Chapter 6: Gorgeous Specimen

It's not fair!"

"This is unfair!'

"How on earth do you end up with the most handsome, gorgeous specimen on earth?!"

"Not to mention one of the richest families not only here in Makati but the whole Archipelago.!"

"Come on, tell us, spill the bean!"

Nagpabaling baling ng tingin si Cassandra sa kaniyang dalawang kaibigan na hindi magkamayaw sa paroon at parito sa maliit nilang silid na pinagkasya nilang tatlo.

Mahal kasi ang renta ng guest house ng Destina Stays. Umabot ng halos dalawang libo ang renta buwan-buwan. Naghahati silang tatlo sa renta. Parehong iskolar sa Asean Institute of Management ang tatlong babae. Ang allowance na kanilang natanggap kada buwan, ay ginagamit nilang pangtustos sa mga gastusin sa pag-aaral kasama na ang bayad sa guests house.

"Pwede ba tumigil na nga kayo sa pag-ikot riyan, nahihilo na ako. Nasaan ang shoulder bag ko? I need to call my grandparents." sabi ni Cassandra na nakaupo sa maliit na bedspace na dati niyang hinihigaan.

"Wow, hanep. Pa english english ka na ngayon komo at nakabingwit ng malaking isda." puna ni Susie.

"Pssst, baka marinig ka ni Adrian.."

"I can't believe this, sana ako na lang pala ang tumayo at humalik sa kaniya sana ako na lang pala ang di-ni dare ninyo. Ako na sana ang asawa ng CEO ng Razon group of companies." nakasimangot na sabi ni Gladys.

"At paano tayo marinig ng asawa mo, nandoon lang naman siya sa driveway. Hindi mo pinapasok dito sa loob." gamit ang nguso, sumenyas si Susie kay Adrian na nakatayo sa gilid ng kaniyang sasakyan may kausap sa telepono.

"And that reminds me that I need to hurry up. Nagmamadali si Adrian, nakakahiya naman na paghintayin ko siya ng matagal. At pwede ba huwag kayong oa, ganito naman tayo nag-uusap no, may halong english." Cassandra laughed though her heart skips a beat ng dumungaw siya sa bintana and saw Adrian nod at her.

Nagmamadali na kinuha ni Cassandra Ang shoulder bag na inabot ni Susie.

"Thank you, thank you sa inyo. I'm glad that you're both safe, tatawagan ko na lang kayo pagdating ko sa bahay." Cassandra said.

"You mean, mansion?" Susie clarify.

"Huwag mong sabihin na wala ka talagang idea kung sino si Adrian Razon ng halikan mo siya kagabi?" Ani Gladys.

"And just like that?! asawa mo na siya?! oh, good heaven, you got to be kidding me.!" himutok naman ni Susie.

"I swear I have no idea at all. You see, hindi lang naman ako tipsy, I should say na nawala talaga ako sa katinuan, I'm... drunk, really. I guess." Cassandra pause. " Teka lang, bakit parang komokontra kayo? Hmn, kung hindi ninyo ako di-ni dare, hindi naman manggyayari ito." inirapan niya ang dalawang kaibigan.

"Woah, kunwari ka pa, ang sabihin mo nagpyesta ngayon ang iyong loob sa tuwa. Sa isang gabi lang ay naging milyonaryo ka na, real Cinderella ang peg mo girl." tukso pa ni Gladys.

"Tell us, kasing tangkad ba at kasing laki niya ang kaniyang alaga?"

"Magaling ba siya sa kama?"

"Is he a good kisser?"

"Is he.."

"Oh geez! leave me alone. Tatawagan ko na lang kayo. I love you both." nagmamadali na lumabas ng kuwarto si Cassandra. Ngunit tumigil siya ng nasa pintuan na siya. "Siyanga pala, maraming salamat sa pag-alala ninyo sa akin at maraming salamat dahil kayo na ang gumawa ng paraan upang hindi mag-alala sina Lola at Lolo sa akin, hayaan ninyo, sisikapin kong tatlo tayong makapasok sa kompanya ni Adrian."

Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan nina Susie at Gladys. Ilang saglit pa ay nagulat na lamang si Cassandra ng pupugin siya ng yakap ng dalawang kaibigan habang nagtitili ang mga ito.

"Ya, yeheyyy, omg!...talaga ba friend? Totoo ba iyang sinasabi mo!!

"Kailaan kami magsimula? Kailan tayo magsimula! Omg, gusto ko ito, hindi tayo maghihiwalay.!"

"Oo nga, friends forever!"

"Ano, bakit hindi ka na sumasagot riyan?"

Tinuro ni Cassandra ang apat na bisig na nakalingkis sa kaniyang leeg.

"Ay sorry.." sabay na bigkas nina Susie at Gladys.

"Ha..ahh.." inubo naman si Cassandra ng kumawala na sa kaniya ang dalawang kaibigan. "Nakakabuwiset kayong dalawa, may balak pa kayong patayin ako " sumbat ni Cassandra habang hinimas ang kaniyang leeg.

Bumungisngis naman sa tuwa sina Susie at Gladys. "Pasensya ka na friend, sobrang excited lang kami." Ani Gladys.

"Oo nga naman, Cassey baby, maswerte kami dahil damay kami sa biyaya mo." sagot naman ni Susie na hindi na mapawi ang ngiti sa labi.

"Sinabi ko lang naman na pagsisikapan ko, hindi ko pa ito nasabi kay Adrian. I just met the man, remember? Nakakahiya naman na na lahat ay i-re request ko. Sige na, tatawagan ko kayo mamaya pagdating ko kina Adrian."

Bago tuluyang bumaba si Cassandra sa guest house ay niyakap niya amg dalawang kaibigan.

Gusto sana niya itong ipakilala Kay Adrian ngunit inisip niya na hindi muna dahil hindi pa nga sila nagkakilala ni Adrian.

Pagbalik ni Cassandra sa sasakyan ay naabutan pa niya si Adrian na may kausap pa rin sa cellphone. Medyo kinabahan siya ng makita niya na nagsalubong ang kilay ng huli.

He seemed to be focusing on the person he was talking to over the phone. Hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin. Inisip niya na baka hindi lang din siya napansin ni Adrian.

"Alright, just give me a ring kung may pagbabago kayong makita. Let me know kung ano pang mga kailangan ninyo." he turned off his phone.

"Nakuha mo na ang kailangan mo?" he said.

So, napansin niya ako.

"Yeah, I'm sorry kung pinaghintay kita ng matagal." kimi kong ngiti.

"It's alright, let's go."

Nagmamadali akong lumapit sa passenger seat upang buksan ang pintuan, but, Adrian was faster. Nauna siyang nakahawak sa pintuan ng sasakyan kaya kamay niya ang nahawakan ko.

"Hmmn.." nagkatitigan kami. Mabilis namang uminit ang aking mukha. There is something about his gaze. Siya ang tipo ng lalaki na kapag tumitig sa babae ay lalakas ang tibok ng puso mo. Ito ang naramdaman ko ngayon.

He cleared his throat, "Uhm, my hand."

"Oh, I'm sorry.." mabilis kong kinuha ang aking kamay na nakapatong sa kaniyang kamay. I silently cursed myself, bakit ba ako kinakabahan ng ganito, natataranta tuloy ako.