Larkin POVNagtingin ang mga tao sa akin habang pagewang-gewang akong maglakad. Liyo pa ako dahil sa pambubogbog ng mga tauhan ni Nolan.“Kawawa naman.”“Tulungan kaya natin.”“Ang daming dugo, hindi kaya naaksidente siya?”“Baka naman nasagasaan ‘yan, nakakangilo ang itsura niya.”Kung ano-ano nang narinig ko sa mga taong nadadaanan ko.Hanggang sa may magandang sasakyan na huminto sa harap ko. Isang mayamang lalaki ang bumaba doon at lumapit sa akin.“Ikaw ba si Larkin?” tanong nito nang tanggalin niya ang suot niyang salamin.“Hindi pa rin ba tapos si Nolan? Bubugbugin niyo pa ba ako?”Iyon agad ang naisip ko. Baka pinasundan ako ni Nolan para tuluyan na. Para patayin na.Tumawa siya. “Hindi ko kaano-ano o kakampi ang halimaw na iyon. Tignan mo nga ako. Tignan mong mabuti ang mukha ko. Sa tingin mo ba ay kakampi sa kaniya ang guwapong ‘to?”“Kung ganoon ay sino ka?” tanong ko habang pilit kong tinatatagan ang pagtayo, kahit na masakit ang mga binti at braso ko.“Ako si Yanu Vanguar
Khaliyah POVKinulong ako ni Nolan sa isang kuwarto pag-alis ni Larkin. Tinanaw ko siya agad sa bintana, kitang-kita ko kung gaano siya nasaktan sa ginawa ng mga tauhan Nolan. Duguan at halos binasag nila ang mukha ng asawa ko.Kasalanan ko ‘to. Kung hindi ko lang sana naplano na roon pa kami magse-sex ni Larkin sa kuwarto namin ni Nolan ay hindi sana kami mahuhuli ni Nolan. Napakatanga ko sa part na iyon. Napahamak ko lang ang asawa ko, nasaktan ko lang si Larkin. Kawawa naman siya. Nakipaghiwalay na ako, nabugbog pa siya.Bumukas ang pinto at pumasok ulit dito si Nolan. Lumapit siya sa akin at saka ako sinabunutan. “Mula ngayon, magiging impyerno na ang buhay mo sa akin dahil sa panloloko mo sa akin!” galit niyang sabi.“Hindi kita niloko, bago mo pa ako kunin sa pamilya ko, mag-asawa na talaga kami ni Larkin,” paliwanag ko sa kaniya.“Dapat, nung una palang ay sinabi mo na. E, hindi, pinatagal mo pa. Ang ang malala, parang ginawa ninyo akong tanga ni Larkin. Umasa lang ako sa wala,
Larkin POVHindi ko alam kung ilang minuto na akong nakaupo rito sa terrace. Tahimik ang paligid pero ‘yung hikbi ko, ayaw na rin atang magpatahimik dahil sa nangyari. Malamig ang simoy ng hangin dito sa Baguio, pero mas malamig ang eksena kanina ni Khaliyah. Hindi ko alam kung anong nangyari, anong nakain niya o naumpog ba ang ulo sa pader at ganoong bigla na lang siyang nakipaghiwalay. Hindi ko talaga gets. Wala naman akong kasalanan. Nag-enjoy naman siya sa akin kagabi.Napahawak tuloyt ako sa lamesa, habang pilit kong pinipigilan ang pagbagsak pa ng mga luha ko. Pero wala, eh. Mahal na mahal ko na si Khaliyah at hindi ko na kayang mawala siya sa akin.“Larkin?”Narinig ko ang boses ni Yanna. Napalingon naman ako sa kaniya. Narinig niya siguro akong umiiyak, malapit lang kasi ang kuwarto niya mula rito sa terrace. Nilapitan niya ako at saka tinignan ang itsura ko.“Uy... anong nangyari?” tanong niya habang naupo sa tabi ko. Halata sa boses niya na nag-aalala siya sa akin.Hindi na
