CHAPTER 3

Kinuha ko ang kwentas na hawak nya at inilagay ito sa pouch ko.

"I have to go, thanks" matipid na paalam ko sa kanya.

"You sure you're okay?" pahabol na tanong nya bago ko sya tinalikuran, nakita ko ang pag-aalala sa mga mata nya.

I faint a smile as response at tuluyan ko na nga syang tinalikuran, naka ilang hakbang ako bago sya magsalita muli.

"Hey, Azh right? can u stay for a while?"

Nagtataka akong nilingon sya na agad nya namang nakuha.

"Stay, kahit saglit lang hanggang sa mahimasmasan ka, you're still under the influence of hard liquor. It isn't safe to drive alone in that condition, ah uhm... mag kwentohan muna tayo?" nagdadalawang isip na tanong nya

"Tungkol saan?"

"Alam kong wala akong karapatan manghimasok pero tungkol sayo, sa inyo?" suhesyon nya

"tungkol sa amin?"

"—Ng ex mo, did he cheated?" walang pagaalinlangang tanong nya, na bigla ako sa tanong na yun at natigilan ng ilang minuto.

I don't wanna open up things but my emotions are over flowing right now, I can't deny i need someone to talk to.

"O-Oo" walang ka buhay-buhay’ng sagot ko

"Ganon ba? You know what im really concern sa mga taong niloko" ani nya at sumandal sa kotse na nasa likod nya.

"Bakit?" i move a little closer to hear him.

"Because im a product of broken family’’ dismayadong ani nya “— my dad cheated before, kaya siguro ayokong makakita ng babaeng niloloko kasi na aalala ko si mama, naalala ko yung mga gabing umiiyak sya, naalala ko yung mga panahong sobra syang nasasaktan dahil kay papa, naalala kita sa kanya" mahabang lantiya nya at tiningnan ako sa mata.

"Honestly, this pain Im suffering right now hindi siguro nangangalahati sa sakit na nararamdaman ng mama mo ng mga panahong yun kasi hindi lang ang sarili nya ang iniisip nya, kun’di ang pamilya nyo, kayo. Now tell me pag bumalik ba ang papa mo tatanggapin mo sya ulit? mapapatawad mo ba sya?"

"Wala naman akong karapatang itakwil sya kasi kahit anong gawin ko tatay ko parin sya"

"b-bumalik ba sya sa inyo?"

"Oo, at malugod syang tinanggap ni mama na ikinagalit ko"

"Napatawad mo na ba sya?"

"Cheating is fun, exciting, challenging gagawin mo ang lahat para hindi ka mahuli, you feel limitless because you're able to manipulate people but thats just it. Kapag nawala na yung adrenaline rush, yung excitement at at satisfaction sa pangloloko mo, kapag na umay kana and you reach the saturation point of your happiness, the guilt will drown you, your conscience will hit you and you'll wish you did not betray someone. Yan ang mga sinabi nya sa’kin at humingi ng tawad sa ginawa nya"

"And? Pinatawad mo sya?"

"Naramdaman ko na sincere sya sa mga sinasabi nya, kaya pinili kong paghilumin nalang ang sugat sa puso ko, wala rin naman akong choice"

"Maghihilum ang sugat but the scars it brought will remain until your last breath. Maybe his sincere at pinagsisihan nya na nga ang mga ginawa nya but it isn't enough to bring the trust again"

"Maghihilum din yan pagdating ng panahon"

"May mga bagay na hindi kayang paghilumin ng panahon."

"Naiintindihan kita pero wag mong gawing misirabli ang buhay mo dahil lang jan. Don't plant grudges in your heart because if it grows it will ruin you"

"Hindi mo’ko naiintindihan kasi hindi naman ikaw yung nasaktan. Wala ka sa posisyon para sabihin yan"

"Sorry"

"Im fine, i need to leave now nice meeting you"

"Thank you for staying a while" ani nya bago ko sya tinalikuran at naglakad para hanapin ang kotse ko

Umuwi ako na iisang tao parin ang iniisip at no’ng naalala ko ’yung nangyari kanina bumabalik ’yung unang beses na nakita ko syang kahalikan ang babaeng ’yun.

Ito na naman ako, nagkakarera na naman ang mga luha sa mata ko ng hindi ko namamalayan, Im feeling this pain again, again and again! I wanna get rid of this!

Nakakapagod nang maging malungkot nalang araw-araw na para bang nasanay nalang akong ganito, Its funny to think na nagiging routine ko na ang pag iyak.

"♪♬ Now if your tryin to break my heart its working coz you know♪♬ —" natigil ako sa pag-iyak ng marinig ko ringtone ko.

I check who's calling me at this hour and moms number appeared on my screen. 4 miss calls, hindi ko man lang namamalayan na ilang beses na palang tumunog ang cellphone ko.

