NAPUTOL ANG pag-uusap ng dalawa nang may maingay na jet ski ang bigla na lamang dumaong sa kanilang harapan. Sabay nilang pinanood ang pagbaba roon ng lalaking naka-goggles at life vest pa. Hindi nagtagal ay tumayo si Venedict mula sa kanyang tabi para salubungin ang kabababa lamang na lalaki, nakipag-fistbump ito at bago sila magawi sa tunay na pakay ay ipinakilala muna siya rito."I don't really think this will work, dude. Sa ingay ng motor ng jetski, baka magising ninyo pati mga shokoy diyan sa loob ng karagatan," pabiro nitong aniya."So, be it. That's gonna be more adventurous." Kapagkuwan ay bumaling ito kay Blythe. "Naka-tikim kana ba ng dugo ng shokoy?"Nalilito pa si Blythe sa pinag-uusapan ng dalawa, pero nakuha pa rin niyang ilingan si Venedict sa itinanong nito. "Wala namang gano'n, hindi ba?""We don't know?" Venedict shrugged, a playful smile playing on his lips. "But I hope there are some, I miss fighting enemies with you."Natatawang umiling si Blythe. "Ang weird mo!"
IF ZANDRO was Blythe's own version of the moon who stood beside her during her dark and scary times, who shares light on her cloudy world before. Then she must say that Venedict is the sun who gives her a new view of her life, a new hope for living; and the strength for everything. Venedict is the sun who broke the lonely nights of the past years. The light he carries has this amazing wamth that magically thaws all the negativities in her life, especially all the barricades she had built around her heart for so long. The only problem is that she can't admire the sun a lot, it's bad for a vampire like her...Tunay ngang pagkamulat ng mga mata ni Blythe ay si Venedict at ang ma-aliwalas nitong mukha ang sumalubong sa kaniyang paningin. Nang magbukas ito ng bintana sa pader na yari sa salamin ay kaagad na tumambad kay Blythe ang kaaya-aya at kamangha-manghang dalampasigan, ngunit hindi iyon ang nakapagpabangon sa kaniya. Kakaumpisa pa lang ng araw niya ay para bang buo na iyon kaagad,
DALA NG pagtataka ay tumayo si Blythe mula sa kaniyang upuan para sumilip sa banyo, ilang minuto na si Venedict doon at hindi pa rin ito lumalabas. Natagpuan niya ang sagot nang makita niya ang isa pang pinto roon na naka-bukas at sa kabilang panig ay isa pang silid na marahil ay kay Venedict. They have a connecting room! Ilang beses na siyang naliligo roon, but she failed to notice the other door. Damn! Mabilis na nagka-hanapan ang mga mata nila ni Venedict nang lumabas ito mula sa silid dala ang isang kahon. Matalim itong tiningnan ni Blythe, nang ma-realize nito ang nasa isip ng dalaga ay mabilis na na-porma ang ngisi sa labi nito. "At least I didn't sleep next to you last night even if I was very much tempted," palusot nito at nakuha pa nitong kumindat sa kaniya. Umismid naman si Blythe. "Ang tagal nating magkausap kagabi, hindi mo na-banggit ang tungkol diyan? Paano na lang kung nasa gitna ako ng pagligo at ma-isipan mong dumalaw?" "Don't you think that's kind of better?" he
DAHIL SA kakaibang ganda ng malinaw na dagat kasama ng ingay ng makukulit na mga lalaking nagtatampisaw roon ay masasabi ni Blythe na hindi na rin masama ang biglaang bakasyon nilang ito. Ang naging pagtakas niya para huminga lang sandali ay naging isang masayang kaganapang siyang dahilan ngayon ng malawak na ngiti sa kaniyang mga labi. Another realization about things are starting to happen inside her head, and it tells her that she's wrong when she said that she has been alone all her life. Truth is she was not because at night when she's crying like a helpless child, Luna has always there comforting her with its wonderful light and the serenity it brought with her. And today, she realized further that it wasn't just the moon anymore. The world wasn't that selfish for giving her Dame, her son. The most valued treasure she has and she can call as her own, and won't leave her when everyone does. Bonus na lang siguro sina Venedict at Addi na kahit ilang beses niyang itinaboy dahil sa
