Sa apat na araw na pamamalagi ko sa tabi ni Olfor, ang puno na nagturo sa akin ng pamumuhay sa labas ng ang aking kinagisnang lugar ay napakadami na akong natutunan. Hindi pa la madaling mamuhay ng mag-isa kaya siguro ganito na lamang ang pagtutol ni tanda sa akin na umalis at mag-aral. Ayon din kay Olfor mas lalong marami kang nalalaman mas malaki ang tiyansang mapahamak ka. Kung hindi matibay ang pananalig mo sa iyong sarili mas makabubuting wala kang kaibiganin kapag na sa loob ka na ng paaralan.
Na alimpungatan ako sa malakas na sigaw ni Olfor.
"Pillow, gumising ka! Kailangan mong maalis ngayon din!"
Napabalikwas ako ng bangon. Mabilis akong dumaosdos sa kaniyang mga sanga. Kaya ko nang bumaba ng walang kahirap-hirap dahil sa ilang araw na pagtuturo niya sa akin.
"Anong problema, Olfor?" tanong ko sa kaniya na papungas-pungas pa.
"Ang mga kalahok sa Rolean Blood plus ay naghahanap ng maaari nilang maging alipin para sa gaganaping patimpalak. Hindi ka nila maaaring makita sa'king tabi. Magmadali ka't umalis na."
Pumulupot ang ilang baging sa aking katawan at ininangat ako nito sa himpapawid. Sa pamamagitan ng baging ni Olfor ay nakatawid ako sa kabilang ibayo ng lawa.
"Ngayon ang magandang panahon upang harapin mo ang ang iyong kapalaran. Nawa'y ang kabutihan ang manaig sa puso, Pillow," ani niya habang nakangiti.
Bumitaw ang baging sa aking baywang. "Hanggang sa muli nating pagkikita, hija," dagdag pa nito bago maging isang normal na puno na lamang.
Nais kong maluha sa tinuran niya hindi ko gusto ang pamamaalam nito. .Takbo't lakad ang ginawa ko hanggang sa mabundol ako sa isang matiponong katawanan. Aatakihin ko sana ngunit may pulang piring ito sa kaniyang mga mata. Bulag ba siya? Bakit na sa gitna ito ng gubat?
"Naliligaw ka ba?" tanong ko sa kaniya at mabilis siyang hinila sa likod ng isang malaking puno. Rinig ko ang paglagaslas ng mga dahon ilang milya mula sa kinaroroonan namin. May mga papalapit na mga yabag akong naririnig sa paligid.
"Ikaw marahil ang naliligaw bini-" Tinakpan ko ang bibig nito ng may mga nakapulang roba akong naaninag mula sa pangatlong puno.
"Nakita niyo ba si pinuno?"
"Hindi, marahil ay nagliwaliw na naman ito sa kungbsaan," segunda pa ng isa.
"Halika na at baka mahuli tayo sa pangalawang siklo," turan pa ng isa.
Nang makaalis ang mga ito ay agad niyang tinanggal ang kamay ko sa bibig niya. Umismid ito sa akin at marahas na hinigit ang palapulsuhan ko.
"Kapangahasan ang nagawa mong ito, babae."
Tinapakan ko ang paa niya na naging dahilan upang mabitawan niya ako. Malakas siya para sa katulad niyang bulag.
"Ikaw, ha! Dapat pasasalamat ang lalabas d'yan sa bibig mo. At huwag kang umasta na tila'y kaya mong labanan ang tatlong nilalang na iyon," ani ko at binawi ang aking kamay.
Maglalakad na sana ako palayo ng magsalita ito.
"Sa Rolean ba ang tungo mo? May marka ka bilang bagong mag-aaral. Ang pag-iisa sa gitna ng patimpalak ay lubhang mapanganib sa'yo binibini."
