Pagkahatid ni Father Mer kay Isabel sa hotel ay agad din naman siyang pumara muli ng tricycle papunta kina Minggay. Gusto niyang dalawin ito bago siya lumipad pa-Italya. Alam na niya ang papunta roon dahil noong isang linggo ay isinama siya ng dalaga sa kanilang bahay para ipakilala sa kanyang pamilya. Naging maaliwalas naman ang pagtanggap sa kanya ng mga kapatid maliban na lang sa ina-inahan nila na si Mama Linda. Sinimangutan siya nito noong ipakilala niya ang sarili. Paliwanag ni Minggay ay intindihin na lang ang ina dahil malamang dinaramdam pa rin nito ang pagkamatay ng kalahati ng kanyang katawan bunga ng aksidente. Pero ang totoo, sa pakiwari ni Father Mer, hindi sa kapansanan niya may galit si Mama Linda kundi kay Minggay mismo. Sinisisi marahil nito ang anak kung bakit siya nagkagano'n.Umikot pa-short cut ang tricycle sakay si Father Mer kaya nadaanan nila ang simbahan ng Villapureza habang binabaybay ang daan. Naalala pa niya noong unang makita niya ito. Bagaman may mga am
Isinama si Minggay sa loob ng ambulansya. Agad na sinuotan ng oxygen mask si Mer dahil mabagal at hirap na itong huminga. Ang mga paramedic, walang tigil sa pagpapa-ampat ng sugat na patuloy pa rin sa pagbulwak ng dugo.Tinatanggal ni Mer ang oxygen mask na tumatakip sa kanyang bibig. May gusto siyang sabihin sa dalaga, pero pinipigilan siya ng isa sa mga paramedic. Pero mapilit si Mer kaya pinagbigyan na rin siya kalaunan."Si U-Ulap. I...i...ikaw na mag...ala...ga," putol-putol at hinihingal na sabi ng dating pari. Ibinalik agad ng paramedic ang tinanggal na oygen mask."Opo, Father Mer. Ako na po ang bahala. Huwag na po kayong mag-alala. Wala niyo na po munang isipin 'yun," umiiyak na sagot ni Minggay.Pumikit lang si Mer at tahimik na ngumiti.Balak pa sanang sumama ni Minggay sa emergency room pagkarating nila roon subalit hinarang na siya ng guwardya."Kasama niya po ako. Papasukin niyo po ako," pakiusap ni Minggay."Ay hindi puwede, ineng. Mga doktor lang ang puwede sa loob."W
2023. DALAWAMPU'T LIMANG TAON ANG LUMIPAS. SA BAYAN NG DINGASIN.Nakasimangot na agad si Ernie habang nakasunod sa ina. Pa'no ba naman kasi antok pa siya kaka-cellphone nang patago hanggang alas-dos ng madaling araw. Hindi siya tumitigil hangga't hindi niya naaabot ang pangarap niyang maging pangalawa sa ranggo sa kinababaliwan niyang gaming app ngayon. Patungo sila sa simbahan ng Holy Servant of God kung saan si Ernie ang isa sa mga sakristan."Ayusin mo nga 'yang mukha mo. Ang aga-aga! Lalo kung gugusutin 'yan. Sinabi ko naman sa'yo na tigil-tigilan mo na 'yang cellphone na 'yan. Mahuli pa kitang nag-gaganyan sa gabi, ipapakain ko sa'yo 'yan. Sinasabi ko sa'yo, Ernie. Huwag mo akong subukan," dakdak ni Aling Milagros sa anak habang nilalakad nila ang daan patungo sa sakayan ng jeep. Tinatahulan sila ng mga asong pagala-gala sa kalsada. Maging sila nabulabog yata sa ingay ng ale. "'Yung sutana mo na-plantsa mo ba? Ayusin mo nang bitbit at baka sumayad sa lupa. Diyos kong bata ka."
