Catherine’s Point of View
This is it. Eto a ang huling araw na hindi na lang sarili ko ang dapat iisipin ko. Me stepping on the world. The reality of the world.
Matagal na tagal na panahon din akong naka isolate sa mundo na kung saa mga walls at dalawang tao lang ang nakaka interact ko sa araw araw.
But this day is a special one.. I think. The day of my wedding day. I am now here in front of the church waiting for my tiyang Amelia na sabihin sakin na pwede na kong bumaba ng sasakyan.
A knock on my window napunta ang atensyon ko kasabay nito bumukas ang pinto. But instead of Tiyang Ameli’s voice ang bumungad saki . tatlong hindi kilala na boses ang narinig ko.
Is she the one?
Hindi naman maganda, talong talo ang kuya mo dito
Looks like the chika is true, she really is blind. Look at her not even meeting our eyes
Napayuko ako sa naririnig ko na sinasabi nila. Bigla akong nahiya na gusto lumubog sa kinuupuan ko ngayon.
“ You three! What are you doing. Mag si alis nga kayo jan” Tiyang Amelia, napansin ko naman agad ang pag-alis ng tatlo.
“ Are you okay? Ano sinabi ng tatlo na mga babae na yon?” she ask. Umiling ako.
“ Nothing. Lalabas na ba ko?” Pinipilit ko ibahin ang tono ng boses ko dahil any minute lang maiiyak na ko.
“ Yes, everything is ready inside the church. Are you ready?” she ask.. Tumango ako.
Tinulungan ako ni Tiyang Amelia bumaba ng sasakyan. Then She fixes my hair and my dress.
“ This is it !? Smile and feel you wedding this is a girls dream. Getting married and having a happily ever after with their prince charming. Well this is reality there is no prince, pero tinitiyak ko sayo, your husband is a very handsome gentleman” She whispers.
We started walking. Habang nagtatagal ang paglalakad namin, pahigpit ng pahigpit ang hawak ko sa braso niya.
“ It’s okay, namili ako ng mabuti ng taong pakakasalan mo hinding hindi ako magkakamali sa pagpili ko na to”
She’s right, maybe.. Just maybe matatanggap niya ko. Dahil gusto ko rin siyang makilala.
We stop walking, then a strong scent of perfume of men, approaches us. Base sa habang niya at bigat ng pag step ng paa niya he maybe a 6’7 tall men.
He reaches for my hand, Tiyang Amelia give him a little message to take care of me or any other thing. Hindi ko na napakinggan pa.
Hawak hawak na niya ang kamay ko as he guides me pa akyat ng altar. I feel his hand are so big he can take cover of my both hand sa laki ng kamay niya. His hands are middle of soft or rough.
Then I notice, he has many kalyo? Is he a writer or such but, this kalyo is for playing a guitar. Right.
“Is my hand that interesting.. Wife” i can feel his breath on my right ear, as he whispers those words.
“ Uhhh.. n.no i j.just”
“ just what, my dear wife? Don’t worry, these hands is all yours once we finish this ceremony or rather i’ll be yours.. Forever” he then again whispers.
Hindi ako akasagot sa kanya when the ceremony starts.
Almost 40-45 minutes pass, the ceremony are almost finish..
“You may now…. Kiss the bride”
Kiss? Is he really going to kiss me right now? We barely know each other halos wala pang isang oras ang nakakalipas ng magkita kami.
He put his hand on my cheeks, looks like wala akong palag na dito. He really is going to kiss me, in front of this people na hindi ko kilala.
Unti unti ko nararamdaman paglapit ng mukha niya when i can almost feel his breath sa mukha ko. He put his thumb on my lips then pressed his lips on his finger. Making it look like we are literally kissing
“ Don’t worry wife, I’m not going to take you first kiss on our first meeting” he whispers on my ear. People clapping and congratulating us, pero hindi yon nanatili sa utak ko.
