"Hey, b*tches!!" kinikilig na bati ni Sharon sa dalawang kaibigan ng sila ay nasa loob na ng vip room. Nagpaiwan si Adrian sa labas dahil may tumawag sa kaniya--"Ayiiie.." tumatalon na nagyayakapan ang tatlong magkaibigan. "Finally, nakuha mo na rin si Adrian..!" Leila exclaimed. "Yeah! finally...all good things fall to those who wait!" Sharon said as she twirled around. "Oh, dahan -dahan ka naman sa paggalaw mo, baka bumagsak ka at makunan pa, naku tapos ang maligayang araw mo." Amelia said. "Oo nga naman Sharon, pag nagkataon, wala ka ng pwedeng panghawakan upang mapaniwala mo si Adrian na siya ang ama ng dinadala mo.." Leila chuckle."Son of the b*tch!" dahan -dahan ka naman sa pagsasalita baka marinig ka ni Adrian!" nahintakutan na sabi ni Sharon. "Oops, sorry..pero huwag ka namang oa, hindi naman tayo marinig ni Adrian no, nasa labas nga eh." "Paano kung biglang pumasok?" sumenyas si Sharon na umupo na sila habang hinihintay ang kanilang order "Hindi malalaman ni
Cassandra..."Cassandra.. I'm sorry. I didn't make it." humahangos si Rengie ng dumating sa S Palace restaurant ng Makati branch. "It takes longer than I expected, but I was able to settle the problem." sabi niya habang umupo sa tabi ko. I was sitting inside the office. "No worries, ano ka ba.." I smile at him. "Hindi ba sinabi ko na sa iyo na hindi mo ako obligasyon talaga. Ang malasakit mo at pagtanggap sa akin ay malaking bagay na Ren. You don't have to stress yourself, unahin mo ang priority mo--" "You are my priority.." natigilan ako sa sinabi niya. I glanced at him, I thought I saw him blushing and then he said, "I mean, you are one of my priorities." he shyly chuckled. "And I'm very thankful for you, Ren." I said, my thoughts race back to Adrian. Kung kagaya lang sana si Adrian ni Rengie na walang ama na kontra sa aming relasyon. Walang sharon na naghahabol sa kaniya at ayaw siyang bitiwan. Kung pwede ko lang turuan ang aking puso, kung pwede ko lang na tanggapi
Adrian...It pained me to see the sadness in Cassandra's eyes that I have to withdraw my gaze at her. Nang magpasalamat siya sa akin ay gusto ko siyang yakapin, gusto ko siyang amuin, gusto ko siyang halikan at kumustahin but I tried so hard not to feel her charm. "Be careful next time," I said and turned my back as my cellphone rang and Sharon's face popped up on the screen. Simula ng kausapin ko na si Sharon, nagsimula din siyang nakiaalm sa cellphone ko. Si Sharon ang nag set up sa cellphone and put her picture para pag tumawag siya ay mag pop up ang hitsura niya. I didn't mind such a petty and pathetic move though. "Where are you, love? kanina pa dumating ang order namin pagkain. Hindi ako makakain kahit gutom na gutom na ako dahil gusto kong kasama ka sa pagkain, love, bilisan mo na please. Nagugutom na si baby.." I cringed as I heard Sharon's tone. When I decided to give her a chance after I had talked with Cassandra in Cebu, my dad was delighted and thankful to me
Cassandra..."I am very sorry, Cassie.." Rengie sadly said. Nasa harap na ang kaniyang sasakyan sa Makati clinic ng tumunog ang kaniyang cellphone. After answering and talking to someone on the phone, malungkot siyang tumingin sa akin. Turning off the cellphone, he said; " I am very sorry, Cassie...there was an emergency at the S palace Mandaluyong branch. I can't accompany you inside." I burst into laughter. "What?" he widened his eyes. "Kasi Ikaw.." I am still laughing. "Bakit naman ganiyan ang reaksyon mo? Mukha ka namang iiwanan talaga na nalulungkot. Your expression is so funny.." Lalong nanlaki Ang mga mata ni Rengie. "I was sad that I can't accompany you inside and you are just making fun of my reaction?" "Oh, please, Ren...stop being so dramatic. Okay lang naman na ako lang mag-isa ang mag pa check up. It's not like I'm going to cross the desert just to have a pre-natal visit, duh.." I rolled my eyes. He chuckled when I did it. "Now, that's funny.." "What?" I
Adrian's pov"Cassandra Sayson?" Mabilis akong nag-angat ng tingin ng marinig ko na tinatawag ang pangalan ni Cassandra ng personal assistant ni doktor Federico. I put the newspaper that I was reading on my lap. Did I hear it right? Why she's here? The last time I saw her was in Cebu City. At bakit siya nag-iisa? Where is that conceited b*stard who claimed to be the father of her child?! B*llshit, I shouldn't be looking at her, I shouldn't be thinking of her, were done . Besides, ipinamukha niya sa akin na hindi ako ang ama ng kaniyang dinadala, ng kaniyang ipinagbuntis, so, why should I give a damn about her presence? I am sitting on the couch, waiting for Sharon, who went to the bathroom. My heart skipped a beat when I saw Cassandra stood up and went to the assistant table.She looks stunning with her white maternity dress at lalo yatang lumobo ang umbok ng kaniyang tiyan. Is it me or sadyang maraming buntis sa Pilipinas, sa dami ng nag pa check up ngayon sa k
Adrian's POV "What happened?" "Nothing.." I replied to my father when he asked for a bruise on the side of my right face. "It doesn't look like anything to me..may nakaaway ka ba?" untag pa ng aking ama. The bruise on my face is visible to ignore. "Dad, it's nothing...nabangga lang ako, I had a few drinks with my friends." I paused. "It's nothing." I said and kept silent as I don't want to say anything about the incident with that bastard nephew of Sheena. "Okay then, if you don't want to talk about it, at least put something to make that bruised disapper." my father turned his back on me. I was sitting in the mini bar house of the mansion trying to drown myself with alcohol. Hindi ko pa rin lubos maisip na nakatira si Cassandra kay Rengie Santos, of all people. I thought she was living with her relatives away from the city, away from her grandparents. Walang idea sina Susie at Gladys kung nasaan siya, maging ang lolo at lola niya sa Bulacan. So, I thought, she was is