14

Dalawang oras na akong nakaupo sa bathtub at nakatulala sa kisame, walang tubig sa tub at madaling araw na.

Matapos akong sapilitan na kuhain ng tatay ko sa bar, hindi ko nakita o nakausap si Samuel. Mas lalo akong nalulungkot, dahil wala akong ideya kung ano ang ginagawa n'ya roon.

Hindi ako makatulog sa bawat gabi na lumilipas. Kinukulong ako ni Papa sa kwarto, walang kahit gusto ko tumakas ulit, natatakot ako na baka may gawin na hindi maganda kay Samuel.

I want to cry and scream now, but all of my anger turn into fear. Wala na akong mailuha, pakiramdam ko na pagod ako, wala na lakas pa na lumaban ulit.

It feels like Samuel gave up on me, bakit sa dami ng pag kakataon na kailangan ko s'ya, ngayon pa ako sinubok, ngayon pa s'ya nawala sa akin.

I want to talk with him, alam ko na may kailangan kami na pag-usapan ni Samuel. Hindi ako papayag na mawala s'ya dahil lang ayaw sa kanya ng magulang ko.

Mabilis akong lumingon ng madinig ko ang pag bukas ng pinto. Bukas ang pinto ng banyo, at si Mama ang pumasok, may dala na pagkain.

"Amelia, sabi ng maid at tinapon mo ang pagkain na hinanda ko para sa'yo, it's been two days." Tinignan ko si Mama, pinanood na pumasok sa banyo.

Iniwan ang tray, pero dala ang bottled water na malamig. "You need to eat and—"

"What are you doing here, si Ate ang intindihin n'yo hindi ako. Wala naman ako halaga sa pamamahay na ito, so stop acting like you care about me, na anak mo ako." Napaatras si Mama at hindi nakapag salita.

"This is not what I want, sa tingin n'yo kung ikukulong ako rito ay wala na kayong problema, that is not the solution—"

"I want the best for you, Amelia. Your father said that Samuel is not the best for you, huwag mo sirain ang buhay mo." I rolled my eyes and mocked what my mother said.

"Kayo sumisira ng buhay ko, huwag n'yo isisi sa ibang tao na walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin, intindihin at damayan ako." Mama sat at the floor and hold my hand.

"Anak, I am here—" I cut off what my mother is about to say for the second time.

"That's the biggest lie I ever heard, Mama." Bumitaw ako sa pag kakahawak sa kamay ko at niyakap ang hita ko.

"Anak, sana maintindihan mo na gusto lang namin ang makakabuti para sa iyo, kahit ako ay hindi ko ginusto ang sinapit ng Ate mo, pero wala na kami magagawa kung hindi tanggapin yon, andyan na." I avoided her stares, naiilang ako na ganito kalapit si Mama sa akin.

"We cannot reach you anymore," Mama said, at doon na naman ako nag umpisa na magalit, mainis at mawala ang pasensya ko.

"You and Papa made this, kayo ang may kagagawan bakit naging ganito ako, why I chose to isolate myself from you, tapos sasabihin n'yo na parang kasalanan ko, kung bakit naging ganito ako, you guys are the worst parents that I knew." I smirked and close my eyes.

"I am living in the house where I can't feel that I belong here. That's why I asked if I am really your daughter, kasi sa ginagawa n'yo sa akin, hindi ko alam kung anak ba ako." I didn't open my eyes kahit na narinig ko na kumilos si Mama.

"Of course, anak ka namin ng Papa. It's just we have high expectations on you, mas malawak ang kakahayan at pang unawa mo sa lahat ng bagay," Mama said it and touch my hand again, nanindig ang balahibo ko nh maramdaman ko na hinawakan ako.

"Because that is what you want, sumunod ako sa mga gusto nyo, hindi dahil masunurin ako, dahil gusto ko na makita n'yo ang halaga ko." I finally open my eyes, handa na makita ulit si Mama sa harapan ko.

"But look what you always did to me, nakikita lahat ng pag kakamali ko, pero yung mga bagay na nagawa ko, magagandang nagawa ko, wala kayong pake. Do you really want me o napilitan kayo sa akin?" Mama gulp when I asked her.

