Mag-log inIsang salitang “diborsyo” ang wawasak sa pitong taong kasal ni Mariel Benning. Sa loob ng isang iglap, ang asawang si Billie Walter—ang lalaking minsang nangakong “habambuhay”—ay humiling ng kalayaan para pakasalan ang ibang babae: si Vicky Singson, ang babaeng sinasabing may anim na buwang taning ang buhay. Habang pinupuri ng mundo si Vicky, unti-unting naglalaho si Mariel sa mga anino ng kasinungalingan. Ngunit sa ilalim ng kanyang katahimikan, may lihim siyang tangan—isang lihim na mag payanig sa lahat. Pag-ibig, pagtataksil, at paghihiganti—isang kwento ng babaeng iniwan, ngunit hindi natalo. Dahil kapag ang puso’y minsang sinugatan, matututunan nitong tumibok muli—hindi para sa iba, kundi para sa sarili. “Hindi ko kailangan maging perpekto para manatili ka. Pero sa pag-alis mo, doon ko natagpuan kung sino talaga ako.”
view moreTahimik ang gabi sa Crest Villa sa Anaheim.
Ang ilaw sa silid ay mahinang kumikislap, at tanging tunog ng hangin ang bumabasag sa katahimikan.Pagkatapos ng kanilang mainit na gabi, marahang hinaplos ni Billie Walter ang maliit na nunal sa dibdib ni Mariel Benning, saka bumangon.
Walang emosyon ang tinig ng bigla niyang sabihin,“Let’s divorce.”
Parang huminto ang oras.
Napatigil si Mariel, habol pa ang hininga, at mabagal na napalingon sa kanya.“Anong... sinabi mo?”
Ang boses niya, paos, parang nagmumula sa isang sugat na matagal nang pinipigil sumigaw.Humithit ng sigarilyo si Billie. Sa bawat ulos ng usok, parang may pader na itinayo sa pagitan nila.
“May cancer si Vicky. Six months to live daw.”
“At ano ngayon?” mahina ngunit mariing sagot ni Mariel. “Huling wish niya na maging asawa ko.” Diretsong tinuran iyon ni Billie, parang nag-uulat lang ng balita.Nanigas si Mariel. Hindi siya agad nakasagot.
Ang tibok ng puso niya, parang malakas na kulog sa katahimikan ng gabi.“Pansamantala lang ‘to,” dagdag ni Billie. “Pagkatapos ng anim na buwan, balik tayo sa dati. Promise, Mariel.”
Napangiti siya—ngunit hindi iyon ngiti ng pag-asa.
“Promise? After six months? So... papakasalan mo siya habang buhay pa siya, tapos babalik ka sa akin kapag patay na siya?”
Tumaas ang boses ni Mariel. “Anong klaseng tao ka, Billie?!”Sandaling natahimik si Billie, saka nagbuntong-hininga.
“Don’t make this harder than it already is.”
“Harder for who? For you?” Mariin ang tinig ni Mariel. “Hindi mo man lang tinanong kung kaya ko. Hindi mo man lang inisip kung anong mararamdaman ko!”Lumapit siya kay Billie, hawak ang braso nito.
“Mahal mo ba siya?”
Hindi agad sumagot si Billie. Isang saglit na katahimikan—at doon niya alam ang totoo.
“Hindi mo kailangan sagutin,” wika ni Mariel, nanginginig ang tinig. “Nakita ko na sa mata mo.”
“Mariel…”
“Huwag mo akong Mariel-Mariel!” sigaw niya. “For once, sabihin mo nga—ako ba ang pinili mo kahit kailan?!”Tumalikod si Billie, umiwas ng tingin.
Walang salitang lumabas sa bibig nito. Tanging usok ng sigarilyo ang pumagitna sa kanila.Tahimik na bumagsak ang luha ni Mariel.
Naalala niya ang mga taon na lumipas—ang mga gabing siya lang ang kumakapit, habang si Billie, palaging malayo. Ang mga pagkakataong minahal niya ito kahit hindi siya pinili.“Alam mo ba,” sabi niya sa pagitan ng hikbi, “pitong taon ko nang ginagawa ang lahat para sa’yo. Pitong taon kong nilunok ‘yung sakit kasi akala ko, darating din ‘yung araw na titigilan mo na akong saktan.”
“Pero eto pa rin tayo, ‘no? Ako pa rin ‘yung kailangang umintindi.”Tahimik lang si Billie, nananatiling malamig ang ekspresyon.
“Mariel, mamamatay na siya,” wika nito sa mababang tinig. “At oo, mahal niya ako. Pero ikaw ang kasal sa’kin. Gusto ko lang... gawin ‘yung tama.”
“Tama?” mapait na tugon ni Mariel. “Tama ba ‘yung ipahiya mo ako sa harap ng buong mundo habang siya—‘yung babaeng may sakit—ginagawa mo pang santa?”“Mariel, huwag kang maging selfish.”
“Selfish?!” Mabilis siyang lumapit, halos mapasigaw. “Ako ‘yung asawa mo, Billie! Ako ‘yung sinumpaan mong mamahalin! Pero bakit ako ‘yung mukhang kabit ngayon?!”Hindi na sumagot si Billie.
