Naging isa sa mga maharlika si Meredith mula sa apat na pinakamayayamang pamilya sa Glendale. Kung may manggugulo sa kanya, baka hindi na sila manatili sa lugar na ito. Ayaw niyang mapahamak si Ava nang dahil sa kanya. Pagkatapos niyang magmuni-muni tungkol sa kanyang masakit na karanasan, nagpasya si Madeline na magsimulang muli. Magagawa niya lang na ipaghiganti ang kanyang sarili at ang kanyang patay na ang kung tatayo siya mula sa pagkalugmok. Dalawang araw ang nagdaan, nagpunta si Madeline sa kanyang bagong kumpanya para magtrabaho. Hindi pa gumagaling ang iba sa mga sugat sa mukha ni Madeline kaya gumamit siya ng concealer para itago ang mga pasa. Pagkadating niya sa opisina, bago pa siya makaupo ay pinatawag na siya ni Eve Garcia-- ang kanyang superior. Mukhang isang malakas at makapangyarihang businesswoman si Eve. Nakasuot siya ng mga pinaka-usong damit at maganda rin siya. Subalit, laging seryoso ang kanyang ekspresyon kaya mukhang napakaseryoso niya. Dahil dito
Ganoon na nga, ang dahilan kung bakit niya nakuha nang ganoon kadali ang trabahong ito ay dahil may ginawa si Meredith. Subalit, hindi tanga si Madeline. Paanong magiging mabait si Meredith? "Tigilan mo na 'yang pagpapanggap mo. Hindi ka nandidiri, pero ako, oo." Hinawi niya ang kamay ni Meredith na papalapit sa kanya. Ginilid ni Meredith ang kanyang katawan na para bang napakahina at napakahinhin niya. Pagkatapos ay sumandal siya kay Eloise. Nakita ni Eloise na kinakanti ang kanyang pinakamamahal na anak kaya galit siyang lumapit kay Madeline at hinarangan si Meredith sa kanyang likuran. "Madeline, 'wag kang maging bulag sa kung anong maganda para sa'yo! Kung hindi nagmakaawa sa'kin si Mer, hindi ko sana hahayaan na magtrabaho sa company ang isang taong kagaya mo!" Galit na sabi ni Eloise. "Kahit na hindi ka tunay na kapatid ni Mer, hindi siya nakipag-away sa'yo kahit na paulit-ulit mo siyang kinakanti. Iniisip ka pa nga niya eh. Ok lang kung hindi ka magpasalamat, pero ba
Nawalan ng sigla ang mga mata ni Madeline. Malinaw niyang nakikita ang singsing na suot ni Meredith at iyon pa nga ang singsing na kanyang dinesenyo! "Madeline, talented ka. Ang ganda tignan ng singsing. I like it, pero ang pinakamahalaga, si Jeremy ang nagsuot sa'kin nito." Pinagmamayabang niya ang kanyang singsing, malinaw ito sa kanyang mga mata. Tinupi ni Madeline ang kanyang mga daliri at mahigpit na hinawakan ang phone na kanina pa nagre-record ng video. Ngumiti siya habang nagngitngit ang kanyang ngipin. "Meredith, inaamin mo ba ngayon na friname-up mo lang ako for plagiarism kahit na malinaw na ako talaga ang tunay na creator?" Suminghal si Meredith. "Eh ano ngayon? Sinong maniniwala sa'yo? Sino ka ba para kalabanin ako?" "Tama na 'yan." Ngumiti si Madeline at tumalikod pagkatapos niyang sabihin iyon. Nang makita ni Meredith si Madeline na may kakaibang kinikilos, pakiramdam niya ay parang may mali. Nang mapagtanto na niya kung anong mali, nakasakay na sa kotse si
Malinaw na hindi inaasahan ni Jeremy na magkakaroon ng lakas ng loob si Madeline na magsalita sa kanya ng ganito. Sa umpisa ay gusto niya sanang turuan ng leksyon si Madeline, pero bigla na lang nagbago ang ekspresyon sa kanyang mga mata. Malamig pa rin ang kanyang tono kagaya ng dati. "Anong ibig mong sabihin na 'di ka na magtatagal?" Hindi inaasahan ni Madeline na mababahala si Jeremy tungkol dito. Hindi ba kanina sumisigaw siya at nagbababala na huwag saktan si Meredith? Hindi niya maintindihan kung ano ang nasa isip ni Jeremy. Subalit, ayaw niyang sabihin sa kanya ang tungkol sa tumor sa kanyang katawan. "Wala lang 'yon. Hindi ka dapat nababahala sa mga sinasabi ng isang babaeng katulad ko, Mr. Whitman." Pagkatapos magsalita ni Madeline, tinulak niya papalayo si Jeremy. Siguro dahil na rin sa epektong sikolohikal, biglang nagsimulang sumakit ang lugar sa kanyang katawan kung nasaan ang tumor. Ngunit hindi basta-bastang sumuko si Jeremy. "Madeline, napakatigas ng ulo mo. N