As what I expect, tinaggap na lang ako dahil wala na silang magagawa pa ni Papa, dahil nabuo na ako noon.

"Samuel never make me feel that I am alone, he is always there and helping me to overcome my loneliness, tapos dahil lang sa ayaw n'yo sa tao, sisirain n'yo kaligayahan ko." Mama stand up and look serios now.

"May malalim kaming dahilan, at kung iisipin mo na ayaw lang namin sa kanya, nagkakamali ka." Tinignan ko si Mama, tingin na mapanghamon.

"Tell me what is the reason, hindi yung puro kayo dahilan sa akin, hindi na mawawala sa isip ko na sinungaling kayo." Mama's hand slam the wall.

"He is from the family of full of dark secrets, hindi mo ba alam na may kinalaman sila sa drugs," Mama hissed at tumaas na ang boses.

"Walang kinalaman si Samuel sa sinasabi n'yo," sagot ko pabalik at umiling si Mama.

"It looks like you don't know the guy that you're dealing with, bata ka pa at kagaya ng inaasahan namin ng Papa mo, wala kang alam kay Samuel." I stand up, towering my mother.

"All of you. This house is full of liars, do you expect me to believe all of you?" I scoffed at sumandal sa pader.

"You're helpless, go ask him. My point is kilalanin mo ang tinatangap mo sa buhay mo, kung ayaw mo na masira ang buhay mo, it's too early to settle—"

"I will decide for my own life, wala kahit sino sa inyo ang puwede magdikta sa kagustuhan ko, this is my life, not yours!" Napalingon si Mama at umatras ako ng binato ni Papa sa sahig ang baso.

"I told you, sarado na ang utak ng anak mo. Nabilog ni Samuel ang utak n'ya, at kailangan na natin gumawa ng paraan para matigil si Amelia sa kahibangan n'ya, so stop talking with that ungrateful child." Hinawakan ni Papa ang braso ni Mama at pilit ko na tinatatagan ang pagkakatayo ko.

I am afraid all of the sudden, hindi ko gusto ang tono ng pananalita ng tatay ko, alam ko na may binabalak ito na hindi maganda.

He is way too confident now, nasa point na sila na magiging desperado, gagawin ang lahat para lang manalo, mapatunayan na tama sila.

"You really have no idea, kung gaano kalaki ang gulo na papasukin mo kapag hinayaan mo ang lalaki na iyon, kaya kailan ko gumawa ng paraan, para matigil ka sa kahibangan mo." Lumabas sila sa banyo at sumunod ako kaagad.

"What are you planning!" sigaw ko habang nasunod sa kanila ni Mama na palabas.

"Gigisingin ka sa katotohanan, sisigurin na wala kang babalikan at wala nang lalaki sisira sa buhay mo," the way Papa said it, nakakatakot, sa unang pag kakataon ay napatunayan ko na hindi ko kilala ang sarili ko na magulang.

Nanginginig ang kalamnan ko at kinakabahan ako. "Don't waste your talent, there's a lot of opportunities that is there for you, don't close the door and window for a guy like that," Papa said that at lumabas sila ni Mama.

Sinarado ang pinto at tuluyan akong nawalan ng lakas sa hita ko, napaupo sa sahig at nakatulala sa pinto, kung saan sila lumabas.

Hawak ang d****b at habol ang hininga ko, hindi ko na napigilan na mapahiga sa sahig, bukas ay papasok na ako. Walang magagawa sila dahil yun nag gagawin ko.

Hindi ako papayag na mawala si Samuel sa akin, siya na lang ang nag-iisang bagay na nagpapatatag sa akin, at hindi ko sola hahayaan na ilayo sa akin ang taong bumubuo ng pagkatao ko ngayon.

"Mahal na kita."

...

Nagmamadali ako na bumaba at ala sais ng umaga, mamaya pa sila at pupuslit ako ngayon.

Hindi ako magkanda dala sa gamit ko, kaso napaatras ako ng makita ang tao sa hapag. Sila Mama, Papa, Ate at si Feline. Masayang naguusap at parang isa silang pamilya.

Kung hindi ko alam na anak ng maid si Feline, iisipin ko na anak nila yon, yumukom ang kamay ko at tinatagan ang sarili ko.

