16

Unang araw na tuluyan akong nakakulong sa bahay, napaka tahimik at ramdam ko na iniiwasan ako ng mga tao sa bahay.

Matapos ng pag-uusap namin ni Mama, hindi na ako ulit gaano nilapitan ni Mama. I know that there is something that I didn't know, at hindi iiyak ng ganon ang nanay ko, kung okay sa kanya ang nangyayare.

It feels like, my father is a control freak, na kita naman ngayon. Hanggang sa buhay ko, gusto n'ya ay kasama s'ya. 

Narinig ko kanina ang usapan, aalis sila Mama at Papa, dadalhin si Ate sa ospital, para makapag pacheck up sa baby nito.

Kaya naghanda ako na tumakas, mataas ang gate namin, damuhan ang likod nito at wala akong pakialam kung masugatan ako. Basta makaalis ako at hindi makita ang mukha ni Feline. 

I am sick of her attitude, I know that she's planning something bad, and my father is such an idiot. Bakit kailangan isama sa amin ang kabit n'ya, kaya kung hindi n'ya papalayasin ang mga yon, then he need to accept it. 

Walang magmamana ng business n'ya at hinding hindi ako kikilos, lalo na kung makikinabang ang anak ng dukha na si Feline.

Bumaba ako, umikot sa bahay at isa isang tinignan kung may naiwan ba. 

Pumunta ako sa bar counter at kumuha ng alak, nakatingin sa paligid at nakikiramdam. Parang may papalapit sa akin, kaya lumingon ako, at mayroon nga. 

Si Feline, pababa ng hagdan at parang reyna na nakatingin sa baba. I can't help but to roll my eyes, she start exposing her real face.

Hindi na ako magugulat, kung mag uumpisa na ipakita ni Feline ang tunay n'ya na kulay. Handa na ako sa kung ano ang malalaman ko sa kanya.

"Are you trying to sneak out now, well nagpaiwan ako, para hindi ka makatakas, hindi mo na nakikita si Samuel." Feline stopped walking at nasa harapan ko na ito.

Sumimsim ako sa baso at dinama ang pait ng alak, tinignan ito mula ulo hanggang paa. "Masarap ba maging mayaman, well I don't have to ask it, kita naman sa kilos at pag-uugali mo." I wipe my lips matapos ko sabihin iyon, dahil may takas na alak sa gilid ng labi ko.

"And I can get out of this place, kapag gugustuhin ko. But I don't need to put some effort, I love to see what you can do," saad ko at ngumiti kay Feline, napaatras ito sa kinatatayuan n'ya ng bumaba ako sa island counter at dinala ang bote na hawak ko.

"Sisigurin ko na makakaganti ako sa'yo, matapos mo kami maliitin ng Mama ko, wala kang karapatan na maliitin kami—"

"I have, pamamahay ko ito. And I will show you that I deserve what I have now, unlike you. Pinipilit mo na mapasama sa amin, kahit na wala kayong lugar sa pamamahay na ito." I looked at her reaction, she looked afraid, yes. Matakot si Feline, dahil hindi n'ya magagawa ang binabalak n'ya.

"Kung gusto mo pumalit sa kinalalagyan ko, then surpass what I achieve, make sure that you're better than me, because even your own father cannot entrust the company to your hands, alam mo kung bakit?" I asked at tinignan ito mula ulo hanggang paa. Lumapit kay Feline at hinawakan ang balikat n'ya, kung saan ko ito nasugatan ng bread knife kahapon.

Diniinan ko ito, malakas na palahaw ni Feline ang nagsilbing ingay sa bahay, kahit na kinakalmot ako nito sa braso at sinisipa, hindi ko maramdaman ang sakit, I am really mad now.

Galit ako dahil kadugo ko ito, pinag kaisahan ako nila Papa at pakiramdaman ko ay pinaiikot nila ang nanay ko, that's why I know that there is something wrong.

My mother is wise, hindi basta-basta magpapakontrol kung walang sinabi na hindi maganda ang tatay ko.

"Because I am good at everything, kahit saan mo ako ibagsak at dalhin. Kaya ko gumawa ng paraan, I can save the company from bankruptcy and I already prove my worth, how about you. Ano ba ang napatunayan mo, bukod sa magpaawa at magpanggap na mabuting tao, you're not welcome here." Tinulak ko ito at mabilis na tumayo si Feline.

Hiniklat ang buhok ko, hinayaan ko s'ya na hatakin ang buhok ko. "May karapatan ako sa pamamahay na ito, dahil bukod sa sinabi na ni Papa, ay anak ako. Tanggapin mo na wala ka magagawa, kung hindi sundin ang sinasabi sa'yo." Tinampal ko ang kamay nito at tinawanan, hinawi ang buhok ko.

"Kahit sino sa inyo, walang makakapag pasunod sa akin, I am trained to be like this. I am built to be like this. Kaya kahit ikaw o si Papa. Wala kayong magagawa sa kung ano ang desisyon ko," asik ko at hindi inaalis ang tingin kay Feline, nakangiti pa rin ako at tumama ang likod ni Feline sa island counter.

"Do you think that I am that easy to destroy, well take this little advice for you." Nilagay ko sa leeg ni Feline ang kamay ko at dahan dahang hinigpitan ang pagkakasakal sa kanya.

"We are different, you're a copycat and I am the real one here. Kahit anong gawin mo, hinding hindi mo ako maabot, you're weak. And your ambitions are far from what I am trying to prove, so know your place!" Umuubo si Feline at tinulak ako ng nanay nito.

Tumama ang likod ko sa sofa at sakto na dumating sila Mama at Papa, si Ate na may hawak na paper bag at nakatulala sa kinatatayuan ko.

"What did you do!" sigaw ni Papa at mabilis na dinaluhan si Feline, and this girl was crying and acting like I tried to kill her.

I just sent a warning to Feline, "P-Papa, I can't breath. Ang sakit ng d****b ko," Feline said at halos hindi makapag salita ng maayos.

"I told you Papa, hindi ko titigilan si Feline hanggang hindi s'ya nawawala sa bahay na ito. That's why you have to chose, bago pa ako maging kriminal at mapatay yan." Lumakad ako at tinahak ang paakyat sa taas.

"If I were you, decide now. Kasi hindi ko na alam kung hanggang saan ako aabutin ng galit ko, ubos na ang pasensya ko."

"If you can't let go of her, then let me go. I don't want to become part of this miserable family," I said and Mama went to me, hinawakan ang braso ko, galit na galit ito.

"That's enough Amelia, let's talk now!" Mama said at naunang umakyat, lumingon ako sa kanila at ngumiti.