/halos hindi mahawakan ng nanay ni Naya ang kanyang phone.Pinakalma niya ang kanyang sarili at saka nagtanong, “Nagsasabi ka ba ng totoo? Talaga ba?” Pagkatapos magtanong ng maraming beses ng nanay ni Naya, nakuha din niya sa hui ang sagot. Halos hindi siya makatayo ng maayos. Sumandal siya sa likod ng sopa habang nahihilo. “Gusto kong makita si Naya! Gusto kong makita si Naya ngayon din!” Pagkatapos ng malakas na kagustuhan ng kanyang asawa, sa bandang huli ay nagawa ni Ethan na makakuha sila ng pagkakataon para makita nila si Naya gamit ng kanyang mga koneksyon. Halos ika-20 araw na ng pagkakakulong ni Naya. Hindi inaasahan ng nanay ni Naya na bibisitahin niya si Naya ng ganito. Kasalukuyang nasa detention ward ng kulungan si Naya. Ng makita ng nanay ni Naya si Naya, gusto niyang tumakbo para puntahan ito, ngunit pinigilan siya at binalaan ng mga guwardiya. “Kayong dalawa ay meron lamang sampung minuto. Hinaan niyo lang ang boses niyo. Kapag may nilabag kayo sa mga
Sumakit ang ulo ni ethan matapos niyang marinig ito, ngunit ang tanging magagawa lang niya ay manahimik sa ngayon. Nang makita ni Naya na tahimik lang at hindi nagsasalita ang kanyang ama, dumilim ang kanyang mukha sa sama ng loob. “Bakit hindi mo pa din ako kinakampihan hanggang ngayon? Ano ba ang dahilan bakit ka nagsumikap sa buong buhay mo? Para ba yun hayaan ang isang taga-labas na alipustahin ang anak mo na iningatan mo simula ng bata pa ito?” “Naya, huminahon ka. Ingatan mo ang katawan mo. Huwag kang magalit sa ama mo. Alam mo sa puso mo kung gaano ka kamahal ng iyong ama.” Tumingala ang ina ni Naya at tinapik ang balikat ni Naya para siguraduhin ito. Gusto niyang hawakan ang kamay ni Naya, ngunit nakita niya ang posas na nasa pulso ni Naya, malapit nang sumabog ang kanyang emosyon. Sumiklab ang galit sa kanyang kalooban.“Naya, sabihin mo sa akin. Anong gusto mong gawin namin? Kahit na tumanggi ang iyong ama, gagawin ko ito para sayo kahit na anong mangyari! Matagal ko n
Nang hindi niya nakita si Daniel, kumabog ang dibdib ni Ava. Bigla siyang hindi mapakali. Nang maalala niya ang nangyaring aksidente noon, kaagad na nilabas ni Ava ang kanyang phone para tawagan si Daniel. Hinawakan niya ang kanyang phone habang naginginig ng malakas ang kanyang mga kamay. ‘Pakiusap, ilayo niyo sa kapahamakan si Dan.’Tahimik na nagdasal si Ava, ngunit hindi niya matawagan ang phone ni Daniel. Ang pakiramdam na ito ang naging dahilan para bumilis ang tibok ng puso ni Ava. Gusto niyang hanapin sib Daniel ngunit hindi niya alam kung saan magsisimula.Bigla, isang pamilyar na yabag ng mga paa ang narinig niya mula sa kanyang likuran. Kaagad na lumingon si Ava. “Dan—Mr. Lowe.”Nang makita niya si Tom, kaagad na nabasag ang ekspektasyon ni Ava. Pero, nginitian pa din ni Tom si AVa. “Nakita ko mula sa lobby na ang tagal mo nang nakatayo dito. Mukhang hindi ka mapakali. Meron ba akong maitutulong sayo?” Nagulat si Ava at umiling. “Hindi, hinihintay ko lang ang
Nagkatinginan sina Ava at Tom. Para bang naiintindihan ni Ava na sinusubukan niyang maghanap ng paraan para makaalis siya sa sitwasyon. Tumango siya at gustong tanggihan si Neil, ngunit narinig niyang nanghihinayang na nagsalita si Neil, "Ganun ba? May usapan kayo ng kaibigan mo, Ava? Sayang naman. Ngayon ang kaarawan ng nanay mo. Nagkatagpo na ulit ang pamilya natin. Sa tingin ko umaasa rin ang nanay mo na makakain ulit tayo nang sabay-sabay." Nang marinig ang mga salitang ito, bumara sa lalamunan ni Ava ang mga salita ng kanyang pagtanggi. Sandali siyang hindi makapagsalita. "Ava kung pwede ka…" Para bang nagmamakaawa si Neil sa kanya, pero sa gitna ng kanyang pangungusap, bigla siyang ngumiti. "Dahil may iba kang pupuntahan, mas mabuti kung pupuntahan mo yun. Ayos lang sa'min ng nanay mo na kami na lang muna ang magkasama." "Pwede mo rin akong isama kung ayos lang sa'yo." Ngumiti si Tom. Para bang nagbibiro siya. Mainit na nag-imbita si Neil, "Kung ayos lang sa'yo, pwede
