It’s the wedding day, eto na ang araw na kung saan mababago na ang buhay ko. Hindi ako nakatulog dahil sa kaiisip ng puro what if sa isip ko.
Iniisip ko kung, ano ang itsura ng mapapangasawa ko. Kung mabait ba siya. Kung ayos lang din ba na ikasalan siya sa taong hindi niya gusto o kilala.
What if, may gusto siyang babae tapos napilitan isyang ikasal sa ibang dahil this is basically and Arrange Marriage.
What if, hindi niya ko pakitunguan ng mabuti, dahil sa ayaw niya sakin. O kaya ayaw niya sakin dahil, magiging pabigat ako sa kanya dahil sa kung ano ang kulang sakin.
What if, me being blind is the one he hates. Dahil hindi ako magiging typical na asawa na aalagaan ang asawa niya, ipagluluto o maalagaan ng mabuti.
Nabulag ako dahil sa isang accident a naging dahilan naman ng pagkamatay ng magulang ko. Because of that accident i’ve been living in the dark this whole year.
At tanging si tiyang Amelia ad shadow ang tumutulong sakin o nagiging mata ko. Shadow is the one Tiyag Amelia hired, who will guide and protect me habang wala siya.
His job is really to guide and to protect. Kasi kahit ako ganito, i can still do house chores, dahil sa kabisado ko na ang mga bagay bagay dito sa bahay. Kung saan nakalagay ang mga gamit.
This house is blind proof, kung saan I barely trip myself while i go around the house.
Narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto ko, nakahiga pa rin ako sa kama ko. I hear footsteps na papalapit sakin.
He is here.
Umayos ako ng upo sa higaan waiting for him na makalapit sakin.
He is shadow, hindi yan ang pangalan niya. I call him shadow dahil he is like a shadow na laging nakasunod sakin. He doesn't talk. But he is warm.
“ It’s my wedding day, hindi mo ba ko congratulate?” i ask him. Simula ng magkakilala kaming dalawa hindi ko pa narinig ang boses niya ni minsan. Simula nun naging mission ko na mapagsalita siya.
Kinuha niya ang kamay ko then using his fingers he spell CONGRATULATION sa palad ko
“ Really!? Hindi pa rin kita mapagsasalita? I really can’t trick you shadow haha” sabi ko pero hindi pa rin niya ko sinasagot.
He put his arms on my back guiding me to stand up, pagkatayo ko binitawan niya ko na ko. I started walking towards my cr I open the door, walk towards the sink rinse my face with water.
I still feel his presence sa likod ko. After i wash my face i grab my toothbrush together with toothpaste.
Once I finish my routine, this may looks like a typical day. But this is my wedding day, hindi ko rin naman alam kung ano ba dapat ang gawi. In the day like this.
Lumabas na ko ng Cr, walk towards my room door para buksan ito at lumabas na ng kwarto, when we hear something coming on the outside of the room.
I feel shadow’s warm hand on my arm, pinigilan niya ko na buksan ang pinto.
“ Okay lang, baka ligaw na pusa na naman yon o kaya naman bumagsak na ibon” sabi ko sa kanya.
It happens, minsan kapag nakakarinig kami ng tunog na kahit ano sa bahay ay minsan mga ligaw na pusa na naghahanap ng pagkain o kaya naman may mga ibon na bumagsak sa balcony.
Pero hindi pa rin niya ako, hinayaan na makalabas. He tap a code on my skin for me to understand him. He taught me morse code, by that we can communicate eve without saying a word.
Hinayaan ko siya at sinunod ang gusto niyang mangyari. Kasi kahit ako naman ay confident na baka pusa lang talaga yon. He lead me towards my bed at pinaupo niya ko.
He left me, without making a noise, Ako naman nakikiramdam o nakikinig kung ano ang nangyayari sa labas.
3 minutes pass, i hear a lot of gun shots. Nun na ko na alarma. Tumayo na ko sa oagkakaupo ko sa kama. Nakaramdam na ko ng kaba, dahan dahan akong naglakad papalapit sa pinto,i lean my ear sa pinto, observe at pinapakinggan .
Maraming gushots ang narinig ko at mga tunog na mga nagbabaksakan na gamit. I hold so tightly on my Pj’s wishing that shadow is safe and he is the one winning.
Then the sound of gun shots stop, wala na kong marinig pa, na parang tumigil ang lahat. Hindi ko alam kung sino ang nanalo. Iniisip ko pa rin kung okay pa si shadow.
