Chapter 14 - Ang Karanasan ni Father Mauricio Espejo (Taong 1890 hanggang 1891)

Tinanggihan ni Padre Mauricio Espejo ang alok ng kasamahang pari na si Padre Jose Epifañia Sandoval na maging bagong bantay. Nasa kanyang silid ito ngayon, nilalagnat, payat na payat at halos puro tubig lang ang laman ng sikmura. Hindi na ito kumakain ng kahit lugaw man lang. Unti-unting inaagaw ng hindi matukoy na sakit ang katawan.

Alam na marahil ng Kastilang pari ang ang nalalapit niyang pagpanaw. Kaya't isang araw, inaya niya ang kasamahan at Pilipinong pari na si Mauricio na maglakad-lakad sa aplaya sa isang tahimik na dagat noong nagbakasyon silang mga taga-simbahan sa probinsya ng Batangas.

"May sasabihin ako sa'yo, makinig ka," bagaman purong Kastila, matatas sa Tagalog si Padre Jose Epifañia. Dito na kasi siya ipinanganak at lumaki.

Huminto si Padre Mauricio at pinunasan ang pawis sa leeg. Napakataas ng sikat ng araw at nangangagat sa balat ang init nito. Bakit ba kasi sa malayo sila nag-uusap kung puwede namang sa lilim na lang sila ng kabana?

Hindi pinansin ng Kastila ang