin natin ang ating mga nalalaman, mas mabilis nating matukoy ang  mga salarin sa pagkamatay ng mga magulang ko at pagkawala ng ate mo." 

"So basically, you're asking me if I could share everything I know about my sister's disappearance? I'm sorry but no. If you really want to get my trust you have to earn it. I refuse your offer. I prefer to work alone." I left and walked passed him. 

Hindi ako magpapadala sa kung ano man ang gusto ng lalaking ito. Hindi dapat ako basta-bastang magtiwala sa kung sino-sino. 

He could be a dangerous man. Marami pa akong hindi alam tungkol sa kanya. Hindi dapat ako agad magtiwala. 

"Have you ever seen a person with red glowing eye?" Napahinto ako sa paglalakad dahil sa sinabi niya. "If you'll decline this offer, you are throwing away a huge opportunity."

"How did you know about them?" Muli ko siyang hinarap.

Noong gabi ng pagkawala ni Ate, kinuwento ni Nana sa mga pulis na inatake sila ng isang taong may pulang mga mata at nakabalot sa itim na balabal. 

"Marami akong alam na hindi mo alam, Bella."  

"Tell me! How did you know about them?" Hindi ko napigilang bahagyang maitaas ang boses ko. 

"You're asking me what I know about the 'red eyes'. I'm sorry but no. If you really want to get my trust you have to earn it." Hindi niya rin pinalagpas na gayahin ang tono ko sa pagsasalita. 

Umakyat ang dugo ko sa mukha. Naninikip ang dibdib ko at gusto ko siyang batuhin. Walang papatunguhan ang usapang ito. 

"I am only willing to share what I know if you'll take my offer for an alliance," he said. 

His offer became more tempting. Maaring tama ang sinabi niya. May mga alam siya na pwedeng makakapagbibigay linaw sa mga katanungan ko ukol sa pagkawala ni Ate. Pero tama lang ba na magtiwala ako sa isang taong ngayon ko lang nakilala?

"Paano ko naman masisigurado na lahat ng alam mo ay totoo?"

"You won't. Pero ang alam ko, ako lang ang maaaring makasagot sa mga katanungang bumabagabag diyan sa isip mo—iyon ay kung papayag ka sa inaalok ko na kasunduan."

"Bakit ba gustong-gusto mong makipagsunduan sa akin? If what you are saying were true, hindi mo na ako kailangan pa. Mas marami ka ng alam kaysa sa akin."

"That may be true, pero ikaw lang ang nag-iisang tao na malapit sa taong sa palagay ko ay may kinalaman sa lahat ng ito." Nanlaki ang mga mata ko. Is he implying that the person who could be responsible for my sister's disappearance is closer than I thought?

"Sino?"

"Vee…" His words echoed in my mind. She can't be. Siya ang pinakamatalik na kaibigan ni Ate. Hinding-hindi siya tatraydorin nito, 'di ba?

"Nice try, whoever you are—"

"Gino Valler, I'm sorry if I forgot to introduce myself."

"Vee would never betray my sister." Gusto kong paniwalaan ang mga salitang sinabi ko pero nang maalala ko ang mga kinikilos ni Vee noong mga nakaraang araw parang may kung ano sa puso ko na ayaw kong aminin. 

"Sigurado ka ba diyan?"

"Stop. Wag ka na magsalita. Hindi mo mabibilog ang utak ko. Paalam." Agad akong umalis. Ayaw kong pag-isipan ng masama si Vee.

Dire-diretso akong naglakad palabas ng library hub. Wala ako sa sarili na pumasok sa classroom nang biglang may tumawag sa pangalan ko.

"Mrs. Rodriguez, hindi ka lang man ba mag-go-good afternoon?" Doon ko lang napagtanto na nandoon na pala si Sir Benedict Fonte sa classroom.

"I'm sorry, sir. Good afternoon po."

"I want to remind you that I don't tolerate such disrespectful behavior but I will let it slide for today. You can take your seat now."

Nakayuko akong lumapit sa upuan ko. Pinagtitinginan ako ng mga kaklase ko habang ang iba ay bumubulong pa sa mga katabi nila. 

"Bella, sa'n ka ba kasi galing?" bungad ni Nahlia nang naka-upo na ako. "Mabuti na lang at sakto lang ang pasok mo. Malapit ka nang malate. "

"Ah eh, wala. Nakatulog lang ako kanina sa library hub."

"Sandali? Kumain ka ba ng tanghalian?  Hindi kita napansin kanina sa cafeteria. Sinubukan kitang hanapin." Sa lahat ng nangyari nalimutan kung hindi pa pala ako kumakain. Nakaka-asar naman kasi ng Gino na 'yon. Sinayang niya lang ang oras ko.

"By the way, class." Napabaling ang atensiyon namin kay Sir Bendict.  "Para mas maka-prepare kayo ng maaga, meron akong isang activity na ibibigay sayo. I have here in my bowl the names of students from my class in HUMMS-11. Gusto kong kumuha kayo ng tig-iisa." 

Umikot si Sir Benedict at pinabunot kami sa bowl na hawak niya.

"Since our class is oral communication, I want all of you to overcome your fear of communication. Kung sino ang nabunot niyo, 'yan ang magiging partner niyo sa activity na ito."

"Anong activity po ito, Sir?" my classmate with long curly hair asked. 

"You have to interview your partner and ask them everything about his or herself, and vice-versa." Marami sa mga kaklase ko ang nagulat, lalo na ako. Unang activity palang parang babagsak na 'ata ako. 

Binuksan ko ang papel na nabunot ko at laking gulat ko nang makitang ang pangalang nakasulat doon ay walang iba kun'di…Gino Valler.