Napahawak kao sa door knob, iniisip ko na lumabas para tulungan siya, but i’m blind ano nga ba ang makakaya ko para tulungan siya. Baka..Baka,, ikapahamak pa namin kung makielam ako.
I want to stick to our arrangement na kapag may mangyari man na ganito, Wag na wag akog lalabas kung saan man niya ko itago, Whatever happens. But, i cant help myself na mag alala.
A sound of footsteps ang naririnig ko na papalapit sa kwarto. Mas lalong humigpit ang hawak ko sa doorknob. Hindi ko alam kung sino ang papalapit kung si shadow ba o ibang tao. Then the footsteo stop. Near my door.
I’m waiting for the person to talk. Pero instead na magsalita, kumatok ito like in morse code. I-T-S M-E S-H-A-D-O-W
That’s when i realize that i am safe, I open the door, nangibabaw sakin ang amoy ng pabango ni. Na nagpapatunay na siya nga ag nasaharapan ko ngayon.
“ Pinag-alala mo ko, ano nangayri sa babae sino ang mga tao na yon” I ask him, pero instead na magsalita siya. Kinuha niya ang kamay ko then gently he placed it on his arms.
He walked me out of the room, habang naglalakad kami, naamoy ko ang alisangsang ng amoy na dugo kaya I know na there are almost 20 dead bodies sa paligid namin.
He walk me out of the house, and let me seat on a chair.
“A-are you hurt? May masakit ba sayo?” I ask him hindi ko binibitawan ang braso niya. Still hindi pa rin siya sumasagot. Mas lalo kong hinigpitan ang hawak ko sa braso niya dahil pinipilit niya itong tanggalin.
“He is alright, he basically fought 20 people.Oh dear the whole house is a mess. Are you alright dear” lumuwag na ang pagkahawak ko ng marinig ko ang boses ni tiyang amelia.
“ Tiyang, there is intruder inside the house. Can you please check on shadow if he has an injury or wound” i said, hinahanap ko ang kamay ni tiyang para hawakan ito.
Nahuli ito agad ni tiyang and my hand grip on her finger like a child, asking a question na gusto gusto malaman ang sagot.
“ relax relax. Nagpatawag na ko ng police ng magtitingin kung sino ang mga pumasok sa bahay. And yes Shadow … is uhmm okay. No wounds right? Yeah wala. Sinabi ko na sayo shadow is a well trained of mine”
Kung tingin niya ay okay si shadow, I guess he really is okay. He is like a bestfriend for me kaya ayoko na masaktan siya o masugatan,
Besides we are the same age… I guess?
Catherine’s Point of ViewNight TimeGinabi na ko ng mayari ang buong Audition.hinayaan na ako pauwiin ni ate right after the auditionMay mga artist na gusto ako makilala, pero hindi ko sila hinayaan. I’ll stay hidden, as much as I can. Kung ngayon na hindi pa nila ako kilala kung tratuhin na ako ng mga tao na to.Nasa sasakyan na ako kasama ko si shadow, binigyan niya ako ng inumin. Which is bottle water with straw. “ Kamusta na nga pala si Auntie Amelia, is she eating well? Resting well?” “ Laging ayos si madam, pagkahuling balita ko nasa ibang bansa siya ngayon” sagot niya“ Saan bansa.. Malaysia? Thailand? Hongkong?” “ Hindi kumpleto nasagap ko na balita kaya hindi ko alam kung nasaan na bansa siya ngayon” sagot nito. Ganyan sila lagi, hindi niya sinasabi kung nasaan si auntie kapag wala siya sa bansa. Basta sinisigurado lang niya na ayos si aunti amelia.“ Pwede ba tayo pumunta sa bahay niya? May gusto lang ako kunin sa kwarto ko dun” “ Ako na bahala kumuha, basta sabihin
James’s Point of View“ Wife are you sure hindi ko na kailangan sumama sayo? Baka gusto mo ng kasama, pwede ko naman icancel lahat ng schedule ko for today” Gumising ako, nagpaalam siya sakin that her music teacher will visit her today. At isasama daw siya nito sa bagong music school niya. “ Did she open her own school?” “ Uhmm.. Oo. Gusto niya daw ako ipakilala sa new students niya. Dahil ako ang unang student na tinuruan niya ng piano” she explains. “ Oh, edi you’ll be performing, to present her new students”“ Uhmm.. oo”“ Sayang gusto pa naman kita marinig tumugtog wife. Hindi pa kita naririnig tumugtog”“ Mamaya, I can play for you. Pag Uwi ko” she said while smiling. Lumapit ako sa kanya then kiss her cheeks. “ I’ll see you mamaya. Mag ingat ka. I’ll call you every 2 hours to check on you” “ Sure. Don’t overwork yourself sa mga trabaho mo” she said. Lumabas na ko ng bahay when I got a text from my Secretary Gabriel He said that Amelia is ready to meet me ASAP!Matagal