Kundi, ang taong nasa harapan ko. Natuon ang atensyon ko. It feels like..he is… warm and…familiar
1 week passedWe are in japan, I am holding her ashes. Wala ng tumutulong luha sa mga mata ko. I have spend day and night mourning her. Si shadow lang ang kasama ko dito.Siya lang ang naging sandalan ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Natagpuan na lamang ni shadow si Auntie dito sa bahay. Wala ng buhay. Kaya pala, ilang linggo ko na hindi siya ma contact. Naisip ko sana, na may nangyari na masama sa kanya. Pero lunod na lunod ako sa pagmamahal ng mga linggo na yon. Na ngayon ay pinagsisihan ko.Shadow retrieve a cctv footage nung araw na mawalan ng buhay si Auntie. I ask shadow na panoorin ito. Gustong gusto ko malaman ang may kagagawan nito. Pinapangako ko sa sarili ko na hinding hindi makakatakas ng buhay ang may gawa nito. “ May nakuha ba kayo sa cctv footage” tanong ko kay shadow. Kakayari niya lang panoorin ito. “ Base sa mga araw bago mangyari ang pangyayari . Isang tao lang ang naglabas pasok sa bahay” Mas napaakap ako sa ashes ng auntie ko.“ Sino?” Shadow hes
Catherine’s Point of View“ Pwede ka naman hindi magsuot ng heels” Pagrereklamo ni James. Kanina pa niya ko pinangangaralan na wag daw ako magsuot ng heels.More chances daw na baka mapatid o madapa ako kapag nag heels ako. Sinabi ko naman na sa kanya na kaya ko magsuot ng heels.At anjan naman siya lagi para alalayan ako.“ Ayaw mo ba nun, mas may excuse ka para hawakan mo ang kamay ko” Pagbibiro ko sa kanya. He brushes his finger to the tip of my nose.“ Ahay! Asawa ko talaga . Kelan ka natuto mag flirt ha” sabi niya habang tumatawa.“ Kanino pa ba, kundi sa asawa ko na smooth talker” Balik na bi
Catherine’s Point of View“ My son, really do everything para hindi ka namin makausap” he said. He places a bottle in front of me. Umupo siya across sakin.I open my eyes. Inayos ang pagkaupo ko. Keep my composure together. Trying not to be intimidated with Mr. Ramirez presence.James's Dad.“ Good Afternoon po” Yan lang nasabi ko. Hindi ko alam ang sasabihin sa kanya. Nagulat ako na makakausap ko o makakaharap ko siya.All this time akala ko hindi ko siya makakausap ever. He doesn’t seem like he likes me. Dahil nung sa Island, hindi niya ako kinausap nor mention my name.Para akong invisible sa kanila nun. Si james lang ang na
Catherine’s Point of ViewToday is an important day for James’s Family. It’s their grandmother’s birthday.James love his grandmother kaya kahit ayaw niya makita ang tatay niya. Wala siyang magagawa dahil ayaw niya naman magtampo ang lola niya sa kanya.We will be spending the night sa mansion ng mga Ramirez. Kaya nagdala ako ng extra clothes together with pajama at susuotin ko sa party.I want to be presentable in front of his grandmother. Kwento niya sakin, nung nawala ang mother niya. His grandmother takes care of him.She spoiled him with love. Siya daw ang kakampi niya sa bahay kapag daw kailangan niya umuwi sa bahay nila.
Catherine’s Point of ViewNarinig ko bumukas ang pinto ng office mula sa loob ng room ni james. Dali dali ako humiga ssa kama and closes my eyes.I pretended na natutulog. Wala ako sa wisyo para pagusapan ang narinig ko kanina. Mas mabuti pa umiwas muna sa usapan.The door of the room open. His footsteps are getting louder means malapit na siya sa kama“ Wife” bulong niya. Tinatry niya kung magigising ba ko.I did not respond.“ Are you awake?” he then again whispers this time nakaupo na siya sa gilid ko. Inayos niya ang buhok na tumatabing sa mukha ko.&ldqu
Catherine’s Point of View30 minutes na ang nakalipas, andito pa rin ako sa lounge. Binigyan na ko ng kape ng receptionist kahit hindi ako humingi.Should I call him? Pero baka busy talaga kaya hindi niya ko maasikaso na. Nakaka guilty naman kung maabala siya.“ Mrs Ramirez?” tawag ng isang lalaki. Napalingon ako sa gawi ng nagsalita na ito.Tinaas ko ang kamay ko para makita niya ko. Narinig ko ang ang yabag ng paa niya papalapit siya sakin.“ Ikaw ba si catherine?” bulong niya“ Oo, ako nga. You are..?” sagot ko sa kanya.“ Nice to meet you, I am Jake. James’s Be