[Azh, sweetie?] rinig ko sa kabilang linya

"Yes mom?"

[Apat na beses na akong tumawag] she complained

"Sorry mom, i didn't notice at saka its already midnight her on PH, by the way ba’t ka po napatawag?"

"Just want to check you,how are you honey? you didn't make calls these past few months" My tears flows like a river again ng marinig kong kumustahin ako ni mama.

"U-uh... i-im fine mom" my voice cracked

"Are you sure? Bakit nag iba ang boses mo? are you crying? Honey please tell me kung may problema ka. What's wrong baby?"

"N-nothing mom” pagsisinungaling ko “I feel dizzy maybe I just need some rest" a permanent rest.

"Okay honey, update me naman just a simple call nor text would relieve me uminom ka ng gamot and take a rest, good night sweety i love you"

Napahagulhul ako ng ibinaba nya na ang telepono, si mama at lola nalang ’yung dahilan kung bakit patuloy parin akong lumalaban kasi alam ko kung gaano sila masasaktan kung susuko ako, ilang beses nang sumagi sa isip kong tapusin na ang paghihirap nato, na tapusin ang buhay ko.

Hindi lang naman kasi ako nabigo sa pag-ibig, Oo isa ’yun sa dahilan at simula ng pagbagsak ko pero yung mga plano ko, mga pangarap ko, trabaho ko, career ko wala na at ang mas masakit pa do’n yung taong naging inspirasyon ko para abutin ang mga pangarap na ’yun ay sya ring dahilan ng pagkawala ng lahat ng mga pinaghirapan ko.

Im nothing now, isang laos na artista kung baga. I cant even afford to buy my daily needs, wala na akong natatanggap na projects at kung may darating man nawawalan na ako ng gana, Im not on my best when I act. Nawala na ba talaga ang passion ko sa pag arte? Nakakapanlumo ang mga nangyayari sa’kin.

Pagod na akong maging malungkot gusto ko nang maranasan pa’no sumaya ulit, i want to be happy again but I think of things that make me sad, gusto kong makalimut pero kahit anong gawin ko kahit sa’n ako pumunta i found every piece of him, everything I do it reminds me of him, I cant escape, Im a prisoner of our past, A lifetime prisoner.

Im drowned with my thoughts ng tumunog ulit ang cellphone ko na dahilang nabalik ako sa sewestyon ko, unregistered number appeared on the screen. Im about to ignore it kasi baka wrong number lang but my thoughts swifted, sinagot ko ang tawag dahil baka importante ito.

"Yes?"

[Morning!] masiglang bati na narinig ko sa kabilang linya

"Your name please?" kalmadong tanong ko habang iniiwasang pumiyok ang boses ko.

"Justine."

I was about to hang up the phone since wala akong kilalang Justine but then something flashes back in my head.

"Justine?"

"Don't tell me you didn't remember me? Tatlong araw palang ang nakakalipas mula nong magkakilala tayo"

"A-ah Justine... I see, where did you get my number?"

"From your friends"

"Friends who?"

"Basta, By the way your free?" walang pag-aalinlangang tanong nya

"Free?"

"Free, you wanna have some coffee?"

"Are you offering me a date mister?" narinig ko ang mahinang pag tawa nya.

"Hindi naman sa ano... pero Oo parang ganon na nga?" napa ayos ako sa pag upo

"Bigyan mo’ko ng magandang rason para pumayag sa alok mo" saglit syang natahimik

"I will treat you, one cup of Fresh Crop Brazil Cerrado in your favorite coffee shop" namilog ang mata ko at kinalibutan sa sagot nya

"How did— are you a stalker?"

"No, of course not. Mukha ba akong stalker?”

“Yes... I mean bakit mo alam ang mga bagay na yan? It makes my plumes rise.”

“Let's just say, palagi kitang nakakasabay magkape sa Barista Lounge."

"So your stalking me nga?" taas kilay’ng tanong ko

"Im waiting here, two cups of Brazil Cerrado nalang ang natira kaya in-order ko na. I'll wait until 9 uubosin ko to pag hindi ka dumating."

He ended the call.

No way! ang kapal naman ng mukha nya para ubosin yun! Hindi nya ba alam na sa loob ng limang buwan isang beses lang gumagawa ang Barista Lounge ng especialty nilang Fresh Crop Brazil Cerrado at limited pa dahil sa sobrang mahal ng mga ingredients nito, na in-export pa talaga at sa Brazil lang matatagpuan, tas uubusin nya lang hindi ako papayag! I badly wanna take a dip of Brazil Cerrado now.

Tiningnan ko ang oras sa phone ko and it's already 7:00 am na pala, hindi ko namalayan ang oras.