"Paano mo nalaman? Paano mo-"
Hindi ko na nagawa pang ituloy ang mga sasabihin ko dahil biglang umihip ang malakas na hangin kasabay ng maiinit na daliri na humigit sa katawan ko. Sa isang iglap ay na sa harap na kami ng malawak na katubigan, pinagsikalop nito ang aming mga palad at ang isang kamay niya ay lumapat sa aking mga mata. Naging malamig ang buong paligid habang ang mainit nitong hininga ay nadarama ko sa aking tainga. Ang pagtibok ng puso niya ay rinig na rinig ko. Ang mabibigat nitong paghinga at malakas na pagpitik ng kaniyang puso ay tila musikang naglalabas pasok sa aking tainga.
"Ready to enter the school of guardian?" tanong nito sa lengwaheng hindi ko tiyak kung ano.
Unti unti niyang inalis ang kaniyang kamay sa aking mata. Sa pagmulat ko ay tumambad sa aking ang madilim na paligid. Makapal ang habog na pumapalibot sa nag nining-ning na mala kastilyong paralan. May dalawang higanteng nakabantay sa kulay asul na tarangkahan. Napakaganda ng lugar na ito. May mga insektong nagsisiliparan.
"The guardian of the phropecy and guardian of hell," turan nitong muli.
Sinundan ko ang tinititigan niya. Siguro ay ang dalawang bantay sa tarangkahan ang tinutukoy nito. Nakatayo lamang ang mga ito at tila mga estatwa. Ang isa ay may gintong pakpak na nagbibigay ng liwanag sa paligid. Ang isa naman ay may kahel na buntot na pinalilibutan ng mumunting alitaptap.
"Hanggang dito na lamang ako. Ikaw na ang bahala sa susunod mong destinasyon," usal ng lalaking may piring.
Nawala ito na parang bula. Gusto kong sigawan ito na huwag akong iwan ngunit nagpakita siya sa malayo at umiling. Hinabol ko ang papalayo niyang bulto ngunit hindi ko na ito mahanap pa. Takot ang nangibabaw sa buo kong katawan. Kung gaano kaganda ang lugar na ito ganoon din ang takot na madarama mo dahil sa taglay nitong kariktan.
Ngayon ko lamang naramdaman ang lamig na bumabalot sa aking talampakan. Hindi ko magawang maaninag ang aking mga paa dahil sa habog na bumabalot sa lupa. Hindi ko tiyak kung lupa nga baa ang aking kinatatayuan, may malamig na likido kasing dumadampi sa aking paa.
"Maligayang pagdating."
Napatingala ako sa dalawang bantay na ngayon ay nakatitig na sa akin. Napaatras ako sa sobrang takot. Inilahad nila ang kanilang kamay sa akin na tila paanyaya..
"Ako si David, ang taga pagbantay ng propesiya. Ang pagpasok mo sa paaralang ito ay magdudulot ng malaking trahedya, sa isang pag-ibig na noon at magpakailan pa man ay ipinagbabawal maraming buhay ang makikitil dahil sa nakaraang hindi pa rin magawang bitawan. Ang propesiyang mayroon ka ay ikaw at ako lang ang naka-aalam. Huwag mong ipagsasabi upang hindi lumaganap ang kadiliman."
Matapos nitong magsalita ay naging isang bato na lamang ito. Para ba sa akin ang mga inilahad niya?
"Ako si Argus, ang taga bantay ng lagusan sa kailaliman ng lupa. Ang pagpasok mo sa paaralang ito ay magbubuhat ng panibagong gulo sa sanlibutan. Ang tama at mali ay hindi mo magpipilian. Kagustuhang makamit ang hustisya ang maghahatid sa iyo sa madugong labanan."
Halos mag si tayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa lamig at lakas ng boses nito. Katulad ni David ay naging isang bato na lamang din siya, nanginginig na napaupo ako. Nakakakilabot na lugar. Puro bato at hamog ang nakikita ko. Ang asul na paaralan ay mas lalong kuminang. Ang lamig. Binalot ako ng hamog at mula sa malayo ay natatanaw akong may paparating. Madilim ang pinagmulan nito kaya hindi ko maaninang kung ano iyon. Nahintakutan ako at hindi ko magawang gumalaw.
