Kabanata XVII

(Rated +19)

Present

"DOES it hurt?" nag-aalalang tanong ni Samuel sa akin. Ibinalot niya ang comforter sa katawan ko saka mahigpit na niyakap. "I'm so sorry, I didn't mean to hurt you..."

Gumanti ako ng yakap sa kanya. My body doesn't hurt, but rather my heart is. I couldn't understand the root of the uneasiness that is gradually building up inside of me. Nanatili akong ganoon ng ilang segundo saka mayamaya'y nagpaalam siya na matutulog na lamang sa kanyang kwarto.

Maliit ang kamang mayroon ako kaya naiintindihan kong kinailangan niyang matulog sa sariling silid. We didn't do it. Walang nangyari sa amin.

Kagat-kagat ang mga labi ay tumayo ako. Naiyukom ko ang mga kamay. Tila ba ay may kung ano'ng kanina pa bumabagabag sa akin simula ng makauwi kami ng bahay ni Samuel.

Halos isang buwan na nabakante iyon matapos na hindi rin ako umuwi. Balak ko sanang mag-stay na lamang sa ospital at doon magpalipas ng gabi at sa weekend ay makapasok sa ib