"WE ARE ONE FOR VICTORINA"NAPA-TUNGO SI Zandro sa nakikita niyang pagmamaka-awa sa mga mata ng kaniyang ama. Hindi kailanman umakto nang ganito ang kanilang daddy kaya naman tunay na huminto sa pag-inog ang kaniyang mundo, did he really mean his betrayal against the family? "Please, don't put your life into my nightmare. Tama na, hijo. All your life you acted as my great son who would do everything to make me proud. Alam kong marami ka pang pangarap sa buhay at hindi lang isang babae ang haharang doon." Sinubukan nitong lumapit para abutin ang panga ni Zandro; sa maalam na paraan siya nito tiningnan. "Hindi ba, Zandro. . .anak?"Oh, damn! Why is the need to act this way?To disappoint his father is a different story for Zandro. He can't just let Lieutenant Arquero Vizmanos down... Not for so long but when Blythe was involved as the factor of his movement, he doesn't think so."Dad, a woman won't stop me from pursuing my dreams..." Nahuli niya ang pasulpot ng pag-asa sa mukha nito. "N
"I LOVE YOU SO MUCH IT HURTS..."SA GITNA ng kadiliman ay isang nakakatakot na nilalang na mayroong pulang mata, ang ilaw nito ay nagbibigay kay Blythe nang wagas na panghihina sa kaniyang katawan. Naniksik siya sa makapal na pader sa kaniyang likuran; ang bawat kabog ng kaniyang puso ay tila nagmimitsa ng kaniyang kamatayan. Humiyaw si Blythe nang minsan siya nitong sunggaban, ang mahahaba nitong mga daliring mayroong matatalas na itim na kuko ay hawak ang kaniyang leeg at pinipigil ang kaniyang paghinga. Walang kahirap-hirap siya nitong inangat sa ere; dahan-dahah ay bumukas ang napaka-lawak nitong bunganga. Ang mahahaba nitong pangil ay kumikinang sa tama ng liwanag ng bilong na buwan. Ipinikit ni Blythe ang kaniyang mga mata, nangunyapit ito sa kaniyang katawan. Sinubukan niyang muling humiyaw para manghingi ng saklolo ngunit gaya sa mga na-una'y walang tinig na lumalabas sa kaniyang bibig."Please, tulungan ninyo ako!" sigaw niya't mabilis na bumangon mula sa kaniyang pagkakahiga.
"NEPHEW" ILANG BESES nang napapa-taas ang kilay ni Blythe habang naka-upo siya sa carpet na naka-latag sa damuhan at pinanonood niya sina Zandro at Charlie na naglalaro sa 'di kalayuan. Mukha namang nag-e-enjoy si Zandro sa ginagawa nila, nag-e-enjoy na pagurin at pahirapan si Charlie na maghabol sa bolang kanina pa nito ihinahagis sa kabilang dulo ng gate. Damn this heartless brute! Ilang beses na itong sinaway ni Blythe ngunit halata namang masama pa rin ang loob ng kaniyang asawa at hindi talaga nito gustong nasa poder nila si Charlie. Kung ano man ang ipinakikita nito ngayon ay nakaalang-alang lang iyon sa kaniya at sa pag-iwas na iwan nga siya ni Blythe para sa bata."Can we rest first?" hiyaw ni Charlie pagkakuha nito sa bolang itinapon ni Zandro. Ihinulog niya iyon sa lupa, humahangos itong napa-luhod at bakas na bakas sa kaniyang mukha ang pagod. "I'm very exhausted na po.""What? nag-uumpisa pa lang tayo, kid! Are you sure you are a boy? Bakit ang arte mo?" panunuya rito ni
"OUT OF THEIR WAR" "WHO REALLY are you?" Matalas na tiningnan ni Zandro si Charlie habang naka-upo ito sa bangko, sa loob ng malawak niyang opisina. Gaya kanina ay mukha pa rin itong hindi komportable sa kaniyang mga titig at pananalita, namumutla ang bata sa takot ngunit walang pakialam si Zandro. What's in his mind is his anger for whatever this bullsh*t is going on in his house. Kung hindi pa pala siya nagpilit na tumakas ay hindi niya malalamang pinamumugaran na ng anak ni Dimas ang kaniyang mansyon at unti-unti na nitong nilalason ang inosenteng utak ng kaniyang asawa. "My name is Charlie Evander Marquez Vizmanos—""I'm not asking your name. I'm asking who you really are!" bahagyang tumaas ang tinig ni Zandro sa inis dito, ngunit sinikap niyang kumalma lalo't alam niyang nasa labas lang si Blythe at nakikinig marahil. "Sino ka at ano ang kailangan mo sa amin? Bakit nasa bahay kita?""You want to see my school I.D. po?" Mukhang nalilito ito sa mga tanong ni Zandro, bahagya itong
"IGNITES INTO THE HOTTEST FLAME"HINDI PA RIN mapigilan ni Blythe ang mamangha sa kaniyang nakita, talaga bang buhat ni Zandro ang anak ni Dimas? How does that happened? Lumapit si Blythe sa malapit na sofa at doon niya idineposito ang inaantok na ngang si Charlie, mukhang labis ang pagod nito at namumugto rin ang kaniyang mga mata. Kung ano man ang dahilan noon ay marahil hindi gano'n kalala. Zandro is not a perfect man but he won't stoop that low hurting Charlie just to have revenge from his brother. "Why crying?" aniya rito habang hinahaplos ang bilugang mukha ng bata. "May masakit ba sa'yo?""I miss daddy," nanghihina ang tinig nito at sumasaliw roon ang tono ng lumbay at pangungulila. "I want my daddy back. I want to hug him again and play with him. I want to be with him, eat ice cream with him; play with him—""Hush, Charlie... Surely one of these days, babalik din siya at magkikita kayong dalawa. Magagawa ninyo ulit ang mga bagay na nais mong gawin kasama siya.""Mama Blythe.