Catherine’s Point Of ViewDalawang araw na ang nakalipas, matapos ko utusan si shadow patungkol sa kung ano nga ba ang dinadanas na problema ng company ni James. In those days i tried to gather more information sa problema ni James. I tried asking him directly kung ano nga ba problem ng company niya.Lagi niyang sagot na hindi niya dinadala sa bahay ang trabaho.Minsan naman ay iniiwas niya sa topic. Binabago niya ang pinaguusapan namin. Ginagawa niya, kapag nagtatanong ako, asking me kung ano daw ba gusto ko kainin na midnight snack. O kaya naman asking me kung ano ang recent na nabasa ko. Kung ano ginawa ko buong araw while he is away. Ako naman, sinasagot ko din tanong niya kaya nawawala na rin ako sa sarili ko. He has this charm in me, kapag kausap ko na siya hindi ako nakakapag isip ng mabuti o tama. Laging na fifilled na ng saya ang puso at isip ko, habang nakikipagusap lang ako sa kanya. Dahil nga wala akong nap[ala in those two days. I am now eager to learn lahat ng nala
Catherine’s Point of View“ How’s your day?” gabi na nakauwi si James mula sa trabaho niya. Nakaupo ako dito sa sala with my book. Hinihintay ko siyang makauwi. Base sa orasan ko it’s 11:00 na ng gabi. “ Tiring.. Bakit hindi ka pa natutulog, hating gabi na ah” he said, he sit across to mine. I can feel na ang bigat ng nararamdaman niya. Na sobrang pagod na pagod siya. I wish maibigay niya sakin kung ano man problema niya. Pero in this condition of mine, parang hindi ko kaya.Hindi ko kaya siyang tulungan kung an man yon.Pano kung pera ang problema ng company niya. Wala naman akong sariling pera para ibigay sa kanya o lupa na pwedeng ibenta o isanla, para magkapera lang.Kung sa Ibang aspeto naman, lalong Wala akong kilalang tao para magtulungan siya. Tanging si auntie Amelia lang ang kilala ko. At ayoko rin humingi ng tulong sa kanya. Nahiwalay na ko sa kanya kaya hangga’t kaya, ayoko siya isama sa problema koNakakahiya humingi rin tulong sa kanya dahil halos buong buhay ko s
Catherine’s Point of View Halos isang buwan na ang nakaraan mula nung nasa Isla kami. We did so many activities together na hindi ko akalain na magagawa ko sa buong buhay koLike having dinner near the beach, jet skiing together, walking by the beach holding hands while walking you know. Iniisip ko palang parang kinikilig na ko uli. Nung time lang kasi na yon, nahawakan ko ng matagal ang kamay niya. His hands are so big na nanliit ang kamay ko nung magkahawak kamiWe spend the whole week na magkasama hindi na niya ko hinahayaan muli na maging mag isa. Whenever we are eating with the family, siya lagi katabi ko. He is making sure na wala ng muli tatabi sakin na iba.He did not let me talk to his family again, siguro nagkikita kita lang sila every breakfast tapos kaming dalawa, kung ano anog agenda na ginagawa. We Sometimes have dinner with Aling Nena and her family. Talaga ginagawa niya na paraan na hindi magtagpo ang landas namin ng kahit sinong family member niya That made me
Catherine’s Point of View“ Saan tayo pupunta?”Tanong ko sa kanya, we are now sa isa sa mga yacht ng pamilya nila.He said we are going to the nearest small island na pagmamay-ari din ng pamilya nila. “ Just wait. My wife” he said. He is the one driving the yacht. He said that we are going to spend the night there. He let me sit malapit sa kanya para kung may kailangan ako madali ko masasabi. “ Naranasan mo na ba mag camping?” he asksUmiling ako“Ever?” I nodded“ Do you want to experience it?”Camping?… I’m not familiar with it. I know camping from the novels na nababasa ko. Where the two main characters go to some place na walang tao, Magtatayo sila ng tent, bonfire, then kakain sila, deep talks at pagdating ng gabi…. They’ll… hala!“ What do you mean experience it?” I ask yumuko ako baka pamansin niya pagmula ng pisngi ko. Para akong nahiya ng maisip ko kung ano ginagawa tuwing camping. Kasalanan to ng mga novel na binibigay sakin ni Auntie. Hindi dapat ako nagiisip ng