“Naku!” Inis na sabi ni Edwin.Ikawalong beses na ito na sina Lorita at Nathan ang nagpalitan ng tawag kina Edwin at Ana. Sobrang nag-aalala sila kay Ana dahil ayaw nilang makagat ulit ang ina nila ng malaking lamok hanggang sa mamula ulit ang leeg nito.Nanahimik lang si Ana at hindi mapakali habang nakikita ang pagka-frustrate at inis ng asawa niya. Wala naman silang damit, gagawin na nila ang ritwal ng mag-asawa sa kanilang unang gabi, pero simula nang makapasok sila sa kwarto hanggang sa mahubad nila ang mga damit nila, limang beses na siyang tinawagan ni Lorita, at tatlong beses naman si Nathan. Muli, tinawagan ulit ni Lorita si Edwin para kamustahin si Ana.Tumayo si Ana, mukhang hindi magandang gabi para sa kanila. Malinaw naman, lalong mag-aalala ang dalawang anak niya kapag wala siya sa tabi ng ina nila. Ang plano ng ina ni Edwin na dalhin ang dalawang anak para payagan ang anak at manugang na gawin ang gusto nila ay talagang nabigo.“I-off na lang natin ang mga
Mahigpit na niyakap ni Damien ang asawa niya. Para sa bahaging tungkol sa tunay na ama ng asawa niya, hindi niya iyon pinag-usapan dahil sa tingin niya ay wala na ang tunay na ama ng asawa niya at wala na itong kinalaman sa asawa niya, lalo na ang paggawa ng napakalaking sugat. Alam ni Damien kung gaano kasakit ang iwanan ng ama, pero ang hindi niya maintindihan ay kung paano nagawa ng isang ama na magdulot ng napakalaking sugat sa isang batang babae na siyang dahilan ng paglaki nito na puno ng sakit.Marahan na hinaplos ni Damien ang likod ni Bellerien, hinayaan niyang umiyak ang asawa niya sa mga bisig niya hanggang sa medyo gumaan ang loob nito at tumigil na sa pag-iyak.Pagkaraan ng ilang sandali, nagpasya si Damien na iuwi na ang anak at asawa niya. Hindi niya kayang hayaang manatili ang asawa niya sa opisina niya na sobrang stressed at malungkot. Pag-aaliwin ni Damien ang asawa at bibigyan ng lakas sa pamamagitan ng mga salita at kilos para lumakas pa ito."Pupuntahan k
"Belle, pwede bang maging mas malapit tayo simula ngayon?" Tanong ni Ginoong Bram na nakatingin kay Bellerien na parang nagmamakaawa.Inis na ngumiti si Bellerien. Tinignan ulit niya si Ginoong Bram na parang nang-iinsulto ang mga mata dahil sa sinabi nito sa kanya. Bakit? Bakit ngayon lang nagkaroon ng ganitong isipan ang ama niya? Saan ba ang ama niya noon? Nasaan ang ama niya nang napilitan siyang uminom ng tubig sa kanal? Nasaan ang ama niya nang binugbog siya ng mga tito at tita niya? Nasaan ang ama niya nang nagugutom siya at napilitang kumain ng mga itinatapon ng iba sa basurahan? Nasaan ang ama niya nang binubully siya ng mga kaklase niya dahil sa maruming damit na galing kay Leora? Nasaan ang ama niya nang umiiyak siya dahil sa sakit? Nasaan ang ama niya sa tuwing nilalagnat siya dahil sa pagtitinda ng inumin sa tabi ng kalsada at nararanasan ang init at ulan? Nasaan ang ama niya nang kailangan niyang maglakad papuntang paaralan na butas-butas na ang sapatos kaya
"Kuya, saan ba talaga tayo pupunta?" Tanong ni Nathan na yakap-yakap ang braso ni Lorita.Oo, natatakot talaga siya dahil ito ang unang beses na pupunta siya sa ibang lugar nang wala ang ina niya.Niyakap ni Lorita si Nathan at sinubukang pakalmahin dahil wala namang dapat katakutan."Ayos lang, pupunta naman tayo sa bahay nina lola? Huwag kang mag-alala, maraming laruan doon." Sabi ni Lorita na sinisikap na huwag matakot si Nathan."Pero, paano kung kagatin ulit ng lamok si nanay gaya ng nangyari kahapon?" Nag-aalalang tanong ni Nathan.Tumahimik si Lorita. Oo, ilang araw na ang nakakaraan, hindi makatayo si Ana mula sa kama at dahil iyon sa kagat ng lamok kaya maraming pulang marka sa leeg at dibdib nito. Huminga nang malalim si Lorita, ewan niya ba pero parang gusto na niyang bumalik sa bahay. Nandoon naman ang ama niya sa kwarto, pero hindi pa rin niya maayos na naalagaan ang ina nila, at napatunayan iyon nang hindi makatayo ang ina nila sa kama at maraming pulang
Hinalikan ni Edwin si Ana sa labi matapos silang ideklara bilang mag-asawa.Walang malaking handaan o ano pa man, ang meron lang ay ang panunumpa ng mag-asawa at sa Diyos na nangako silang magiging tapat sa isa’t isa sa kanilang buhay, mamahalin at aalagaan ang isa’t isa, tatanggapin ang mga pagkukulang at ang mga katangian ng bawat isa, at susubukan nilang bigyan ang isa’t isa ng walang kundisyong kaligayahan.Napakasimple ng kasal, ang mga magulang ni Edwin lang ang saksi at mga tagapag-alaga ni Edwin, at ang ama ni Ana na nagmamadaling dumating dahil kahapon lang niya nalaman ang balita sa pamamagitan ng text ni Ana.Sinadya ni Ana na mag-text nang huling oras dahil ayaw niyang marinig ang mga sermon ng mga magulang at kuya niya na alam na niya ang kahihinatnan at layunin. Dumating ang ama ni Ana at nagsalita kay Ana na nagulat siya sa biglaang kasal ni Ana. Tinatanong ng ama ni Ana kung buntis ba si Ana? Nang masagot ni Ana na hindi, agad na tinanong ng ama niya ang anak
Pinunasan ni Bellerien ang mga luhang tumutulo nang magtama ang kanilang mga mata ng isang matandang lalaki na siyang ama niya.Labindalawang taon na nilang hindi nagkikita nang harapan gaya ngayon, at kahit malayo ang distansya nila, at magtitigan lang sila habang puno ng iniisip ang kanilang mga isipan, kakaiba dahil sobra siyang nasasaktan at nadudurog ang puso.Ang mga alaalang puno ng paghihirap niya at ng ina niya ay paulit-ulit na bumabalik, at lahat ng paghihirap na iyon ay dahil sa kanyang sariling ama.Sinubukan ni Bellerien na ibaling ang tingin, ayaw niyang tumingin pa sa may-ari ng mga matang iyon dahil masasaktan lang siya. Pero lumapit naman ang kanyang ama, parang nag-aalangan na papalapit sa kanya na parang gusto siyang batiin."Belle, matagal na tayong hindi nagkikita, anak?" Mahinang sabi nito.Gusto sana ni Bellerien na huwag pansinin ang pagbati ng ama niya, pero hindi niya magawa.Sandaling yumuko ang ama ni Bellerien na parang ayaw din nitong mangyari ang