"Pillow! Na rito ba ang nag-ngangalang Pillow?" tanong ng isang maliit na himig. Umalingaw-ngaw ang boses nito sa kadiliman.
Hanggang sa papalapit na ito sa akin. Sa ka ko lamang napagtantong isang bangka pala iyon. Ang bangkero sa bangka ay tila limang taong gulang na bata. May mahaba itong tainga at kulay berdeng sumbrero.
"Grocha!" sigaw nito ng makita ako.
Napatalon ako sa takot. Nahampas ko ba ang tubig sa aking paanan dahil sa labis na pagkagulat. Tumalon ito sa tubig at sa isang kisap-mata ay naka-upo na ito sa tabi ko.
"May apat na minuto ka pa upang pag-isipan ang iyong desisyon," ani nito.
"Si-sino ka?" nauutal kong tanong.
"Grocha, ako si Grocha. Ako ang maghahatid sa'yo sa school of Guardian," wika niya na tila matagal na kaming magkakilala.
"Gro-grocha?"
"Grocha! Hindi Gro-grocha! Halika na at marami pang bagong mag-aaral akong susunduin!"
Sa isang pitik ng daliri niya ay naisakay niya na ako sa bangka. Hindi basta bastang nilalang si Grocha. Maykapangyarihan din siya kagaya ni Olfor. Batid ko iyon habang umaandar ang bangka. Namamanghang sumilip ako sa katubigan, may mha mumunting nilalang ang nabubuhay roon. Gumalaw ang regalo ni Olfor sa akin ng sandaling hawakan ko ang tubig.
"Saan mo nga pa la nakuha ang gintong dahon sa iyong kwintas?"
"Kay Olfor," mabilis kong sagot.
"Nabuhay muli si Olfor?" tanong nito na may bahid na takot.
"May sinabi ba siya sa'yo?" tanong nitong muli. Umiling na lamang ako dahil ayaw kong sagutin ang mga tanong niya.
"Nawa'y ma protektahan ka ng regalo ni Olfor sa iyong kapalaran," ani nito at tumigil sa pagsagwan.
"Hanggang dito na lamang ang pagsama ko sa iyo. Ikaw na ang bahala sa susunod mong destinasyon. Nawa'y ang kabutihan ang manaig sa puso mo Pillow," saad pa niya bago tuluyang magpaalam.
Iniwan na nga ako ni Grocha sa may pangpang. Sa gitna ng kadiliman ay lumiwanag ang ibinigay sa aking regalo ni Olfor. Ito ang nagbigay daan sa aking upang matagpuan ang isang maliit na daanan. Naglakad ako papasok sa makitid na halaman. Tinanaw ko muna sa malayuan ang asul na tarangkahan na kung saan si David at Argus ay na roon. Hindi ko lubos maisip na malayo pa rin ang lalakbayin ko bago marating ang paaralan."Lumapit ka upang tuluyang makapasok sa iyong paaralan," rinig kong turan ng kung sino.Sinuyod ko ang bawat sulok ng kadiliman upang mahanap ang tinig na iyon. Ngunit wala akong makita. Tinahak ko na lamang ang daan ng hindi lumilingon sa aking likod. Pakiramdam ko ay kanina pang may sumusunod sa akin. Ilang minuto pa ay narating ko na ang nagliliwanag na lagusan.Nag-aalangan man ay pumasok na lamang ako. Labis akong napasinghap ng magbago ang paligid. Napapikit-pikit pa ako dahil hindi ako makapaniwalang na sa loob na agad ako ng paaralan. Sa aking