"ZXC"MASIGLANG nag-umpisa ang araw ni Blythe pagputok ng bukang-liwayway sa sunod na araw. Maaga siyang nag-umpisang magluto sa kusina at naghanda ng kanilang almusal, sa ibabaw ng counter ay si Charlie na nilalasahan ang pan cakes na bagong gawa niya lang. Balak niyang dalhin iyon kay Zandro dahil hindi ito makabangon at mukhang nilalagnat pa yata. Blythe wants to think that it's because of what they had shared last night, but they have done it few times already at ngayon lang naman nagka-sakit si Zandro. "What do you think, Judge Charlie?" tanong niya rito nang sa ikalawang pagkakataon ay ma-ubos ng bata ang nasa kaniyang plato. "Do you think your tito will like it?" Ngumiti sa kaniya si Charlie at sabay nag-thumbs up. "Kapag po ayaw niya ay ako na lang ang kakain, Mama Blythe.""Pero marami pa iyang nasa plate mo, ah?""Yes, but food is food and you cook better than my mom. Minsan durog o kaya naman sunog ang pancakes niya po, e."Ngumiti si Blythe at masuyong pinunasan ang choco
"DESPISE AND FEAR BURNING IN HER WET EYES""MAMA BLYTHE!" Charlie suddenly called her.Binitiwan ni Blythe ang hawak niyang singsing sabay balisa niyang pinahiran ang mga luhang lumalandas sa kaniyang mukha. Pinilit niyang kalmahin ang kaniyang sarili bago harapin si Charlie, kinagat niya ang kaniyang labing nangangatal pa sa hindi niya ma-ipaliwanag na dahilan."Bakit mo po ako hinahanap?" Naka-higa lang ito sa pink na kama at mukhang nag-eenjoy itong panoorin ang mga laruang paru-paro na naka-sabit sa may kisame."K-kasi..." Hinagilap niya sa loob ng kaniyang isipan ang sagot sa tanong ni Charlie. "Kasi kailangan mo nang k-kumain.""But I already had my breakfast, Mama Blythe." Naguguluhan siyang tiningnan nito.Gustong kutusan ni Blythe ang sarili niya, her brain just won't function properly. It can't leave all the informations she just found, but dammit! Hindi siya puweding magpadalos-dalos ngayon dahil lang sa hindi niya ma-ipaliwanag na pagkabigo at kirot.Zandro already said too
"YOUR FAKE HUSBAND IS GONE NOW"MABILIS NA lumipad ang mga kamay ni Blythe sa tiyan niyang hindi na gaanong namimilipit ngayon, hinaplos niya iyon nang paulit-ulit sa marahang paraan at kamangha-manghang napapawi ang sakit doon na halos pumatay sa kaniya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata hanggang sa makilala niya ang isang kamangha-manghang silid na hindi pamilyar sa kaniyang paningin. Nasaan ba siya? She tried to recall everything that she could before the moment she fell into a deep sleep. If her memory serves her right, she's in that forbidden room with Charlie and she was catching her breaths as the torturous realization suddenly rained down on her. Napa-ngiwi si Blythe nang maalala ang mga nalaman niya sa loob ng silid, sina Zandro at Claudia... damn! The wildfire is starting to burn her alive once again.But her mind didn't just stop there yet, it goes on and on recalling everything until the moment she reached the point where she was trying hard to run for her