Pinatay niya ang sigarilyo, mabilis na nagbihis. Bago tuluyang lumabas ng silid, mariin niyang sinabi,“Wala kang magagawa para baguhin ang desisyon ko.”
At gaya ng dati, iniwan niya si Mariel—basag, mag-isa, at walang sagot.
Tahimik na nakaupo si Mariel sa gilid ng kama.
Patuloy ang pag-vibrate ng cellphone niya. Mensahe mula sa hindi pamilyar na numero:“Dumating ulit siya kanina.”
Kasunod, isang larawan—si Billie, nakangiti, yakap ang babaeng may mahabang buhok.“Sinabi niyang mahal niya ako.”“Hindi ako nag-iisa tuwing umuulan, kasi kasama ko siya.”“Mariel, ikaw ang tunay na kabit.”Nabagsak ang cellphone mula sa kamay niya.
Ang bawat mensahe, parang batong dumudurog sa puso. Ang lalaking pinangarap niyang makasama habang buhay—may kakayahan palang magmahal… pero hindi siya ang minahal.Dahan-dahan niyang binuksan ang drawer.
Nandoon ang pregnancy test na ginawa niya kaninang umaga. Dalawang malinaw na guhit. Buntis siya.Ngunit imbes na tuwa, pighati ang sumalubong.
“Ang irony no’n…” mahinang bulong niya. “Sa wakas, may parte ka na sa’kin, Billie… pero wala ka na.”
Kinuha niya ang lighter na iniwan nito.
Tinitigan ang apoy habang sinusunog ang papel ng resulta.“Ito na ang huli kong pabor sa’yo, Billie.”
“Binigay ko na lahat. Wala nang natira.”At sa unang pagkakataon, tuluyang pumatak ang huling luha ni Mariel.
Ang dirt road ay mabilis na naging isang matarik at baku-bakong daan, tinakpan ng makapal na niyebe at itim na yelo. Ang lamig ay hindi lang humahaplos; ito ay sumisingasing at sumusugat. Ang bawat hakbang ni Mariel ay isang maingat na kalkulasyon. Walang ski gear, walang crampons, tanging ang kanyang alpine boots at ang determinasyon na mas mabigat pa sa mga bato.Ginagamit niya ang kanyang tactical knife, hindi para lumaban, kundi para maging anchor. Isinisiksik niya ang dulo n
Ang tren ay humahampas sa mga tunnel ng bundok, at bawat pag-iilaw at pagdilim ng bintana ay tila nagpapalit ng mood ni Mariel. Palayo na siya sa tahimik na kaguluhan ng Zurich at palapit na sa puting katahimikan ng Alps. Ngunit sa paglayo niya sa lungsod, lalo namang lumalapit ang panganib.Ang mga tanawin ay naging mga patlang ng niyebe, at ang hangin na sumasabay sa bintana ay nagdala ng mas matinding lamig. Naka-upo si Mariel sa sulok ng bagon, ang kanyang itim na coat ay tila camouflage laban sa ginto at kape na interior.Chur. Ang gateway sa St. Moritz. Dito magsisimula ang totoong trabaho.H
Ang hangin sa loob ng safehouse ni Mariel ay kasing-lamig ng kanyang determinasyon. Ang apartment, na matatagpuan sa isang nondescript na gusali malapit sa Lake Zurich, ay malinis, walang laman, at walang emosyon. Ito ang perpektong kuta para sa isang taong ayaw makita.Sa mesa, nakalatag ang tatlong bagay: ang koordinasyon at petsa ng meeting sa St. Moritz, ang litrato ni Mariel na nakuha sa airport, at ang dart na bumaon sa leeg ng Lazarus asset.Kinuha ni Mariel ang dart. Pinagmasdan niya ang maliit na biyahe nito—isang custom-made na tranquilizer na sapat ang lakas para patumbahin ang isang kala
Ang Zurich ay hindi lang malamig; ito ay kulay abo. Ito ang unang napansin ni Mariel—o "Celine," gaya ng nakasulat sa kanyang pasaporte—habang nakaupo siya sa sulok ng Café Odeon. Sa labas, ang Limmat River ay tila likidong yelo na dumadaloy patungo sa lawa, habang ang mga tao ay naglalakad nang mabilis, nakayuko ang mga ulo laban sa hangin, walang pakialam sa mundo ng iba.Walang init. Walang ingay ng mga jeepney. Walang alikabok ng Maynila. At higit sa lahat, walang Billie na humahawak sa kanyang kamay para painitin ito.Napatingin siya sa kanyang kape. Itim. Mapait. Kabaligtaran ng 3-in-1 na madalas timplahin ni Billie para sa kanya tuwing madaling araw na silang natatapos sa mga operasyon."Madam?"Nag-angat ng tingin si Mariel. Ang waiter, isang matandang lalaki na may puting apron, ay nakatayo sa tabi niya. May bahid ng pag-aalala sa mga mata nito."You have been staring at the cup for twenty minutes," sabi nito sa matigas na English accent. "Is something wrong? Should I replace






Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Rebyu