Ang bawat pagsaguyod ng bangko sa sahig ay naghahatid ng panlalamig at pagtaas ng aking balahibo."Pawn, Cyptus," puno ng paggalang na wika nilang lahat.Wala akong ibang nagawa kung hindi ay bumangon na lamang. Hindi ko kaya ang matinis na tunig na paulit-ulit nilang ginagawa. Pakiramdam ko ay mahihiwalay ang mga ngipin ko sa aking gilagid. At ang presensya ng kanilang pinuno ay naghahatid ng kakaibang epekto sa aking katawan. Tila sinasambit ng malamig nitong himig na "tatayo ka o matutulog ka habang buhay."Inangat ko ang aking katawan sa pagkahihiga. Marahan kong iminulat ang aking mga mata. Kadiliman ang sumalubong sa aking balintataw. Hindi ko mapag-sino ang mga na sa paligid ko."Why we should choose you?" ani ng isang baritonong tinig.Hindi ko sigurado kung ano ang sinaad niya. Gayoong ang wika niyang gamit ay hindi ko tiyak. Sinubukan kong aninagin ang na sa paligid. Ang mga malalabong bulto nila sa kadiliman ay pilit kong kikitain hangga
Casspien's PovNapaka-sarap ng aking pagkaiidlip sa itaas ng malaking puno. Inunan ko aking magkabilang braso at mapayapang dinama ang hanging dumarampi sa aking balat."New target ng Cuensesa SBH ang newbie under sa Gauzian Hood. Wala raw itong katangian ng isang guardian. Nakapagtataka kung bakit ito napili ni Olfor upang magrepresenta para sa Golden Forest," puno ng inggit na wika ng isang babaeng kulot ang buhok.Napabuntong-hininga na lamang ako habang nag-uusap sila. Ang mga babae nga naman. Sila sila rin ang nag-iinggitan. Muli kong ipinikit ang aking mata at sinubukang ibalik ang sarili sa pagkahihimbing. Kaso naka-iirita ang mga bulungan nila. Dinaig pa ng matitinis nilang boses ang huni ng mga bubuyog."Well, I can't wait to saw her bloody body for this upcoming Blood Plus.""I think she wans't aware what's school she popped in, Lipton."Tumagilid ako ng higa dahil hindi ko na magawang bumalik sa pagkatutulog. Wala bang balak
"Sa pagbabalik ng pinuno niy ano na lamang ang sa sabihin niya? Anong mukha ang ihaharap ninyo sa kaniya?" "Huwag niyo siyang biguin. Huwag niyong sayangin ang mga pagsasakripisyo niya sa inyo." Nag si tahimik silang lahat, tanging paghikbi lamang ang madidinig sa buong paligid. "Na saan ang quick bomb?" tanong ko. Walang sumagot sa kanila at alam kong hindi rin nila tatangkaing sumagot sa akin. Dahil pagsagot sa akin habang galit ay parang pagtanggap sa nalalapit mong kamatayan. "Na saan?" paguulit ko. Nanatili silang tahimik kaya mas lalo akong nairita. Hinilot ko ang aking sentido at nanlilisik ang matang pinakatitigan sila. Akmang kwe-kwelyuhan ko ang pinakamalapit sa aking miyembro ng may papalapit na palaso akong naaninag. Mabilis ko itong iniwasan at ibinaling ang katawan sa likuran. Kasabay ng pagpihit ko ay ang pagdaing ng isang miyembro. "Pa..pawn," usal nito. Nanlaki ang mata ko ng makita kung sino an
Pillow's Pov Ang hirap ng buhay sa kabihasnan na hindi sakop ng inosenteng kaisipan. Ang maparito sa lugar na ito ay hindi nino man pangangarapin. Halos hindi ko magawang imulat ang aking bata. Tila may nakadagan na mabigat na bagay na siyang nagdududlot ng pagsasara nito. Ang mga braso't aking balikat koay namamanhid, gayoon rin ang aking puso, nawalan ito ng pakiramdam dahil sa nawasak na tiwala. Ang pagtitiwala sa sino man sa loob ng paaralang ito ay hindi magdudulot ng magandang resulta. Simula sa araw na ito walang sino man ang sa aki'y makapananakit pa. Mag mula sa oras na ito ang bawat pagpatak ng aking dugo'y katumbas ng libong kamatayan. Kung hindi ako mahina't kulang ang kaalaman siguro'y walang makapananakit sa akin. Walang sino man ang manghahamak sa katulad ko. Ang lahat ng embolbado sa sinapit kong pagdurusa'y triple ang aking ibabalik. Bawat pagluha, bawat pawis, at bawat dugo'y buhay ang ipapalit ko. Tatanawin kong ma