Nagsimulang umasa si Raegan sa puso niya pagkatapos niyang makita ang kinikilos ni Neil. Humakbang siya ng dalawang beses papunta sa pinto, pagkatapos ay nanigas ang kanyang ekspresyon. “A-Ava?”Hindi makapaniwala si Raegan nang makita niya si Ava na nakatayo sa harapan niya. Ngumiti ang mga labi ni Ava. "Para sayo to. Happy birthday." Iniabot niya sa kamay ni Raegan ang isang bouquet ng carnation. Nabigla si Raegan at naramdaman niyang lumuha ang gilid ng kanyang mga mata. Ang eksenang ito ay isang bagay hindi niya tinangkang isipin. Nang nakita ni Neil na maiiyak na si Raegan, mabilis niyang pinutol ang katahimikan. "Anong masarap na pagkain ang niluto mo? Naamoy ko hanggang dito." Nang marinig ito, naintindihan ni Raegan ang sinasabi ni Neil. Mabilis niyang pinakalma ang sarili niya at inimbitahan si Ava na pumasok. "Ava, pasok ka, dali. Hindi mo kailangang mahiya. Bahay mo to, kaya pwede kang bumalik kahit na kailan mo gusto. Bukas palagi ang pintuan ng bahay na'to
"Anong hiniling mo?" Pabirong tanong ni Neil. Tinignan lang ni Raegan si Ava nang may malumanay at mapagmahal na ngiti. "Hindi yun magkakatotoo kung sasabihin ko, at sa tingin ko malapit na rin itong magkatotoo." Naintindihan ni Neil ang ibig sabihin ni Raegan, ganoon rin sina Ava at Tom. Alam nilang lahat ito. "Kain na tayo. Subukan niyo ang mga pagkain at tikman niyo kung masarap. Si Ava ang nagluto ng dalawang putaheng ito, kaya bigyan niyo siya ng komento." Ngumiti si Raegan para pagaanin ang ere. Masunuring itinaas nina Neil at Tom ang kanilang mga tinidor para subukan ang dalawang putaheng niluto ni Ava. Pagkatapos ngumuya, nagbigay sila ng parehong komento. "Ava, magaling na nga ang mga disenyo mo, nakakamangha pa ang pagkaing niluto mo. Ang sarap ng buttered prawns na'to," papuri ni Tom nang hindi pinipigilan ang kanyang sarili. Tumango si Neil, isang nagmamalaking ngiti ang nasa kanyang gwapong mukha. "Syempre, magaling ang anak ko sa kabit na anong gawin niya.
Gulat na tinignan ni Ava ang nanay ni Naya na si Esther. Nakatayo siya sa harapan ng pintuan ng kanyang apartment. Mahirap isipin kung gaano katagal nang naghihintay si Esther dito. Nang makita ni Esther si Ava at Tom na naglalakad nang magkasama, kaagad siyang tumawa. "Tsk tsk, Ava. Minaliit talaga kita. Hindi, minaliit ka ng lahat." Ngumiti si Ava nang marinig niya iyon. "Oh, talaga? Mrs. Mendez, diretsuhin mo na lang ako at sabihin mo ang gusto mong sabihin." Galit na galit si Esther nang makita niya ang aroganteng pag-asta ni Ava, pero nagpanggap pa rin siyang kalmado at ngumisi. Dahil sa paninira mo, naakusahan ang anak ko bilang isang walang awang babae na sinubukang manira ng relasyon ng iba. Iniisip ng lahat ay isang masamang tao si Naya, pero Ava, anong karapatan mo para siraan ang anak ko nang ganyan? Inagaw mo si Daniel at ngayon kasama mo si Tom, kaya bakit ka pa rin nagpapanggap na inosente?" "Mrs. Mendez, hindi ako makikipag-away sa'yo para sa relasyon ng mga pa
Pagkatapos pumasok si Ava sa bahay, mabilis siyang naligo at humiga sa kama. Nagpadala siya ng mensahe kay Daniel, at habang naghihintay, nakita niya na nagpadala ng mensahe sa kanya si Tom. Nag-alala si Tom na baka natakot si Ava pagkatapos ng biglaang paglitaw ni Esther kanina kaya kinumusta niya siya. Naantig si Ava at sinagot si Tom. Gayunpaman, nang nasa chat interface siya, nakita ni Ava ang larawan na pinadala ni Tom kanina lang. Maituturing itong isang family photo. Tahimik na tinitigan ni Ava sina Raegan at Neil sa larawan. Puno ng hindi maitatagong saya ang mga mata nila. Iyon ang saya ng mawalan at makuha itong muli. Ito na siguro ang family photo na matagal na nilang hinihiling. 'Kung ayaw na ayaw niyo talagang humiwalay sa'kin, bakit niyo ko iniwan nang basta-basta noon?' Tinanong ni Ava ang sarili niya, ngunit hindi siya makahanap ng sagot. Malungkot niyang tinignan ang mga larawan at sa huli ay nakita niya ang dalawa sa mga ito na kasama si Tom. "Nasa