One week na ang nakalipas after the therapy. Naging normal na ang lahat. Unti-unti ko ng natatanggap ang nakaraan ko, sabi ng psychiatrist ko, hindi ko daw kailangang kalimutan 'yun. Acceptance is the key word.
Pero after that incident, natatakot ako kapag nilalapitan ni Jared. Napapaatras ako dahil baka saktan nya na naman ako.[Elaisa, free ka ba today?] Kinabahan ako ng marinig ang boses ni Nathaniel sa kabilang linya."A-Ano, oo free ako." Sagot ko. Tumingin tingin pa ako sa paligid, baka kasi biglang pumasok si Jared.[Good. Okay lang ba na magkita tayo?]Hindi ko matanggihan si Nathaniel kaya um-oo ako. Sya lang naman ang kaibigan ko dito. Kailangan ko talaga ng makakausap dahil para na akong mababaliw dito sa bahay. Pagbaba ko ng cellphone ay may biglang humila ng buhok ko. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang nanlilisik na mata ni Jared."Puta ka talagang babae ka! Hindi ba't sinabi ko sayo na 'wag ka ng makikipagkita o makikipag usap kay Nathaniel!" Kinilabutan ako sa mga titig nya. Hinila nya na naman ang buhok ko kaya tumama ang ulo ko sa side table."A-Aray ko Jared!" Yun na lang ang nasabi ko."Masasaktan ka talaga hangga't sinusuway mo ako! Magkano ba ang ibibigay sayo ni Nathaniel? Ha?!" Hinila nya ako at isinandal sa pader bago sakalin. Ramdam ko ang kuko nya na bumabaon sa leeg ko, hindi na ako makahinga. Hinahampas ko ang kamay nya pero parang walang nangyayari dahil lalo lang dumidiin ang pagkakasakal nya."Aray ko.... Jared. T-Tama na." Para na akong mawawalan ng hininga. Binitawan nya ako at sinalubong ng sampal, tumama 'yun sa mata ko."Walang hiya ka talaga! Magkano ba ibibigay nya? Ha?" Dinukot nya ang wallet nya at naglabas ng libo-libong pera at isinampal sa mukha ko. Nabigla pa ako ng tadyakan nya amg hita ko."Parang...awa mo na. A-Ayoko na." Halos hindi ko na mabuo ang mga sasabihin ko dahil sa kakaiyak."Bayad na ako! Pwedeng pwede na kitang gamitin!" Hinawakan nya ako sa magkabilang braso at iniangat sabay bato sa kama.Tumama pa ang braso ko sa headboard ng kama. Napabaluktot ako sa sakit."Ahh!" Napasigaw ako ng hilain nya ang paa ko at pinunit ang damit ko.Siniil nya ako ng mapagparusang halik, wala na akong nagawa. Bumaba ang halik nya papunta sa leeg ko, kinagat nya pa 'to ng may pang gigigil. Itinutulak ko sya sa dibdib palayo, pero talagang malakas sya."Wag ka ng magpakipot, Elaisa! Puta ka!" Isang sampal na naman ang natanggap ko. Ito na naman sya.Nagtagumpay sya na warakin ang damit ko pati na rin ang bra. Nagsawa sya sa paghalik at paghawak sa dibdib ko. Ibinaling ko na lang ang ulo ko sa gilid at umiyak ng umiyak.Pagkatapos nyang pagsawaan ang dibdib ko ay sapilitan nyang hinubad ang suot ko na short. Napahagulgol na ako."T-Tama na Jared. Hindi.... Hindi ko na...kaya." Hindi ko alam kung naiintindihan nya ba ako pero bigla syang tumigil. Saglit akong nakipagtitigan sa kanya bago ko itinakip ang braso sa mata ko at umiyak muli.Naramdaman ko na lang na may bumalot na kumot sa katawan ko. Maya-maya lang ay narinig ko na bumukas ang pinto. Dumilat ako at bumangon, binalot ko sa katawan ko ang kumot at umiyak ng umiyak.Awang-awa na ako sa sarili ko, hindi ko alam kung tatagal pa ako sa ginagawa nya sa akin.Nataranta ako ng bumukas ang pinto kaya bumagsak ako sa sahig, pilit kong pinagkasya ang sarili ko sa gilid ng kama at doon humagulgol ng iyak. Natatakot ako! Ayoko na! Pilit kong pinapakalma ang sarili ko, kailangan ko 'to, sabi ng Psychiatrist ko."E-Elaisa.""Wag na! T-Tama na! Pa-Papatayin mo na lang...ako. Parang...awa mo na. P-Patayin mo na lang a-ako." Mahinang salita ko. Itinakip ko pa ang kamay ko sa ulo baka kasi bigla nya akong sapakin."N-No." Naramdaman kong hinawakan nya ako sa braso, iwinaksi ko 'yun. Sasampalin nya na naman ako!"Tama na! J-Jared! Hindi...ko na kaya." Pagmamakaawa ko."I-I'm sorry." Narinig kong sabi nya bago lumabas ng bahay.Huminahon ako saglit. Kailangan kong makalabas sa bahay na 'to. Iginala ko ang mata ko sa paligid, hindi ako makahinga, para akong sinasakal. Sa sobrang pag-iisip ay nakatulog na lang ako.