Natigilan sila ng makita na lalampas ako sa hapag, Papa stand up and called my name. "You really don't know how to stop, Amelia!" Papa shouted my name at marahas akong lumingon.

"You taught me Papa, and I have my own decisions in my life. Stop controlling my life, mag-focus kayo sa mahihinang nilalang, na hindi kayang tumayo at gawan ng solusyon ang pagkakamali nila!" Patuloy akong naglakad, pero may tatlong guard na humarang sa pinto.

"You're making me laugh young woman, sa tingin mo magagawan mo ng solusyon ang kalat na ginawa mo, matatapos ba ang lahat kapag nakipag usap ka sa anak ng drug lord na yon, sumagot ka Amelia!" Nanliliit ako sa sigaw ni Papa ngayon.

I am weak now, wala akong matinong plano, walang maayos na tulog at pahinga. Dahil hindi ako safe sa sarili ko na pamamahay, hindi ko ramdam na ito ang tahanan ko.

"You're judgmental, hindi mo nakikita ang sarili mo Papa, puro problema ng iba ang nakikita mo. I didn't even notice how problematic you are!" Malakas na sampal ang nagpaluha sa akin, all he did was to slap me and hurt me again and again.

"You are unbelievable!"

"One slap is not enough, go on. Slap my fucking face, hurt me more, you just showing that you are problematic. Sinsisi sa iba ang kapabayaan mo, tapos ngayon nakahanap ng kalinga ang anak ko, pipigilan mo na lumigaya, it's my turn to ask you this," I stopped for a second and look at my father's eyes.

"How dare you?" Nanlaki ang mga mata ng tatay ko sa sinabi ko, hindi nakapag salita at parang kinain ng tinanong ko sa kanya, ngayon n'ya lang naranasan na pag-salitaan ng sarili nyang anak.

I am really tired of this set up, I rather be alone, instead of seeing them and making me feel that I am outcast here.

"I'm going out, whether you like it or not." Matatag ang tayog nt tingin ko sa kanila at mukhang nakabawi si Papa sa mga sinabi ko.

"Sino may sabi na papasok ka pa sa campus, tapos mo ako bigyan ng kahihiyan?" Papa said at hinablot ang gamit sa akin, binato sa likod ko.

"I am really sorry, concerned lang talaga ako. Kaya ko sinabi na nililigawan ka ni Samuel, kasi sa school kilala s'ya na manloloko." Nilingon ko so Feline at tinitigan ito ng matagal.

Habang patagal ng patagal ay nagdidilim ang paningin ko sa kanya, nabibingi ako at hindi ko na rin gusto pa marinig ang kasinungalingan ng babaeng kagaya n'ya, sinungaling at pati sarili ay niloloko.

"See, even Feline is trying to help you," Papa said at parang nagmamalaki pa.

"Coming from a girl like you, gago ka ba?" 

"Feline is telling the truth, si Samuel ang nagkalat ng nude mo, and I already knew the truth, so stop saying that he is concerned to you, that guy will be your downfall!" Pumikit ako at habol ang hininga ko, saglit lang ako nawala, si Feline na ang naghahari sa pamamahay ko.

"He even threatened me, kaya hindi ako pumayag na ligawan ako, but I didn't know na sa'yo lalapit si Samuel—"

Nagdilim ang paningin ko sa mga kasinungalingan ni Feline, naubos ang pasensya ko sa ilusyon n'ya.

I grabbed the bread knife and stab Feline's arms, palahaw at sigawan ang nadinig ko, hanggang sa mawala ang pag didilim ng paningin ko.

"You are fucking liar, ilusyonada ka. Ilugar mo ang sarili mo, pamamahay ko ito at wala kang karapatan na makisawsaw sa buhay ko, lumayas ka!" Habol ko ang hininga ko.

"Papalayasin n'yo ang babae na yan o papatayin ko yan!"

"It's imposible, Amelia. Tigilan mo ang kahibangan mo, tigilan mo ang pananakit mo!"

"I won't stop until she is out of my house!"

"This is Feline's house too!" Papa said at nabitawan ko ang bread knife.

"What?"