My Hired Boyfriend is a CEO

Simple lang si Riza — nakaipit sa likod ang buhok, may lumang headband, at tanging ngiti lang ang kayamanang hindi niya kailangang bilhin. Sa murang edad, siya na ang tumayong haligi’t ilaw ng tahanan. Dahil matapos mamatay ng kanyang ina, siya na lang at ang kanyang Tatay Mario ang naiwan. Ngunit simula nang dumating si Veronica, ang bagong asawa ng kanyang ama, naging parang ulila uli si Riza. Kung ano ang meron siya, madalas ay si Tanya — anak ni Veronica ang nakikinabang.

“Babe, bayaran mo na muna yung kuryente ha? Naputulan na naman ako eh…”

Naiiling siyang napakamot ng ulo dahil alam ni Riza, hindi naman ito nagtatrabaho si Nikko. Sa totoo lang, mas madalas itong nasa gym kaysa sa trabaho. At kahit alam niyang babaero ito, pinipili pa rin niyang maniwala.

“Baka magbago naman siya,” bulong niya sa sarili.

______

“Ahhh Nikko… baka dumating si Riza…”

“Eh ‘di sasabihin kong mas magaling ka kaysa sa kanya, Tanya!”

Tumigil ang mundo ni Riza. Parang may sumabog na dinamita sa dibdib niya.

“Ganito ba talaga ako ka-tanga?” bulong niya habang tumutulo ang luha.

Nagulat sina Tanya at Nikko sa lagabog ng kaldero.

“Riza! Hindi ‘yan ‘yung iniisip mo—”

Si Tanya naman, kalmado pa rin kahit nakahiga at nakangisi, parang siya pa ang may karapatan magalit.

“Ha? Hindi ‘yung iniisip ko?” nanginginig na sagot ni Riza habang tinuturo ang kama.

“Wait, babe—”

“‘Babe’ mo mukha mo! Hindi mo nga ako tinutulungan sa upa tapos dito ka pala nagbabayad ng utang gamit katawan mo!”

Tiningnan ni Tanya si Riza mula ulo hanggang paa at nagtaas ng kilay.

“Alam mo Sis, siguro kung marunong ka lang mag-ayos, hindi ka iiwan ni Nikko. Para ka kasing walking laundry shop—  pagod at pawis parati!”

“Ah ganun ba, Tanya?” natawa si Riza pero halatang nagpipigil ng luha. “Ako kasi nagtatrabaho, hindi umaasa sa sustento ng tatay ko!”

Napailing si Tanya at nagkunwaring naiirita. “Excuse me, hindi ako umaasa. Minamahal ako!”

“Minamahal ka nga— pero ni Nikko? Congratulations, papalitan ka rin ng gunggong na to!”

“Riza, please naman,” sabat ni Nikko habang tumatayo at nagsusuot ng pantalon. “Walang nangyari, promise. Natutulog lang kami!”

Hinablot ni Riza ang bag niya, pero hinawakan siya ni Nikko sa braso.

“Love, sorry na. Don’t do this. Alam mo namang ikaw lang ang mahal ko.”

Natawa si Riza, ‘yung tawang may kasamang punit ang puso. "Ah, ako lang? Eh kanina lang, siya ang nasa kama mo! Paano ‘yun? Buy one take one na ang pagmamahal mo ngayon?”

“Wag mo na akong tawagin! Sa totoo lang, dapat matagal na kitang hiniwalayan, Nikko! Kung pogi lang ang puhunan mo, aba, hindi ‘yan pambayad ng bills! Hindi ka na magiging pogi pag nagutom ka.

“Hoy,” biglang singit ni Tanya, “wag mong insultuhin ang boyfriend ko!”

“Boyfriend mo na pala? Wow, bilis ng transfer of ownership! May resibo ba ‘yan?”

Namula si Tanya sa inis. “Inggit ka lang kasi wala ka nang lalaki!”

Ngumisi si Riza, itinaas ang kilay at tumayo nang matuwid. “Wala na akong lalaki, oo — pero hindi siya kawalan. Ikaw nga itong dapat kabahan.”

“Bakit ako kakabahan?” asar na balik ni Tanya.

“Dahil kahit bukas,” sagot ni Riza,“ papalitan ko si Nikko ng mas gwapo… at mas mayaman!”

Sabay sabog ng tawa ni Tanya. “Mas gwapo? Mas mayaman? Hala, Riza! Baka mayaman sa hangin!”

“Edi wait and see!” sabay hampas ni Riza ng pinto at lumabas nang may pride, kahit nanginginig ang tuhod.

______

Basang-basa si Riza, naglalakad sa bangketa na parang eksena sa teleserye.  May luha sa mata, pero pilit pa ring nakatawa.

“Wow, congrats Riza,” bulong niya sa sarili. “Broken ka na nga, uulan pa. Complete package! May promo ba sa malas ngayon?”

Bigla, narinig niya ang tunog ng paparating na mga sasakyan. Napaangat ang ulo niya. Tatlong magkakasunod na itim na mamahaling SUV ang papalapit. May mga motor pa sa unahan, halatang convoy ng isang bigatin. Napalingon ang mga tao sa paligid, lahat ay agad tumabi sa gilid ng kalsada.

Ngunit bago pa siya makalayo —

“AY SUSMARYOSEP!!!” sigaw niya.

Ang buhok niyang kanina ay nakaipit, ngayo’y parang ginawang instant shampoo commercial gone wrong. Ang uniporme niya ay basang-basa. At ang mukha niya— puno ng sabaw ng baha! Tiningnan niya ang paalis na convoy, nanlilisik ang mga mata.

“WOW! GRABE NAMAN ‘YUNG MAMANG YUN! Hindi man lang huminto?!” Itinaas niya ang kamay at sumigaw,

“KUYA! MAYAMAN KA NGA, PERO WALANG KANG MODO!!!”

Nagtawanan ang mga tao sa paligid, pero si Riza, hindi papatalo. Sinundan niya ng tingin ang convoy na papunta sa kanto.

Habang nagsasalita siya, hindi niya alam — mula sa loob ng huling sasakyan sa convoy, may lalaking nakatingin sa kanya sa pamamagitan ng tinted na bintana. Tahimik. Nakakunot ang noo.