-----Naalimpungatan ako ng maramdaman na may humahaplos sa pisngi ko. Pagdilat ko, mukha ni Jared ang sumalubong sa akin. Nakaramdam ako ng takot kaya napaiyak na naman ako."W-Wag. Please." Sabi ko."No. I won't hurt you, Sweetheart." Niyakap nya ako. Nagpupumiglas ako."Hindi ko na kaya! Tama na! W-Wag mo na akong saktan!" Hinahampas ko ang kamay nya, nahihirapan akong huminga. Sinasaktan nya na naman ako."I'm sorry, Elaisa. Sweetheart, wag ka ng umiyak. I'm sorry." Hinalikan nya ang noo ko, unti-unti ay kumalma ako. "You've been sleeping for 8hrs." Sabi nya.Nanlaki naman ang mata ko. Pinakiramdaman ko ang katawan ko, halos lahat ng parte ay masakit. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at hinarap sya. Malungkot ang mata nya.Hinawakan ko ang pisngi nya at naiyak ako. Ipinikit nya ang mata nya at pinakiramdaman ang kamay ko. Hinawakan nya 'yun at pinagsalikop ang kamay namin. Inilapit nya ang noo nya sa noo ko. Kahit naduduling ay nagugustuhan ko ang posisyon namin.Unti-unti ay naglalapit na ang mukha namin, hanggang sa maramdaman ko na ang labi nya sa labi ko. Kakaiba ang halik nya, parang punong-puno ng pagmamahal. Hindi sya nagmamadali sa paghalik sa akin, dahan-dahan na parang dinadama ang bawat pagkilos ng labi namin.Hindi nagtagal ay humiwalay din sya sa akin. Hinawakan nya ang pisngi ko, pababa sa leeg ko at ngumiti ng mapait.And just like that, nawala na ang takot ko sa kanya.Sorry.--"Hindi na maganda ang lagay ni Elaisa, I hate to say this but any minute ay maaari na syang bumigay." Sabi ni Doc Felix.Napatingin ako sa pamilya ko at halos matumba si Mama sa narinig na balita. Puno na ng iyakan ang kwarto ko kaya pati na rin ako kay nadamay na. Nilingon ko si Jared na nasa tabi ko habang hawak ang kamay ko, nakatulala sya."Felix, how about the surgery?" Hinawakan ni Mommy ang kamay ni Doc Felix."Elaisa refused it. There's only 10% chance of survival Tita, at kapag hindi kinaya ng katawan nya ay maaari syang mawala." "A-Anak ko!" Kaagad lumapit sa akin si Mama at Papa, panabay nila akong niyakap."T-T-Tahan na p-po." Nagagawa ko ng magsalita pero hindi na maayos. Ang sabi ni Doc Felix ay magiging permanente na ang ganitong pananalita ko."Patawarin mo kami. H-Hindi kami naging mabuting magulang sayo." Sabi ni Mama. Lumapit din si Mommy para daluhan sina Mama.Ang dami kong gustong sabihin sa kanila pero tanging iling na lang ang nagawa ko. Walang may gu
Naging masaya ang mga lumipas na araw maliban na nga lang sa pagdalas ng sakit ng ulo ko at Oo, hindi ako gumaling. Ngayon ay hindi ko na masabi kung naging successful ba ang operation, walang naging problema pagkatapos pero kagaya nang paliwanag sa akin ay ginaya ng mga cancer cell ang healthy cell kaya hindi tuluyang nawala ang lahat. Pinaliwanag din sa akin ni Doc Felix na 10% lang ang chance ko na mabuhay kung itutuloy pa namin ang operation at maaaring mamatay ako habang isinasagawa 'yun. Noong una ay sinabi nya sa akin na ituloy ang pangalawang operasyon, pumayag kaagad ako kahit na napakalabo noong 10% chance of survival pero noong nalaman ko na I only have two days to prepare for operation ay tumanggi ako. Napaisip ako, paano kung bumigay ang katawan ko? That's why I come to this decision na sulitin ang nalalabing araw ko. Unti-unti ko nang nararamdaman ang panghihina ng katawan ko, kung hindi ako maglalagay ng make up sa mukha ay talagang mahahalata na may sakit ako kaya s