BAHAGYANG NA-ALIMPUNGATAN si Blythe nang makaramdam siya ng isang bagay na mabigat sa kaniyang tiyan, bahagya niyang idinilat ang kaniyang mga mata hanggang sa matagpuan ang isang brasong naka-pulupot sa kaniyang katawan. Medyo mabigat iyon pero sa halip ay para bang kinikiliti pa ang kaniyang tiyan sa tuwa, ang init nitong hatid ay para bang apoy na dahan-dahang inu-ubos ang lakas niya.Marahan niyang ipinihit ang kaniyang ulo, halos mahigit niya ang kaniyang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang malapad na panga ni Venedict. Tiny stubbles are growing in there, it looks manly and she's kind of tempted to touch it."Why don't you touch it?" anito na lalo pang nakapagpabilog sa mga mata ni Blythe.Sa gulat ay marahas niyang na-itulak si Venedict at dahil nasa dulo ito ng higaan ay mabilis lang itong nahulog sa sahig, ngunit gawa ng kumot na naka-balot sa kanilang mga katawan ay maski si Blythe nadala nito patungo roon. Mas maganda nga lang ang naging pagkaka-hulog niya dahil hindi
SA HAPON ng kasunod na araw nang magpasya si Blythe na magkape kasama si Addi sa isang sea side restaurant. Nagkasundo kasi sina Dame at Venedict na mangisda sa isang floating cottage sa isang isla, nagkaroon naman ng problema si Addi sa negosyo nito kaya't kanailangan niyang makipag-meeting sa harap ng computer ng ilang oras. Gano'n din siya pero hindi naman iyong sinlala ng sa kaniyang kaibigan kaya't nagkaroon kaagad siya ng oras para sa sarili.Nagpaalam sa kaniya si Addi nang muling tumunog ang cellphone nito, bahagya itong lumayo para humanap ng signal. Nangalumbaba naman si Blythe mula sa lamesa habang pinamamasdan ang araw na dahan-dahan nang nagtatago sa ilalim ng makakapal na mga ulap.Hindi pa siya nangangawit sa kaniyang posisyon ay tumambad naman bigla sa harapan niya ang isa sa mga staff dala ang isang palumpon ng pulang rosas. Napapataas ng kilay si Blythe habang pinagmamasdan iyon; this is new to her eyes. Aside from Venedict's still on the nearby island, he also never
SUMASAYAW ang maliit na apoy ng kandila sa kaunting hangin na pumapasok sa loob ng baso kung saan ito naka-silid, pinanonood lang iyon ni Blythe habang pinaglalaruan niya ang pasta sa kaniyang plato. Muli na namang umiihip ang malamig na panggabing hangin sa kanila ni Zandro, wala pa ring nag-uumpisang magsalita sa kanilang dalawa kaya naman sumisiklab muli ang iritasyon sa kaniyang puso.Aside from the overflowing hate she's feeling for this man in front of her is the wind that's getting harsh and colder. Mukhang maski ang mundo ay ayaw sa ideyang magkita sila ng binata para mag-usap. Maliban kay Claudia ay sinungaling din si Zandro, he kept a lot of things from her before and certainly he would always be.Pero hindi naman ang katotohanang iyon ang ipinunta ni Blythe ngayong gabi, it's the promising happiness that Venedict told her. The new shot of life and the end of this misery after she finally let go of everything, including this unfaithful brute. Also, to inform him of Dame's ex
BLYTHE LOOKED at him in disbelief. "It's not about what pleases me. Kung ako lang, hindi na sana dahil alam ko namang wala ng pakialam sa akin si Zandro at ang pagpasok sa kaniya sa buhay ni Dame ay magtutulak lang sa maraming katanungan sa utak ng anak ko.""Iyon naman pala, e. Then, why f*cking thinking about that?" he said in an ice-cold tone."Because I feel like it's part of my responsibility as his parent. Tatay niya rin si Zandro, Venedict!""Yes, but he never fathered him. So how on earth you called him his father now?" The pain that crossed his eyes startled her a bit.Bahagyang napa-atras si Blythe, hindi makapaniwala sa ina-asta ng binata sa kaniyang harapan. Venedict doesn't alway bleed in her front, he used to keep it to himself. But she's aware that this man is a possessive and a jealous sort... Sa pagkakataong ito, hindi lang para sa kaniya ang mga iyon kun'di maski na kay Dame.He's hurt and furious of Zandro for trying to take her and Dame for goodness sake!"Ilang ar