Wala pang alas siyete ng umaga, nagising na lang sa ingay ng pukpok ng martilyo si Father Merlindo "Mer" Fabian. Nakahiga siya sa kanyang malaki at malambot na kama, ninanamnam ang bawat sandali, ang bawat tahimik na minutong natitira bago siya bumangon. Sa kisame, nakasabit ang nakakalula sa laki na chandelier. Masyadong magara ang inilaang kuwarto para sa kanya. Hindi siya sanay sa ganito kahit na pangkaraniwan na lang niya itong nakikita noon sa mga sinaunang simbahan at monasteryo sa Italya. Kung siya ang tatanungin mas gusto niya ang mas simple. Umupo siya sa gilid ng kama at nag-alay ng maikling dasal ng pasasalamat kahit na ang totoo, pakiramdam niya ay wala siyang dapat ipagpasalamat. Bago kasi siya bumiyahe ng Pilipinas, na-diagnose siyang may anxiety disorder bunga ng depression. Kaya't madalas, kahit na mataas ang araw at masayang nagsisi-awitan ang mga ibon sa labas, hindi pa rin magawa ng mga ito na mapa-ngiti siya.Pagtayo, nag-uunahan na binati siya ng kanyang dalawang
Napuno ng kuwentuhan ang pagsasalo-salo sa agahan nila Father Mer, Nana Conrada at Manong Jerry. Nagsimula ang huntahan nila mula sa mga personal nilang buhay hanggang kasaysayan ng simbahan at ang mga pari nito. Medyo hindi nga lang nagustuhan ni Father Mer ang tabas ng dila ni Manong Jerry dahil panay ang paninira nito kina Father Tonyo at Eman. Napaisip tuloy siya kung ganoon nga ba talaga ka-salbahe ang mga ito. Pero sa palagay ni Father Mer, mukhang hindi naman. Sa airport kasi, sinalubong siya ng Asosasyon Ng Mga Kababaihan ng Villapureza at Villadolid, isa sa mga grupong sinusuportahan noon ng dalawang pari, lalo na si Father Tonyo. Kasama rin nila si Mira, ang punong tagapamahala ng Sanctuary For The Abandoned Elders. Umaasa na gaya ni Father Tonyo, ipagpapatuloy din ni Mer ang pagsuporta sa kanyang organisasyon. Lahat sila, panay ang papuri sa mga pari.Paglabas pa lang niya ng sliding doors ng airport, binati nila siya sabay tanong kung alam ba niya kung saang lupalop nagta
Sa ikatlong palapag ng bahay, tuloy-tuloy lang ang inuman nila Nana Conrada at Manong Jerry kahit pasado alas onse na ng gabi. Sa gitna nila ang isang pabilog na lamesa kung saan nakapatong ang isang antigong candelabra na ninakaw pa ni Nana sa simbahan. Balak nila itong ipagbili sa isang antique collector sa Maynila. 'Pag nagkataon, puwede silang kumita ng kinse hanggang bente mil dito na paghahatian nilang dalawa."Kailan ka luluwas ng Maynila para makita na 'yan ng buyer, ha?" tanong ni Manong Jerry. Wala kay Nana ang atensyon niya habang nagsasalita. Sa halip, tinitignan niya ang mga tao at bahay sa ibaba ng terasa na para bang hari na pinagmamasdan ang kanyang nasasakupan."Hay naku. Bakit ako? Ikaw ang dapat lumuwas sa Maynila. Alam mo namang hahanapin ako nu'ng bagong dating na pari. Baka mahalata tayo nu'n 'pag nalaman niyang wala ako sa Casa." Nagbuhos pa ulit ng alak si Nana sa kanyang baso at nilagok lahat iyon nang tuloy-tuloy.Hindi na sapat kina Nana Conrada at Manong Je
Isang panibagong araw na naman. Isang panibagong pakikipaglaban. Ang bigat-bigat ng pakiramdam niya na tila may nakadagang truck sa kanyang mga binti't hita. Pero kailangang bumangon. Ito kasi ang araw na magdadaos si Father Mer ng misa sa Villapureza. Unang araw na makikilala niya ang kanyang mga parokyano.Tulad ng dati, umupo siya sa gilid ng kama at umusal ng isang maiksing dasal ng pasasalamat. Pinakain din niya sina Kape at Ulan at pagkatapos ay dumiretso na siya sa kubeta para maligo at magbawas. Tinagalan niya ang pagbababad sa ilalim ng shower. Dinadama niya ang bawat patak ng tubig sa kanyang balat dahil nararamdaman na naman niya ang maitim na ulap na papalapit sa kanyang dibdib. Unti-unti na namang namumuo ang pagkabalisa sa kanyang isip. Paano kung may aksidenteng mangyari? Paano kung masunog ang mantel sa altar? Paano kung matapon ang alak at ang ostiya sa sahig? Nakakahiya. Baka pagtawanan siya. Paano kung hindi siya tanggapin ng mga taga Villapureza bilang kanilang ba
"Ano bang nangyari sa'yo kanina? Bigla mo na lang nilayasan parishioners mo," tanong ni Ate Isabel. Nasa loob sila ng kuwarto ni Father Mer. Dumating na pala ito sa Villapureza galing Malolos apat na araw na ang nakararaan, pero hindi niya ito sinabi sa kapatid dahil balak niya sana itong surpresahin."I'm okay. Nahilo lang ako dahil hindi ako nakapag-almusal kanina." Pa-simpleng inaayos ni Father Mer ang mga kalat niya sa kuwarto. Ayaw kasi ng Ate Isabel niya ang burara."Are you sure? Puwede kitang samahan sa duktor para magpa-check up. Just tell me when para ma-set aside ko na iba kong schedule." Dinampot ng ate niya ang isang puting t-shirt na parang basahang nakasuksok sa isang sulok. "Ano 'to?""Ah, akin na Ate. I'm sorry." Hinablot ni Father Mer ang damit at saka inilagay sa hamper sa likod ng pinto ng banyo.Naglibot-libot pa si Isabel. Kuntento naman siya sa hitsura ng kuwarto. Malaki, marangya at bukod sa naka-kalat na t-shirt kanina, mukha namang nasa ayos. Hanggang sa may