Sandaling natahimik si Shelly, halata ang pagkalito nang sumagot. “Paanong big deal iyon? Handa pa akong ialay ang aking buhay kung kailangan ko…”Napansin ni Arianne na medyo kakaiba ang kanyang mga salita. Naisip niya na ang nararamdaman ni Shelly para kay Mark ay higit pa sa isang tiyahin na hindi nakikipag-ugnayan sa kanyang pamangkin sa loob ng maraming taon. Normal lang sa isang senior na magpakita ng pagmamahal at pag-aalaga sa mga juniors, pero kakaiba talaga para sa kanya na magpakita ng ganoong karaming nararamdaman para kay Mark. Para bang tinuring niya si Mark bilang sarili niyang dugo at laman.May mga hinala si Arianne ngunit hindi na niya pinag-isipan pa ang mga iyon, dahil wala siyang posisyon na maging ligaw sa kanyang imahinasyon. Kinabukasan, bumalik si Mark sa ospital para bisitahin. Gayunpaman, naawa si Shelly sa kanya at hiniling na umalis siya sa ward pagkaraan ng ilang sandali. Nanatili si Arianne sa ospital para samahan si Shelly buong gabi. Maaaring nakara
Nakahinga ng maluwag si Shelly. “Mabuti naman kung ganoon.”Pasado alas-2 na ng madaling araw, ngunit hindi na nakabalik si Shelly sa pagtulog. Kaya naman, napatayo si Arianne at nag-usap silang dalawa saglit bago nakatulog si Arianne sa sobrang pagod. Kinabukasan, pagkagising ni Arianne, gising pa rin si Shelly. Mukha namang namutla si Shelly dahil hindi siya nakakatulog ng mahimbing noong nakaraang gabi. Parang nahihirapan talaga siyang makatulog ng maayos.Si Shelly ay binigyan ng pampatulog noong araw na iyon bilang karagdagan sa kanyang karaniwang gamot. Batay sa sitwasyong kinalalagyan niya, hindi makatutulong sa kanyang paggaling kung hindi siya makapagpahinga ng sapat. Pagkatapos uminom ng pampatulog, nakatulog siya nang mahimbing nang hindi nagsasalita sa kanyang pagtulog muli.Nang maalala ni Arianne ang narinig niya noong nakaraang gabi, napuno ng kuryusidad ang kanyang isipan. Na-curious siya kung ano ba talaga ang nangyari sa pagitan ng mama ni Mark at ni Shelly para ma
Maya-maya, nakabawi na si Shelly. Binuhat siya ni Mark pababa sa kanyang likod, at naghapunan sila na parang walang nangyari.Sinadya ni Mary na iwasan si Shelly at hindi kumain kasama sila sa mesa. Lihim din siyang nagsumbong kay Arianne at sinabing siguradong baliw na si Shelly. Pakiramdam ni Arianne ay walang magawa at walang ideya kung paano niya malulutas ang sitwasyon. Sa hapunan, sinagot ni Shelly ang isang tawag sa telepono ngunit hindi umalis sa mesa dahil sa kanyang binti. Nang kunin niya ang telepono ay agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha niya at kitang-kita nina Arianne at Mark ang pagbabago. Nagkatinginan ang mag-asawa at huminga ng malalim—nadaanan lang nila ang isang pagtatalo; masisira ang sinumang nasa tamang pag-iisip kung may muling pagtatalo. Hindi alam kung sino ang tumawag kay Shelly o kung ano ang napag-usapan. Ang alam lang ay ibinaba na ni Shelly ang telepono nang walang imik.Hindi nagtagal, tumawag ulit ang taong iyon, ngunit agad na pinatay ni Shel
Sa sandaling iyon, seryosong iniisip ni Arianne kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Dati, noong malusog pa si Shelly, malaki ang posibilidad na lumipat siya at manirahan sa ibang lugar. Gayunpaman, ngayong nawalan na siya ng kadaliang kumilos at malamang na magiging lumpo na siya magpakailanman, nang walang anumang pag-asang gumaling, malaki ang posibilidad na siya ay manirahan sa Tremon Estate magpakailanman.Wala sa posisyon si Arianne para tumutol. Nasa ganoong sitwasyon si Shelly dahil nailigtas niya si Mark. Kakasali pa lang niya sa Tremont Enterprises hindi pa katagal ngunit nasa ganoong sitwasyon na siya. Imposibleng ipagpatuloy niya ang pagtatrabaho doon kapag hindi niya magawang kumilos gamit ang isang paa. Si Mark ay may utang sa kanya, kaya natural na dapat niya itong alagaan.Pagsapit ng hatinggabi, itinakda ni Arianne ang kanyang alarma para magising mamaya sa gabi para tingnan at tingnan kung kailangan ni Shelly ng anumang tulong.Habang tulala siyang naglalakad papu