Napaluhod sila sa labis na takot. Nabitawan pa nila ang aking braso dahil sa panginginig ng kanilang kalamnan. Takot na takot sila sa lalaking kaharap namin. Nang sandaling mabitawan nila ako ay wala akong ibang kahilingan bukod sa huwag nang makaramdam pang muli ng panibagong sakit sa katawan.Hinihintay ko ang paglapat ng aking katawan sa lupa ngunit isang mainit at matigas na mga bisig ang saki'y sumalo. Napasinghap ako ng magtama ang aming balat. Amoy na amoy ko ang mala rosas nitong pabango at ang pulang piring sa kaniyang mata'y na aaninag ko kahit na nanalalabo na ang aking paningin."Nagkita tayong muli, binibini," bulong nito sa aking tainga.Ang mabibigat kong talukap ay napakurap-kurap. Ang ibig sabihin niya ba'y nagkita na kami noon? Ngunit hindi ko siya matandaan. Saan ba kami nagkita? Wari'y pamilyar nga ang kaniyang mukha. Nakatitig ako sa kaniyang pulang piring, pakiramdam ko'y tinititigan ako nito sa likod ng kapirasong tela. Binuhat
Kinaladkad nila ako palabas ng kahoy na tarangkahan. Puno ng nagliliyab na sulo ang nadadaanan namin. Sa bawat sulok ay may madadaanan kaming kulungan. Sa loob n'on ay may nakakulong na naghihingalong preso. Ang iba'y wala ng buhay at iba nama'y sumusigaw para humingi ng pagkain. Kumikirot ang aking puso dahil sa sinapit nila. Ilang araw na kaya silang nakakulong doon? Anong paghihirap ang dinanas nila bago sila pumanaw? Ganoon din ba ang aking sa sapitin balang araw? "Na rito na tayo, Pillow. Mag-iiangat ka," turan ng isang babaeng puno ng pag-aalala ang kaniyang tinig. Lumambot ang aking puso dahil sa kaniyang pag-aalala. Nang pagsarhan nila ako ng pinto'y wala akong ibang maisip kung hindi ay kalaayan. Kalayaan at pagtakas. Ngunit saan ako magtutungo? Saan? Saan nga ba? Saan ako magtutungo upang makaligtas. Ngayon ko lamang napansing hindi ko na gaanong iniinda ang ibang sugat sa aking katawan. Posible kayang ginamot niya ako? Posible kayang ginamot ako ni
Sa gitna ng kadiliman ay muli kong nakita ang babaeng may kadena. Ang kaniyang itim na buhok ay nakatabon sa kaniyang sugatang mukha. Batid ko ang kalungkutan sa mga mata nitong may bahid ng luha. "Ikaw ay ako at ako ay ikaw. Pagmasdan mong mabuti ang naging dulot ng pagtitiwala ko! Ang pagtitiwala'y higit na sagrado kay sa sa patakarang lalabagin mo," galit niyang sigaw. "Ang iyong makasasama't pagkatitiwalaan mo ay higit pang kalaban kumpara sa tunay mong kalaban! Pagtataksilan ka rin nila! Pagtataksilan ka rin nila!" puno ng hinagpis niyang sigaw. "Ikaw at ako ay iisa! Kaya't babalaan kita ng paulit-ulit! Ang mundong pinasukan mo'y higit pang malupit at kasuklam-suklam!" Sinubukan kong takpan aking tainga ngunit hindi ko ito matagpuan sa gitna ng madilim na espasyong ito. Labis akong naririndi sa paulit-ulit niyang sinasambit. "Pillow, ang huling pagkabuhay nat