Pagpasok sa building ay sinalubong kami ng titig nang mga tao. Medyo nailang ako dahil sa itsura ko, gusto ko na sanang umatras pero umangkla si Jewel sa braso ko at hinila para makasabay sila sa paglalakad."Good day, Madam." Nginingitian ni Mommy ang mga empleyado na bumabati at sumasalubong.Pagdating sa dulong floor ay nawala na ang kaba ko dahil sa wala nang tao. Tumayo ang secretary ni Jared na nasa labas noong nakita kami."Nandito ba ang anak ko?" Tanong ni Mommy."Yes Madam, pero he's with a client Madam." Sabi nito na parang nataranta."Sino? Tumawag ako kanina sayo, diba? Ang sabi mo wala naman syang meeting ngayon." Sumingit na si Jewel."Busy po ata sya." Hindi ko na rin napigilan ang magsalita."Did you inform him that we'll be in here?" Tanong ulit ni Mommy."Yes, Madam. Tatawagan ko lang po si Sir." Akma nitong ilalagay sa tainga ang telepono nang pigilan sya ni Jewel."No need." Dire-diresto lang 'tong pumasok sa loob ng opisina. "Brother!" Naiwan sa ere ang kamay ni
Pag-uwi namin sa Pilipinas ay sinalubong kaagad si Jared ng trabaho kaya kahit na ayaw nya akong iwan ay wala na syang nagawa. Nakausap ko ang kapatid ni Jared kanina at ang sabi nito ay papasyal sya dito, and that make me happy. Bukas ay kailangan ko rin bisitahin ang boutique na napabayan, ang sabi sa akin ni Jessa ay sya ang pangsamantala na namahala habang wala ako.Nagluto ako ng ilang pagkain para may makakain si Jessa pagpunta dito, ang sabi nya nga kanina ay sa bar na lang daw magkita, nakalimutan ata nito ang sinabi sa kanya ng kuya nya na kagagaling ko lang sa operasyon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin akalain na nandito na ako sa Pilipinas, kasama ang mahal ko na kahit sinaktan ko sya ay nandyan pa rin sya sa tabi ko.Ilang saglit lang ay nakarating na si Jessa sa bahay, kaagad itong sumalubong ng yakap sa akin."Sister in law! Namiss kita!" Si Jessa habang umiiyak.Hindi ko alam kung bakit sya umiiyak pero pati ako ay naiiyak na rin. "Namiss din kita."Kwinento ko sa ka
Elaisa's POVIsang linggo na ang nakalipas at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakakalabas ng hospital. Nakausap ko sila Doc Felix kahapon and they need to check just to make sure na magaling na ako. May chance daw kasi na gayahin ng cancer cell ang healthy cell, yun ang iniiwasan nila.Sa loob ng isang linggo na yun ay hindi umalis sa tabi ko si Jared. Ramdam ko ang paghihirap nya, hindi nakakatulog ng maayos, hindi nakakakain sa tamang oras. Minsan ay nagigising ako ng madaling araw at makikita ko sya na nagtatrabaho sa harap ng laptop nya. Sinabihan ko na sya na nandito naman sina Doc Felix at maaalalayan ako pero ngumiti lang sya at hinalikan ako sa noo. Pabalik-balik din ang mga nurse para tulungan akong mag exercise para makalakad ng maayos.Minabuti ko na mag-isa habang kausap si Doc. Felix, sya kasi ang magpapaliwanag ng tungkol sa operasyon. Habang kausap sya ay hindi ko mapigilang humagulgol, napakalaki ng pasasalamat ko sa kanilang dalawa ni Venice, kung hindi dahil sa t
Jared's POVMatagal natapos ang operation, normal lang daw yun sabi ni gagong Felix. Hanggang ngayon ay natutulog pa rin sya. Mas pinili ko na mag-isa sa labas para manalangin.Panginoon, tulungan Nyo po ang mahal kong asawa. I'll do anything just to save her, so please. She's the only reason why I'm still breathing right now. The day she left me, hindi ako kaagad naniwala. Alam ko na hindi nya ako iiwan ng dahil lang sa isang lalaki. Nagpapasalamat ako dahil nagpapakatatag pa rin sya hanggang sa ngayon. So please, God help her.Nagkausap kami kanina ni gagong Felix at humingi sya ng tawad sa lahat ng kalokohan nya. Oo, marami syang kasalanan sa akin. Magkaklase kami noong college, we're close that I even introduced him sa babaeng nililigawan ko, that's Venice. And then one day, nakita ko na lang na magkasama na sila at naghahalikan. Sinapak ko sya malamang, pagkatapos noon ay hindi na kami nag-usap.Ngayon ay hindi ko magawang magalit ng matagal sa kanya dahil sya ang tumulong at nas