Chapter 22

Reen

"NAKALIGO KA NA PALA."

Mabilis akong napatingin sa gawi kung saan nagmula ang tinig na nagsalitang iyon. 

"Uhm, o-ou, saka— hiniram ko na rin pala ito," Tinuro ko ang T-shirt na suot ko, pati na ang short na nakuha ko sa kanyang kabinet. 

Nakialam na ako, at hindi na inabala ang sarili ko na magpaalam pa sa kanya kanina dahil wala akong lakas ng loob na kausapin siya matapos maalala ang mga nangyari kagabi.

Letse naman kasing ka-abnormalan ito! Mukhang lumabas tuloy na ako pa ang dinamayan niya nang samahan ko siyang umino. Bakit nga ba ginawa ko 'yon?

"Okay ka lang ba?"