Khaliyah POVNakita ko si Larkin sa may terrace, abala sa pag-aayos ng mga gamit para sa training na dapat ay mangyayari ngayong umaga. Ang dami niyang inihanda, mukhang masaya pa naman siya kasi nagawa namin ng maayos ang plano kagabi, ‘yun nga lang, hindi niya alam na palpak pala talaga.“Oh, nandiyan ka na pala agad,” bati niya sa akin habang nakangiti. “Konti na lang, ayos na ang gamit mo. Nilinis ko na rin ang mga ito kaya hindi na maalikabok.”Hindi ako nakasagot agad. Hinigpitan ko ang hawak ko sa phone. Nakabukas na kasi ang call. Nandoon si Nolan sa kabilang linya, tahimik lang na nakikinig. Isa ito sa mga kondisyon niya kanina: kakausapin ko si Larkin sa harap niya, kahit hindi siya nakikita nito, para marinig niya mismo kung paano ko puputulin ang lahat.Huminga ako nang malalim. Pinilit ko ang sarili kong tumayo nang diretso kahit ang tuhod ko ay tila ba gusto nang bumigay.“Itigil mo na ‘yan, wala nang matutuloy na training,” cold kong sabi sa kaniya.Napatingin si Larkin
Khaliyah POVUmaga na. Parang walang nangyari.Nakahain na ang agahan sa lamesa. Sure akong sina Yanna at Larkin na naman ang nagluto. Amoy na amoy ang bagong lutong garlic rice at pritong danggit na siguradong galing pa sa palengke ng Baguio. Sa harap ko, naroon si Nolan, tahimik lang na nagkakape habang si Yanna at Larkin ay abalang nag-aasikaso sa kusina. Kumpleto pa kami, wala pa namang namamatay, napigilan ko naman kagabi si Nolan at nagawan ko ng paraan. Pero ang totoo, may tinik na malaki sa dibdib ko. Isa iyong lihim na ang bigat-bigat dalhin. Lihim na napagkasunduan namin ni Nolan.Kung titignan ang mukha ni Nolan, hindi mo mahahalata na may alam siya. Kalmado siya pero sa loob-loob nito, galit na galit at umaapoy ang damdamin niya para sa asawa ko. Habang ako naman ay tahimik din na ngumunguya ng itlog kahit wala akong gana dahil nga sa nangyari kagabi. Dahil alam kong alam na niya, hindi na tuloy ako confidence na um-acting.Hindi mawala-wala sa isip ko ang nangyari kagabi.
Khaliyah POV“Ooohhhhh, gigil naman siya agad!” tili ko nang parang laplạpin na naman ni Larkin ang gitna ng hiwạ ko sa ibaba. Damang-dama ko sa labi at dila niya ang init nito, lalo na sa tuwing magbubuga siya ng hangin.Sinasabayan pa niya ng pagpasok ng mga daliri niya sa loob ko ang bawat paghimod niya sa akin.“Mukhang pinaghandaan mo rin ito, fresh at ang sarap mong himudin, mahal,” sabi ni Larkin na napansin na nag-ugas din akong mabuti kanina. Hindi ko naman din kasi hilig na ipakain ang kabuhayan ko nang walang ugas o ligo, baka ma-turn off na si Larkin kapag natikman at naamoy niyang hindi ito kaaya-aya.Napapakapit ako sa buhok niya at minsan nasasabunutan ko siya ng husto kapag nararamdaman kong ang naghahalong sarap at kiliti, alam na kasi ni Larkin kung paano ako uululin sa sarap sa tuwing kakainin niya ako. Para talaga niyang nilalaplạp ang hiwạ ko sa tuwing kinakain niya ako.“Hmmmmm… mahal, bakit ang galing mo sa ganiyan. Bakit kuhang-kuha mo ako diyan,” mahina kong h