Napakalambot na ungol ni Shelly at hindi maintindihan ni Arianne ang kanyang sinasabi. Nang gusto niyang magtanong ng mas detalyado ay nahimatay na si Shelly sa sahig at lasing na lasing.Kinailangan ni Arianne na maglagay ng maraming pagsisikap upang subukang patulugin siya. Pagbalik niya sa kanyang kwarto, nahirapan siyang panatilihing nakadilat ang kanyang mga mata at nakatulog nang napakabilis.Kinabukasan, pagkagising ni Arianne, wala na si Mark. Tiningnan niya ang oras at napagtanto niyang pasado alas-10 na pala ng umaga. Naisip ni Arianne na mabuti pang humiga muna siya ng mas matagal at mag-procrastinate dahil late pa rin siya sa trabaho. Si Arianne ay hindi nakakapasok sa trabaho sa oras mula noong insidente ni Shelly.Pagbaba niya, nakita niyang may hawak na pambata na storybook si Shelly at binabasa niya si Smore. Mukhang mas mabait si Shelly sa tuwing kasama niya si Mark o si Smore. Tila nagustuhan din ni Smore ang kanyang kumpanya, dahil maaari itong umupo nang tahimik
Ano ang posibleng hindi niya mapangahas na sabihin? Kaswal na sabi ni Arianne, “You can tell me if you want to. Nakikinig ako. Walang anumang bagay na hindi ka maglakas-loob na sabihin. Sigurado akong walang kakila-kilabot di ba? Talagang umaasa ako na magiging mas mabuti ang pakiramdam mo nang may kapayapaan ng isip kapag naalis mo na ang lahat sa iyong dibdib. Sa totoo lang, mayroon kang kakaibang personalidad—talagang mabait ka at matamis kapag maganda ang kalooban mo, ngunit kailangang maging maingat ang sinuman sa paligid mo kapag masama ang pakiramdam mo.”Umiling si Shelly. “Sige, tama na ito. Dinala ako ni Mark sa ospital para sa aking checkup at para magpa-X-ray scan ngayong umaga. Dapat ay kinukuha niya ang ulat ngayong hapon. Sana talaga gumaling na ang binti ko, o kung hindi, si Mark lang ang maaasahan ko para dalhin ako sa buong buhay ko. Ayokong maging pabigat sa kanya.Umuwi si Mark na may hawak na ulat ni Shelly pagkatapos ng 1 PM. Dumiretso siya sa kanyang kwarto na
Naglakad si Mark papunta kay Shelly at huminto sa harapan niya bago lumuhod. Hinawakan niya ang kamay niya at sinabing, “Tita Shelly, gaano na po ba ang pinaghirapan ninyo noong nakaraan? Pinagtripan ka ba ng lalaking iyon? Bakit hindi mo siya iniwan?”Agad na namutla ang mukha ni Shelly na para bang nag-flashback ang nakaraan. Isang bakas ng takot ang sumilay sa kanyang mga mata. “Anong pinagsasabi mo…?”Bahagyang humigpit ang hawak ni Mark sa kamay ni Shelly. “Tita Shelly, pamilya mo kami, kaya walang hindi mo masabi sa akin. Gusto ko lang maintindihan ang nakaraan mo at malaman kung bakit ka may sakit sa pag-iisip kung sa halip ay dapat ay namuhay ka ng normal at masaya.”Nataranta si Shelly at pilit na inaalis ang kamay niya. “Hindi ko alam ang sinasabi mo! Tumigil ka sa pagtatanong! I'm fine now... really... please stop asking..." Tumigilsandali si Mark. Dahil alam ni Arianne na siya ay malambot ang puso, nagngangalit ang kanyang mga ngipin bago niya sinabing, “Tita Shelly, a
Napatulala si Shelly. “Ano, nakagawa na ng kahanga-hangang pangalan ang bastard na iyon para sa kanyang sarili? Bakit hindi siya maakit sa sobrang yaman at kapangyarihan ng Tremont Enterprise, ha?” tanong niya. “Nag-uusap ba kayong dalawa minsan? Baka dapat mo siyang imbitahan sa hapunan at hayaan mo akong suriin siya."Nalilito si Arianne kung ano ang sasabihin, ngunit iniligtas siya ni Mark na hindi makasagot nang buo. "Ayos lang. Hindi talaga tayo mabuting magkaibigan.”Ano kaya ang magiging reaksyon ni Shelly matapos malaman na ang supposititious na anak ni Mr. Tremont ay naging Alejandro Smith, na ngayon ay nagmamay-ari na rin ng shares sa Tremont Enterprise? Isang bagay ang sigurado—magugulat siya nang husto. The entire event would still be too convoluted to expatriate kahit na sinubukan ni Arianne o Mark.Sa kabutihang palad, hindi iginiit ni Shelly ang kanyang ideya. “Sige, kung ganoon. I hate the bastard just for existing, anyway, kaya mas mabuti siguro kung hindi ko makita