Kung siya iyon, anong pagkatao ang kanyang ginamit para tulungan siyang bayaran ang kanyang utang? Nagpresenta ba siya bilang kanyang asawa? Subalit, nadurog kaagad ang kanyang ekspektasyon. Nagsabi sila ng isang pangalan---Daniel. Kaagad na tinawagan ni Madeline si Daniel. Pagkatapos ng ilang sandali ay dumating siya. Nang sinabi ni Madeline sa kanya ang tungkol dito, nakahinga siya ng maluwag. "Akala ko may masamang nangyari sa'yo, Maddie. Ito lang pala. Wala lang 'yon. Hindi mo na 'to kailangang dibdibin pa." "Wala lang 'yon." Seryosong tinitigan ni Madeline si Daniel. "Dan, hindi ko alam kung kailan kita mababayaran. Maraming salamat." "Hindi mo kailangang magmadali. Hindi ko kailangan yung pera kaagad-agad." "Alam ko 'yun pero---" "Kung gusto mo talaga akong pasalamatan Maddie, eh di pwede mo kong ilibre ng pagkain. Dumating ako dito nang di pa kumakain." Pinutol ni Daniel si Madeline. Mariin siya nitong tinitigan nang may marahang titig. "Masaya ako na natutulungan
Namutla ang mukha ni Madeline. Napakadumi at gusgusin nga niya para sa kanyang puso. "Jeremy, rumespeto ka naman sa mga sinasabi mo!* Hinila ni Daniel si Madeline papunta sa kanyang likuran at biglang naging malagim ang hangin sa pagitan nilang lahat. Mababang tumawa si Jeremy. "Respeto? Nakikipaglandian ka sa isang babaeng may asawa na in public tapos sinasabihan mo pa ako na rumespeto?" Gumagamit siya ng matalim na salita, pinapakita nito na wala na siyang pakialam sa nararamdaman ni Madeline. "Kailan mo ba trinato si Maddie bilang asawa? At saka, hindi mo na siya asawa ngayon!" Hindi natatakot si Daniel kay Jeremy. Harap-harapan niya itong tinatapatan. Nababalot ng malamig na ere ang mukha ni Jeremy. Tinignan niya si Madeline nang mag nakakapangilabot na titig sa kanyang mga mata. "Ganito ka ba magseduce ng lalaki sa labas?" Kinilabutan si Madeline. Hindi niya maintindihan ang inis sa mga mata ni Jeremy. Iniangat niya ang kanyang kamay at hinila si Madeline sa kanyang
Nanatili sa kanyang taenga ang mababa at malalim na boses mi Jeremy at bumilis ang tibok ng piso ni Madeline. Subalit, wala na ang pag-aasam na mayroon siya noon. Natabunan na ng galit niya kay Jeremy ang dating pagmamahal niya para dito. Di inasahan ni Madeline na ayos lang kay Old Master Whitman na nakulong siya sa bilangguan sa loob ng tatlong taon. Sa halip ay malumanay nitong sinabi kay Madeline na magbagong-buhay siya at mamuhay ng masaya kasama si Jeremy. Halatang makalumang tao ang old master. Kaya malamang ay magagalit siya sa kanyang apo sa paggawa ng ganitong krimen. Subalit sa sandaling ito, nagulantang si Madeline. Nahabag siya at tumanaw ng utang ng loob. Naalala rin niya sa old master ang kanyang lolo na yumao. Pareho silang napakabuting mga tao. Kumain si Madeline ng hapinan sa Whitman Manor. Ramdam na ramdam niyang ang lahat ay kinukutya siya bukod sa old master, lalo na ang nanay ni Jeremy. Pag-alis ng old master, mapangkutyang tinignan ng nanay ni Jeremy si
Lumingon ang maliit na bata dahil siguro narinig niyang may papalapit. Ang nakakatuwa at blanko niyang mukha ay nakaharap na kay Madeline. Ang maliwanag at malinaw niyang mata ay parang makintab na baldosa nang kumurap ito at tumitig kay Madeline. Tila ba napawi ang apoy ng poot sa puso ni Madeline sa isang iglap. Pagkatapos ay napalitan ito ng di maipaliwanag na pagmamahal at kagandahang-loob. Lumabas ang luha sa mga sulok ng kanyang mata at bigla siyang nakaramdam ng kagustuhang umiyak. 'Kung nandito pa ang anak ko, siguro nakakatuwa din siya kagaya nito.' Atsaka, bukod-tangi din si Jeremy. Ang anak niyang nagmana sa kanya ay siguradong magiging kasingwapo niya. Yumuko si Madeline at hinawakan ang malambot at nakakatuwa nitong mukha. "Anong pangalan mo honey?" Nakakatuwang sinabi ng maliit na bata, "Tawag sa akin ni mommy at daddy ay Jack." 'Mommy at daddy'. Nasaktan si Madeline sa mga salitang ito. Dapat may mommy at daddy din ang kanyang anak, ngunit ngayon… "Ma